Türkiye'de Hizmet Veren Arabulucular Üzerine Bir Araştırma

Bir avukat olarak başladığım meslek hayatıma daha sonraları arabuluculuğu ve son olarak akademisyenliği dâhil edebilmiş biri olarak, insana hizmet ettiğim tüm bu tecrübelerde beni en çok cezbeden konulardan biri kültür konusu olmuştur. Çocukluğumda baba mesleği gereği farklı coğrafyalarda yaşamak durumunda kalmamız da bu kavrama ilgimi tetikleyen unsurlardan bir diğeri sanıyorum. Yaşanılan coğrafyanın vesile olduğu renk cümbüşü olarak ifade ettiğim kültür konusunu, tez çalışmamın zeminine oturtma nedenim bu kişisel merakıma dayanmaktadır.

Ülkemizde yeni yeni uygulanmaya başlayan ancak gündemimize hızlı bir giriş yapan Arabuluculuk sürecinin, hukuki alt yapısının yanı sıra kişiler arası iletişim ve çatışma çözme süreci olarak da irdelenmesi gerektiği kanaatindeyim. Barış ve sulh odaklı bu sürecin, diğer ülkelerdeki uygulama modellerinin bizim kültürel yapımızda ne gibi yansımaları olacağı sorusu tez çalışmamın çıkış noktasını oluşturmaktadır. Bu noktadan hareketle, kültür konusu ile ilgili Hofstede, Trompenaars, Schwartz gibi araştırmacıların çalışmaları ile Dünya Değerler Araştırması, Globe Kültürel Boyutlar Araştırması gibi araştırmaların bulguları tez araştırmasının kuramsal çerçevesini oluşturmaktadır. 

Tez çalışmasında incelenmeye çalışılan husus, Türkiye’de arabuluculuk faaliyeti yürüten arabulucuların kültürel alt yapılarının, arabuluculuk çatışma çözüm yöntemlerinde nasıl bir etkisi olduğunun tespiti ve değerlendirmesine yöneliktir. Bu maksatla araştırmada öncelikle kültürel boyutlar kuramı esas alınarak arabulucuların kültürel özellikleri tespit edilmiş daha sonra çatışma çözüm yöntemleri toplanan veriler ışığında değerlendirilmiştir.

Araştırma verileri araştırmanın örnek grubunu oluşturan arabulucularla yapılan görüşmeler yoluyla elde edilmiştir. Araştırmada nitel araştırma yöntemi kullanılmış, olgu ve olayları anlamaya ve yorumlamaya çalışırken fenomenoloji (öz yaşantı) araştırma deseni benimsenmiştir.

Tez çalışmasının Birinci bölümünde, kültür, iletişim ve çatışmaya ilişkin kavramsal ve kuramsal çerçeveye yer verilmektedir. Bu kapsamda öncelikle her bir kavrama ilişkin tanımlamalar ele alınmış, daha sonra ilgi tezin temel ve tamamlayıcı sorunsallarını yanıtlamaya yönelik olarak ayrıntılar üzerinde durulmuştur.

Tez çalışmasının ikinci bölümü olan Kişilerarası Uyuşmazlık ve Çatışmaların Çözümünde Güncel Yaklaşım-Arabuluculuk başlığının altında arabuluculuk kavramının tanımı, tarihsel gelişimi, hukuki niteliği, temel ilke ve özellikleri, diğer alternatif uyuşmazlık çözüm yöntemleri ile farkları ve arabuluculuk süreci ile ilgili bilgiler yer almaktadır.

Çalışmanın görgül kısmını oluşturan üçüncü bölümde arabuluculuk sürecini yöneten arabulucuların kültürel özelliklerinin, kişilerarası iletişim süreçlerinde yaşanan çatışmaları çözümleme yöntemleri üzerinde etkilerini tespit etmeye yönelik olarak yürütülmüş saha çalışmasından elde edilen bulgulara yer verilmiştir. İlgili bölümde incelikli olarak yürütülen nitel araştırma tasarımı detaylandırılmış ve elde edilen bulgular birbirini bütünleyen alanlarda bilgi üretimine imkân verecek ölçüde sunulmuştur.

Sosyal Bilimlerin öznesi insandır. Arabuluculuk da, her ne kadar temelleri hukuki bir sistematik üzerine oturtulmuş olsa dahi öznesi insan olan bir kavramdır. Bu araştırma ile hedeflenen, arabuluculuk yöntemini nesnel bir perspektiften çok öznel bir bakış açısıyla irdelemek ve araştırmayı kavramın öznesi olan insana yönlendirmektir. Bu çıkış noktasından hareketle, bu çalışmada arabuluculuk öncelikle bir iletişim süreci olarak incelenmiş, kişiler arası iletişim sürecinde ortaya çıkan çatışmaların çözümünü hedefleyen arabulucuların çatışma çözme yöntemleri üzerinde arabulucunun kültürel yapısının etkisi vurgulanmaya çalışılmıştır.

TEŞEKKÜR

Çocukluğumdan beri babamdan duyduğum bir sözdür ‘‘Yapamam deme, yapan senden üstün değildir!’’ Belki de her şeyin özeti, babamın kulağıma pelesenk olan bu sözleri ile başladı. Anneme göre ise ‘‘İnsan en çok emeğini sever!’’ Anne ve babamdan kalan bu iki cümlenin ilerde en değerli miraslarım olacağına inanıyorum. Çok emek verdiğimi düşündüğüm bu çalışmada da yorulduğum, bunaldığım, vazgeçmeye yaklaştığım her anımda bu sözler cankurtaranım oldular. Yaşam mimarlarıma ne kadar teşekkür etmek istesem, hani şairin de dediği gibi kelimeler kifayetsiz kalıyor. Yine de dilim döndüğünce kendilerine, bana kazandırdıkları manevi değerler için sonsuz teşekkürü bir borç bilirim. Üretebildiğim her şeyde onların izi oldu ve olmaya devam edecek.

İnsanın anne ve babasından sonra en değerli rehberlerinin ise öğretmenleri olduğunu düşünüyorum. Öğrenmeye iştahlı biri olarak şansım, ben hazır olduğumda benden önce o yollarda alın teri dökmüş ve tüm içtenliğiyle tecrübelerini aktaran birbirinden kıymetli öğretmenlerim çıktılar karşıma. Tez çalışmam sürecinde de, beni hep güler yüz ve anlayışla motive eden tez danışmanım Prof. Dr. Ahmet Ayhan hocama, yoğun iş tempolarına rağmen beni kırmayan ve desteklerini hiç esirgemeyen diğer tez danışmanlarım Prof. Dr. Mustafa Şeker ile Doç. Dr. Nedim Meriç hocama teşekkürü bir borç bilirim. Bu yola birlikte başladığımız Prof. Dr. Gözde Yirmibeşoğlu hocam ve kendi halinde bir hukukçu iken, iletişim dünyası ile tanışmama vesile olan sevgili arkadaşım Doç. Dr. Ayşad Güdekli ve değerli eşi Duygu Güdekli’ye sonsuz şükranlarımı sunarım. Çalışma esnasında yönümü kaybettiğim bir anda, ışık olup yolumu aydınlatan sevgili arkadaşım Dr. Fulya Almaz’ a ne kadar teşekkür etsem az kalır.

Beni arabuluculuk mesleği ile tanıştıran değerli ağabeyim Av. Mehmet Kaya’ya, araştırma sürecinde bana her türlü desteği sağlayan dernek başkanımız Hayrullah Demir ve nezdinde yoğun iş tempolarına rağmen bana zaman ayıran Antalya Arabulucular Derneği üyelerine çalışmaya katkılarından dolayı çok teşekkür ederim.

Sayfalara sığdıramayacağım hocalarımın ve arkadaşlarımın yanı sıra, sabahlara kadar çalışmak durumunda kaldığım gecelerde, güler yüzü ve bitmez enerjisi ile beni motive eden hayat arkadaşım Soner Çelik’e bu süreçte desteği ve bana gösterdiği sonsuz sabrı için minnettarım.

Adair, J. (2003). Etkili İletişim, Yönetim Silahlarının En Önemlisi, çev:Ömer Çolakoğlu. İstanbul: Babıali Kültür Yayıncılığı- BKY.

Ay, C. İşletmelerde Etiksel Karar Almada Kültürün Rolü (2005).

Bahar, E. (2012). İletişim. Ankara: Detay Yayıncılık.

Bakan, İ., & Büyükmeşe, T. (2004). Örgütsel İLeti̇şim İle İş Tatmi̇ni̇ Unsurları Arasındaki̇ İli̇şki̇ler: Akademi̇k Örgütler İçin Bir Alan Araştırması. Akdeniz İ.İ.B.F Dergisi, 4(7), 1-30.

Barış, G., & Odabaşı, Y. (2006). Tüketici Davranışı. İstanbul: Mediacat Kitapları.

Barsky, E. A. (2000). Conflict Resolution for the Helping Professions (Second Edi). Canada: Oxford University Press.

Barutçugil, İ. (2011). Kültürler Arası Yönetim. İstanbul: Karıyer Yayıncılık.

Batır, F., & Gürbüz, S. (2016). Türkiye’nin Toplumsal Kültür Eğilimleri: Globe Araştırmasından Sonra Ne Değişti ?, 28–31.

Bayır, Ö. G., & Gültekin, M. (2017). İlkokul Dördüncü Sınıf Sosyal Bilgiler Dersinde Çatışma Çözme Becerilerinin Gelişiminin İncelenmesi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 86–103. Retrieved from http://dergipark.gov.tr/download/article-file/270333

Bendixen, P. (1997). Cultural Tourism- Economic Success at The Expense of Culture. International Journal of Cultural Policy.

Birsel, M., İslamoğlu, G., & Börü, D. (2009). Kültürel Boyutlar i̇çeri̇si̇nde Şeki̇llenen Çatışma Tarzları. İşletme Fakültesi Dergisi, 245–262.

Blake, S., Leahy, S., & Taylor, M. (1998). Negotiation. Great Britain: BlackstonePress Limited.

Bloom, P. (2013). The Baby in the Well: The case against empathy. New York: The New Yorker.

Büyükaslan, D. H., Özkara, B., & Özdemir, Ş. (2016). Kültürel Değerlerin Yöneticilerin Karar Verme Stiline Etkisi, 3(Temmuz), 64–84.

Çağlar, İ., & Kılıç, S. (2011). Genel İletişim. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.

Çavuşgil, S. T., Knight, G., & Üner, M. M. (2012). Türkiye’de Küresel Doğan İşletmeler. Ankara: Detay Yayıncılık.

Çelikkol, M. (2015). Ulusal Kültürel Özelliklerin Rekabetçilik ve Yenilikçilik Üzerine Etkisi: Uluslararası Düzlemde Bir Çalışma. Gebze Teknik Üniversitesi. Retrieved from file:///C:/Users/LEN OVO/Desktop/Kültür Çelikkol tez.pdf

Chanchani, S., & Theivananthampillai, P. (2009a). Typologies of Culture. University of Otago, Department of Accountancy and Business Law Working Papers Series. https://doi.org/10.2139/ ssrn.1441609

Chanchani, S., & Theivananthampillai, P. (2009b). Typologies of Culture. SSRN Electronic Journal, (July 2009). https://doi.org/10. 2139/ssrn.1441609

Creswell J. W. (2007a). Qualitative Inquiry and Research Design: Choosing Among Five Approaches. Thousand Oaks California: Sage Publications.

Creswell J. W. (2007b). Qualitative İnquiry and Research Design: Choosing Among Five Approaches. California: Thousand Oaks, Sage Publications.

Cüceloğlu, D. (1987). İnsan İnsana. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.

Cüceloğlu, D. (2014). İletişim Donanımları. İstanbul: Remzi Kitapevi.

Dalgün, Ö. (2011). Türkiye’nin Toplumsal ve Örgütsel Boyutta Kültürel Farklılıkları:Çok Uluslu Bir Sağlık İşletmesinde Kültürel Farklılıklara Dair Bir Araştırma. Yıldız Teknik Üniversitesi.

Daniels, J., Radebaugh, L., & Sullivan, D. (2004). International Business: Environments and Operations. Prentice Hall.

De Mooij, M. (2005). Consumer Behavior and Culture: Consequences for Global Marketing and Advertising. Thousand Oaks CA: SAGE Publishing.

Demir, Ş. (2014). Avukatın Uzlaşma Sağlama Yetkisi (2. Basım). Ankara: Adalet Yayınları.

Denison, D. R. (1996). What is the Difference between Organizational Culture and Organizational Climate ? A Native ’ s Point of View on a Decade of Paradigm Wars Author ( s ): Daniel R . Denison Source : The Academy of Management Review , Vol . 21 , No . 3  ( Jul ., 1996 ), pp . Academy of Management Review, 21(3), 619–654. https://doi.org/10.5465/amr.1996.9702100310

Deutsch, M. (1973). The Resolution of Conflict. Costructive and Destructive Processes. New Haven and London:Yale University Press.

Dökmen, Ü. (2013). İletişim Çatışmaları ve Empati, Sanatta ve Günlük Yaşamda. İstanbul: Remzi Kitapevi.

Eğinli, A. T., & Çakır, S. Y. (2011). Toplum Kültürünün Kurum Kültürüne Yansıması. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 37–50.

Ercan, Ü., & Sığrı, Ü. (2016). Kültürel Değerlerin Liderlik Özelliklerine Etkisi : Türk ve Amerikalı Yöneticiler Üzerine Bir Araştırma, (June). 

Erdoğan, İlhan. (2005). İşletmelerde Davranış. İstanbul: Dönence Basım.

Erdoğan, İrfan. (2011). İletişimi Anlamak. Ankara: Pozitif Matbacılık.

Erdoğan, İrfan, & Alemdar, K. (2005). Popüler Kültür ve İletişim. Ankara: Pozitif Matbaacılık.

Erdoğan, İrfan, & Alemdar, K. (2010). Öteki Kuram - Kitle İletişim Kuram ve Araştırmalarının Tarihsel ve Eleştirel Bir Değerlendirmesi. Erk. Ankara: Pozitif Matbaacılık.

Erişkon, C. B. (2004). Beden Di̇li̇ ve Kültürlerarası İleti̇şi̇m. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 69–78.

Eroğlu, E., Ataizi, M., Yüksel, N. A., & Yüksel, A. H. (2015). Etkili İletişim Teknikleri (3. Baskı). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları.

Folberg, J., & Taylor, A. (1984). Mediation:A Comprehensive Guide to Resolving Conflicts Without Litigation (Arabuluculuk: Dava Açmadan Çatışma Çözümü İçin Kapsamlı Bir Kılavuz). San Francisco, USA: Jossey- Bass.

Fuchsman, K. (2015). Empathy and Humanity. The Journal of Psychohistory, 42(3), 176–187.

Geçikli, F. (2010). Halkla İlişkiler ve İletişim. İstanbul: Beta Yayınları.

Gökçe, O. (2003). İletişim: Nasıl Daha iyi Anlar ve Anlaşırım. Konya: Çizgi Kitabevi.

Goodman, A. (2017). Arabuluculukta Etkili Taraf Vekillliği. Holywell Hill St Albans UK: Mediation Publishing.

Griffin, R., & Pustay, M. W. (2003). International Business: A Managerial Perspective (3. Baskı). Prentice Hall.

Güler, B. K. (2014). Boşanmanın Hukuki Sonuçlarında Arabuluculuk. Akdeniz Üniversitesi.

Gürüz, P. D., & Eğinli, A. T. (2016). İLETİŞİM BECERİLERİ Anlamak-Anlatmak-Anlaşmak. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.

Güvenç, B. (2013). İnsan Kültür. İstanbul: Boyut Yayın Grubu.

Hartley, P. (2010). Kişilerarası İletişim. Ankara: İmge Kitapevi.

Hofsede, G. (2001). Culture’s Consequences: Comparing Values, Behaviors, Instutions and Organizations Across Nations. Londra: SAGE Publishing.

Hofstede, G. (1991). Cultures ann Organizations, Software of the Mind. London/UK: McGraw Hill.

Hofstede, G. (2010). The Cultural Relativity of Organizational Practices and Theories. Journal of Internation Business Studies, 6(2), 75–89.

House, R. J., Hanges, P. J., Javidan, M., Dorfman, P. W., & Gupta, V. (2004). Culture, Leadership, and Organizations: The GLOBE Study of 62 Societies. Administrative Science Quarterly, 49(4), 641-647, 49(4), 641–647. https://doi.org/10.5465/AME.2005. 16965495

Ildır, G. (2003). Alternatif Uyuşmazlık Çözümü. Ankara: Seçkin Yayınları.

Işık, M., & Biber, L. (2008). Genel ve Teknik İletişim. Konya: Eğitim Kitapevi.

Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (1991). Teaching Children To Be Peacemakers. Edina, Minnesota: Interaction Book Company.

Kabasakal, H., & Bodur, M. (2007). Leadership and Culture in Turkey: A Multifaceted Phenomenon. In J. S. Chhokar, F. Brodbeck, & R. House (Eds.), Culture and Leadership Around the World: The GLOBE book of in-depth studies of 25 Societies. Mahwah: LEA Publishers.

Karakaya, Ç. (2016). Stratejik Halkla İlişikilerde Kamu Segmentasyonu: Kamuların Durumsal Kuramının Toplumsal Kültür Bağlamında Türkiye’de Analizi. Akdeniz Üniversitesi.

Kartarı, A. (2014). Kültür, Farklılık ve İletişim Kültürlerarası İletişimin Kavramsal Dayanakları. İstanbul: İletişim Yayınları.

Kaşıkçı, E. (2002). Doğrucu Beden Dili. İstanbul: Hayat Yayıncılık.

Kaya, A. (2012). Kişilerarası ilişkiler ve etkili iletişim. https://doi.org /10.14527/9786053640646

Kekeç, E. K., & Tıktık, Ç. Y. (2016). Hukuk. In Ali Yeşilırmak (Ed.), Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk Arabuluculuk. Ankara: Türkiye Barolar Birliği Yayınları.

Kılıçarslan, E. (2011). İletişim Kurma Becerileri. İstanbul: Kriter Basım Yayım.

Kılınç, B. (2006). Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararlarının İnfazı. Ankara: Şeçkin Yayıncılık.

Knapp, M. L., Hall, J. A., & Horgan, T. G. (2009). Nonverbal Communication in Human Interaction. Boston/USA: Monica Eckman. Retrieved from https://www.amazon.com/Nonverbal-Communication-Human-Interaction-Knapp/dp/1133311598

Koçel, T. (2014a). İşletme Yöneticiliği. İstanbul: Arıkan Basım Yayın Dağıtım.

Koçel, T. (2014b). İşletme Yöneticiliği. İstanbul: Beta Yayınları.

Kulga, C. E. (2014). Günlük Yaşamda Benli̇k Sunumlari Üzeri̇ne Bi̇r İnceleme. Gazi Üniversitesi.

Kümbetoğlu, B. (2012). Sosyolojide ve Antropolojide Niteliksel Yöntem ve Araştırma. İstanbul: Bağlam Yayıncılık.

Leech N. L., O. A. J. (2007). An Array of Qualitative Data Analysis Tools: A Call For Data Analaysis Triangulation. School Psychology Quarterley.

Lulofs, R. S., & Cahn, D. D. (2000). Conflict: From Theory to Action. Boston/USA: Allyn and Bacon.

Maxwell J. A. (1996). Qualitative Research Design: An İnteractive Aprroach. London/UK: Sage Publications.

McShane, S. L., & Glinow, M. A. V. (2000). Organizational Behavior. New York: McGraw Hill.

Miles M. B., H. A. M. (1994). Qualitative Data Analysis: An Expanded Sourcebook. California: Sage Publications, Thousand Oaks.

Molcho, S. (2000). ’ “Körpersprache”’- Beden Dili Sessiz Diliniz,çev: E. Tülin Batır. İstanbul: Gün Yayıncılık.

Moore, C. W. (2016). Arabuluculuk Süreci (The Mediation Process). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.

Moustakas C. (1994). Phenomenological Research Methods, Sage Publications. Thousand Oaks California: Sage Publications.

Mutlu, E. (1995). İletişim Sözlüğü. Ankara: Ark Yayınevi.

Mutlu, E. (2004). İletişim Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.

Neumann, E. N. (1998). Kamuoyu, Suskunluk Sarmalının Keşfi, çev:Murat Özkök. Ankara: Dost Kitapevi.

Newman, K. L., & Nollen, S. D. (1996). Culture and Congruence: The Fit Between Management Practices and National Culture. Journal of International Business Studies, 27(4),753–779.

O’Reilly, C. A., Caldwell, D., & Mirabile, R. (1990). No More Than a Mirage: Dispositionsituation İnteraction as Explanations of Work Behavior Title. Berkeley.

Oliveira, M., & Simaitis, R. (2017). Arabuluculuğun Aşamalarının Gözden Geçirilmesi. In Temel Arabuluculuk Eğitimi (pp. 81–86). Ankara: Council Of Europe.

Öncül, M. S., Deniz, M., & İnce, A. R. (2016) “Hofstede’nin Örgüt Kültürü Modelinin Potansiyel Girişimcilerin Yetiştiği Çevresel Özellikler Kapsamında Değerlendirilmesi”, Akademik Yaklaşımlar Dergisi, 7(1): 255-269.

Öner, U., & Taştan, N. (2016). ÇATIŞMA ÇÖZME VE ARABULUCULUK. In Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk. Ankara: Türkiye Barolar Birliği Yayınları.

Orta, A. Z. (2009). Etkili İletişim Sürecinde Kişilerarası İletişim Becerileri ve Yaratıcı Drama Uygulama Örneği. İstanbul Kültür Üniversitesi. Retrieved from http://acikerisim.iku.edu.tr:8080/ jspui/bitstream/11413/515/1/AhmetZekiOrtaYLtez.pf

Özbay, İ. (2006). Alternatif Uyuşmazlık Çözüm Yöntemleri. Erzincan Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 10.Cilt(3,4. Sayı).

Özbek, M. S. (2016). Alternatif Uyuşmazlıkların Çözümü (4. Baskı). Ankara: Yetkin Yayınları.

Özden, N., Tayfun, R., Ünal, Ö. F., & Yıldırım, İ. (2016). Hukuk Uyuşmazlıkların Çözümünde Arabuluculuk- İletişim. In  ibrahim Yıldırım (Ed.), Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk. Ankara: Türkiye Barolar Birliği Yayınları.

Özkalp, E., & Kırel, Ç. (2004). Örgütsel Davranış. Ankara: Ekin Kitapevi yayınları.

Özmumcu, S. (2011). Arabulucunun Rolü Kolaylaştırıcı ve Değerlendi̇ri̇ci̇ Arabuluculuk. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 17(LXXI), 1369–1390.

Özodaşık, M. (2013). Kişilerarası İletişim Sürecinde Algı - İkna ve Empatik İlişkiler. Konya: Tablet Kitapevi.

Pease, A. (2003). “‘Body Language’” -Beden Dili, Karşımızdakinin Davranışlarından Düşüncelerini Anlamanın Yolu. İstanbul: Rota Yayınları.

Pirie, A. J. (2000). Alternative Dispute Resolution: Skills, Science and The Law. Toronto: Irwin Law Inc.

Rahim, M. A. (2003). Toward a Theory of Managing Organizational Conflict. International Journal of Conflict Management, (October 2003). https://doi.org/10.2139/ssrn.437684

Rifkin, J., Millen, J., & Cobb, S. (1991). Toward a New Discourse for Mediation: Critique of Neutrality (Arabuluculukta Yeni bir Söyleme Doğru: Yansızlık Kritiği). Mediation Quarterly. Retrieved from https://doi.org/10.1002/crq.3900090206

Robbins, S. P. (1990). Organization Theory: Structure, Design, and Applications. New Jersey: Prentice Hall.

Robbins, S. P. (1994). Örgütsel Davranışın Temelleri, Çev: Sevgi Ayşe Öztürk. Eskişehir: ETAM Basım Yayım.

Rogovsky, N., & Schuler, R. S. (1997). Managing Human Recources Across Cultures. Business & The Contemporary World, IX(1).

Sabucuoğlu, Z., & Gümüş, M. (2012). Örgütlerde İletişim. istanbul: Kriter Basım Yayım.

Şahin, N. H., Basım, H. N., & Çetin, F. (2009). Kişilerarası Çatışma Çözme Yakla şımlarında Kendilik Algısı ve Kontrol Odağı. Türk Psikiyatri Dergisi, 20(2), 153–163.

Sargut, A. S. (2010). Kültürlerarası Farklılaşma ve Yönetim. Ankara: İmge Kitapevi.

Schneirder, C. S., & Barsoux, J.-L. (1998). Managing Across Cultures. Prentice Hall.

Schrumpf, F., Crawford, D. K., & Bodine, R. J. (1997). Peer Mediation Conflict Resolution in School. (Revised Ed). Research Press Company.

Schwartz, S. H. (1999). A Theory of Cultural Values and Some Implications for Work. Applied Psychology, 48(1), 23–47. https://doi.org/10.1080/026999499377655

Şimşek, Ş., Akgemci, T., & Çelik, A. (2001). Davranış Bilimlerine Giriş Ve Örgütsel Davranış. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Şıpka, Ş. (2007). Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk Kanunu Tasarısı’nın Değerlendirilmesi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Dergisi, 6(12), 163–177.

Smith, M. J. (1982). Persuasion and Human Action (İkna ve İnsan Eylemi). Belmont: CA: Wadsworth Publishing Company.

Snyder, L. G., & Snyder, M. J. (2008). Teaching Critical Thinking and Problem solving skills. The Delta Pi Epsilon Journal, L(2), 90–99. https://doi.org/10.1023/A:1009682924511

Solomon, C. M., & Schell, M. S. (2009). Managing Across Cultures- The Seven Keys to Doing Business with a Global Mindset. New York: McGraw Hill.

Tanrıver, S. (2006). Hukuk Uyuşmazlıkları Bağlamında Alternati̇f Uyuşmazlık Çözüm Yolları ve Özelli̇kle Arabuluculuk. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 64, 151–178.

Taras, V. (2007). Improving Cultural Indices and Rankings Based on a Metaanalysis of Hofstede’s Taxonomy. In Paper presented at the Academy of International Business Annual Meeting. Pekin/Çin.

Taştan, N. (2004). Çatışma Çözme ve Akran Arabuluculuğu Eğitimi Programlarının İlköğretim Altıncı Sınıf Öğrencilerinin Çatışma Çözme Ve Akran Arabuluculuğu Becerilerine Etkisi. Ankara Üniversitesi.

Tıktık, Y. Ç. (2013). Arabuluculukta Gizliliğin Korunması. İstanbul: Oniki Levha Yayıncılık.

Tıktık, Y. Ç. (2017). Arabuluculuk Sürecinin Temel İlkeleri. In Temel Arabuluculuk Eğitimi (pp. 45–56). Ankara: Council Of Europe.

Tınaz, P. (2013). Çalışma Yaşamından Örnek Olaylar (3. Baskı). İstanbul: Beta Yayınları.

Trompenaars, F., & Hampden, C. (1997). Understanding Cultural Diversity in Business.

Tuğsavul, T. M. (2012). Türk Hukukunda Arabuluculuk. Ankara: Yetkin Yayınları.

Tutar, H. (2009). Örgütsel İletişim. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Tutar, H., Yılmaz, M. K., & Erdönmez, C. (2003). Genel ve Teknik İletişim. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Uluyağcı, C., Çalışkan, Ö., Okumuş, F., Aysun, Y., & Bayçu, S. (2013). Sözlü Ve Sözsüz iletişim.

Üstünsel, G. (2011). Etkili iletişim becerileri ve beden dili. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Namık Kemal Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.

Varoğlu, K., Basım, H. N., & Ercil, Y. (2000). Bilimsel Araştırma Yöntemine Farklı Bir Bakış; Analitik Düşünce-Bütünleşik Düşünce Modellemeleri İle Belirsizlikten Kaçınma ve Güç Mesafesi Araştırması. In Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi. Nevşehir.

Varoğlu, K., & Sığrı, Ü. (2008). İş Yönetim ve Diplomasi Dünyasında Müzakere. Ankara: Siyasal Kitapevi.

Yağcı, Ö., Basım, N., & Tayfun, R. (2016). İletişim. In Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk (pp. 125–158). Ankara: Türkiye Barolar Birliği Yayınları.

Yakut, B. (2010). Arabuluculuğun Kanunla Düzenlenmesi Bakımından Amerika Birleşik Devletleri Örneği. TÜRKİYE ADALET AKADEMİSİ DERGİSİ (TAAD), 1. Sayı, 35 vd.

Yaylagül, L. (2010). Kitle İletişim Kuramları. Ankara: Dipnot yayınları.

Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Yüksel, A. H. (1996). İkna Ve Konuşma. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları. Retrieved from https://books.google.com.tr/books?id=q5iDa0D-ftsC&printsec=fr ontcover&hl=tr&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, Zıllıoğlu, M. (2014). İletişim nedir? İstanbul: Cem Yayınevi.