İÇİNDEKİLER 5

KISALTMALAR CETVELİ 11

GİRİŞ 13

BİRİNCİ BÖLÜM
İSPAT VE DELİLLER HAKKINDA GENEL BİLGİLER

I. İSPATIN KONUSU VE DELİLLERİN İŞLEVİ 15
A. Ceza Muhakemesinin Amacı 15
B. İspat Kavramı ve İspatın Konusu 18
C. İspata Gerek Olmayan Olaylar 21
1. Herkesçe Bilinen Olaylar ve Genel Doğrular 21
2. Kesin Hükümle Belirlenmiş Olaylar 22
D. İspat Külfeti Sorunu 23
E. İspatın Nisbiliği 26
II. İSPAT ve DELİL SİSTEMLERİNİN SAFHALARI 28
A. Genel Olarak İspat ve Delil Sistemi Safhaları 28
B. Erken Safhalarda İspat ve Delil Sistemi 29
C. Kanuni Delil ve İspat Sistemi 31
D. Delil Serbestliği ve Vicdani İspat Sistemi 33
E. Bilimsel Delil ve İspat Sistemi 35

III. DELİLLERİN KAPSAMI, TASNİFİ VE ÖZELLİKLERİ 37
A. Delillerin Kapsamı 37
1. Delil Kavramı 37
2. Delillerin İşlevi 39
3. Delil Kaynağı 40
4. Karineler ve Belirtiler 41

B. Delillerin Tasnifi 42
1. Genel Olarak Delilleri Tasnif Etme Çabaları 42
2. Delillerin Değerleri Bakımından Tasnifi 44
3. Modern Ceza Muhakemesinde Delillerin Tasnifi 45

C. Delillerin Özellikleri 47
1. Genel Olarak Delillerin Özellikleri 47
2. Deliller Akılcı Olmalıdır 48
3. Deliller Olayı Temsil Edici Olmalıdır 49
4. Deliller İspat Bakımından Önemli Olmalıdır 50
5. Deliller Müşterek Olmalıdır 50
6. Deliller Hukuka Uygun Olmalıdır 52

İKİNCİ BÖLÜM
DELİLLERİN ÇEŞİTLERİ

I. BEYANLAR 57
A. Şüpheli ve Sanığın Beyanı 57
1. Şüphelinin Beyanı 57
2. Sanığın Beyanı 60
3. İkrarın Delil Olma Değeri 63
B. Tanık Beyanı 66
1. Tanık Sıfatı ve Tanık Beyanının Niteliği 66
2. Duyuma Dayalı Tanıklığın Delil Olma Değeri 68
3. Tanık Beyanının Doğruluğunun Sağlanması 69
4. Tanık Beyanının Tartışılması 71
5. Naip veya İstinabe Yoluyla Dinlenen Tanığın
Beyanının Değeri 73
6. Gizli Tanığın Beyanının Değeri 74
C. Mağdurun ve Katılanın Beyanı 77
II. BELGELER 78
A. Belge Kavramı ve Belge Çeşitleri 78
B. Belgelerin Delil Olma Değeri 79
C. Adli Tutanakların Delil Olma Değeri 81
1. Kolluk Tutanaklarının Delil Olma Değeri 81
2. Cumhuriyet Savcılığı Tutanaklarının Delil Olma Değeri 82
3. Hakim, Mahkeme ve Duruşma Tutanaklarının
Delil Olma Değeri 82
D. Belgelerin Duruşmada Tartışılması 84
III. BELİRTİLER 85
A. Genel Olarak Belirtiler 85
B. Dijital Delil Kavramı ve Dijital Verilerin
Delil Olma Değeri 86
C. Ses ve Görüntü Kayıtlarının Delil Olma Değeri 88

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
DELİLLERİN TOPLANMASINA YÖNELİK KORUMA TEDBİRLERİ

I. GENEL OLARAK DELİLLERİN TOPLANMASI 93
A. Muhakeme Sistemlerine Göre Delillerin Toplanması 93
B. Muhakeme Evrelerinde Delillerin Toplanması 96
1. Soruşturma Evresinde Delillerin Toplanması 96
2. Kovuşturma Evresinde Delillerin Toplanması 97
C. Delil Toplamaya Yönelik Koruma Tedbirleri 98

II. FİZİKİ DELİLLERİ TOPLAMAYA YÖNELİK KORUMA TEDBİRLERİ 100
A. Arama 100
1. Aramanın Kapsamı ve Aramanın Koşulları 100
2. Aramanın Yerine Getirilmesi 102
B. Elkoyma 105
C. Bilgisayarlarda Arama ve Bilgisayarlara Elkoyma 107
1. Bilgisayarlarda Aramanın Kapsamı ve Şartları 107
2. Bilgisayarlarda Aramanın Uygulanışı 109

III. DELİLLERİ TOPLAMAYA YÖNELİK GİZLİ KORUMA TEDBİRLERİ 111
A. İletişimin Tespiti, Dinlenmesi ve Kaydı 111
1. İletişimin Denetlenmesinin Kapsamı ve Niteliği 111
2. İletişimin Denetlenmesinin Şartları 113
3. İletişimin Denetlenmesi Tedbirinin Yerine Getirilmesi 116
4. İletişim İçeriklerinin Delil Değeri ve Duruşmada Tartışılması 118
B. Gizli Soruşturmacı Görevlendirilmesi 120
1. Gizli Soruşturmacının Niteliği ve Görevi 120
2. Gizli Soruşturmacı Görevlendirilmesinin Şartları 122
C. Teknik Araçlarla İzleme 125

IV. BİLİRKİŞİ İNCELEMESİNE KONU OLAN KORUMA TEDBİRLERİ 127
A. Beden Muayenesi ve Vücuttan Örnek Alınması 127
1. Muayene ve Örnek Almanın Hukuki Niteliği 127
2. Şüpheli ve Sanığın Muayenesi ve Vücudundan Örnek Alınması 129
3. Zorla Muayene ve Örnek Almayla Elde Edilen
Delillerin Değeri 131
4. Mağdur ve Diğer Kişilerin Muayenesi 133
B. Moleküler Genetik İnceleme 135
C. Fizik Kimliğin Tespiti 136

V. TESADÜFEN ELDE EDİLEN DELİLLER 137
A. Arama ve Elkoymada Tesadüfen Elde Edilen Deliller 137
B. İletişimin Denetlenmesinde Tesadüfen Elde Edilen Deliller 138
C. Diğer Koruma Tedbirleri Uygulanırken
Tesadüfen Elde Edilen Deliller 139

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
DELİLLERİN DEĞERLENDİRİLMESİ

I. DELİL DEĞERLENDİRME İLKELERİ 143
A. Delillerin Re’sen İncelenmesi 143
B. Delillerin Doğrudan Doğruya İncelenmesi 144
C. Delillerin Serbestçe Değerlendirilmesi 147
D. Delillerin Sağlamlık Bakımından Değerlendirilmesi 150
E. Delillerin Bütün Olarak Değerlendirilmesi 151
F. Şüpheden Sanığın Yararlanması 152

II. MUHAKEME EVRELERİNDE DELİLLERİN DEĞERLENDİRİLMESİ 155
A. Soruşturma Evresinde Delillerin Değerlendirilmesi 155
B. Kovuşturma Evresinde Delillerin Değerlendirilmesi 159
1. Delillerin Duruşmada Değerlendirilmesi 159
2. Delillerin Taraflarca Tartışılması ve Değerlendirilmesi 163
3. Kanun Yolları Aşamasında Delillerin Değerlendirilmesi 164

III. DELİLLERİN İÇERİĞİNİ DEĞERLENDİRME ARAÇLARI 166
A. Keşif 166
B. Bilirkişi İncelemesi 168
C. Yer Gösterme 173
IV. HUKUKA AYKIRI DELİLLERİ DEĞERLENDİRMEYASAĞI 173
A. Genel Olarak Hukuka Aykırı Delil Kavramı 173
B. Hukuka Aykırı Delillerin Tasnifi 177
C. İspat Yöntemi Yasakları 179
1. İfade Alma ve Sorguda Yasak Yöntemlere Başvurulması 179
2. Susma Hakkının İhlal Edilmesi 180
3. Kendini Suçlamaya Zorlanma Yasağına Aykırı
Yöntemlere Başvurulması 182
4. Müdafiden Yararlanma Hakkına Uyulmaması 183
5. Özel Hayatın Gizliliğine ve Aile Hayatına
Saygı Hakkına Uyulmaması 186
D. İspat Konusu Yasakları 187
1. Devlet sırları 187
2. Meslek sırları 190
3. Çekinme Hakkını Kullanan Tanığın Beyanı 192
4. Elkonulamayacak Mektup ve Belgelerin İçerikleri 193
5. Müdafi ile Şüpheli ve Sanık Arasındaki
Yazışma Ve Haberleşme İçerikleri 194
6. İstihbarı Nitelikteki Dinleme ve İzleme İçerikleri 195

BEŞİNCİ BÖLÜM
HUKUKA AYKIRI DELİLLERİN DEĞERİ VE ETKİSİ
I. HUKUKA AYKIRI DELİLLERİN GEÇERLİLİĞİ HAKKINDAKİ GÖRÜŞLER 197
A. Genel Olarak Hukuka Aykırı Delillerin
Değeri Hakkındaki Görüşler 197
B. Hukuka Aykırı Olarak Elde Edilen Delillerin
Geçerli Olabileceğini Kabul Eden Görüşler 199
C. Hukuka Aykırı Olarak Elde Edilen Delillerin
Geçerli Olmadığını Kabul Eden Görüşler 201
D. Hukuka Aykırı Delillerin Geçerliliğini
Hakimin Takdirine Bırakan Görüşler 204
E. Türk Hukukunda Hukuka Aykırı Delillerin Değeri 208

II. HUKUKA AYKIRI DELİLLERİN ETKİSİ HAKKINDAKİ TARTIŞMALAR 211
A. Özel Kişiler Tarafından Hukuka Aykırı Biçimde
Elde Edilen Delillerin Geçerli Olup Olmayacağı Sorunu 211
B Hukuka Aykırı Delillerin Dava Dosyasından
Çıkarılıp Çıkarılmayacağı Sorunu 215
C. Hukuka Aykırı Delilden Yola Çıkılarak
Elde Edilmiş Olan Sonraki Delilin Geçerli
Olup Olmayacağı Sorunu 218
D. Hukuka Aykırı Delillerin Sanık Lehine Kullanılıp
Kullanılamayacağı Sorunu 220

III. HUKUKA AYKIRI DELİLLERİN CEZA DAVALARINDAN BAŞKA DAVALARDA GEÇERLİ OLUP OLMAYACAĞI SORUNU 221

A. Hukuka Aykırı Delillerin Disiplin Soruşturmalarında ve İdari Davalardaki Etkisi 221

SONUÇ 231

KAYNAKLAR*

AHİ, Gökhan: “Adli Bilişim ve Delil”, Güncel Hukuk Dergisi, Mart 2009, S:3, s. 37-39.

AKİL, Cenk: “Yargıtay Kararları Işığında Medeni Yargılama Hukukunda Hukuka Aykırı Biçimde Elde Edilmiş Delillerin Değerlendirilip Değerlendirilmeyeceği Meselesi”, AÜHFD, C:61, S:4, 2012, s. 1223-1270.

AKMAN, Mehmet: Osmanlı Devleti’nde Ceza Yargılaması, Eren Yay., İstanbul, 2004.

AKTAN, Hamdi Yaver: “Yargıtay Kararları Işığında İletişimin İdari ve Adli Denetlenmesi”, Ceza Muhakemesi Kanunun 3.Yılı-Teori ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar, TCHD Yay., İstanbul, Haziran 2009, s.75-84.

AKYÜREK, Güçlü: “Ceza Yargılamasında Hukuka Aykırı Delillerin Değerlendirilmesi Sorunu”, TBBD, 2012, S:101, s. 61-82.

ALAN, Esra: “Ceza Muhakemesinde Beden Muayenesi ve Vücuttan Örnek Alınması”, Uğur Alacakaptan’a Armağan, İstanbul Bilgi Ü. Yay., C:1, İstanbul, 2008, s. 45-58.

ALBRECHT, Hans-Jörg: “Almanya’daki Gizli Soruşturma Tedbirleri Hakkında”, (Çev. F.Yenisey), Criminal Law in the Global Risk Society, (ed.      F. Yenisey/U.Sieber), Uğur Yay., İstanbul, 2011, s. 521-545.

ALTAŞ, Ebru: “Bir Koruma Tedbiri Olarak Moleküler Genetik İncelemeler ve DNA Verileri ve Türkiye Milli DNA Veri Bankası Kanunu Tasarısı”, CHD, Y:2, S:1, Nisan 2007, s. 77-110.

ALTUNDERE, Nazan: “Şüpheden Sanık Yararlanır İlkesi (in dubio pro reo)”, Suç ve Ceza Dergisi, 2008, S:2, s. 164-183.

AMBOS, Kai: “Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi ve Yargılama Hakları-Silahların Eşitliği, Çelişmeli Önsoruşturma ve AİHS m.6”, (Çev. Y. Ünver), Adil Yargılanma Hakkı ve Ceza Hukuku, Seçkin Yay., Ankara, 2004, s. 15-64.

ARSLAN, Çetin: “Ceza Muhakemesinde İletişimin Denetlenmesi Yoluyla Elde Edilen Delillerin Disiplin Hukukundaki Durumu Üzerine Bir Değerlendirme”, Fasikül Hukuk Dergisi, Y:2, S:3, Şubat 2010, s.32-40 (İletişimin Denetlenmesi).

ARSLAN, Çetin: “İstihbaratın Ceza Muhakemesi Hukukunda Kullanımı”, Fasikül Hukuk Dergisi, Y:3, S:20, Eylül 2011, s.10-14.

ATEŞ, Mustafa: “Hukuk Yargılamasında ve Özellikle Boşanma Davalarında Hukuka Aykırı Deliller”, Terazi Hukuk Dergisi, Şubat 2008, S:18, s. 89-105.

AYDIN: Murat “Adli Aramada Hazır Bulunacak Kişiler ve Arama Tanıkları”, CHD, Y:3, S:8, Aralık 2008, s.105-125.

AYHAN, Hüseyin Tanfer: Cumhuriyet Savcısının Kamu Davası Açmada Takdir Yetkisi, Seçkin Yay., Ankara, 2013.

BAĞDAT, Yaşar: “DNA Teknolojisindeki Gelişmeler ve Örnek Alma Usulleri”, 12. Adli Tıp Günleri Semineri, Adli Tıp Kurumu Yay., İstanbul, 2006.

BARNES, H.E./TEETERS, N.K: “İlkel Cezalar ve Fiziksel Cezanın Başlıca Türleri”, (Çev. D. Aydın), ABD, 2011, Y:69, S:4, s.163-176

BAYRAKTAR, Köksal: “Telekomünikasyon Yoluyla Yapılan İletişimin Denetlenmesi”, Ceza Muhakemesi Kanunun 3.Yılı-Teori ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar, TCHD Yay., İstanbul, Haziran 2009, s. 85-107.

BAYRAKTAR, Bülent: “Muhakemelerde Delillerin Önemi”, Sosyal Bilimler Dergisi, S:25, 2011, s. 33-43.

BAYRAM, Levent: “Ses ve Görüntü Kayıtlarının Türk Hukukundaki Yeri”, Polis Bilimleri Dergisi, C:6, S:3-4, s.1-11.

BECENİ, Yasin/SEVİM, Tuğrul: “Adli Bilişim ve Hukuku”, Güncel Hukuk Dergisi, Mart 2009, S:3, s.34-36.

BELGESAY, Mustafa Reşit: Hukuk ve Ceza Usulü Muhakemesinde Deliller, Güven Basımevi, İstanbul, 1940.

BERTOSSI, Cinzia: “Intercettazioni Ambientali e Tutela Della Liberta’ Domiciliare”, Dir. Pen.e Proc., 2004, N:7, s. 871-875.

BIÇAK, Vahit: Suç Muhakemesi Hukuku, Gözden Geçirilmiş ve Güncellenmiş 3.B., Polis Akademisi Yay., Ankara, 2013.

BIÇAK Vahit: Improperly Obtained Evidence, Ankara, 1996. (Evidence).

BIÇAK, Vahit: “Usulsüz Ulaşılan Delillerin Akıbetinin Mantıksal Çerçevesi”, 3. Yılında Ceza Adaleti Sistemi, (Hukuk Devletinde Suç Yaratılmasının ve Suçun Aydınlatılmasının Sınırları Sempozyumu, ed. Bahri Öztürk), Seçkin Yay., Ankara, 2009, s.525-539. (Usulsüz Ulaşılan Delillerin Akıbeti)

BIÇAK, Vahit: “Usulsüz Ulaşılan Delillerin Akıbeti: Katı ve Esnek Yaklaşımlar”; İnsan Hakları Yıllığı, 1995-96, C:17-18, s. 247-259. (Usulsüz Ulaşılan Delillerin Akıbeti).

BİRTEK, Fatih: “Cumhuriyet Savcısı’nın Delilleri ve Fiili Takdir Yetkisi”, Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan, Marmara Ü. HF. Hukuk Araştırmaları Dergisi, C:19, S:2, Y:2013, s.953-990.

BLEDSOE, Leighton: “Jury or Nonjury Trial-A Defense Viewpoint”, American Juriprudence and Trials, 1966, Vol:12, N:5,s. 123-137.

BLOOMEYER, Arwed: “Kesin Hüküm Tesiri ve Sınırları”, (Çev. İ.Yazman), AÜHFD, Y:1968, C:25, S:3-4, s. 225-238.

BONETTI, Michele: “Famiglia e Processo Penale”, Studi in Onore di Mario Pisani, Vol:1, Casa Editrice la Tribuna, 2010, Piacenza, s. 73-131.

BOUZAT, Pierre: “Ceza Muhakemesi Hukuku ve Kanıtların Toplanmasında Doğruluk Kuralları”, (Çev. H. Bıyıklı), YD, Ocak 1977, C:3, S:1-2, s. 85-113.

BUTLER, Andrew S: “Funke v. France and The Right Against Self-Incrimination: A Critical Analysis”, Criminal Law Forum, 2000, Vol: 11,     s. 461-505.

CENGİZ, S./DEMİRAĞ F./ERGÜL T./McBRİDE J./TEZCAN D: Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları Işığında Ceza Yargılaması Kurum ve Kavramları, TBB Yay., Ankara, 2008.

CENTEL, Nur/ZAFER, Hamide: Ceza Muhakemesi Hukuku, Yenilenmiş ve Gözden Geçirilmiş 9. B., Beta Yay., İstanbul, 2012.

CİHAN, Erol: “İnsan Hakları ve Ceza Muhakemesi Hukuku”, Marmara Üniversitesi İnsan Hakları, Ceza Hukuku ve Kriminoloji Araştırma ve Uygulama Merkezi CMUK Sempozyumu, Beta Yay., İstanbul, 1999, s. 140-145.

CREMER, Wolfram: “Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararlarında İdari Ceza Hukuku”, İdari Ceza Hukuku Sempozyumu, (ed. İ.Ulusan/F.B. Yavaşlar), Seçkin Yay., Ankara, 2009, s. 173-184.

ÇAĞLAYAN, M. Muhtar: “Hazırlık Soruşturması Yapılırken Gözönünde Tutulması Gereken Önemli Noktalar Üzerinde Bir İnceleme”, AD, 1979,     S: 3-4, s. 162 vd.

ÇOLAK, Halûk/TAŞKIN, Mustafa: Ceza Muhakemesi Kanunu Şerhi, Seçkin Yay., Ankara, 2007.

DALIA, Andrea Antonio /FERRAIOLI, Marzia: “Segreto”, Diz. Dir. e Proc.Pen., (ed. G. Vassalli), Giuffre Edit., Milano, 1986, s. 885-938.

DALIA, Andrea Antonio/FERRAIOLI, Marzia: Manuale di Diritto Processuale Penale, 5.Ed., CEDAM, Milano, 2003, (Processuale Penale).

DAMASKA, Mirjan R.: “Evidentiary Barriers to Conviction and Two Models of Criminal Procedure: A Comparative Study”, University of Pennsylvania Law Review, 1972-1973, Vol: 121, s. 506-589.

de MARSICO, Alfredo: Lezioni di Diritto Processuale Penale, Eugene Jovene Ed., Napoli, 1955.

DEMİRBAŞ, Timur: “Soruşturma Evresinde Şüphelinin İfadesinin Alın­ması ve Müdafilik”, Ceza Muhakemesi Kanunun 3.Yılı-Teori ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar, TCHD Yay., İstanbul, 2009, s.121-143 (Şüphelinin İfadesinin Alınması ve Müdafilik).

DEMİRBAŞ, Timur: Soruşturma Evresinde Şüphelinin İfadesinin Alınması, 2. B., Ankara, Seçkin Yay., 2011. (Şüphelinin İfadesinin Alınması).

DEMİRCAN, Yusuf Tunç: “Ceza Yargılamasında Adli Bilimlerin Rolü”, Güncel Hukuk Dergisi, Ekim 2012, S:10, s. 14-15.

DERVİEUX, V./BENILLOUCHE, M./BACHELET, O.: “The French System”, European Criminal Procedures, (ed. M. Delmas-Marty/J.R. Spencer), Cambridge, 2002, s. 218-291.

DERYAL, Yahya: Türk Hukukunda Bilirkişilik, Seçkin Yay., Ankara, 2010.

DEVELLIOĞLU, Ferit: Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat, 20.B., Aydın Kitabevi, Ankara, 2003.

DİNLER, Veysel: “Ceza Muhakemesinde Delillerin Toplanması”, Yüksek Lisans Tezi, Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Enstitüsü Suç Araştırmaları Anabilim Dalı, Ankara, 2005.

DOĞAN, Koray: “Ceza Hukukunda Belge Kavramı”, CHD, Y:5, S:14, Aralık 2010, s.51-66.

DOĞAN, Cahid: “Sağlık Haklarından Hekimlerin Sır (Kişisel Veri) Saklama Mükellefiyeti”, Sağlık Hukuku Kurultayı, Ankara Barosu Yay., Ankara, 2009, s. 105-149.

DONAY, Süheyl: Ceza Yargılama Hukuku Mevzuatı, C:1, 1. B., Beta Yay., İstanbul, 2013.

DÖNER, İsa: “Ceza Muhakemesi Hukuku İşlemlerinden Koruma Tedbiri Olarak Arama İşlemi”, 3. Yılında Ceza Adaleti Sistemi, (Hukuk Devletinde Suç Yaratılmasının ve Suçun Aydınlatılmasının Sınırları Sempozyumu, ed. B. Öztürk), Seçkin Yay., Ankara, 2009, s. 431-484.

DÖNMEZ, Burcu: “Ceza Muhakemesi Hukukunda Çapraz Sorgu”, Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 3.Yılı-Teori ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar, TCHD Yay., İstanbul, Haziran 2009, s. 271-305, (Çapraz Sorgu).

DÖNMEZER; Sulhi: “Suçsuzluk Karinesi Üzerine Düşünceler”, Prof. Dr. Nurullah Kunter’e Armağan, İstanbul, 1988, s. 67-74.

DRATEL, Joshua L.:“Sword Or Shield? The Government’s Selective Use Of Its Declassification Authorıty For Tactical Advantage In Criminal Prosecutions”, Cardozo Public Law Policy & Ethics Journal, 2006-2007, Vol:5, s.171-189.

EMMERSON, Ben/ASHWORTH, Andrew: Human Rights and Criminal Justice, Swee&Maxwell, London, 2001.

ERDAĞ, Ali İhsan: “İletişimin Denetlenmesi Kapsamında İki Önemli Sorun Olarak: Mağdurun İletişiminin Tespiti ve İletişimin Mağdur Tarafından Kaydedilmesi,” TBBD, 2011, N:92, s.31-61.

ERDEM, Mustafa Ruhan: “5271 Sayılı CMK’da İletişimin Denetlenmesi,”, HPD, Nisan 2005, S:3, s. 97-107. (İletişimin Denetlenmesi).

ERDEM, Mustafa Ruhan: Avrupa Birliği Hukuku’nun Üye Devletlerin Ceza ve Ceza Muhakemesi Hukukuna Etkileri, Seçkin Yay., Ankara, 2004. (AB Hukukunun Ceza Hukukuna Etkileri).

ERDEM Mustafa R./ÖZBEK, V. Özer: “4422 sayılı Çıkar Amaçlı Suç Örgütleriyle Mücadele Kanunu Çerçevesinde Uzakla Haberleşmenin Denetlenmesi”; Prof. Dr. Seyfullah Edis’e Armağan, Dokuz Eylül Ü. Yay., İzmir, 2000, s.249-303.

EREM, Faruk: Ceza Usulü Hukuku, Genişletilmiş 2. B., AÜHF Yay., No:231, Ankara, 1968.

EREM, Faruk: Diyalektik Açıdan Ceza Yargılaması Hukuku, , 6.B., Işın Y., Ankara, 1986, (Ceza Yargılaması Hukuku).

EREM, Faruk: “Susma Hakkı”, YD, C:18, S:3, Temmuz 1992, s. 296-299.

ERSİN, Ali: “Ceza Muhakemesinde Katlanma Yükümlülüğü”, CHD, Y:6, S:16, Ağustos 2011, s. 190-207.

ERYILMAZ, M. Bedri: Ceza Muhakemesi Hukuku Dersleri, Seçkin Yay., Ankara, 2012

ERYILMAZ, Ali: Ceza ve Disiplin Hukukunda Hukuka Aykırı Delil, Hukab Yay., Ankara, 2013.

ERSOY, Uğur: “Ceza Muhakemesinin Amacı Üzerine Eleştirel Bir Yaklaşım”, Uğur Alacakaptan’a Armağan İstanbul Bilgi Ü. Yay., C.1, İstanbul, 2008, s.291-299.

FARINI, Sara/TOVANI Stefano/TRINCI, Alessandro: Compendio di Diritto Processuale Penale, DIKE Giuridica Edit., Roma, 2009.

FERRUA, Paolo: “La Prova nel Processo Penale: Profili Generali”, La Prova Penale, (ed. P.Ferrua/E.Marzaduri/G.Spangher), Giappichelli Edit., Torino, 2003, s. 1-56.

FEYZİOĞLU, Metin: Ceza Muhakemesinde Vicdani Kanaat, Yetkin Yay., Ankara, 2002, (Vicdani Kanaat)

FEYZİOĞLU, Metin: Ceza Muhakemesi Hukukunda Tanıklık, US-A Yay., Ankara, 1996, (Tanıklık)

FEYZİOĞLU, Metin: Tanıklık ve Dürüst Muhakeme, US-A Yay., Ankara, 1998.

FEYZİOĞLU, Metin, “Suçsuzluk Karinesi: Kavram Hakkında Genel Bilgiler ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi”, AÜHFD,. 1999, C: 1-4, S.48, s.135-163.

FIJNAUT, C./GROENHUIJSEN, M.S.: “A European Public Prosecution Service: Comments on the Green Paper”, European Journal of Crime, Criminal Law and Criminal Justice, Vol:10. N:4, 2002, 321-336.

FLORIAN, Eugenio: Delle Prove Penali 3. Ed., Cisalpino Ed., Milano, 1961.

FOSCHINI, Gaetano, Giudicare ed Essere Giudicati, Giuffre Edit., Milano, 1960.

FRANCESCHINI, Elisa: “La Sola Testimonianza del Minore Sessaulemte Abusato e’ Sufficiente per Pervenire ad una Sentenza di Condanna”, Dir. Pen. e Proc., 2013, N.7, s. 837-842.

GAROFOLI, Vincenzo: Diritto Processuale Penale, 2. Ed., Giuffre Edit.., Milano, 2012.

GEMALMAZ, Haydar Burak: “Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararlarında Çapraz Sorgu”, Adil Yargılanma Hakkı ve Ceza Hukuku, Seçkin Yay., Ankara, 2004, s. 393-426.

GERCKE, Björn: “Ceza Muhakemesine İlişkin Delil Elde Etme Önlemlerinin İçtimaı”, (Çev. Y. Ünver), Ceza Muhakemesi Önlemleri ve Özellikle Gizli Araştırma Önlemleri, (ed. Y. Ünver), Seçkin Yay., Ankara, 2011,        s. 274-285.

GOLDSTEIN, Abraham S: “Reflections on Two Models: Inquisitorial Themes in American Criminal Procedure”, Stanford Law Review, 1973-1974, N:26, s.1009-1025.

GÖKCAN, Hasan Tahsin: “Cumhuriyet Savcısının Delilleri Değerlendirme Yetkisi ve Yargıtay Uygulaması”, ABD, 2012, S:1, s.195-206.

GÜLSOY, Tevfik/KÖK, Nezih: “Tıbbi Müdahale Yoluyla Delil Elde Etme” Atatürk Ü. Erzincan HFD, 2005, C: IX, S: 1-2, s. 1-21.

GÜLŞEN, Recep: “Yeni Ceza Muhakemesi Kanunu ve Teknoloji”, HPD, Temmuz 2006, S: 7, s. 150-157.

GÜNGÖR, Devrim: Resmi Belgelerde Sahtecilik Suçu, Yetkin Yay., Ankara, 2010.

GÜRAKAR, Z. Özlem: “Ses ve Görüntü Kayıtlarının Delil Değeri”, Prof. Çetin Özek Armağanı, Galatasaray Ü. Yay., No:32, İstanbul, 2004, s. 443-456.

HAFIZOĞULLARI, Zeki: “Hukuka Aykırı Surette Elde Edilen Deliller Meselesi”, Yeni Türkiye Dergisi Yargı Reformu Özel Sayısı, Y:2, S:10, Temmuz-Ağustos 1996, s. 638-643.

HAMER, David: “21st Century Challenges in Evidence Law”, Sydney Law Review, 2011, Vol:33, s. 325-332.

HARRİS, D.J./O’BOYL, M./BATES,E.P./BUCKLEY, C.M.: Law of The European Convention on Human Rights, 2.Ed., Oxford, 2006.

HAVERKAMP, Rita: “Özel Hayatın Dokunulmaz Çekirdek Alanı Bağlamında Konutun Dinlenilmesine İlişkin Kurallar”, (Çev. A.K. Yıldız), Criminal Law in the Global Risk Society, (ed. F. Yenisey/U. Sieber), Uğur Yay., İstanbul, 2011, s 577-585.

HOLLOND, H.A.: “Pleading and Proof at Common Law”, Cambridge Law Journal, 1936, Vol:6, N:1, s. 1-15.

HOSMER, Chet: “Proving the Integrity of Digital Evidence with Time”, International Journal of Digital Evidence, 2002, Vol: 1, N:1 s. 1-7.

HUGHES, Virginia: “Adli Tıp Merkezlerine Gerçek Bilim Muamelesi Yapmanın Sırasıdır. Adalet Buna Bağlı”, Popular Science Türkiye, Haziran 2014, s. 36.

INTRIERI, Cataldo: “Neuroscienze e Processo Penale l’era dell’Habeas Mentem”, Mente, Societa’ e Diritto, Giuffre Ed., Milano, 2010.

İÇEL, Kayıhan: “Sorgulamada Hukuka Aykırılık ve Sonuçları” Prof. Dr. Nurullah Kunter’e Armağan, İstanbul, 1988, s. 121-127.

İKA, Rukiye Akkaya: “Devlet Sırrı, Kimin Sırrı?”, Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan, Marmara Ü. HF Hukuk Araştırmaları Dergisi, Y:2013, C:19, S:2, s.749-755.

İNCEOĞLU, Sibel: “İnsan Hakları Bakımından Türk Usul Hukukundaki Değişim ve Sorunlar”, Uğur Alacakaptan’a Armağan, İstanbul Bilgi Ü. Yay., C:2, İstanbul, 2008, s. 371-389. (Türk Usul Hukukundaki Sorunlar).

İNCEOĞLU, Sibel: İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi Kararlarında Adil Yargılanma Hakkı, 3. B., Beta Yay., İstanbul, 2008, (Adil Yargılanma Hakkı)

İNCEOĞLU, Asuman Aytekin: “Türk Hukukunda Adli Amaçlı İletişimin Denetlenmesi”, Uğur Alacakaptan’a Armağan, İstanbul Bilgi Ü. Yay., C:1, İstanbul, 2008, s. 103-126.

İPEKÇİOĞLU, Pervin Aksoy: “Gözaltında Alınan İfadenin Önemi ve Delil Değeri”, AÜHFD, Y:2008, C:57, S:3, s.51-82. (Gözaltında Alınan İfadenin Önemi).

İPEKÇİOĞLU, Pervin Aksoy: “Vücuttan Örnek Alma İşleminin Hukuki Niteliği ve Anayasaya Uygunluğu”, Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan, Marmara Ü. HF. Hukuk Araştırmaları Dergisi, Y:2013, C:19, S:2, s. 1157-1175. (Vücuttan Örnek Alma).

İPEKÇİOĞLU, Pervin Aksoy: “Ceza Muhakemesi Hukukunda Beden Muayenesi ve Vücuttan Örnek Alma”, İÜHFM, 2012, C: LXX, S: 1, s.19-38.

İTİŞGEN Rezzan: Kişinin Kendini Suçlanmaya Zorlanmaması İlkesi (Nemo Tenetur İlkesi) ve Susma Hakkı, 12 Levha Yay., İstanbul, 2013.

JOHNSTON, David/HUTTON, Glenn: Evidence and Procedure Vol:2, Oxford, 2006.

JUY-BIRMANN, Rodolphe: “The German System”, European Criminal Procedures, ed. M. Delmas-Marty/J.R. Spencer, Cambridge, 2002, s.292-347.

KAINEN, James L: “The Rationalist Tradition At Trial”, Fordham Law Review, 1992, Vol:60, s.1085-1096.

KARAKEHYA, Hakan: “Ceza Muhakemesinin Amacı”, İÜHFM, C: LXV, S:2, s.121-141.

KARAKEHYA, Hakan: Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6. Maddesi (Adil Yargılanma Hakkı) Bağlamında Ceza Muhakemesinde Duruşma, Savaş Yay., Ankara, 2008. (Duruşma)

KARAKEHYA, Hakan: “Sanığın İddia Tanıklarının Beyanlarının Doğruluğunu Test Etme Hakkı”, Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan, Marmara Ü.HF. Hukuk Araştırmaları Dergisi, 2013, C:19, S:2, s. 715-733. (Tanıklarının Beyanlarının Doğruluğunu Test Etme)

KARAKEHYA, Hakan: “Ceza Muhakemesinde Zorunlu Müdafilik”, Uğur Alacakaptan’a Armağan, İstanbul Bilgi Ü. Yay., C:1, İstanbul, 2008, s. 417-430.

KARÇKAY, Umut, “Şüpheli veya Sanığın İç Beden Muayenesi ve Vücudundan Örnek Alınması ve Sanığın Rızası”, Terazi Hukuk Dergisi, Y:2,      S. 12, Ağustos 2007, s.85-90.

KAYA, Muhittin: “DNA’nın Elde Ediliş Tekniği”, Hukuk Gündemi, Aralık 2005, S: 3, s. 99-103.

KAYMAZ, Seydi: “Aydınlatma Yükümlülüğünün İhlali Sebebiyle Söz Konusu Olan Yasak Deliller”, YD, 1997, C:23, S:3, s. 280-300. (Yasak Deliller)

KAYMAZ, Seydi: “Telekomünikasyon Yoluyla Yapılan İletişimin Denetlen­mesinin Bir Koşulu Olarak Başka Suretle Delil Elde Etme İmkânının Bulunmaması”, Fasikül Hukuk Dergisi, Y:2, S:3, Şubat 2010, s. 41-46. (Başka Suretle Delil Elde Etme İmkanının Bulunmaması)

KAYMAZ, Seydi: Ceza Muhakemesinde Telekomünikasyon Yoluyla Yapılan İletişimin Denetlenmesi, Seçkin Yay., Ankara, 2009. (İletişimin Denetlenmesi)

KANBUR, M. Nihat: “Yeni Anayasa Reformu Çerçevesinde Anayasaya Delil Yasaklarına İlişkin Hüküm Konulması Gereği Üzerine”, CHD, Y:6, S:17, s.21-60.

KANTAR, Baha: Ceza Muhakemeleri Usulü, 2. Kitap, Cumhuriyet Matbaası, İstanbul, 1945.

KAYNAK, Ali Osman: “Hazırlık Soruşturmasında Cumhuriyet Savcısının Delilleri Takdir Yetkisi”, ABD, 1998, S:2, s. 56-62.

KAZANCI-EKER, Behiye: “Ceza Muhakemesinde Tanıkların Korunması Çerçevesinde Görüntülü ve Sesli İfade Alma”, HPD, Temmuz 2006, S:7,      s. 158-167.

KEANE, Adrian: The Modern Law of Evidence, 6. Ed., Oxford, 2006.

KESKİN, Serap: Ceza Muhakemesi Hukukunda Temyiz Nedeni Olarak Hukuka Aykırılık, İstanbul, 1997. (Temyiz)

KESKİN, Serap: “Ceza Muhakemesi Hukukunda Serbest Delil Değerlendirilmesi İlkesi Üzerine”, Prof. Dr. Vecdi Aral’a Armağan, Kocaeli HF Yay., Kocaeli, 2001, s. 165-168. (Serbest Delil)

KEYMAN, Selahattin: Ceza Muhakemesinde (Asıl Ceza Muhakemesinde) Savcılık, AÜHF Yay., N:266, Sevinç Matbaası, Ankara, 1970.

KIZILARSLAN, Hakan: “Ceza Muhakemesi Hukukunda Vücudun Muayenesi ve Örnek Alma”, Prof. Dr. Sulhi Dönmezer Armağanı, Ankara, 2008, C:2, s. 971- 994. (Vücudun Muayenesi ve Örnek Alma)

KIZILARSLAN, Hakan: “Hukuka Aykırı Delil Açısından Vücudun Muayenesi ve Örnek Alma İşlemleriyle İlgili 5271 s. CMK Düzenlemesi ve Uygulamada Sorunlar”, Ceza Muhakemesi Kanunun 3.Yılı-Teori ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar, TCHD Yay., İstanbul, Haziran 2009, s. 319-328. (Hukuka Aykırı Delil Açısından Vücudun Muayenesi)

KILBACK, Keith/TOCHOR, Michael: “Searching for Truth but Missing the Point”, Alberta Law Review, 2002, Vol:40, N:2, s. 333-346.

KILCHLING, Michael: “Almanya’da İletişimin Denetlenmesi”, (Çev. A.K. Yıldız), Criminal Law in the Global Risk Society, (ed. F. Yenisey/ U.Sieber), Uğur Yay., İstanbul, 2011, s.597-612.

KNOOPS, Geert/JAN Alexander: An Introduction to the Law of International Criminal Tribunals, Transnational Publishers, Inc. New York, 2003.

KOCA, Mahmut: “Ceza Muhakemesi Hukukunda Deliller”, CHD, Aralık 2006, S:2, s.207-225.(Deliller)

KOCA, Mahmut: “Ceza Muhakemesinde Hukuka Aykırı Delilleri Değerlendirme Yasağı”, Atatürk Ü. Erzincan HFD, C: IV, S:1-2, s. 105-146. (Hukuka Aykırı Deliller)

KOCA, Mahmut/Üzülmez, İlhan: “Ceza ve Ceza Muhakemesi Hukukunda Mağdurun Korunması ve Mağdura Tanınan Haklar”, HPD, Temmuz 2006, S:7, s.140-149.

KOÇER, Kenan: “Telekomünikasyon Aracılığıyla Yapılan İletişimin Denetlenmesi, Gizli Soruşturmacı, Teknik Araçlarla İzleme ya da Bilgisayarlarda, Bilgisayar Programlarında ve Kütüklerinde Arama, Kopyalama ve Elkoyma Suretiyle Elde Edilen Sesli veya Görüntülü Verilerin Disiplin Soruşturmasındaki Kıymeti”, CHD, Y:4, S:10, Ağustos 2009, s. 5-39.

KUNTER, Nurullah: Muhakeme Hukuku Dalı Olarak Ceza Muhakemesi Hukuku, Yenilenmiş ve Geliştirilmiş 8. B., Kazancı Yay., İstanbul, 1986.

KUNTER, Nurullah/YENİSEY, Feridun/NUHOĞLU, Ayşe: Muhakeme Hukuku Dalı Olarak Ceza Muhakemesi Hukuku, 14. B., Arıkan Yay., İstanbul, 2006, (Ceza Muhakemesi Hukuku)

KUNTER, Nurullah/YENİSEY, Feridun/NUHOĞLU, Ayşe: Açıklamalı Ceza Muhakemesi Kanunu, C:1, Beta Yay., İstanbul, 2013 (Açıklamalı CMK)

LANGBEIN, John H: “The Historical Foundations of the Law of Evidence: A View from the Ryder Sources”, Columbia Law Review,1996, Vol:96, s.1168-1202.

LIGERTWOOD, Andrew: “Can DNA Evidence Alone Convict an Accused?”, Sydney Law Review, 2001, Vol: 33, s. 487-514.

LUBAN, David/O’SULLIVAN, Julie R./STEWART, David P.: International and Transnational Criminal Law, Kluwer, 2010.

MAFFEI, Stefano: il Diritto al Confronto con l’Accusatore, Casa Editrice la Tribuna, Piecenza, 2003.

MAHMUTOĞLU, Fatih Selami: “Beden Muayenesi ve Vücuttan Örnek Alınması”, Criminal Law in the Global Risk Society, (ed. F.Yenisey/ U.Sieber), Uğur Yay., İstanbul, 2011, s.393-417.

MAHONEY, Paul: “Right To A Fair Trial In Criminal Matters Under Article 6 E.C.H.R.”, Judicial Studies Institute Journal, Vol:4, N:2, s.107-129.

MALKOÇ, İsmail/YÜKSEKTEPE, Mert: Açıklamalar ve Yorumlarla 5271 Sayılı Yeni Ceza Muhakemesi Kanunu, Malkoç Kitabevi, Ankara, 2008.

MANZINI, Vincenzo: Istituzioni di Diritto Processuale Penale, 6. Ed, CEDAM, Padova, 1934.

MARAFIOTI, Luca: Digital Evidence e Processo Penale, Cass. Pen., 2011, N:12, s. 4509-4523.

McBRİDE, Jeremy: Human Rights and Criminal Procedure-The Case Law of the European Court of Human Rights, Council of Europe Publishing, 2009.

McEWAN, Jenny: Evidence and the Adversarial Process-The Modern Law, 2. Ed., Hart P., Oxford, 1998.

MERAN, Necati: İletişimin Denetlenmesi, Gizli Soruşturmacı ve Teknik Takibin Hukuki Boyutu, Adalet Yay., Ankara, 2013.

MOSCARINI, Paolo: Principi delle Prove Penali, Giappichelli, Torino, 2014.

NUHOĞLU, Ayşe: “İletişimin Denetlenmesi Suretiyle Elde Edilen Delillerin Değeri”, Criminal Law in the Global Risk Society, (ed. F.Yenisey/ U.Sieber), Uğur Yay., İstanbul, 2011, s. 57-576. (İletişimin Denetlenmesi)

NUHOĞLU, Ayşe: “Gizli Soruşturmacı Görevlendirilmesi”, Prof. Dr. Sulhi Dönmezer Armağanı, Ankara, 2008, C:2, s.1057-1067.

OSMANOĞLU, M. Kerem: “Ceza Muhakemesi Açısından Hukuka Aykırı Delillerin Değerlendirilmesi”, CHD, Y:7, S:18, s. 137-172.

ÖNDER, Ayhan: “Ceza Muhakemeleri Usulü Hukukunda Şahitlikten Çekinme Hakkı”, İHFM, C:29, S:4, 1968, s.876-931.

ÖZAYDIN, Özdem: “Kan ve Tükürük Örneğinin Alınması”, Fasikül Hukuk Dergisi, Y:1, S:1, Aralık 2009, s. 68-69.

ÖZBEK, Mustafa “Ceza Muhakemesi Kanununda Yapılan Değişiklikler Çerçevesinde Mağdur Fail Uzlaştırmasının Usul ve Esasları”, AÜHFD, C:56, S:4, s.123-205.

ÖZBEK, Veli Özer: Organize Suçlulukla Mücadelede Kullanılan Gizli Görevlinin Görevinin Gerektirdiği Suçlar Bakımından Cezalandırılabilirliği, Yetkin Yay., Ankara, 2003.

ÖZBEK, Veli Özer, “Tıbbi Deliller ve Yeni Ceza Muhakemesi Kanunu”, Yeditepe Üniversitesi HFD, C:3, S: 2, 2006, s. 366-406. (Tıbbi Deliller)

ÖZBEK, Veli Özer: “DNA Verileri ve Türkiye Milli DNA Veri Bankası Kanunu Tasarısı Hakkındaki Görüşlerimiz”, CHD, Y:2, S:1, Nisan 2007, s. 47-76.

ÖZBEK, Veli Özer/KANBUR M. Nihat/DOĞAN, Koray/BACAKSIZ,   Pınar/TEPE, İlker: Ceza Muhakemesi Hukuku, Güncellenmiş ve Geliştirilmiş 5. B., Seçkin Yay., Ankara, 2013.

ÖZBEK, Veli Özer/BACAKSIZ, Pınar: “Ceza Muhakemesi Hukukunda Arama”, CHD, Y:1, S:1, s.145-206.

ÖZBOYACI, Alper: Ceza Muhakemesi Hukukunda Delil Yasakları, Kazancı Hukuk Yay., İstanbul, 2008.

ÖZDEK, Yasemin: Avrupa İnsan Hakları Hukuku ve Türkiye-AİHS Sistemi ve AİHM Kararlarında Türkiye, 2. B., Kırmızıkalem Yay., İstanbul, Mart 2004.

ÖZEN, Mustafa, “Kamu Davası Açma Konusunda Benimsenen İlkeler, Cumhuriyet Savcısı’nın Takdir Yetkisi ve İddianamenin İadesi”, ABD,       Y: 67, S: 3, Yaz 2009, s. 17-28.

ÖZEN, Mustafa: “Cumhuriyet Savcısının Takdir Yetkisi”, EÜHFD, C: XIII, S: 3-4, 2009, s. 41-68.

ÖZEN, Muharrem: “Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları Işığında Gizli Tanıklık Üzerine Değerlendirmeler”, Ankara Hukuk Toplantıları, Ankara, Ü. Basımevi, Ankara, 2011, s.57-84.

ÖZGEN, Eralp: “Askeri Yargıtay’ın Delil ve Savunma Hakkı Konularına Bakışı”, Askeri Adalet Dergisi, Mart 1994, S:90, s. 21-22.

ÖZTÜRK, Bahri: “Yeni CMK’da Delil Yasakları”, Uğur Alacakaptan’a Armağan, İstanbul Bilgi Ü. Yay., C:2, İstanbul, 2008, s. 599-627.

ÖZTÜRK, Bahri: Yeni CMK’da Yer Alan Koruma Tedbirleri, Özellikle İletişimin Dinlenmesi ve Tespiti, Teknik Araçlarla İzleme; Manisa Barosu Dergisi, Y:28, S:108, s. 7-49. (Yeni CMK’da Yer Alan Koruma Tedbirleri)

ÖZTÜRK, Öztürk: “Yeni Yargıtay Kararları Işığında Delil Yasakları”, AÜSBF İHM Yay., No:14, Ankara, 1995. (Delil Yasakları)

ÖZTÜRK, Bahri: “CMK’nın Temel Yapısı – Tercihler - Beklentiler”, Ceza Muhakemesi Kanunun 3.Yılı-Teori ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar, TCHD Yay., İstanbul, Haziran 2009, s. 37-74. (CMK’nın Temel Yapısı)

ÖZTÜRK, Bahri: “Türkiye’nin Yeni Savcı Modeli”, Prof. Dr. Sulhi Dön­mezer Armağanı, İstanbul, 2008, C:2, s. 1087-1121.

ÖZTÜRK, Bahri: “Yeni Ceza Muhakemesi Kanununda Ara Muhakeme Evresi”, 3. Yılında Ceza Adaleti Sistemi, (Hukuk Devletinde Suç Yaratılmasının ve Suçun Aydınlatılmasının Sınırları Sempozyumu, ed. Bahri Öztürk), Seçkin Yay., Ankara, 2009, s. 485-518. (Ara Muhakeme Evresi)

ÖZTÜRK, Bahri: “Anonim (Gizli) Tanıklık Tek Başına Mahkumiyete Yeter mi?” Fasikül Hukuk Dergisi, Y:2, S:5, s. 6-7.

ÖZTÜRK, Bahri: “Yeni CMK’da Delil Yasakları”, HPD, S:3, Nisan 2005,   s. 131-136.

ÖZTÜRK, Bahri: “CMUK Reformu ve Delil Yasakları”, İzmir Barosu Dergisi, Nisan 1993.

ÖZTÜRK, Bahri: “Ses ve/veya Görüntü Kaydeden Araçlarla Yapılan Tespitlerin Ceza Muhakemesi Hukukundaki Değeri”, Prof. Dr. Seyfullah Edis’e Armağan, Dokuz Eylül Ü. Yay., İzmir, 2000, s. 219-233. (Ses ve Görüntü Kaydı)

ÖZTÜRK, Bahri/TEZCAN, Durmuş/ERDEM, M. Ruhan/SIRMA, Özge/ KIRIT, Yasemin/ÖZAYDIN, Özden/AKCAN, Esra/ERDEN, Efser: (Öztürk ve diğerleri): Nazari ve Uygulamalı Ceza Muhakemesi Hukuku, 7. B, Seçkin Yay., Ankara, 2013.

ÖZTÜRK, Bahri/KAZANCI, Behiye Eker/GÜLEÇ, Sesim Soyer: Ceza Muhakemesi Hukukunda Koruma Tedbirleri, Seçkin Yay., Ankara, 2013.

ÖZTÜRK, Cemal: “İz İncelemede Adli Tıp Fizik İhtisas Dairesinin Yetki Sorunu”, CHD, Y:2, S:1, Nisan 2007, s.153-165.

PALMER, Andrew: “Why and How to Teach Proof”, Sydney Law Review, 2011, Vol:33, s. 564.

PANZARELLA, Robert/VONA, Daniel: Criminal Justice Masterworks: A History of Ideas About Crime, Law, Police and Corrections, Carolina Academic Press, Durham, 2013.

PARLAR, Ali/HATİPOĞLU, Muzaffer/YÜKSEL, Erol Güngör: Ceza Muhakemesi Hukukunda Deliller, Çapraz Sorgu ve İspat, Yayın Matbaası, Ankara, 2008.

PAVLOV, Ivan: “Freedom of Information and State Secrets”, European Constituonal Review, 2000, Vol: 9, s. 102-104.

PEKCANITEZ, Hakan: “Medeni Usul Hukukunda Hukuka Aykırı Yollardan Elde Edilen Delillerin Değerlendirilmesi”, Haluk Konuralp Anısına Armağan, C: I, Ankara, 2009, s.789-850.

PENNACCHINI, Erminio: “il Segreto di Stato ed i Servizi di Sicurezza in uno Stato di Diritto Liberale e Democratico”, Rassegna della Giustizia Militare, Anno:XI, N:1-2, 1985, s.19-29.

PERRODET, Antoinette: “Tha Italian System”, European Criminal Procedures, (ed., M. Delmas-Marty/J.R. Spencer), Cambridge, 2002, s.345-413.

PESQUIE, Brigitte: “Belgian System”, European Criminal Procedures, (ed. M. Delmas-Marty/J.R. Spencer), Cambridge, 2002, s.81-141.

PETERS, Anne: Adil Yargılanma (Çev. Mahmut Koca), Adil Yargılanma Hakkı ve Ceza Hukuku, Seçkin Yay., Ankara, 2004, s. 121-128.

PRADEL, Jean: Çağdaş Sistemlerde Karşılaştırmalı Ceza Usulü, (Çev.        S. Dönmezer), Beta Yay., İstanbul, 2000.

PÜSKÜLLÜOĞLU, Ali: Arkadaş Türkçe Sözlük, Arkadaş Yay., 8. B., Ankara, 2004.

RAMAJOLI, Sergio: La Prova nel Processo Penale, CEDAM, Milano, 1995.

RENZIKOWSKI, Joachim: “Adil Yargılanma ve Anonim Tanık, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihadı Işığında Tanığın Korunmasında Üç Basamak Teorisi”, (Çev. Ali Kemal Yıldız), Adil Yargılanma Hakkı ve Ceza Hukuku, Seçkin Yay., Ankara, 2004, s.265-282.

ROBERTS, Paul: “Science in the Criminal Process”, Oxford Journal of legal Studies, 1994, Vol:14, s. 469-506.

ROBERTS, Paul/ZUCKERMAN, Adrian: Criminal Evidence, Oxford, 2004.

ROTH, Andrea: “Safety in Numbers - Deciding When DNA Alone is Enough to Convict”, New York University Law Review, Vol:85, s. 1130-1185.

ROXIN, Claus: İspat Hukukunun Esasları, (Çev. Y.Ünver), İstanbul Ticaret Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 2005, S:8, s. 265-289.

RUMNEY, Philip N.S./TAYLOR, Martin Morgan: “The Use of Syndrome Evidence in Rape Trials”, Criminal Law Forum, 2002, Vol:13, s. 471-506.

RUTLEDGE, Kristina: “Spoiling Everything–But For Whom? Rules of Evidence and International Criminal Proceedings”, Regent University Law Review, 2003-2004, Vol:16, s. 151-189.

SAĞLAM, Fazıl: “Türk ve Alman Anayasa Hukukları Açısından Gizli Ses Kaydı”, AÜSBFD, Y:1975, C: 30, S:1-4, s.107-116.

SANCAR, Türkan Yalçın: Türk Ceza Hukukunda Kadın, Seçkin Yay., Ankara, 2013.

SARIBEYOĞLU, Meltem/KARAKAYA, Naim: “İletişimin Denetlenmesine İlişkin “İngiltere’ye Karşı P.G. ve J.H. Kararı” ve Türk Hukuku Yönünden Değerlendirme”, Hukuk ve Adalet Dergisi, Y:4, S:10, İlkbahar 2007, s. 215-231.

SAYGILAR, Yasemin: “Arama”, Uğur Alacakaptan’a Armağan, İstanbul Bilgi Ü. Yay., C:1, İstanbul, 2008, s. 629-642.

SCHIOPPA, Antonio Padoa: Storia del Diritto in Europa, il Mulino, Bologna, 2007.

SCHROEDER, Friedrich-Christian: “Ceza Muhakemesinde Dürüst Yargılama İlkesi”, (Çev. C. Şahin), Selçuk HFD, 1996, S:1-2, s. 269-283.

SCHWARTZ, Virginie Laure: Comparing US and French Models of Criminal Pre-Trial Investigation, Stanford, 2007.

SCOMPARIN, Laura: “Testimonianza”, Le Prove- I Singoli Mezzi di Prova e di Ricerca Della Prova, (ed. E.Marzaduri) ,Vol:2, UTET, Torino 1999,       s. 14-68.

SEABROOKE, Stephen/SPRACK, John: Criminal Evidence and Procedure: The Statutory Framework, Blacstone, 1996.

SELÇUK Sami: “Kanıtların Toplanmasında Yasallık, Dürüstlük ve Total Ceza Adaleti”, YD, Nisan 1977, C:3, S:2, s. 49-70. (Kanıtların Toplanmasında Yasallık)

SELÇUK, Sami: “Temyiz Denetiminin Sınırları ve Bu Sınırlara Uymamanın Kaçınılamaz Sancılı Sonuçları/Açmazları/Tehlikeleri”, Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan, Marmara Ü. Hukuk F. Hukuk Araştırmaları Dergisi, 2013, C:19, S:2, s. 319-361.

SELÇUK, Sami: “Doğru terim “MUHAKEME” değil, “YARGILAMA”dır” Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan, Marmara Ü. Hukuk F. Hukuk Araştırmaları Dergisi, C:19, S:2, Y:2013, s. 295-317.

SHAPIRA-ETTINGER, Keren: “The Conundrum of Mental States: Substantive Rules and Evidence Combined”, Cardozo Law Review, 2007, Vol: 28, N:6, s. 2577-2596.

SIRACUSANO, Delfino/GALATI, Antonio/TRANCHINA Giovanni/ ZAPPALA’, Enzo: Dir. Proc. Pen., Vol: 1, Giuffre’ Edit., 2006.

SIRACUSANO Delfino/TRANCHINA Giovanni/ZAPPALA Enzo: Elementi di Diritto Processuale Penale, 3. Ed., Giuffre, Milano, 2007.

SKINNIDER, Eileen/GORDON, Frances: “The Right to Silence-International Norms and Domestic Realities”, The International Centre for Criminal Law Reform and Criminal Justice Policy, Canada, 2001.

SKINNIDER, Eileen: “International Norms, Gender and the Law of Evidence”, (http://icclr.law.ubc.ca/sites/icclr.law.ubc.ca/files/publications/ evidence.pdf, son erişim: 08.09.2014)

SOKOLLU-AKINCI, Füsun: “Recent Attempts to Guarantee Human Rights in the Turkish Penal Procedure Law”, Annales de la Faculte de Droit d’Istanbul, 1998, Vol:32, N:48, s. 264.

SOYASLAN, Doğan: “Hukuka Aykırı Deliller”, Atatürk Ü. Erzincan HFD, Aralık 2003, C: 7, S:3-4, s. 9-26.

SOYASLAN, Doğan: Ceza Muhakemesi Hukuku, Yetkin Yay., Ankara, 2010.

SPENCER, John R.: “Evidence”, European Criminal Procedures, (ed. M. Delmas-Marty/J.R. Spencer), Cambridge, 2002, s. 594-640.

SPENCER, John R.: “Introduction”, European Criminal Procedures, (ed. M. Delmas-Marty/J.R. Spencer), Cambridge, 2002, s. 1-75.

SPENCER, John R.: “The Concept of European Evidence”, ERA Forum, 2003, N:2, s. 29-38. (European Evidence)

SPENCER. J.R: “The English System”, European Criminal Procedures, (ed. M. Delmas-Marty/J.R.Spencer), Cambridge, 2002, s. 142-217.

STEIN, Alex: Foundations of Evidence Law, Oxford University Press, 2005.

STULBERG, Barry A: “State Secrets Privilege: The Executive Caprice Runs Rampant”, Latin American International and Comparative Law Journal, 1986-1987, Vol:9, s. 445-479.

ŞAFAK, Ali/BIÇAK Vahit: Ceza Muhakemesi Hukuku ve Polis, 6.B., Roma Yay., Ankara, 2005.

ŞAHBAZ, İbrahim: İletişimin Denetlenmesi ve Yasak Deliller, Yetkin Yay., Ankara, 2009.

ŞAHİN, Cumhur: Ceza Muhakemesi Kanunu Gazi Şerhi, Seçkin Yay., Ankara, 2005. (CMK Gazi Şerhi)

ŞAHİN, Cumhur: Ceza Muhakemesinde İspat (Delillerin Doğrudan Doğruyalığı İlkesi), Yetkin Yay., Ankara, 2001.

ŞAHİN, Cumhur: Ceza Muhakemesi Hukuku 1, Seçkin Yay., Ankara, 2007.

ŞAHİN, Cumhur: “Telekomünikasyon Yoluyla İletişimin Denetlenmesi - Yar­gıtay Kararları Çerçevesinde Bir Değerlendirme” Ceza Hukukunun Güncel Sorunları, (ed. M. Tevfik Gülsoy), 2010, s. 1-24. (İletişimin Denetlenmesi)

ŞAHİN, Cumhur: “Yargıtay Kararları Işığında Hukuka Aykırı Deliller ve Değerlendirilmeleri Sorunu”, EÜHFD, 1997, C:1, S:1,s. 87-95.

ŞAHİN, Cumhur/GÖKTÜRK, Neslihan: Ceza Muhakemesi Hukuku 2, Seçkin Yay., Ankara, 2013.

ŞAHİNKAYA, Yalçın: Suçsuzluk Karinesi, Seçkin Yay., Ankara, 2008.

ŞEN, Ersan: Türk Ceza Yargılaması Hukuku’nda Hukuka Aykırı Deliller Sorunu, Beta Yay., İstanbul, 1998. (Hukuka Aykırı Deliller)

ŞEN, Ersan: “Ceza Yargılaması Süreci”, TBBD, 2011, S: 97, s. 269-300.

ŞEN, Ersan: “İletişimin Denetlenmesi Tedbiri”, CHD, Y:2, S:4, Ağustos 2007, s. 97-135.

ŞEN, Ersan: “Telefon Dinleme Yoluyla Elde Edilen Delillerin İspat Gücü ve Bu Delillerdeki Hukuka Aykırılıkların Sonuçları ile Uygulamadaki Hatalar”, İBD, Mart-Nisan 2012, C:86, S:2, s.19-36. (Telefon Dinleme Yoluyla Elde Edilen Delillerin İspat Gücü)

ŞEN, Ersan: “Gizli Tanık, X Muhbir, Gizli Soruşturmacı, Ajan Provokatör”, CHD, Y:3, S:6, Nisan 2008, s. 21-50. (Gizli Tanık, X Muhbir)

ŞEN, Ersan: 1962-1997 Anayasa Mahkemesi Kararlarında Ceza Hukuku, Ceza Özel Hukuku, Ceza Yargılaması Hukuku, Ceza İnfaz Hukuku, Beta Yay. İstanbul, 1998 (Anayasa Mahkemesi Kararları)

ŞENOL, Cem: “5271 Sayılı CMK Çerçevesinde Müdafinin İletişiminin Denetlenmesi” Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan, Marmara Ü.HF. Hukuk Araştırmaları Dergisi, 2013, C:19, S:2, s. 1666-1692.

ŞENTÜRK, Candide: “Ceza Muhakemesinde İfade ve Sorgu”, CHD, Y:7, S:19, Ağustos 2012, s.173-233.

TANER, M.Tahir: Ceza Muhakemeleri Usulü, 3.B., İÜ Yay., N:608, İstanbul, 1955.

TANÖR, Bülent: Türkiye’nin İnsan Hakları Sorunu, 3.B., İstanbul, 1994.

TANRIVER, Süha: “Türk Medeni Usul Hukuku Bağlamında Hukuka Aykırı Yollardan Elde Edilen Delillerin Durumunun İrdelenmesi”, Makalelerim 2006, 1. B., Ankara, s. 27-35.

TAŞKIN, Ozan Ercan: Kışkırtıcı Ajan, Seçkin Yay., Ankara, 2011.

TAŞKIN, Ahmet: “Ceza Muhakemesinde Bilirkişiye Başvurma Zorunluluğu”, CHD, Y:2, S:1, Nisan 2007, s.111-152.

TÜRK DİL KURUMU TÜRKÇE SÖZLÜK, 9.B., TDK Basımevi, Ankara, 2003.

TEKİN, Serra/ÖZAŞÇILAR, Mine/ZİYALAR, Neylan: “Görgü Tanıklığının Güvenilirliği”, Güncel Hukuk Dergisi, S: 9, Eylül 2007, s. 50-53.

TEZCAN, Durmuş: “AİHM Kararları Işığında Adil Yargılanma Hakkı Bakımından Delillerin Değeri”, Prof. Dr. Sulhi Dönmezer Armağanı, Ankara, 2008, C:2, s. 1221-1227. (Delillerin Değeri)

TEZCAN, Durmuş: “Fransız Hukukunda Vücutta Arama ve Türk Hukukunda Durum” Prof. Dr. Seyfullah Edis’e Armağan, Dokuz Eylül Ü. Yay., İzmir, 2000, s.211-217. (Vücutta Arama)

TEZCAN, Durmuş: “İdari Muhakeme Hukuku ile Ceza Muhakemesi Hukuku Arasındaki Farklılığın Anlamı ve Önemi”, İdari Ceza Hukuku Sempozyumu, (ed. İ.Ulusan/F.B. Yavaşlar), Seçkin Yay., Ankara, 2009, s.161-172. (İdari Muhakeme Hukuku)

THOMPSON, Sandra Guerra: “Amerika’da Suç Delilleri Nasıl Yanlış Hükümlere Yol Açmaktadır?”, (Çev. Alev Dilber), CHD, Y:7, S:19, Ağustos 2012, s.339-349.

TONINI, Paolo: Manuale di Procedura Penale, 7. Ed., Giuffre Edit., Milano, 2006. (Procedura Penale)

TONINI, Paolo/CONTI, Carlotta: il Diritto delle Prove Penali, Giuffre Ed., Milano, 2012.

TONINI, Paolo: La Prova Penale, CEDAM, Milano, 1997.

TOROSLU, Nevzat: “Şüpheli, Sanık veya Üçüncü Kişilerin Bedenlerine Delil, Eser, İz ve Emare Elde Etmek Amacıyla Müdahale İmkanı Veren Hükümler ve Tedbirler”, Ankara Barosu Hukuk Kurultayı 2000, C:2, Ankara, 2000, s.325-329. (Kişilerin Bedenlerine Müdahale)

TOROSLU, Nevzat: “Hukuka Aykırı Deliller Sorunu”, Prof. Dr. Hamide Topçuoğlu Armağanı, AÜHF Yay., Ankara, 1995, s. 55-58.

TOROSLU, Nevzat/FEYZİOĞLU, Metin: Ceza Muhakemesi Hukuku,       11. B., Savaş Yay., Ankara, 2013.

TOSUN, Öztekin: Türk Suç Muhakemesi Hukuku Dersleri, C.1, Genişletilmiş 4. B., İstanbul, 1984. (Suç Muhakemesi)

TOSUN, Öztekin: “Ceza ve Medeni Muhakeme Hukuku Açısından Hukuka Aykırı Yollarla Elde Edilmiş Delillerin İspat Kuvveti”, Yenilik Basımevi, İstanbul, 1976. (Hukuka Aykırı Delillerin İspat Kuvveti)

TOSUN, Öztekin: “Özel Hayatın Gizliliği”, Değişen Toplum ve Ceza Hukuku Karşısında Türk Ceza Kanununun 50 Yılı ve Geleceği Sempozyumu, İstanbul, 1977.

TRIGGIANI, Nicola: “Testimonianza”, La Prova Penale, (ed. P.Ferrua/ E.Marzaduri/G.Spangher), Giappichelli, Torino, 2003, s.149-223.

TURHAN, Faruk: Ceza Muhakemesi Hukuku, Asil Yay., Ankara, 2006.

TURHAN, Faruk: “Tanık Koruma Tedbirleri ve Sanığın Adil Yargılanma Hakkı/Tanık Koruma Kanununa Göre Ceza Muhakemesinde Tanıkların Korunması ve Sanığın İddia Tanıklarına Soru Sorma ve Sorgulama Hakkının AİHM Kararları Işığında Değerlendirilmesi”, 3. Yılında Ceza Adaleti Sistemi, (Hukuk Devletinde Suç Yaratılmasının ve Suçun Aydınlatılmasının Sınırları Sempozyumu, ed. B. Öztürk), Seçkin Yay., Ankara, 2009, s. 383-408. (Tanık Koruma Tedbirleri)

TUTUMLU, Mehmet Akif: Medeni Muhakeme Hukukunda Delillerin İleri Sürülmesi, Ankara, Seçkin Yay., 4. B., 2007.

TBB İHM- İNSAN HAKLARI RAPORU, TBB Yay., Ankara, Nisan 2013.

UBERTIS, Giulio: il Processo Penale, il Mulino, Bologna, 2008.

UBERTIS, Giulio: Pirincipi di Procedura Penale Europea, Raffaello Cortina Edit., Milano, 2009. (Procedura Penale Europea)

ÜNVER, Yener: “Ceza Muhakemesinde İspat, CMK ve Uygulamamız”, CHD, Y:1, S:2, Aralık 2006, s. 103-205. (Ceza Muhakemesinde İspat)

ÜNVER, Yener: “Ceza Yargılaması Hukukunda İspata İlişkin Bir Yargıtay İBK’nın İncelenmesi”, İÜHFM, C:LV, 1996, S: 1-2, s. 183-218. (İspata İlişkin Bir Yargıtay İBK’nın İncelenmesi)

ÜNVER, Yener: “Hekim ve Hasta Haklarının Ulusal ve Uluslararası Hukuk Açısından Konumlandırılması”, CHD, Y:2, S:1, Nisan 2007, s.199-234.

ÜNVER, Yener: “Deliller ve Değerlendirilmesi” Legal Hukuk Dergisi, Ağustos 2005, s. 2885-2913.

ÜNVER, Yener/HAKERİ, Hakan: Ceza Muhakemesi Hukuku, 3. B., Adalet Y., Ankara, 2010.

ÜSTÜNDAĞ, Saim: Medeni Yargılama Hukuku, C:1, Yetkin Yay., 2000.

van CAENEGEM, William: “New trends in illegal evidence in criminal procedure: general report - common law”, (http://epublications.bond.edu. au/law_pubs/223, son erişim: 08.09.2014)

WARBRICK, Colin: “Self Incrimination and the European Convention on Human Rights”, Criminal Justice and Human Rights, Vol:1, Oxford, 1995,   s. 89-98.

WEIGEND, Thomas: “Avrupa İki Ağızlı mı Konuşuyor?” (Çev. V. Ö. Özbek), Adil Yargılanma Hakkı ve Ceza Hukuku, Seçkin Yay., Ankara, 2004, s.109-120.

WEIGEND, Thomas: “Should We Search for the Truth, and Who Should Do it?”, North Carolina Journal of International Law and Commercial Regulation, 2011, Vol:36, s. 389-415.

WILLIAMS, Charles: “The European Evidence Warrant: The Proposal of the European Commission”, ERA-FORUM, Special Issue, 2005, s. 17-27.

WISTRICH, Andrew/GUTHRIE, Chris/RACHLINSKI, Jeffrey: “Can Judges Ignore Inadmissible Information? The Difficulty of Deliberately Disregarding” University of Pennsylvania Law Review, 2005, Vol: 153, s. 1251-1345.

YARSUVAT, Duygun: “Ceza Muhakemesi Hukukunda Kanuna Aykırı Elde Edilen Delillerin Geçerliliği”, Ceza Muhakemesi Kanunun 3.Yılı-Teori ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar, TCHD Yay., İstanbul, Haziran 2009,      s. 306-318.

YAYLA, Mehmet: “Ceza Yargılamasında İspat İçin Yenilmesi Gereken Şüphe; Türkiye ve Amerika Birleşik Devletleri Sistemlerinin İncelenmesi”, ABD, 2013, S:3, s.291-313.

YENİSEY, Feridun: “Ceza Muhakemesi Hukukunda (Hukuka Uygun Bir Şekilde Elde Edilmiş) Delil”, CHD, Y:2, S:4, Ağustos 2007, s. 5-60.

YILDIRIM, Kâmil: “Medeni Yargılama Hukukunda İspat Yasakları ve Özellikle Taraflarca Hukuka Aykırı Yoldan Elde Edilmiş Deliller”, Erdoğan Teziç’e Armağan, İstanbul, 2007, s. 861-871.

YILDIZ, Ali Kemal: “Ses ve Görüntü Kayıtlarının İspat Fonksiyonu”, CHD, Y:1, S:2, Aralık 2006, s. 253-264.

YILDIZ Ali Kemal: “Ceza Muhakemesi Hukukunda Bilirkişilik”, EÜHFD, C:X, S:3-4, 2006, s. 273-345. (Bilirkişilik)

YURTCAN, Erdener: Ceza Muhakemesi Kanunu Şerhi, 5. B,, Beta Yay., İstanbul, 2008. (CMK Şerhi)

YURTCAN, Erdener: Ceza Yargılaması Hukuku, 12. B., Beta Yay., İstanbul, 2007.

YURTCAN, Erdener: “CMK’nın Temel Yapısı - Tercihler - Beklentiler”; Ceza Muhakemesi Kanunun 3.Yılı-Teori ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar, TCHD Yay., İstanbul, Haziran 2009, s. 21-36. (CMK’nın Temel Yapısı)

YURTCAN, Erdener: “Yargıtay Kararlarının Işığında Hukuka Aykırı Delile Dayanma Yasağı”, Prof. Dr. Nurullah Kunter’e Armağan, İstanbul, 1988,    s. 519-534. (Hukuka Aykırı Delile Dayanma Yasağı)

YÜCE, Turhan Tufan: Ceza Muhakemesi Hukukunda Hukuk Devleti Esasları, Atatürk Ü. Yay., Erzurum, 1968. (Hukuk Devleti Esasları)

YÜCE, Turhan Tufan: “in Dubio Pro Reo Kaidesi”, AD, 1962, N:11-12,      s. 1209-1223.

ZAFER, Hamide: “Savunma Hakkı ve Sınırları”, Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan, Marmara Ü.HF. Hukuk Araştırmaları Dergisi, 2013, C:19, S:2,     s. 507-540.

ZAFER, Hamide: “Türk Ceza Hukukunda Fail-Mağdur Uzlaşması (TCK m.73/8)”, Maltepe ÜHFD, 2006, N:2, s.117-140.

İNTERNETTEN ULAŞILABİLEN ELEKTRONİK KAYNAKLAR:

BALI, Yunus “Bilişimle İlgili Bilirkişi Raporları Nasıl Yazılmalıdır?”, (http://www.dijitaldeliller.com/bilirkisi_raporu.htm, son erişim 08.09.2014)

BALI, Yunus: “CMK 134. Madde Düzeltilmelidir” (http://www. dijitaldeliller.com/cmk134.htm, son erişim 08.09.2014 )

ÇAKIR, Hüseyin/SERT, Ercan: “Bilişim Suçları ve Delillendirme Süreci”, (http://utsam.org/images/upload/attachment/utsas_2010_secilmis/Bili% C5%9Fim%20Su%C3%A7lar%C4%B1%20ve%20Delillendirme%20S%C3%BCreci.pdf,son erişim: 08.09.2014)

JARRETT, H. Marshall/BAILIE, Michael W.: “Searching and Seizing Computers and Obtaining Electronic Evidence in Criminal Investigations”, Office of Legal Education, http://www.justice.gov/criminal/cybercrime/ docs/ssmanual2009.pdf, son erişim: 08.09.2014)

KAZANCI İÇTİHAT BİLGİ BANKASI (www.kazanci.com, son erişim: 08.09.2014)

MacCARRICK, Gwynn: “The Right to a Fair Trial in International Criminal Law”,(http://www.isrcl.org/Papers/2005/MacCarrick.pdf, son erişim: 08.09.2014)

ÖMEROĞLU, Nihat: “Hukuka Aykırı Delil ve Disiplin Soruşturması”, (www.haberturk.com/gundem/596750/hukuka aykiri delil ve disiplin soruşturması, son erişim: 08.09.2014)

ÖMEROĞLU, Nihat: “İletişimin Dinlenmesi, Müfettiş Soruşturmaları ve Parti Kapatma”, (www.radikal.com.tr/yorum/iletisimin dinlenmesi, müfettis soruşturmaları ve parti kapatma-972162, son erişim:08.09.2014)

SABOOHI, Misbah: “Collecting Digital Evidence of Cyber Crime”, (http://www.supremecourt.gov.pk/ijc/articles/10/2.pdf, son erişim: 08.09.204)

STEIN, Alex:“Evidential Rules for Criminal Trials: Who Should be in Charge?” (www.law.qub.ac.uk/ice/papers/evident1.html, son erişim: 08.09.2014)

ŞEN, Ersan: “Uydurma Delil-Hukuka Aykırı Elde Edilen Delil”, (http://t24.com.tr/yazarlar/ersan-sen/uydurma-delil--hukuka-aykiri-elde-edilen-delil,7739, son erişim: 08.09.2014)

TURMAN, Kathryn M: “Understanding DNA Evidence: A Guide For Victim Service Providers”, (http://ojp.gov/ovc/publications/bulletins/dna_4_ 2001/welcome.html, son erişim:08.09.2014)

UZUNAY, Yusuf/KOÇAK, Mustafa: “Bilişim Suçları Kapsamında Dijital Deliller”,(http://ab.org.tr/ab05/tammetin/134.pdf, son erişim: 08.09.2014)

UZUNKAYA, Esra: “Yargı Kararları Işığında Türk Ceza Yargılaması Hukukunda Delil Sistemi ve Değeri”, (http://www.insanihukuk.com/makale/ yargi-kararlari-isiginda-turk-ceza-yargilamasi-hukukunda-delil-sistemi-ve-degeri/, son erişim: 08.09.2014))

VOLK, Klaus: “Principles of Criminal Procedure and Post-Modern Society: Contradictions and Perspectives.” (http://www.isrcl.org/Papers/ Volk.pdf, son erişim:08.09.2014)

GİRİŞ

Ceza muhakemesi geçmişteki bir olaya ilişkin şüpheyle başlar ve muhakeme sonunda bu şüphenin doğru olup olmadığı konusunda bir hükme ulaşılması amaçlanır. Muhakeme sonunda ulaşılan bu sonuç geçmişteki şüpheli bir olayın nasıl gerçekleştiğini ortaya koyduğu için maddi gerçek olarak da adlandırılır. Geçmişte olduğu iddia edilen bu olayın muhakeme makamları önünde ortaya konulabilmesi ancak bu olayla ilgili bilgi veren (olayı temsil eden) delillerle söz konusu olabilir. Bu noktadan sonra nelerin delil olabileceği, delillerin taşıması gereken nitelikler, delillerin toplanıp duruşmada tar­tışılması söz konusu olacaktır. Bunlar ise belli bir hukuk sistemindeki ceza muhakemesinin amacına ve muhakemenin yürütülüşüne dair kurallara göre değişmektedir.

Hukuk devleti ilkelerinin geçerli olduğu demokratik bir toplumda ceza muhakemesinin amacı sadece iddialarla ilgili gerçeği ortaya çıkarmak değildir. Günümüzde ceza muhakemesinin yürütülüşü boyunca sanığın belli haklara sahip olduğu ve değişik güvenceden yararlanması gerektiği kabul edilir. Türkiye, İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesi’ne taraf bir ülke olarak Sözleşme’deki kurallara ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarına uygun bir ceza muhakemesi sistemi kurmakla yükümlüdür. Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’ndaki hükümler de ceza muhakemesinin yürütülüşü boyunca adli ma­kamların hukuka uygun davranmasını zorunlu kılmaktadır. Anayasamıza gö­re Türkiye Cumhuriyeti insan haklarına saygılı bir hukuk devletidir. Hukuk devleti olmanın gereklerinden biri de adli makamların, adil yargılanmaya ilişkin kurallara uymak zorunda olmasıdır.

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nda (CMK) delillerin niteliklerine, elde edilişlerine ve değerlendirilmelerine dair birçok kural yer almış, adil yargılanmanın hayata geçirilebilmesi amacıyla birçok kuruma ve güvenceye yer verilmiştir. CMK’daki hükümler incelendiğinde ceza muhakemesi sistemimizin amacının her ne surette olursa olsun gerçeği ortaya çıkararak sanığı cezalandırmak olmadığı görülmektedir. İşbirliği sistemine dayanan CMK, hukuka uygun deliller aracılığıyla ve sanığın adil yargılanma hakkına saygı göstererek gerçeği ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır. Ceza muhakemesinin amacı şüpheli bir duruma ilişkin gerçeği ortaya çıkarmaktır. Şüpheli olaya ilişkin gerçek ancak olaya dair bilgiler veren delillerin ortaya konulmasıyla ispatlanabilir.

Deliller, iddia konusu maddi mesele hakkında bilgi veren ispat araçlarıdır. Ceza muhakemesindeki önemleri nedeniyle CMK’da delillerin toplanıp değerlendirilmesi ile ilgili birçok hüküm yer almaktadır. Çalışmada birinci bölümde deliller ve ispat konusunda genel bilgiler verildikten ikinci bölümde delil çeşitleri, üçüncü bölümde ise CMK’daki hükümler kapsamında delil toplamaya yönelik koruma tedbirleri ele alınacaktır. Dördüncü bölümde ise delillerin değerlendirilmesi, delil değerlendirme ilkeleri ve hukuka aykırı de­lilleri değerlendirme yasağı incelenecektir. Beşinci ve son bölümde ise hukuka aykırı olduğu anlaşılan delillerin ceza muhakemesinde geçerli olup ola­mayacağı, hukuka aykırı delillerin ceza davalarında ve diğer davalardaki etkisi konusundaki tartışmalar incelenecektir.

Deliller konusunda ülkemizde ve diğer başka ülkelerde yapılmış çok sayıda eser bulunmaktadır. Öte yandan Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi ve Yargıtay da delillerle ilgili çok sayıda karar vermiştir. Çalışmada deliller konusundaki eserlerden ve mahkeme kararlarından azami ölçüde yararlanılacaktır.

SONUÇ

Ceza muhakemesinin konusu, iddianamede gösterilen geçmişte olmuş veya olduğu iddia edilen olaydır. Ceza muhakemesinde gerçeğin ortaya çıkarılması ancak olayı temsil edebilecek delillerle söz konusu olabilir. Deliller, geçmişteki olayları ortaya koyabildikleri ölçüde muhakeme sonunda bir ka­naate ulaşılmasını sağlayacaktır. İspat ve muhakeme sistemi tarih içinde esa­sen ilkel safha, kanuni safha ve vicdani safha biçiminde üç evreden oluşmaktadır. İlkel safhada bilgi ve yargı kültürünün yetersizliği nedeniyle olaylar doğaüstü güçlere ve akıl dışı delillere başvurularak ispatlanmaya çalışılmıştır. Kanuni delil sisteminde ise sanığın ikrarı yegane delil olarak kabul edilmiş, ikrar kesin ve kanuni delil halini almıştır. Daha sonraki çağlarda ise olayların akla uygun delillerle ispatlanması gerektiği fikri olgunlaşmış, ikrar dışında diğer delillere de başvurulması, olayı temsil eden her şeyin delil olabileceği ve hakimin vicdani kanaatiyle delilleri serbestçe değerlendirebileceği kabul edilmiştir. Adil yargılanma hakkının ceza muhakemesi sistemlerine etkisinin bir sonucu olarak günümüzde delillerin hukuka uygun yöntemlerle elde edilmiş olması zorunludur. Delillerin hukuka uygun yöntemlerle elde edilmiş olması gerektiği koşulu, delil serbestliğine getirilmiş bir sınırlamadır. Çünkü olayı temsil etse bile hukuka aykırı bir delil geçerli olmayacak ve hükme esas alınmayacaktır.

Modern ceza muhakemesinde ve bu arada CMK’da nelerin delil olabileceği sınırlanmamıştır. Delillerin tasnifinde farklı ölçütler olsa da genel olarak delilleri elde edildikleri kaynağa göre kendi içinde beyanlar, belgeler ve belirtiler olarak ayıran ölçüte uygun biçimde ikinci bölümde deliller incelenmiştir. Çalışmada da bu tasnif benimsenerek ikinci ve üçüncü bölümde CMK’daki hükümler, AİHM ve Yargıtay kararlarına göre delillerin hukuka uygun biçimde elde edilebilmelerinin koşulları ortaya konulmuştur. Mahkemeye sunulmuş olan deliller hakim tarafından bizzat (doğrudan doğruya) değerlendirilmelidir. Ancak zorunlu hallerde niyabet ve istinabe yoluyla sanığın sorgusu ve tanığın dinlenmesi söz konusu olabilir. Delil serbestliği sisteminin benimsenmiş olmasından dolayı hakimin hangi delilleri hükme esas alıp alamayacağı konusunda kanunda bir sınırlama söz konusu değildir. Ancak hakim olayı temsil etse bile hukuka aykırı delilleri hükme esas alamaz.  Öte yandan delillerin müşterekliğinin sağlanabilmesi için çözümü özel ve teknik bilgiyi gerektiren konularda bilirkişiye başvurulmalıdır. Geçmiş yüzyıllarda sanığın mahkûmiyetine yetecek delil bulunamaması hallerinde beraat hükmü verilmeyerek sanığa indirimli ceza verilir ya da ileride yeni delillerin ortaya çıkabileceği ihtimali dikkate alınarak soruşturmaya son verilmezdi. Oysa modern ceza muhakemesinde ve CMK’da (m.223/f.2)  delillerin sanığın suçu işlediğini kesin olarak ortaya koyamaması hallerinde şüpheden sanık yararlanacak ve sanık beraat edecektir.

Günümüzde ispat hukukunda yaygın olarak kabul edilen görüş, kanunun ispat aracı olarak yasaklamış olduğu delillerin yanı sıra kanunda öngörülen usullere uyulmayarak elde edilen delillerin de hukuka aykırı delil olduğu ve bunların muhakemede kullanılmayacağı anlayışıdır. Bu nedenle çalışmada hukuka aykırı delil ifadesiyle kanunlara aykırı olarak elde edilmiş olan deliller ve ispat aracı olarak kullanılamayacak deliller kastedilmiştir. Örneğin ifa­de ve sorguda yasak usuller başvurulması delil elde etme yasağı olduğu için; tanıklıktan çekinme hakkını ilk kez duruşmada kullanan tanığın önceki beyanının hükme esas alınmaması ise ispat konusu yasağı olduğu için hukuka aykırıdır.

2001 yılında Anayasa’da yapılan değişiklikle “Suç ve cezalara ilişkin esaslar” başlıklı 38.maddeye “Kanuna aykırı olarak elde edilmiş bulgular, delil olarak kabul edilemez.” hükmü eklenmiştir. Bu değişiklikle beraber hu­kuka aykırı delillerin hükme esas alınmayacağı, anayasal bir dayanağa kavuşmuştur. 2005 yılında yürürlüğe giren CMK m. 148’de, “yasak usullerle elde edilen delillerin hükme esas alınmayacağı”, CMK m. 206/f.2’de “kanuna aykırı olarak elde edilmiş olan delillerin reddedileceği”, CMK m. 217/f.2’de ise “yüklenen suçun hukuka uygun bir şekilde elde edilmiş her türlü delille ispat edilebileceği” hükmü yer almıştır. Bu hükümler birlikte değerlendirildiğinde ceza muhakemesi sistemimizin hukuka aykırı delilleri geçerli saymadığı kabul edilmelidir. Bunun sonucu olarak ceza muhakemesi hukuku açısından hukuka aykırı olduğu için reddedilen bir delil ceza davası dışındaki davalarda da kullanılmamalıdır. Hukuka aykırı deliller sanığın lehine de kullanılamamalıdır, aksi halde bu durum ceza muhakemesinde hu­kuka aykırı yöntemlere başvurulmasını ve hukuka aykırı delillerin kullanılmasını meşrulaştırabilir. Öte yandan hukuka aykırı delillerin dava dosyasında muhafaza edilmesi hakimin kanaatini etkileyebilecektir, ancak delilin hu­kuka aykırı olup olmadığının kanun yolu incelemesinde denetlenebilmesi için dosyada muhafaza edilmesi de zorunludur. Bunun sakıncalarını ortadan kaldırabilmek için delillerin dava dosyasında ancak ayrı bir zarf içinde muhafaza edilmesi yoluna gidilebilir.

5271 sayılı CMK hükümleri incelendiğinde ceza muhakemesi sistemimizin işbirliği sistemine dayandığı, taraf olduğumuz Avrupa İnsan Hakları Söz­leşmesi’nin gerektirdiği adil yargılanmaya ilişkin birçok güvencenin CMK’da yer aldığı görülmektedir. Ancak delillerin toplanması amacıyla baş­vurulan koruma tedbirlerinin uygulanışı sırasında uygulamada yaşanan aksaklıklar elde edilen delillerin hukuka aykırı olması sonucunu doğurmaktadır. Öte yandan tesadüfen elde edilen delillerin değeri, hukuka aykırı delillerin dava dosyasında muhafaza edilip edilmeyeceği ve hukuka aykırı delillerin ceza davası dışındaki davalarda geçerli olup olmayacağı konusundaki tereddütleri gidermek amacıyla kanunda açık düzenlemeler yapılmalıdır.