Demokratik Sistemlerde Temsilde Adalet İlkesinin Gerçekleştirilmesi

“Demokratik Sistemlerde Temsilde Adalet İlkesinin Gerçekleştirilmesi” başlıklı bu çalışma Hacettepe ve Anadolu Üniversiteleri Kamu Hukuku Ortak Doktora Programı kapsamında 2 Mayıs 2019 tarihinde Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsünde Prof. Dr. Hasan Tahsin FENDOĞLU’nun başkanlığında Prof Dr. Ali Murat ÖZDEMİR, Doç. Dr. Ömer KESKİNSOY, Doç. Dr. Bülent YÜCEL ve Dr. Öğr. Üyesi Bahadır Bumin ÖZARSLAN’dan oluşan jüri önünde savunulan ve oybirliğiyle kabul edilen doktora tez çalışmamın gözden geçirilmiş ve jüri üyelerinin de eleştiri ve önerileri doğrultusunda bazı değişiklikler yapılmış hâlidir.

Akademik yolculuğumun doktora aşamasında tanıştığım ve doktora tez danışmanlığımı kabul eden ve engin bilgi birikiminden yararlandığım sayın hocam Prof. Dr. Hasan Tahsin FENDOĞLU’na minnettarım. Doktora tezimin bütün aşamalarında verdiği destek ve gösterdiği sabrından ötürü teşekkür ederim. Kendisi en yoğun zamanlarında dahi vakit ayırmayı ihmal etmemiş, her zaman ulaşabilir olmuş ve öğrencilerine bir hoca aynı zamanda da bir baba gibi davranmıştır. Birlikte çalıştığımız süre boyunca kendisinin sadece bilgi birikiminden yararlanmadığımı aynı zamanda kendisinde gördüğüm akademik nezaket ve üslubun da benim için örnek olduğunu ve kendisiyle çalışmanın benim için şans olduğunu ifade etmek isterim.

Tez savunma jürimde yer alan ve değerli eleştirileriyle tezime büyük katkılar sunan sayın hocalarım Prof. Dr. Ali Murat ÖZDEMİR’e, Doç. Dr. Ömer KESKİNSOY’a, Doç. Dr. Bülent YÜCEL’e ve Dr. Öğr. Üyesi Bahadır Bumin ÖZARSLAN’a en içten teşekkürlerimi sunarım.

İÇİNDEKİLER

TEŞEKKÜR vii

İÇİNDEKİLER ix

KISALTMALAR xv

GİRİŞ 1

1. BÖLÜM  

DEMOKRATİK SİSTEMLERDE SİYASİ TEMSİLİN KURUMSALLAŞMASI

1.1. TARİHSEL SÜREÇTE DEMOKRASİ KAVRAMINA YÜKLENEN ANLAM 5

1.1.1. Çoğunlukçu Demokrasi Anlayışı 11

1.1.2. Çoğulcu Demokrasi Anlayışı 15

1.2. SİYASİ TEMSİL OLGUSUNUN TARİHSEL GELİŞİMİ 18

1.3. EGEMENLİĞİN KULLANIMI BAĞLAMINDA TEMSİLİ DEMOKRASİ 23

1.3.1. Siyasi Temsil Kavramı 24

1.3.2. Emredici Vekâlet Teorisi 28

1.3.3. Doğrudan Demokrasi İdealinden Temsili Demokrasi Zorunluluğuna 30

1.3.3.1. Doğrudan Demokrasinin Anlamı 30

1.3.3.2. Temsili Demokrasinin Farklı Bir Adlandırılışı 

Olarak Poliarşi 34

1.3.4. Temsili Demokrasinin Dayandığı Temel İlkeler 36

1.3.4.1. Egemenliğin Kullanımında Siyasal Katılımın Gerekliliği 36

1.3.4.2. Demokratik Siyasetin Olmazsa Olmazı: Siyasi Çoğulculuk 44

2. BÖLÜM  

DEMOKRATİK ARAÇLARIN TEMSİLDE ADALET İLKESİNE YANSIMALARI

2.1. SİYASİ PARTİLERİN DEMOKRATİK SİSTEM ÜZERİNDEKİ BELİRLEYİCİLİKLERİ 47

2.1.1. Toplumda Ayrışan Tercihlerin Politik Örgütlenmesi Anlamında Siyasi Parti Kavramı 47

2.1.2. Siyasi Partilerin Doğuşu 51

2.1.2.1. ABD’de Siyasi Partilerin Doğuşu 54

2.1.2.2. İngiltere’de Siyasi Partilerin Doğuşu 56

2.1.2.3. Türkiye’de Siyasi Partilerin Doğuşu 58

2.1.3. Parti Sistemleri 60

2.1.3.1. Tek Parti Sistemi 61

2.1.3.1.1. Gerçek Tek Parti Sistemi 62

2.1.3.1.2. Karmaşık Tek Parti Sistemi 62

2.1.3.2. İki Parti Sistemi 64

2.1.3.2.1. Saf İki Partili Sistem 65

2.1.3.2.2. Destekli İki Partili Sistem 65

2.1.3.3. Çok Parti Sistemi 66

2.1.3.3.1. Ilımlı (İki Kutuplu) Çok Parti Sistemi 67

2.1.3.3.2. Aşırı (Çok Kutuplu) Çok Parti Sistemi 67

2.1.4. Siyasi Parti Sistemleri ile Demokratik Yönetim Tarzı Arasındaki Nedensellik İlişkisi 68

2.2. OYLAMA KAVRAMI 70

2.2.1. Seçim, Halkoylaması ve Plebisit Kavramları Arasındaki Anlamsal Farklılaşma 70

2.2.1.1. Seçim 70

2.2.1.2. Halkoylaması 71

2.2.1.3. Plebisit 74

2.2.2. Bir Siyasal Davranış Olarak Oy Hakkı ve Hukuki 

Bakımdan Nitelendirilmesi 76

2.2.2.1. Oy Hakkı 76

2.2.2.2. Oy Hakkının Hukuki Niteliği 77

2.2.3. Oy Hakkının İlkeleri 79

2.2.3.1. Genel Oy İlkesi 79

2.2.3.2. Eşit Oy İlkesi 81

2.2.3.3. Serbest Oy İlkesi 82

2.2.3.4. Bireysel Oy İlkesi 82

2.2.3.5. Gizli Oy İlkesi 83

2.2.3.6. Doğrudan Oy İlkesi 85

2.3. DEMOKRASİLERİN GEREK ŞARTI OLARAK SEÇİM MEKANİZMASI 87

2.3.1. Toplumun Siyasallaşması ve Devlet Yönetimine 

Katılımı Bağlamında Seçimin Gördüğü İşlev 89

2.3.2. Seçim Sisteminin Temel İlkeleri 91

2.3.2.1. Temsilde Adalet ve Yönetimde İstikrar İlkesi 91

2.3.2.1.1. Temsilde Adalet İlkesi 91

2.3.2.1.2. Yönetimde İstikrar İlkesi 94

2.3.2.1.2.1. Demokratik Siyasi İstikrar – Hükümet İstikrarı Ayrımı 100

2.3.2.1.2.2. Ekonomik İstikrar 104

2.3.2.1.2.3. Bürokratik İstikrar 106

2.3.2.1.2.4. Ahlaki İstikrar 107

2.3.2.1.3. Temsilde Adalet ve Yönetimde İstikrar İlkesi ile Hükümet Sistemi Arasındaki 

İlişki 108

2.3.2.1.3.1. Temsilde Adalet ve Yönetimde İstikrar İlkesi ve Parlamenter Hükümet Sistemi Arasındaki İlişki 109

2.3.2.1.3.2. Temsilde Adalet ve Yönetimde İstikrar İlkesi ve Başkanlık Sistemi Arasındaki İlişki 113

2.3.2.1.3.3. Temsilde Adalet ve Yönetimde İstikrar İlkesi Bakımından Türkiye’deki Hükümet 

Sistemi Değişikliğinin Değerlendirilmesi 117

2.3.2.2. Seçimlerin Serbestliği İlkesi 125

2.3.2.2.1. Genel Olarak 125

2.3.2.2.2. Zorunlu Oy/İhtiyari Oy ve Seçimlerin Serbestliği İlkesi 128

2.3.2.3. Seçimlerin Yönetimi ve Denetimi 130

2.3.2.3.1. Klasik Model 132

2.3.2.3.2. Fransız Modeli 133

2.3.2.3.3 Bağımsız Seçim Kurulu Modeli 133

2.3.2.3.4. Türkiye’de Seçimlerin Yönetimi ve Denetimi 134

2.3.2.4. Anayasa Mahkemesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararlarında Seçim Sistemleri 138

2.3.2.4.1. Anayasa Mahkemesi Kararlarında Seçim Sistemleri 138

2.3.2.4.1.1. 1961 Anayasası Döneminde Anayasa Mahkemesi Kararlarında Seçim 

Sistemleri 138

2.3.2.4.1.2. 1982 Anayasası Döneminde Anayasa Mahkemesi 

Kararları 140

2.3.2.4.2. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararlarında Seçim Sistemleri 151

2.3.3. Seçim Sisteminin Siyasi İktidar Aygıtı Üzerinde 

Oluşturduğu Etkiler 161

2.3.3.1. Çoğunluk Esaslı Seçim Sisteminin Oluşturduğu Yönetsel Kolaylık Kazanımı 162

2.3.3.2. Nispi Temsil Sistemi Mantığının Sağladığı Demokratik Meşruiyet Girdisi 168

2.3.3.3. Seçim Sistemi Parti Sistemi Arasındaki Etkileşim Örüntüsü 172

2.3.3.4. Seçim Sistemi ve Hükümet Sistemi Arasındaki 

İlişki 177

2.3.3.5. Seçim Sistemi ve Seçmen Davranışı Arasındaki 

İlişki 179

2.4. SEÇİM İTTİFAKLARI 182

2.4.1. Seçim İttifaklarının Türleri ve Karşılaştırmalı İttifak 

Örnekleri 182

2.4.2. Türkiye’de Seçim İttifaklarının Temsilde Adalet ve 

Yönetimde İstikrar İlkesine Etkisi 188

3. BÖLÜM 

TEMSİLDE ADALET İLKESİNİ ZAYIFLATAN 

OLGULAR VE TÜRKİYE UYGULAMASI

3.1. NORMATİF DÜZENDE TEMSİLİ DARALTAN/KISITLAYAN KURUMLAR 197

3.1.1. Devlet Yönetimine Katılım Hakkının Zorlaştırılması 197

3.1.1.1. Seçmen Olma Yasakları 200

3.1.1.1.1. Olumlu Şartlar 201

3.1.1.1.1.1. Vatandaşlık 201

3.1.1.1.1.2. Yaş 204

3.1.1.1.1.3. Seçmen Listesine Yazılı 

Olmak 206

3.1.1.1.2. Olumsuz Şartlar 208

3.1.1.1.2.1. Kısıtlı Olmamak 208

3.1.1.1.2.2. Kamu Hizmetinden Yasaklı Olmamak 210

3.1.1.1.3. Seçim Günü Geçici Olarak Oy Kullanamayacak Kişiler 213

3.1.1.2. Aday Olma Yasakları 214

3.1.1.2.1. Eğitim 215

3.1.1.2.2. Askerlikle İlişiği Olmamak 216

3.1.1.2.3. Kamu Hizmetlerinden Yasaklı 

Olmamak 216

3.1.1.2.4. Bazı Suçlardan Hüküm Giymemiş 

Olmak 217

3.1.1.2.5. Cumhurbaşkanlığına Aday Olmamak 220

3.1.1.2.6. Milletvekili Seçilme Engeli Bulunmadığı Hâlde Görevinden Çekilmedikçe Aday Olamayanlar 221

3.1.2. Bir Çoğulculuk Sorunu Olarak Seçim Barajı 

Uygulaması 221

3.1.2.1. Kavramsal Çerçeve 221

3.1.2.2. Türkiye’de Seçim Barajları 225

3.1.3. Bir Seçim Aldatması / Oyunu Olarak Gerrymandering Uygulaması 235

3.1.3.1. Kavramsal Çerçeve 235

3.1.3.2. Gerrymandering Uygulamasının Türkiye’deki Görünümü 239

3.2. SİYASİ PARTİLERİN TEMSİLİN ADİL GERÇEKLEŞMESİNE ETKİSİ 242

3.2.1. Demokratik Bir Siyasi Sistemin Nüvesi Olarak Parti İçi Demokrasi 242

3.2.2. Parti Disiplini 248

SONUÇ 253

KAYNAKÇA 261

Aaken, A. Van (2009). “Independent Electoral Management Bodies and International Election Observer Missions: Any Impact on the Observed Level of Democracy? A Conceptual Framework”. Constitutional Political Economy, 20 (3-4), ss. 296-322. https://link.springer.com/content/pdf/10.1007%2Fs10602-008-9070-4.pdf (Erişim tarihi: 27.07.2018) 

Abadan, N. (1959). “Siyasi Partilerde Oligarşik Temayüller”. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 14 (2), s. 110-118.

Ağaoğulları, M. A. (1994). Kent Devletinden İmparatorluğa. (1. Baskı). Ankara: İmge Kitabevi.

Ağaoğulları, M. A. (1991). “Demokratik Mitoslar: Halk- Ulus Egemenliği ve Siyasal Temsil”. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 46 (1), ss. 21-30.

Ağaoğulları, M. A. (1986). “Halk ya da Ulus Egemenliğinin Kurumsal Temelleri Üzerine Birkaç Düşünce”. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 41(1), ss. 131-152

Ahmar, M. (2009). Election Terminology: A Guide to Frequently Used Terms and Phrases. Washington: National Democratic Institute. https://www.ndi.org/sites/default/files/ElectionTerminology_ TranslatorsGuide_2009Apr.pdf (Erişim tarihi: 21.02.2019) 

Akartürk, E. A. (2002). Avrupa Hukukuna Uyum Süreci Açısından 1982 Anayasası’nda Siyasi Parti Yasakları. Yayımlanmamış Doktora Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Akartürk, E. A. (2017). Oy Hakkının Anayasal İlkeleri. İstanbul: Legal Yayıncılık. 

Akbulut, O. (2013). Serbest Seçim Hakkı. İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesi ve Anayasa-Anayasa Mahkemesi’ne Bireysel Başvuru Kapsamında Bir İnceleme. (Ed. S. İnceoğlu ). (3. Baskı). İstanbul: Beta Yayıncılık.  

Akgün, B. (2002). Türkiye’de Seçmen Davranışı, Partiler Sistemi ve Siyasal Güven. (2. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. 

Akyıldız, A. (2016). “Demokrasinin Sayılarla Sınavı: Seçim Sistemleri”. Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, (7), ss. 127-148.

Aktan, C. C. (2005). Siyasal Yönetim Biçimleri ve Demokrasi. Yeni Bir Siyasal Sistem Arayışı Olarak Poliarşi ve Demarşi. (Ed. C. C. Aktan). Ankara: Çizgi Kitabevi. 

Aleskerov, F.; Ersel, H. ve Sabuncu, Y. (1999). Seçimden Koalisyona: Siyasal Karar Alma. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. 

Aliefendioğlu, Y. (2005). “Temsili Demokrasinin Seçim Ayağı”. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, (60), ss.71-96. 

Alkan, M. Ö. (2006). “Türkiye'de Seçim Sistemi Tercihinin Misyon Boyutu ve Demokratik Gelişime Etkileri”. Anayasa Yargısı Dergisi (23), ss.133-165. 

Altınkök, S. (2015). “Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi İçtihatları Açısından Serbest Seçim Hakkı”. Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, (5), ss. 37-81. 

Altıntaş, H. (2003). “Türk Siyasal Sisteminde Siyasal Partiler ve Kentleşmenin Kutuplaşma Sürecine Etkileri”. Akdeniz İ. İ. B. F. Dergisi, (5), ss. 1-31.

Altıparmak, C. (2008). “Demokrasilerde Aday Belirleme Yöntemleri”. TBB Dergisi, (76), ss. 355-375. 

Anayurt, Ö. (2018). Anayasa Hukuku Genel Kısım (Temel İlkeler, Kavram ve Kurumlar). Ankara: Seçkin Yayınevi.

Araslı, O. (1972). Adaylık Kavramı ve Türkiye'de Milletvekili Adaylığı. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları. 

Araslı, O. (1989). Seçim Sistemi Kavramı ve Türkiye'de Uygulanan Seçim Sistemleri (1876-1987). Ankara. 

Ardıçoğlu, A. (2017). “Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi”. Ankara Barosu Dergisi, (3), ss. 19-51. 

Armağan, S. (1970). “Çoğunluk Sistemi ve Bazı Sonuçlar”. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 36 (1-4), ss. 93-114.

Armağan, S. (1999). “Memleketimizde Siyasi İstikrar (Siyasi Partiler ve Seçim Sistemlerinin Değerlendirilmesi)”. Anayasa Yargısı (16), ss. 219-252. 

Arsel, İ. (1964). Anayasa Hukuku (Demokrasi). Ankara: Doğuş Matbaacılık ve Ticaret Limited Şirketi Matbaası. 

Arslan, Ü. (2011). “Siyasi İstikrarsızlık ve Ekonomik Performans: Türkiye Örneği”. Ege Akademik Bakış, 11 (1), ss. 1361-1368. 

Atar, Y. (2006). “Seçim Hukukunun Güncel Sorunları”. Anayasa Yargısı Dergisi (23), ss. 211-235. 

Aydoğdu, Y. (2015). Seçim Sistemleri ve Türkiye.  Ankara: Adalet Yayınevi. 

Aydın, M. A. (2007). “Milletvekili Adaylarının Belirlenme Usulü ve Ön seçim”. Yasama Dergisi, (5), ss. 82-108.

Aytaç, A. M. (2014). “Temsil, Adalet ve İstikrar”. Mülkiye Dergisi, 38(1), ss. 11-34. 

Bağçeci, H. (2020). Siyasal Katılım Aracı Olarak Referandum: Avrupa Birliği ve Türkiye Uygulamaları. (1. Baskı). İstanbul: On İki Levha Yayıncılık. 

Bahçeci, B. (2005). “1982 Anayasası Döneminde Çoğulcu Demokrasi Açısından Milletvekili Seçim Hukukunda Karşılaşılan Sorunlar”. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 54 (3),  ss. 365-396. 

Baransel, A. (1993). Çağdaş Yönetim Düşüncesinin Evrimi. Klasik ve Neo- Klasik Yönetim ve Örgüt Teorileri. İstanbul: İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Yayınları. 

Barın, T. (2019). “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminde “Temsilde Adalet İlkesi” ve “Seçim İttifakı” Düzenlemesinin Değerlendirilmesi”. Yıldırım Beyazıt Hukuk Dergisi, Y: 4, (1), ss. 1-34. 

Barın, T. (2020). Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Hukuki Rejimi ve Anayasallık Denetimi. İstanbul: On İki Levha Yayınevi,

Başgil, A. F. (1948). Seçim Sistemimizin Kıymeti ve Eksiklikleri. İstanbul: Hür Fikirleri Yayma Cemiyeti Neşriyatı.

Başgil, A. F. (2006). Demokrasi Yolunda. İstanbul: Yağmur Yayınları. 

Batum, S. vd. (2003). Çoğulculuk. İstanbul: Atra Matbaacılık. 

Baykal, D. (1970). Siyasal Katılma: Bir Davranış İncelemesi. Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları. 

Blais, A. ve Loewen, P. J.  (2009). “The French Electoral System and its Effects”. West European Politics, 32 (2), ss. 342-358. 

Berger, A. (2004). Encyclopedic Dictionary of Roman Law. Union N.J. : Lawbook Exchange. 

Berggren, N. & Karlson N. (2003). “Constitutionalism, Division of Power and Transaction Costs”. Public Choice. 117(1-2), ss. 99-124. 

Berkes N. (1946). Siyasi Partiler. İstanbul: Yurt ve Dünya Yayınları. 

Berman, M. N. (2005). “Managing Gerrymandering”. Texas Law Review, 83(3), ss.781-854. http://heinonline.org/HOL/Page? handle=hein.journals/tlr83&div=24&start_page=781&collection =journals&set_as_cursor=0&men_tab=srchresults (Erişim tarihi: 03.11.2016) 

Beyme, K. V. ve Daniels R. V. (1979). “Muhalefet”. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 6 (1), ss. 187-226. 

Bilgin, A. (2015). “Avrupa Birliği’nin Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’ne Katılımı- 1. Perde: Tarihsel Süreç”. Kocaeli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 6 (12), Temmuz, ss. 9-65.

Bilir, F. (2005). “Ülke Seçim Çevresi Milletvekilliği”. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 13 (2), ss. 61-77.

Bilir, F. (2012). Yeni Anayasa Yeni Mutabakat: ( Anayasanın Güncel Sorunları ve Çözüm Önerileri). Ankara: Adalet Yayınevi.

Blondel, J. (1968). “Party Systems and Patterns of Government in Western Democracies”. Canadian Journal of Political Science, 1 (2), ss. 180-203. 

Boyunsuz, Ş. Özsoy (2017). Dünyada Başkanlık Sistemleri. (1. Baskı). Ankara:İmge Kitabevi.

Bulut, N. (2010). “Temsilde Adalet ve Yönetimde İstikrar İkilemi Bağlamında 12 HAZİRAN 2011 Seçimleri”. EÜHFD, 14 (3–4), ss. 1-18. 

Buran, H. (2005). Seçim Sistemleri ve Türkiye İçin Yeni Bir Seçim Sistemi Önerisi. Ankara: Siyasal Kitabevi. 

Caniklioğlu, Dikmen M. (1999). “Seçim Sistemlerinin Siyasal İstikrarın Sağlanmasındaki   Rolü”. Anayasa Yargısı Dergisi (16), ss. 17-44. 

Chiaramonte, A. ve D’Alimonte, R. (2018). “The New Italian Electoral System and Its Effects on Strategic Coordination and Disproportionality”. Italian Political Science, 3(1), ss. 8-18. 

Chill, C. D. (2017). “Political Geryymandering: Was Eldbridge Gerry Right”. Touro Law Review, (33), ss. 795-809.

Colomer, J. M. (2005). “It's Parties That Choose Electoral Systems (or, Duverger's Laws Upside Down)”. Political Studies, 53 (1-21), ss. 1-21. 

Cotteret, J. M., & Emeri, C. (1995). Seçim Sistemleri. (Çev. A. Kotil) İstanbul: İletişim Yayınları. 

Çağlar, B. (1993). ““Hukuk”la Kavranan “Demokrasi” ya da “Anayasal Demokrasi””. Anayasa Yargısı Dergisi, (10), ss. 233-276. 

Çağlar, B. (1990). “Anayasa Mahkemesi Kararlarında “Demokrasi””. Anayasa Yargısı Dergisi, (7), ss. 51-127. 

Çavuşoğlu, N. (1998). “Maastricht Antlaşması ve İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesi Hukuku: D. Matthews- Birleşik Krallık'a Karşı Davası”. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi No: 16-17-18-19, ss. 95-98. 

Çelebi, Ece Göztepe (2015). “Anayasa Mahkemesi'nin Bireysel Başvuruya İlişkin İki Buçuk Yıllık İçtihadının Değerlendirmesi”. Anayasa Yargısı Dergisi, (32), ss. 17-33. 

Çelebican, Ö. Karadeniz (2004). Roma Hukuku-Tarihi Giriş- Kaynaklar- Genel Kavramlar-Kişiler Hukuku Hakların Korunması. Ankara: Yetkin Yayınları. 

Çınar, M. (2015). Demokrasi. Siyaset-Kavramlar, Kurumlar, Süreçler (Ed. Y. Taşkın). (2. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları.

Çınar, Y. ve Göksel, T. (2018a). “21 Şubat 2018'de Teklif Edilen "İttifaklı d'Hondt" Sistemine Göre Seçim Simülasyonları”. TEPAV Politika Notu, ss. 1-9. 

Çınar, Y. ve Göksel, T. (2018b). “24 Haziran Milletvekili Genel Seçimi Sonuçlarının Sayısal Analizi”. TEPAV Politika Notu, ss. 1-15. 

Çukurçayır, Ç. (2002). Siyasal Katılma ve Yerel Demokrasi. Küreselleşme Sürecinde Yurttaş, Yönetim, Siyaset. Konya: Çizgi Kitabevi. 

Dahl, R. A. (1993). Demokrasi ve Eleştirileri. (Çev. L. Köker). Ankara: Yetkin Basımevi. 

Dahl, R. A. (2001). Demokrasi Üstüne (1. Baskı.) (Çev. B. Kadıoğlu) Ankara: Phoenix Yayınları. 

Dahl, R. A. (2005). Demokrasinin Eleştirileri ve Poliarşi (Çev. M. Aslan) Yeni Bir Siyasal Sistem Arayışı- Demokrasi, Poliarşi ve Demarşi (Ed. C. C. Aktan). Ankara: Çizgi Kitabevi. 

Danacı, N. & Tuncer, E. (2003). Çok Partili Dönemde Seçimler ve Seçim Sistemleri. Ankara: Toplumsal Ekonomik Siyasal Araştırmalar Vakfı Yayınları. 

Daver, B. (1988). “Seçim Sistemi ve Anayasa Yargısı”. Anayasa Yargısı Dergisi, (5), ss. 131-147. 

Demir, F. (2013). “Türk Siyasi Partiler Sisteminin Parti İçi Demokrasi Sorunları ve Çözüm Önerileri”. Prof. Dr. Erdal Onar'a Armağan, C I. Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları, ss. 195-215.

Deschouwer, K. (2005). Pinball Wizards: Political Parties and Democratic Representation in the Changing Institutional Architecture of European Politics. Political Parties and Political Systems-The Concept of Linkage Revisited. (Ed. A. Römmele, D. M. Farrel & P. Ignazi). (1st. Published). Westport, Connecticut, London: Praeger. 

Doehring, K. (2002). Genel Devlet Kuramı (Çev. A. Mumcu). İstanbul: İnkılâp Yayınevi. 

Döner, A. (2009). “Geçmişten Günümüze Türk Hukukunda Kamu Görevlilerinin Seçimlerde Adaylığı”. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 58 (4), ss. 737-776. 

Doğan, F. K. (2014). “Mahkûmların Oy Hakkı AİHM’nin Söyler v. Türkiye Kararı ile Yüksek Seçim Kurulu Kararı Işığında”. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, (112), s. 115-126. 

Doğru, O. (2004). İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi İçtihatları, C II. İstanbul: Legal Yayıncılık. 

Duguit, L. (1954). Kamu Hukuku Dersleri. (Çev. Süheyp Derbil). Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.

Durgun, S. (2015). Siyasi Partiler ve Parti Sistemleri. Siyaset, Kavramlar, Kurumlar, Süreçler. (Ed. Y. Taşkın). (2. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları. 

Durgun, Ş. (1999). Batı Demokrasilerinde ve Türkiye'de Parlamenter Yapılar ve Parlamenterlerin Temsil Gücü. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Durgun, Ş. (2013). “Sistem Arayışlarında Siyasal Partiler ve Parti Disiplini”. Yeni Türkiye Dergisi, 9 (51), ss. 337-357.

Dursun, D. (1992). “Bürokrasi Teorisi ve Yönetim”. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (37-38), ss. 133-149. 

Duverger, M. (1962). “Partiler ve Siyasi Rejimler”. (Çev. E. Özbudun). Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 19 (1), ss. 95-171.

Duverger, M. (1970). Siyasal Partiler. (Çev. E. Özbudun). Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları. Ankara: Sevinç Matbaası.

Duverger, M. (1993). Siyasi Partiler. (Çev. E. Özbudun). (4. Baskı). Ankara: Bilgi Yayınevi. 

Eckstein, H. (1967). “Bir İstikrarlı Demokrasi Teorisi”. (Çev. E. Özbudun). Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 24 (1), ss.39-96. 

Efendioğlu, Ş. (2010). “Kadınlara Yönelik Pozitif Ayrımcılık Bağlamında Seçim Kotası”. Yeditepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 7 (1), ss. 285-308.

Elklit Jorgen & P. Svensson (1997). “What Makes Elections Free and Fair?”. Journal of Democracy, 8(3), ss. 32-46. https://www.researchgate.net/profile/Jorgen_Elklit/publication/235351533_What_Makes_Elections_Free_and_Fair/links/5819f81d08ae3c82664c0e65/What-Makes-Elections-Free-and-Fair.pdf (Erişim tarihi: 11.12.2017)

Elster, J. (2009). “Bir Kurucu Meclisin İdeal Tasarımı”. (Çev. E. Saygın). Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 58 (2), ss. 415-449.

Eren, A. (2008). “Türkiye’de Uygulanan % 10 Genel Seçim Barajının Serbest Seçim Hakkını İhlal Sorunu”. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 16 (2), ss. 63-110.

Ergül, O. (2012). “Eşit Oy İlkesi ve Temsilde Adalet İlkesi İlişkisi Üzerine”. Düşün Dergisi, (25), ss. 33-37.

Eroğul, C. (1999). Devlet Yönetimine Katılma Hakkı (2. Baskı ). Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.

Erol, G. (2019). “Avrupa Ülkelerinde Geri Çağırma Hakkı”. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, (141). ss. 43-103.

Eryılmaz, B. (2002). Bürokrasi ve Siyaset- Bürokratik Devletten Etkin Yönetime. İstanbul: Alfa Basım Yayım. 

Farrell, D. M. (2001). Electoral Systems A Comparative Introduction. Hampshire: Palgrave Publishers.

Fendoğlu, H. T. (1993). “Aristoteles’in Devlet Felsefesi ve Önceki Anayasa Hukukumuz”. Dicle Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 6 (6), ss. 129-155.

Fendoğlu, H. T. (1999). “Özgürlükçü Anayasa Üzerine”. Prof. Dr. Faruk Erem Armağanı (Türkiye Barolar Birliği), ss. 245-275.

Fendoğlu, H. T. (2000). “Demokrasi, Demokratikleşme Dalgaları ve Çıkış Garantileri. Prof. Dr. Seyfullah Edis'e Armağan”. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayını, ss. 79-91.

Fendoğlu, H. T. (2003). “Parlamenterizm ve Başkanlık Sistemi Tartışmaları Üzerine”. Dicle Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 7 (7), ss. 1-34.

Fendoğlu, H. T. (2012). “Başkanlık Sistemi”. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2 (2), ss. 39-60.

Fendoğlu, H.T. (2012). Anayasal Derinlik. Ankara: Yetkin Yayınları.

Fendoğlu, H.T. (2013). “Başkanlık Sisteminin Türkiye'de Uygulanabilirliği”. Yeni Türkiye, Yıl:9, (51), ss. 567-586.

Fendoğlu, H. T. (2017). 171 Soruda Başkanlık Sistemi. Ankara: Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Atatürk Araştırma Merkezi.

Fendoğlu, H.T. (2018). Anayasa Yargısı. (2. Baskı). Ankara: Yetkin Yayınları.

Fendoğlu, H. T. (2019). “Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Denetimi (Karşılaştırmalı). İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Ord. Prof. Dr. Ali Fuat Başgil Armağanı. İstanbul: On İki Levha Yayınevi.

Fendoğlu, H. T. (2020a). Anayasa Hukuku. Ankara: Yetkin Yayınları.

Fendoğlu, H. T. (2020b). Anayasa Yargısı. (2. Baskı). Ankara: Yetkin Yayınları.

Gardbaum, S. (2017). “Political Parties, Voting Systems and the Seperation of Powers”. The American Journal of Comparative Law, (65), ss. 229-264. https://heinonline.org/HOL/Page?handle =hein.journals/amcomp65&div=15&start_page=229&collection=journals&set_as_cursor=8&men_tab=srchresults# (Erişim tarihi: 17.10.2018) 

Giritli, İ. (1964). Anayasa ve Siyaset İlmi Denemeleri. Eskişehir İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi Yayınları No:22.  İstanbul: Sulhi Garan Matbaası. 

Golder, S. N. (2006a). The Logic of Pre- Electoral Coalition Formation. Columbus: The Ohio State University Press. 

Golder, S. N. (2006b). “Pre-Electoral Coalition Formation in Parliamentary Democracies”. British Journal of Political Science, 36 (2), pp. 193-202. 

Göksel, T. ve Çınar, Y. (2011). “Seçim Barajını “Yönetimde İstikrarı Azaltmayan Bir Seviyeye” Düşürmek Mümkün mü?” TEPAV Politika Notu, ss. 1-5.

Göksel, T. ve Çınar, Y. (2011). “Seçim Barajını "Yönetimde İstikrarı Azaltmayan Bir Seviyeye" Düşürmek Mümkün mü?”. TEPAV Politika Notu.  http://www.tepav.org.tr/upload/files/1300699437-2.Secim_Barajini____Yonetimde_Istikrari_Azaltmayan_Bir_Seviyeye____Dusurmek_Mumkun_mu.pdf (Erişim Tarihi: 15.04.2018) 

Göksel, T. ve Çınar, Y. (2017). “Yeni Anayasal Sistemde Seçim Sistemleri Simülasyonları” TEPAV Politika Notu, ss. 1-15.

Göksu, H. T. (2015). “Anayasacılık ve Demokrasi: Gerilimden Uzlaşmaya”. Haşim Kılıç’a Armağan, C: II. Ankara: Anayasa Mahkemesi Yayınları, ss. 1485-1508.

Gönenç, L. (2005). Türkiye’de Hükümet Sistemi Değişikliği Olanaklar ve Olasılıklar Üzerine Bir Çalışma Notu. Başkanlık Sistemi (Teoman Ergül). Ankara: Türkiye Barolar Birliği Yayını. 

Gönenç, L. (2007). “Dünyada ve Türkiye’de Seçimlerin Yönetimi ve Denetimi”. Güncel Hukuk Dergisi, 6 (42), ss. 12-15. 

Gönenç, L. (2008). Türkiye'de Seçim Uyuşmazlıkları ve Çözüm Yolları. Ankara: Adalet Yayınevi. 

Gönenç, L. (2015). Siyasi İktidarın Denetlenmesi- Dengelenmesi ve Yargı. (2. Baskı). Ankara: Adalet Yayınevi. 

Gönenç, L. (2017). “Dar Bölge Seçim Sistemi Tartışmaları”. TEPAV Politika Notu.

Gönenç, L. (2018a). Uygulamada Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi. TEPAV Politika Notu. 

Gönenç, L. (2018b). “Seçim İttifakları”. TEPAV Politika Notu.

Göze, A. (2017). Siyasal Düşünceler ve Yönetimler. (17. Baskı). İstanbul: Beta Basım Yayım.

Gözler, K. (2000). “Türkiye’de Hükümetlere Nasıl İstikrar ve Etkinlik Kazandırılabilir? (Başkanlık Sistemi ve Rasyonelleştirilmiş Parlamentarizm Üzerine Bir Deneme)”. Türkiye Günlüğü, (62), ss. 25-47. 

Gözler, K. (2011). Anayasa Hukukunun Genel Teorisi, C: 1. Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım. 

Gözler, K. (2013).  “6360 Sayılı Kanun Hakkında Eleştiriler: Yirmi Dokuz İlde İl Özel İdareleri ve Köylerin Kaldırılması ve İlçe Belediyelerinin Büyükşehir İlçe Belediyesi Hâline Dönüştürülmesi Anayasamıza Uygun mudur?” Legal Hukuk Dergisi, 11 (122), ss. 37-82.

Gözler, K. (2016). Anayasa Hukukunun Genel Esasları. Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım. 

Gözler, K. (2019). Türk Anayasa Hukuku. (3. Baskı). Bursa: Ekin Kitabevi. 

Göztepe, E. (2011). Çoğunlukçu Demokrasi Anlayışına Karşı Çoğulcu Demokrasi Modelleri Normatif Düzenleme Olanakları ve Bunun Sınırlılığı Üzerine Bazı Düşünceler. Kamu Hukukçuları Platformu-Çoğulcu Demokrasi-Çoğunlukçu Demokrasi İkilemi ve İnsan Hakları Toplantısı. Ankara: Türkiye Barolar Birliği Yayını. 

Göztepe, E. (2015). “Bir Klasik Eser Olarak Carl Schmitt’in “Anayasa Öğretisi””. İÜHFM, 72 (1), ss. 129-180. 

Gözübüyük, A. Ş. (2006). Anayasa Hukuku- Anayasa Metni ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi (Güncelleştirilmiş 14. Baskı). Ankara: Turhan Kitabevi.

Gülsoy, T. (2006). “Milletin Temsili”. Kamu Hukuku Arşivi Dergisi, Eylül, ss. 71-86. 

Günal, E. (2005). Türkiye'de Seçim Sistemlerinin Siyasal Kurumlar Üzerindeki Etkileri Turhan Kitabevi. 

Güneş, İ. (1987). “Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti’nden Halk Fırkası’na Geçiş”. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 3 (8), s. 427-442.

Gürsel, S. (1999). “Toplumsal tercih Kuramı Çerçevesinde Anayasa'nın 67. Maddesinde Yer Alan Temsilde Adalet ve Yönetimde İstikrar İlkelerinin Değerlendirilmesi”. Anayasa Yargısı Dergisi (16), ss. 46-68.

Güvenir, M. (1982). “Seçim Sistemleri ve Ülkemizdeki Uygulama”. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 37 (1), ss. 215-250.

Güveyi, Ü. (2013). Demokratik Devlet İlkesi Çerçevesinde Seçimlerin Yönetimi ve Denetimi. İstanbul: On İki Levha Yayınları.

Güveyi, Ü. (2018). “Türkiye’de Seçme ve Seçilme Hakkı Boyutunda Yaşanan Demokratikleşme Sürecinin Kısa Tarihçesi ve Bu Süreçte Kadim Türk Kültürünün Rolü”. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, (137), ss. 37-66.

Hakyemez, Y. Ş.  (2000). Militan Demokrasi Anlayışı ve 1982 Anayasası. Ankara: Seçkin Yayıncılık. 

Hakyemez, Y. Ş. (2007). “Temsilde Adalet ve Yönetimde İstikrar İlkeleri Açısından Seçim Barajı ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararı”. Erzincan Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 11 (1-2), ss. 17-37. 

Hardt, M. ve Negri, A. (2004). Çokluk: İmparatorluk Çağında Savaş ve Demokrasi. (Çev. B. Yıldırım). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.

Hart, H. L. (2011). Hukuk, Özgürlük ve Ahlak. (E. Öz, Çev). (2. Baskı). Ankara: Dost Kitabevi, s. 13-14.

Hasdemir, T. Asrak (1992) "1980 Sonrası Türkiye’de Seçim Sistemi- Kimi Saptamalar -". Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 47(1-2), s. 253-276.

Heather L. (1997). “Citizenship and Right to Vote”. Oxford Journal Of Legal Studies. 17(1), ss. 75-100. "http://heinonline.org/HOL/ Page?handle=hein.journals/oxfjls17&div=12&start_page=75&collection=journals&set_as_cursor=0&men_tab=srchresults" http://heinonline.org/HOL/Page?handle=hein.journals/oxfjls17&div=12&start_page=75&collection=journals&set_as_cursor=0&men_tab=srchresults  (Erişim tarihi: 06.12.2017)

Held, D. (1996). Models of Democracy. (2nd Edition). Cambridge: Polity Press.

Horowitz, D. L. (1995). Demokratik Sistemleri Karşılaştırmak. (Çev. L. Köker). Demokrasinin Küresel Yükselişi. (L. Diamond ve M. F. Plattner). Ankara: Yetkin Yayınları. 

Horowitz, D. L. (2006). A Primer for Decision Makers. Electoral Systems and Democracy. (L. Diamond ve M. F. Plattner). Baltimore: The Johns Hopkins University Press. 

Hurwitz, L. (1973). “Contemporary Approaches to Political Stability”. Comparative Politics, Special Issue on Revolution and Social Change 5 (3), ss. 449-463. https://www.jstor.org/stable/pdf/421 273.pdf?refreqid=excelsior%3A4d52e3c930aa3b90072d357ee8f45111  (Erişim tarihi: 26.02.2018) 

Issacharoff, S. (2010). “Fragile Democracies”. Constitutional Law Review, 50 (2), ss. 50-99. https://heinonline.org/HOL/Page? public=true&handle=hein.journals/constulv2&div=6&start_page=50&collection=journals&set_as_cursor=0&men_tab=srchresults (Erişim tarihi: 14.02.2019)

Işık, A. (2016). “Sieyès Hala Yaşıyor mu?”. Marmara Üniversitesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, 22 (1), ss. 183-200.

Işıklı, Ş. (2018). “Dijital Katılımcılık: Katılımcı Demokrasi Kuramına Aktüel Bir Katkı”. Uluslararası Bilişim, Teknoloji ve Felsefe Dergisi, (1), ss. 143-161.

İba, Ş. (2019). Siyasi Partiler ve Seçim Hukuku. (Güncellenmiş 3. Baskı). Ankara: Seçkin Yayınevi.

İnceoğlu, S. (2010). İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi Kararlarında Çoğulculuk. Kamu Hukukçuları Platformu-Çoğulcu Demokrasi-Çoğunlukçu Demokrasi İkilemi ve İnsan Hakları Toplantısı. Ankara. 

Kaboğlu, İ. Ö. (2016). Anayasa Hukuku Dersleri- Genel Esaslar. İstanbul: Legal Yayıncılık 

Kahraman, A. B.  (2011). Siyasal Katılımın Sosyolojik Analizi. Konya: Çizgi Kitabevi.

Kalaycı, N. (2014). Aristoteles. Siyaset Felsefesi Tarihi-Platon’dan Zizek’e.(Ed. Ahu Tunçel-Kurtul Gülenç). Ankara: Doğu Batı Yayınları.

Kamu Düzeni ve Güvenliği Müsteşarlığı (KDGM) (2013). Demokratikleşme Paketi. Ankara.

Kalaycıoğlu, E. (1983). Karşılaştırmalı Siyasal Katılma: Siyasal Eylemlerin Kökenleri Üzerine Bir İnceleme. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Yayını.

Kalaycıoğlu, E. (1984). Çağdaş Siyasal Bilim- Teori Olgu ve Süreçler. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.

Kanadoğlu, K. (2018). “Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi”. Galatasaray Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, (2), ss. 637-650.

Kanadoğlu, O. K. ve Duygun, A. M.  (2020). Anayasa Hukukunun Genel Esasları. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık

Kapani, M. (2005). Politika Bilimine Giriş (17. Baskı). Ankara: Bilgi Yayınevi.

Kapani, M. (2013). Kamu Hürriyetleri. (7. Baskı – Tıpkı Basım). Ankara: Yetkin Yayınları. 

Karaaslan, M. (2009). “Suç ve Cezaların Memuriyete Etkisi”. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 58 (1), s. 95-138. 

Karagöz, K. (2007). “Mahkûmların Oy Hakkı Üzerindeki Yasağın Demokrasi Teorisindeki Yerine Eleştirel Bir Yaklaşım”. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 9 (1), ss. 165-206. 

Karagöz, K. ve Ergün, S. (2010). “Türkiye'de Ekonomik İstikrarsızlığın Kaynakları: Ekonometrik Bir Değerlendirme”. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15 (2), ss. 169-185. 

Karahan, H. ve Karagöl, E. T.  (2014). “Ekonomik Performansın Temel Taşı: Siyasi İstikrar”. Seta Perspektif, (41), ss. 1-5.

Karamustafaoğlu, T. (1970). Seçme Hakkının Demokratik İlkeleri. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları. 

Kelly, N. (2012). Directions in Australian Electoral Reform: Professionalism and Partisanship in Electoral Management. Australia: ANU Press.

Keskinsoy, Ö. (2018a). Anayasa ve Türk Anayasa Hukuku. (2. Baskı). Ankara: Monopol Yayınları

Keskinsoy, Ö ve Kaya, S. B. (2018b). “Türkiye’nin Hükümet Sistemi Üzerine Bir Değerlendirme”. TBB Dergisi, (137), ss. 67-96.

Kılıç, A. (2014). “Yüksek Seçim Kurulu Kararlarına Karşı Bireysel Başvuru Yolu”. Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, (3), ss. 39-81. 

Kılınç, Z. A. (2015). “Değişen Türkiye ve Toplumsal Düzen”. PESA International Journal of Social Studies, 1 (2), ss. 88-97. 

Kılıçoğlu, A. M. (2013). Borçlar Hukuku Genel Hükümler (17. Baskı). Ankara: Turhan Kitabevi. 

Kışlalı, A.T. (1984). “Antik Yunan’da Demokrasi”. Amme İdaresi Dergisi, 17 (1), ss. 63-77.

Kışlalı, A. T. (2014). Siyaset Bilimi (16. Baskı). Ankara: İmge Kitabevi Yayınları. 

Kışlalı, A. T. (2018). Siyasal Sistemler, Siyasal Çatışma ve Uzlaşma. İstanbul: Kırmızı Kedi Yayınevi

Kim, C. L. (1974). “Siyasal Katılma ve Uyarılmış Oylama”. (Çev. G. Göksun). İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, (1-4), ss. 89-121.

Kirshner, A. S.  (2017). Militan Demokrasi. (Çev. F. B. Aydar). (1. Baskı). İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları

Koç, N. (2005). “Türk Medeni Kanunundaki Düzenlemeler Işığında Vesayet Hukukuna Genel Bir Bakış”. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi Özel Sayı, 7, ss. 99-120.

Koçak, M. (2006). “Seçim Sistemleri ve Demokrasi Karşılaştırmalı Analiz: İHAM ve AB Ölçütleri”. Anayasa Yargısı Dergisi (23), ss. 115-132.

Kontacı, A. E. (2013). “Liste Usulü Nispi Temsil Sisteminde "Tek İsimli" Seçim Çevreleri: Türkiye (Tek)  Örneği”. Prof. Dr. Erdal Onar'a Armağan, C II. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları, ss. 1227-1253.

Kontacı, A. E. (2016a). Kırılgan Demokrasilerde Siyasal Örgütlenme Özgürlüğü. Ankara: Savaş Yayınevi. 

Kontacı, A. E. (2016b). “Siyasi İstikrar Temelli Koalisyon Eleştirileri: Anayasa Hukuku Açısından Ampirik Bir Analiz”. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, (123), ss. 33-58.

Kontacı, A. E. (2017). “Parlamenter Sistemden Kopuş ve Sonrası: Karşılaştırmalı Gözlemler ve Bazı Değerlendirmeler”. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, (133), ss. 11-60.

Köker, L. (2006). “Seçim Sistemleri ve Siyasî Çoğulculuk”. Anayasa Yargısı Dergisi (23), 199-210.

Küçük, T. S. (2015). Parti İçi Demokrasi. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.

Kuzu (1999). “Bugünkü Seçim Sistemimiz ve Bazı Öneriler”. Anayasa Yargısı Dergisi (16), ss. 254-293.

Lapalombara, J. (2007). “Reflections on Political Parties and Political Development, Four Decades Later”. Party Politics, 13(2), ss.141-154.

Lardeyret, G. (1995). Orantılı Temsile İlişkin Sorun. (Çev. M. Turhan). Demokrasinin Küresel Yükselişi. (L. Diamond ve M. F. Plattner). Ankara: Yetkin Yayınları.

Lewyn, M. E. (1993). “How To Limit Gerrymandering?” Florida Law Review, 45 (3), ss. 403-486. http://heinonline.org/HOL/Page?handle =hein.journals/uflr45&div=26&start_page=403&collection=journals&set_as_cursor=0&men_tab=srchresults (03.11.2016) 

Lijphart, A. (Tarihsiz). Çağdaş Demokrasiler Yirmibir Ülkede Çoğunlukçu ve Oydaşmacı Yönetim Örüntüleri. (Çev. E. Özbudun, & E. Onulduran) Ankara: Yetkin Yayınları. 

Lijphart, A. (1990). “The Political Consequences of Electoral Laws, 1945-1985”. The American Political Science Review, 84 (2), ss. 481-496.

Lijphart (1995). Yeni Demokrasiler İçin Anayasal Tercihler. (Çev. M. Turhan). Demokrasinin Küresel Yükselişi. (L. Diamond ve M. F. Plattner). Ankara: Yetkin Yayınları.

Lijphart, A. (2012). Patterns of Democracy – Government Forms and Performance in Thirty Six Countries (2nd Edition). New Haven and London: Yale University Press.

Linz, J. L. (1995). Başkanlık Sisteminin Tehlikeleri. (Çev. E. Özbudun). Demokrasinin Küresel Yükselişi. (L. Diamond ve M. F. Plattner). Ankara: Yetkin Yayınları.

Loewenstein, L. (1937). “Militant Democracy and Fundamental Rights I”.  The American Political Science Review, 31 (3), ss. 417-432. 

Malkoç, İ. (1989). “Kanunlarımızda “Yüz Kızartıcı Suç” Kavramı”. Türkiye Barolar Birliği Dergisi, (4), ss. 586-599.

Mackenzie, J. (2009). “Gerrymandering and Legislator Efficiency. Newark: University of Delaware”. ss. 1-16. HYPERLINK "https://www1.udel.edu/johnmack/research/gerrymandering.pdf"  https://www1.udel.edu/johnmack/research/gerrymandering.pdf  (Erişim tarihi: 02.03.2019) 

Mises, L. von (1947). Bürokrasi (F. Ergin, Çev). İstanbul: Cumhuriyet Matbaası.

Miş, N ve Duran, H. (2018). “Seçim İttifakları” Analiz, (232), ss. 7-28.

Mumcuoğlu, M. (1982). Çağdaş Demokrasi Kuramlarında Katılma ve Türkiye'de Katılmanın Gelişimi. Doçentlik Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi.

Norris, P. (1997). “Choosing Electoral Systems: Proportional, Majoritarian and Mixed Systems”. International Political Science Review, 18 (3), ss. 297-312.

Onar, E. (1977). “Meclis Araştırması”. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.

Onar, E. (1997). “1982 Anayasasında Milletvekilliğinin Düşmesi”. Anayasa Yargısı, (14), ss. 387-465.

Onar, E. ve Gönenç, L. (2002). “1982 Anayasası’na Göre Ara Seçim”. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 51 (4), ss. 1-40.

Orth, S. P.  and Cushman R. E.  (1932). American National Government. New York, F.S. Crofts & Co. https://heinonline.org/HOL/Page?public=true&handle=hein.beal/amntlgv0001&div=10&start_page=165&collection=cow&set_as_cursor=9&men_tab=srchresults (Erişim tarihi: 01.10.2020)

Öden, M. (2003). Seçmenlerin "Kişi Tercihi" Açısından Seçim Sistemleri. Ankara: Yetkin.

Örs, B. (2006). “Siyasal Temsil”. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, (35), ss. 1-22.

Özbank, M. (2014). Jurgen Habermas. Siyaset Felsefesi Tarihi-Platon’dan Zizek’e.(Ed. Ahu Tunçel-Kurtul Gülenç). Ankara: Doğu Batı Yayınları.

Özbudun, E. (1964). “M. Duverger'in Siyasal Partileri ve Siyasal Partilerin İncelenmesinde Bazı Metodolojik Problemler”. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 21 81), ss. 23-51.

Özbudun, E. (1968). Batı Demokrasilerinde ve Türkiye’de Parti Disiplini. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları

Özbudun, E. (1974). Siyasal Partiler. Ankara: Sevinç Matbaası.

Özbudun, E. (1975). Türkiye’de Sosyal Değişme ve Siyasal Katılma. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.

Özbudun, E. (1985). “Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükümetinin Hukuki Niteliği” Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi 1(2), ss. 475-503.

Özbudun, E. (1995a). “Seçim Sistemleri ve Türkiye”. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 44 (1), ss. 521-539.

Özbudun, E. (1995b). Siyasi Partiler ve Demokrasi. Siyasi Partiler ve Demokrasi Sempozyumu. Ankara: Toplumsal, Ekonomik ve Siyasal Araştırmalar Vakfı.

Özbudun, E. (2005). Başkanlık Sistemi Tartışmaları. Başkanlık Sistemi (Teoman Ergül). Ankara: Türkiye Barolar Birliği Yayını.

Özbudun, E. (2013). Türk Anayasa Hukuku.  (14. Baskı). Ankara: Yetkin Yayınları.

Özcan, H. (2006). Yasama Bağışıklıkları. (1. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Özcan, H. ve Yanık, M. (2014). Siyasi Partiler Hukuku. (3. Baskı). İstanbul: Der Yayınları.

Özçelik, F. Kale (2019). Uluslararası İnsan Hakları Hukukunda Demokrasi Teorisi Bağlamında Serbest Seçim Hakkı ve Türkiye. Ankara: Adalet Yayınevi.

Özdemir, A. M. (2013). “Başkanlık Sistemi ve Toplumsal Bütünlük”. Yeni Türkiye, (51), ss. 381-393.

Özkan, N. (2010). “Adli Sicil ve Arşiv Kayıtlarının 5352 Sayılı Yasaya Göre Silinmesi”. Ankara Barosu Dergisi, (3), ss. 253-261.

Özsağır, A. (2016). İstikrarın Şifreleri-Siyasal İstikrar-Ekonomik İstikrar. (2. Baskı). Ankara: Seçkin Yayınevi.

Öztürk, N. (2013). “Yabancıların Yerel Seçimlerde Oy Kullanma Hakkı”. Milletlerarası Hukuk ve Milletlerarası Özel Hukuk Bülteni, 33 (1), ss. 125-168.

Pierson, C. (2000). Modern Devlet. (Çev. N. Kutluğ ve B. Erdoğan). İstanbul: Chiviyazıları Yayınevi.

Posner, R. A. (1997). “Equality, Wealth and Political Stability”. Journal of Law, Economics, & Organization. 13 (2), ss. 344-365. https://heinonline.org/HOL/Page?public=true&handle=hein.journals/jleo13&div=20&start_page=344&collection=journals&set_as_cursor=0&men_tab=srchresults (Erişim tarihi: 02.01.2019)

Powell, G. B. (1990).  Çağdaş Demokrasiler- Katılma, İstikrar ve Şiddet. (Çev. M. Turhan). Ankara: "S" Yayınları.

Quade, Q. L. (1995). Nispi temsil ve Demokratik Devlet Yönetimi. (Çev. M. Turhan). Demokrasinin Küresel Yükselişi. (L. Diamond ve M. F. Plattner). Ankara: Yetkin Yayınları.

Rousseau, J. J. (2005). Toplum Sözleşmesi. (Çev. T. Ilgaz). Ankara: Paragraf Yayınevi. 

Sabuncu, Y. (2001). “Seçim Sistemi, Adalet ve İstikrar”. Uluslararası Anayasa Kurultayı. Ankara: Türkiye Barolar Birliği Yayını, ss. 517-526.

Sabuncu, Y. (2006). “Seçim Barajları ve Siyasal Sonuçları”. Anayasa Yargısı Dergisi (23), ss. 191-197.

Sağlam, F. (2000). “Siyasal Partiler Kanunu’nda Uluslararası Standartlara Uygunluk Sağlamak İçin Yapılması Gereken Değişiklikler”. Anayasa Yargısı, (17), ss. 233-254.

Sağlam, M. (2011). Anayasa Mahkemesi’ne Bireysel Başvuru: “Anayasa Şikâyeti” Ankara: Hukab Yayınları.

Sarıca, M. (1969). Fransa ve İngiltere'de Emredici Vekaletten Yeni Temsil Anlayışına Geçiş. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.

Sartori, G. (1997). Karşılaştırmalı Anayasa Mühendisliği- Yapılar, Özendiriciler ve Sonuçlar Üzerine Bir İnceleme. (Çev. E. Özbudun, Çev.). Ankara: Yetkin Yayınları.

Sartori, G. (2014). Demokrasi Teorisine Geri Dönüş. (Çev. T. Karamustafaoğlu ve M. Turhan) (2. Baskı). İstanbul: Sentez Yayıncılık.

Saygılı, A.  (2010). “Modern Devletin Çıplak Sureti”. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 59 (1), ss. 61-97.

Schmidt, M. G. (2002). Demokrasi Kuramlarına Giriş.  (Çev. M. E. Köktaş). (2. Baskı). Ankara: Vadi Yayınları.

Schmitter, P. C. ve T. L. Karl. (1995). Başkanlık Sisteminin Tehlikeleri. (Çev. L. Gönenç). Demokrasinin Küresel Yükselişi. (L. Diamond ve M. F. Plattner). Ankara: Yetkin Yayınları.

Schumpeter, J. A. (2003). Capitalism, Socialism and Democracy. London and New York: Taylor & Francis e-Library.

Serbestoğlu, İ. (2011). “Zorunlu Bir Modernleşme Örneği Olarak Osmanlı Tabiiyet Kanunu”. Ankara Üniversitesi Osmanlı Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, (29), ss. 193-214.

Serdült, U. (2015). “The History of a Dormant İnstitution: Legal Norms and the Practice of Recall in Switzerland” Representation,  Journal of Representative Democracy, 51(2), 161-172.

Sezer, A. (2014). Demokrasi Teorisinde ve Pratiğinde Seçim Barajları (Adalet -İstikrar İkileminde %10 Ulusal Baraj Açısından Karşılaştırmalı Bir Analiz). İstanbul: Legal Yayıncılık.

Stephanopoulos, N. O., & McGhee, E. (2015). “Partisan Gerrymandering and the Efficiency Gap”. University of Chicago Law Review, 82(2), 831-900. http://heinonline.org/HOL/Page? handle=hein.journals/uclr82&div=25&start_page=831&collection=journals&set_as_cursor=0&men_tab=srchresults (Erişim tarihi: 30.03.2016  )

Şen, İ. G. (2013). Doğrudan Demokrasi: Kurumlar, Hukuki ve Siyasi Sorunlar. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.

Şener, O. (2014). “Avrupa Seçimlerinden Alınacak Dersler”. Kadir Has Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2 (2), s. 57-69.

Şirin, T. (2011). “İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesi'ne Göre Serbest Seçim Hakkı”. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi. 16 (3-4), ss. 283-348.

Şirin, T. (2017). Anayasa Şikâyeti Hakkı: Üçüncü Yıl Değerlendirmesi. Kamu Hukukçuları Platformu Anayasa Mahkemesi’ne Bireysel Başvuru- Türkiye Uygulamasının Almanya ve Strazburg Ekseninde Karşılaştırılması (E. Göztepe, M. M. Alpbaz). İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.

Tanilli, S. (2006). Yaratıcı Aklın Sentezi. (12. Baskı). İstanbul: Alkım Kitabevi.

Tanör, B. (2014). Osmanlı-Türk Anayasal Gelişmeleri. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları

Tanör, B. ve N. Yüzbaşıoğlu (2014). 1982 Anayasası'na Göre Türk Anayasa Hukuku. (14. Baskı ). İstanbul: Beta Yayınevi.

Taylor, G. (2017). “The Constitutionality of Election Thresholds in Germany”. International Journal of Constitutional Law, 15 (3), s. 734-752.

Teziç, E. (1967). Seçim Sistemleri. İstanbul: Filiz Ktabevi.

Teziç, E. (1976). 100 Soruda Siyasi Partiler (Partilerin Hukuki Rejimi ve Türkiye’de Partiler). (1. Baskı). İstanbul: Gerçek Yayınevi.

Teziç, E. (2013). Anayasa Hukuku (16. Baskı.). İstanbul: Beta Yayınevi.

Tillman, E. R.  (2013). “Pre-electoral Coalitions and Voter Turnout”. Party Poitics, 21 (5), ss. 726-737.

Tilly, C. (2011). Demokrasi. Ankara: Phoenix Yayınları.

Tunaya, T. Z. (1988). Türkiye’de Siyasal Partiler C I. (2. Baskı). İstanbul: Hürriyet Vakfı Yayınları.

Tuncay, S. (2000). Parti İçi Demokrasi ve Türkiye. (2. Baskı). Ankara: Gündoğan Yayınları.

Tuncer, E. (2003). Osmanlı'dan Günümüze Seçimler (1877-2002) (2.Baskı). Ankara: Tesav.

Tuncer, E. (2006). “Türkiye’de Seçim Uygulamaları Işığında Temsilde Adalet-Yönetimde İstikrar İlkelerinin İşlevselliği”. Anayasa Yargısı Dergisi (23), ss. 167-182.

Tunç, H. (2008). “Demokrasi Türleri ve Müzakereci Demokrasi Kavramı”. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 12 (1-2), ss. 1113-1132. 

Tunç, H. (2013). “Seçim Sistemleri ve Türkiye”. Sakarya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 1 (2), ss. 11-22. 

Tunç, H.; Erdoğan, M.; Yurtlu, F.; Ölmez, G.; Çıtak, A. H. (2014). Seçim Sistemleri ve Türkiye'de (Gerrymandering) Seçim Hilesi Uygulamaları. Ankara: Adalet Yayınevi. 

Turabi, S. (2012). “Hukukumuzda Yüz Kızartıcı Suç Kavramı ve Bir Öneri”. Ceza Hukuku Dergisi, 7 (19), ss. 153-172. 

Turan, İ. (1968). “Parti Disiplini: Kapsam, Tarihçe, Teşvik Eden Sebepler”. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 28 (1-4), ss. 79-102.

Turhan, M. (1993). Hükümet Sistemleri. (2. Baskı). Ankara: Gündoğan Yayınları.

Turhan, M. (1995). “Anayasacılık Açısından Çoğunluk İlkesi”. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 50 (1), ss. 401-413.

Turchenko, M. ve Shevchuk, S. (2016). “Veto Players and Major Electoral Reforms in Russia.” Russian Politics (1), ss. 203-221. https://www.hse.ru/data/2018/09/21/1154292673/Turchenko%20M.,%20Shevchuk%20S.%20Veto%20Players%20a..or%20Electoral%20Re-forms%20in%20Russia.pdf (Erişim tarihi: 24.02.219) 

Türk, H. S. (1997). Seçim Hukukunun Temel Sorunları ve Çözüm Önerileri. Ankara: Tesav Yayınları.

Türk, H. S. (2006). “Seçim, Seçim Sistemleri ve Anayasal Tercih”. Anayasa Yargısı Dergisi (23), 75-113.

Uslu, F. (2019). Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine Göre Türk Anayasa Hukuku. (2. Baskı). Ankara: Adalet Yayınevi.

Uygun, O. (2011). Demokrasinin Çoğunlukçu ve Çoğulcu Modelleri: İki Bin Beş Yüz Yıllık Bir Tartışmanın Analizi. Kamu Hukukçuları Platformu-Çoğulcu Demokrasi-Çoğunlukçu Demokrasi İkilemi ve İnsan Hakları Toplantısı. Ankara: Türkiye Barolar Birliği Yayını. 

Uygun, O. (2014). Devlet Teorisi. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık. 

Uygun, O. (2014). Demokrasi-Tarihsel, Siyasal ve Felsefi Boyutlar. (2. Baskı). İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.

Uysal, B. (1984). Siyasal Katılma ve Katılma Davranışı Üzerinde Ailenin Etkisi. Ankara: Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları. 

Uzeltürk, Tahmzoğlu S. (2006). “Türk Anayasa Mahkemesi Kararlarında Seçim Sistemleri”. Anayasa Yargısı Dergisi, (23), ss. 237-278. 

Üçışık, F. (1999). “Parti İçi Demokrasi Açısından Yasa Değişikliği Gereği”. Anayasa Yargısı Dergisi, (16), ss. 355-376.

Ülman, H. A. (1957). “Seçim Sistemimiz ve Başlıca Siyasi Partilerimiz”. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 12 (2), ss. 44-75. 

Weber, M. (2012). Ekonomi ve Toplum, C: 2. İstanbul: Yarın Yayınları. 

Yalçınkaya, A. (2014). Yunan Uygarlığı İçinde Polis ve Siyaset. Sokrates’ten Jakobenlere Batı’da Siyasal Düşünceler. (Ed. M. A. Ağaoğulları). (5. Baskı) İstanbul: İletişim Yayınları

  Yavaşgel, E. (2014). Temsilde Adalet ve Siyasal İstikrar Açısından Seçim Sistemleri (2. Baskı). İstanbul: Nobel Yayın Dağıtım.

 Yıldırım, T. (2017). “Cumhurbaşkanlığı Kararnameleri”. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, 23 (2), ss. 13-28.

Yıldız, C. (2017).”Yüksek Seçim Kurulu Kararlarına Karşı Yargı Yolunun Değerlendirilmesi”. İstanbul Kültür Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 16 (2), ss. 851-875. 

Yılmaz, Z. (2006a). “Ceza Kanunumuzda Mahkûmiyete Bağlı Hak Yoksunlukları”. Ankara Barosu Dergisi, 2, s. 21-44. 

Yılmaz, Z. (2006b). “Seçimlerin Denetimi ve Yüksek Seçim Kurulu”. Terazi Aylık Hukuk Dergisi, 1 (2), ss. 83-98. 

Yokuş, S. (2007). “Türkiye’de %10 Seçim Barajına İlişkin Hukuksal ve Siyasal Tartışmalar”. Hukuk ve Adalet, Eleştirel Hukuk Dergisi, (11), ss. 297-309. 

Yücekök, A. N. (1987). Siyasetin Toplumsal Tabanı (Siyaset Sosyoljisi). Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.

Yücel, B. (2009). Parlamenter Hükümet Sisteminin Rasyonelleştirilmesi ve Türkiye Örneği. Ankara: Adalet Yayınevi. 

Yücel, B. (2013). “Seçimlere Katılma Oranının Siyasal sisteme Etkisi Üzerine Gözlemler”. Yasama Dergisi (24 -Parlamento Hukuku Özel Sayısı), ss. 7-36. 

Yücel, B. (2015). Bir Tercih Olarak Demokratik Siyasi Sistem Devamlılığının Hükümet İstikrarına Terki. Başkanlık Sistemi. (M. Aktaş ve B. Coşkun). Ankara: Liberte Yayınları. 

Yücel, B. (2018). Temsilî Demokratik Sistemde Yasama Erki ve Kural Koyma Faaliyetinin Belirleyicileri -  Türkiye Uygulaması Üzerine Bir İnceleme. Ankara: Adalet Yayınevi.

Yüzbaşıoğlu, N. (1996). “Türkiye'de Uygulanan Seçim Sistemleri ve Bunlara İlşkin Anayasa Mahkemesi Kararlarına Göre Nasıl Bir Seçim Sistemi”. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası 50 (1-2), ss.  103-150. 

Zabunoğlu, H. G. (2013). Türk Anayasal Düzeninde Siyasal Hak ve Özgürlüklerin Kapsamı ve Sınırları. Ankara: Yetkin Yayınları. 

Zabunoğlu, G. (2017). “Bir Radikal Demokrasi Teorisi Olarak Müzakereci Demokrasi.” Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 66 (4), ss. 795-817. 

Zafer, H. (2016). “Ceza Hukuku Genel Hükümler TCK m. 1-75”. İstanbul: Beta Yayıncılık

Zengin, M. A. (2013). “Hükümet Sistemi Konusunda Kendi Modelimizi Geliştirebilmek Üzerine Düşünceler.” Yeni Türkiye, Yıl:9, (51), ss. 333-336.

Mahkeme Kararları

Anayasa Mahkemesi’nin 13.01.1966 tarih ve 1964/26 Esas ve 1966/1 Karar sayılı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 3, 4, 6.05.1968 tarih ve 1968/15 Esas ve 1968/13 Karar sayılı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 01.03.1984 tarih ve 1984/1 Esas ve 1984/2 Karar sayılı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 22.05.1987 tarih ve 1986/17 Esas ve 1987/11 Karar sayılı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 09.10.1987 tarih ve 1987/23 Esas ve 1987/27 Karar sayılı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 18.02.1992 tarih ve 1992/12 Esas ve 1992/7 Karar sayılı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 16.11.1994 tarih ve 1994/83 Esas ve 1994/78 Karar sayılı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 18.11.1995 tarih ve 1995/54 Esas ve 1995/59 Karar sayılı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 01.12.1995 tarih ve 1996/56 Esas ve 1995/60 Karar sayılı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 12.09.2013 tarih ve 2013/19 Esas ve 2013/100 Karar sayılı kararı.

Anaysa Mahkemesi’nin 06.02.2014 tarih ve 2013/3912 Başvuru Numaralı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 23.07.2014 tarih ve 2014/1944 Başvuru Numaralı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 23.07.2014 tarih ve 2014/5425 Başvuru Numaralı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 06.01.2015 tarih ve 2014/8842 Başvuru Numaralı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 14.07.2015 tarih ve 2015/6723 Başvuru Numaralı kararı.

Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin 18.09.1961 tarih ve 1028/61 Başvuru Numaralı X v. Belçika kararı.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin 05.11.1981 tarih ve 7215/75 Başvuru Numaralı X v. Birleşik Krallık kararı.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin 02.03.1987 tarih ve 9267/81 Başvuru Numaralı Mathieu- Mohin ve Clerfayt v. Belçika kararı.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin 18.02.1999 tarih ve 24833/94 Başvuru Numaralı Mathews v. Birleşik Krallık  kararı.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin 06.10.2005 tarih ve 74025/01 Başvuru Numaralı Hirst v. Birleşik Krallık Kararı.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin 08.07.2008 tarih ve 10226/03 Başvuru Numaralı Yumak ve Sadak v. Türkiye kararı.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin 17.09.2013 tarih ve 29411/07 Başvuru Numaralı Söyler v. Türkiye kararı.

Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 02.07.1996 tarih ve 1996/3-144 Esas ve 1996/171 Karar sayılı kararı.

Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 16.02.2010 tarih ve 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı.

Yüksek Seçim Kurulu Kararları

Yüksek Seçim Kurulu’nun 10.06.1967 tarih ve 1967/98 sayılı kararı.

Yüksek Seçim Kurulu’nun 12.02.1985 tarih ve 76 sayılı kararı.

Yüksek Seçim Kurulu’nun 09.04.2014 tarih ve 1203 sayılı kararı.

Yüksek Seçim Kurulu’nun 25.09.2014 tarih ve 4025 sayılı kararı.

Yüksek Seçim Kurulu’nun 18.04.2015 ve 2015/691 sayılı kararı.

Yüksek Seçim Kurulu’nun 22.4.2015 tarih ve 2015/746 sayılı kararı.

Yüksek Seçim Kurulu’nun 16.04.2017 tarih ve 560 sayılı kararı.

Yüksek Seçim Kurulu’nun 18.07.2017 tarih ve 2017/759 sayılı kararı.

Yüksek Seçim Kurulu’nun 21.04.2018 tarih ve 2018/263 sayılı kararı.

Elektronik Kaynaklar

European Commission For Democracy Through Law (Venice Commission) (2008). Comparative Report on Thresholds and Other Features of Electoral Systems Which Bar Parties From Access to Parliament. Strasbourg. https://www.venice.coe.int/ webforms/documents/default.aspx?pdffile=CDL-AD(2008)037-e (Erişim tarihi: 21.02.2019)

European Commission For Democracy Through Law (Venice Commission) (2010). Comparative Report on Thresholds and Other Features of Electoral Systems Which Bar Parties From Access to Parliament II. Strasbourg. https://www.venice.coe.int/ webforms/documents/default.aspx?pdffile=CDL-AD(2010)007-e (Erişim tarihi: 24.02.2019)

https://www.echr.coe.int/Documents/Convention_ENG.pdf (Erişim tarihi:07.09.2018)

https://serkancengiz.av.tr/fileadmin/articles/Yumak_ve_Sadak.pdf(Erişim tarihi:02.08.2018)

https://www.bbc.com/news/uk-politics-40403434 (Erişim tarihi: 05.02.2019)

http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5c1bf260949bc0.27826606 (Erişim tarihi: 20.12.2018)

https://www.bbc.com/news/world-us-canada-46661612 (Erişim tarihi: 16.01. 2019)

http://www.kazanci.com/kho2/ibb/giris.html (Erişim tarihi: 01.03.2018)

https://www.mevzuat.gov.tr/Metin1.Aspx?MevzuatKod=1.5.6360&MevzuatIliski=0&sourceXmlSearch=6360&Tur=1&Tertip=5&No=6360 (Erişim tarihi: 04.03.2013)

https://www.psa.ac.uk/insight-plus/how-has-uks-coalition-government -performed (Erişim tarihi: 28.01.2019)

http://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/20972.pdf (Erişim tarihi: 27.02.2019)

https://setav.org/assets/uploads/2018/02/232.-SEC%CC%A7I%CC% 87M-I%CC%87TTI%CC%87FAKLARI.pdf (04.02.2019)

https://www.tepav.org.tr/upload/files/15268844867.Uygulamada_Cumhurbaskanligi_Hukumet_Sistemi.pdf  (Erişim tarihi: 23.01.2019)

https://www.tepav.org.tr/upload/files/1520064504-6.21_Subat_2018 ___de_Teklif_Edilen____Ittifakli_d___Hondt____Sistemine_gore_Secim_Simulasyonlari.pdf (Erişim tarihi: 04.02.2019)

https://juliaherdman.com/2017/04/21/the-rotten-boroughs-of-england/ (Erişim tarihi: 28.02.2019)

http://rusencakir.com/30-YILDAN-HATIRLADIKLARIM7-20-Ekim -1991-Genel-Secimleri-Baraja-karsi-Erbakan-Turkes-ittifaki/ 5110 (Erişim tarihi: 08.02.2019)

http://www.secim-sonuclari.com/1991 (Erişim tarihi: 10.02.2019)

https://www.tepav.org.tr/tr/blog/s/5909/Secim+Ittifaklari (Erişim tarihi: 11.02.2019)

http://www.ysk.gov.tr/doc/dosyalar/docs/24Haziran2018/KesinSecimSonuclari/2018MV-96D.pdf (Erişim tarihi:12.02.2019)

https://www.tepav.org.tr/upload/files/15319203387.24_Haziran_Milletvekili_Genel_Secimi_Sonuclarinin_Sayisal_Analizi.pdf (Erişim tarihi: 12.02.2019)

https://www.coe.int/en/web/conventions/full-list/-/conventions/rms/ 090000168007bd26  (Erişim tarihi: 16.02.2019)

http://gov.ge/files/57731_57731_584699_288_57731_929968_ElectionsinGeorgia.PDF (Erişim tarihi: 24.02.2019)