Hukuk Yargılamasında Terekenin Resmî Defterinin Tutulması

Hazıra vaziyetten hâsıl bir bahsunazar demek olan nazariyat, vaazına müteallik mevzusunu derinlikli bir rikkat ve dikkatle tahkik ve tahlil neticesi bir tekellüme binaen halline medar olacağı meselelere menar (fener kulesi) ve miyar (ölçü) olarak işlev görüp, umulan faydasını böylece gerçekleştireceği ulül elbâb için kaziyeyi muhkem hükmündedir. Mimari proje, inşasına matuf inşa yerini ihata etmez yahut dikilecek elbiseye uygun kalıp biçilmeden iş görülmesi hâlinde, nasıl ki ayıplı ifa gündeme gelir, bundan kinaye; nazari bilginin, uyuşmazlığın çözümünde kullanılması pratikte bir ihtiyacı karşılamaz veya uyuşmazlığı nihayete erdiren hükmün gerekçeleriyle birlikte hayat icaplarına denk düşmemesi durumunda, pratik edilmeyen bilgi kavranamayacağı gibi, hayatta bir ihtiyacı karşılamayacağı için müşterisi olmayan meta misali zayi derekesinde artık dikkate alınmayacağı izahtan varestedir. Bu cümleden olmak üzere; hukukî teorik bilgilerin bir ihtiyacı karşılaması, bir diğer ifadeyle, toplumdaki bir uyuşmazlığa çözüm üretmesi ve bu çözümün akıl ve mantık kuralları ile hayat icaplarına uygun olması gerekir. Söz uçar yazı kalır misali tarih boyunca insanoğlu duygu, düşünce, vakıa, delil ve hikâyelerini, zapturapt altına almak, nesilden nesile geçişini sağlamak, tarihe şahitlik yapmak ya da hukukî güvenlik amacıyla kayıt altına almıştır.

Bilgi insanoğlunun ortak mirası olduğundan, kimseye mahsus ve münhasır değildir. Kişi, yaşam yolculuğunda yeni şeyler öğrenme, kendini geliştirme ve değişim temayülündedir. Zira hayat tekâmül ile muvazeneli şekilde mayalanıp istikamet bulmaktadır. Bu temayüle sırt dönülerek yaşamın akışına direnilmesi eşyanın tabiatına aykırıdır. Döngüsü içinde hayata dair meselelere sebep olan her husus; kişilerin bittabi, merak, algı ve ilgisinin saikası üzere, yaşamın yörüngesi ve çekim alanı dışında kalması ya da etkisinden kaçması mümkün olmadığından, zamanın akışı içinde her daim imali fikir ve tezekküre binaen eleştiri ve çözüm yöntemleri ileri sürülmesinin bizzarûre hasılasıdır. Sosyal etkileşim içerisinde varit nazari çözümlemeler belki de bu sosyal ve beşeri niteliğinden ötürü kimsenin münhasır buluş, icat ve sahiplenilmesine elverişli olmamıştır. Bu vaziyet sosyal bilimlerin genetiğine uygun olanıdır. Nitekim insanlık tarihi içinde kişilerin hal ve zaviyesinden, zamanın ihtiyaç, dinamik ve temayüllerine göre tefekkür, tezekkür, eleştiri ve çözüm önerileri, akıl akıldan üstündür sözünden mülhem düşünce ve kaleme göre şekil almıştır. Hakikatte bu hususiyet, zamanın daireselliğinin bir neticesidir. Ne var ki üzerinde tefekkür ve tahlil edilen mevzu kaleme dökülüp, gün ışığına çıkmadıkça hukukî kimlik kesbedemeyeceği gibi; tesahup ve kaynak olarak istifadesi de söz uçar yazı kalır misali mümkün olmayacaktır. Bu girizgâhtan hareketle; bilgi ameliyesi ve buna rapten fikreylemek meşakkat ise de maslahatı muktezasınca umura müteallik olmaktan naşi umumun istifadesine mazhar bir faydayı celbedeceği için asla hamakat değildir sözünce, üzerinde müstakil bir çalışma yapılmayan terekenin resmî defterinin tutulması mevzuunu kaleme almak iradesi bu çalışmaya hayatiyet vermiştir.

Türk Medeni Kanunu’nun miras hukuku bölümünde metruk ve münvezi vaziyetteki terekenin resmî defterinin tutulması kurumu, mirasın reddi ve mirasın resmî tasfiyesine nazaran tercih ve rağbet görmediği için fonksiyonu da pek kavranamamıştır. Murisinin özel ve mahrem perdesini aralayamadığı için sosyal ve ticari hayatına vakıf olamayan mirasçı, terekenin karmaşık, karanlık ve kapalı vaziyetindeki perdesini aralayarak, terekeye vukufiyet sağlamak için terekenin resmî defterinin tutulmasını talep edebilecektir. Zira mirasçı resmî defter tutulmasını talep etmekle terekenin bulanıklığını berraklaştırıp, bilinçli olarak düşünme ve karar alma donanımı ile hukukî güvenliğini teminat altına alacaktır. Nitekim ikinci ya da üçüncü zümreden mirasçı olunması hâlinde bu ihtiyaç daha da tebarüz edecektir. İşte tam da bu bağlamda, terekenin resmî defterinin tutulması, mirasın reddi ve resmî tasfiyeye nazaran daha ılımlı, mazbut, makul ve fonksiyonel bir hukukî çözüm üreten niteliği haizdir. Dolayısıyla Medeni Kanun’un miras hukuku bölümünde metruk, münzevi ve meknuz vaziyetteki hukukî müessesesini derinlemesine tetkik edip, gün yüzüne çıkartarak bir yaraya merhem olmak ve meknuz bir düzenlemeye hukukî kimlik kazandırmak ile uygulamada fonksiyonel bir amaca hizmet etmek saikiyle yola çıktığımızı ifade etmek isterim.

Terekenin resmî defterinin tutulmasına ilişkin düzenleme, uygulamada terekeyi kırtasiyeye boğup, uzun vadeli ve zahmetli bir prosedürü gerektirdiği için pek tercih edilmemektedir. Belki de bu niteliğinden dolayı fonksiyonu pek kavranamayan bir yasal çaredir. Hâlbuki mirasçılık sıfatını yitirmeden, terekenin kapalı ve karanlık tarafını aydınlığa ve gün yüzüne çıkartarak, tereke şeffaf ve saydam hale büründükten sonra mirası gönül rahatlığı içinde bilerek kabul imkânı sağlayan ve bu sayede mirasçının hukukî güvenliğini teminat altına alan bir hukukî düzenlemedir. Gecenin karanlığının, şafağın tan yerinin kızıllığıyla aydınlanması misali, defter tutulması da terekenin karanlığını fecr-i sâdık bir hale dönüştürecektir. Zahmetsiz rahmet olmaz sözü fehvasınca, kişi ancak hikmete ram olup, saye sarılarak emek ve gayretinin semeresine müstahak olacaktır. Zira kader gayrete âşıktır. Emek ve gayrete dayanmayan iş ve uğraş şeklî bir yolsuz tescilden ibarettir. Eldeki çalışma kitap haline gelinceye değin uzun ve meşakkatli bir özveri ile gayret öyküsünü haizdir. Konunun seçimi, iskeletin oluşumu, kaynakça ile konular arasındaki organik ve fonksiyonel teselsülün tesisi ve bölümler arası tenasüp örgünün sağlanması ile okuyucunun istifade ve eleştirisi için görücüye çıkması bir o kadar zahmetli ve manevi lezzeti havi bir hikâyeyi içinde barındırmaktadır. Türk Medeni Kanunu’nun kabulünden bu yana, bağımsız bir monografik eser olarak akademik teşrih, tasnif ve tahlili yapılmayan bu konuyu, fonksiyonel bir hukukî kimlikle Türk hukuk literatürüne kazandırıp, okuyucunun istifade ve eleştirisine sunmanın gönlümüzdeki heyecan ve süruru ile takdirine mazhar olmanın verdiği yükü omuzlarımızda hissetmenin idraki tahtında, katkı ve samimiyetleri hasebiyle kıymetli hocalarım Doç. Dr. Nedim Meriç, Prof. Dr. Sezer Çabri, Prof. Dr. Ali Yeşilırmak, Prof. Dr. Serkan Ergüne, güzide hukukçu Âdem Kahriman ile pek fedakâr ve vefakâr öğretim görevlisi Muhammed İkbal İmamoğlu ve kardeşim Av. Feyza İyilikli’ye kalbi şükranlarımı sunarım. Kitabın basım işini üstlenen kıymetli abim Muharrem Başer ve yetkin yayınevi çalışanlarına ayrı ayrı teşekkür ederim.

Acar Faruk, Aile Hukukumuzda Mal Rejimleri ve Eşin Yasal Miras Payı, Ankara 2007.

Akkanat Halil, Ölümün Özel Hukuk İlişkilerine Etkisi, İstanbul 2004.

Aktan Hamza, İslam Miras Hukuku, İstanbul 1991.

Arı Abdüsselam, İslam Miras Hukuku, İstanbul 2018.

Arık K. Fikret, Resmî Defter Tutma Müessesi, AÜSBFD, 1954, C. 9, S. 2 (s. 245- 288).

Ansay Sabri Şakir, İslam Hukuku, Ankara 1946. (İslam Hukuku)

Ansay Sabri Şakir, Terekenin Tasfiyesi, Adliye Ceridesi, 1940, S. 8 (s. 747- 771). (Tasfiye)

Ansay Sabri Şakir, Hukuk Bilimine Başlangıç, Ankara 1953. (Hukuk)

Antalya Gökhan, Miras Hukuku, İstanbul 2009.

Aras Aslı, Çekişmesiz Yargıda Yargılama Usûlü, Ankara 2017.

Arslan Ramazan/Yılmaz Ejder/Taşpınar Ayvaz Sema/Hanağası Emel, Medeni Usûl Hukuku, Ankara 2020.

Ayan Mehmet, Miras Hukuku, Ankara 2020.

Ayiter Kudret, Medeni Hukukta Tasarruf Muameleleri, Ankara 1953.

Ayiter Nuşin, Miras Hukuku, Ankara 1978.

Ayiter Nuşin/Kılıçoğlu Ahmet, Miras Hukuku, Ankara 1991.

Baygın Cem, Türk Miras Hukukunda Alacaklıların Korunması, Ankara 2005.

Belgesay Mustafa Reşit, Türk Kanunu Medenisi Şerhi, Üçüncü Kitap Miras, İstanbul 1952.

Berki Şakir, Kur’an’da Miras Hukuku, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakütesi Dergisi, C. XXXVIII, 1981, (s. 107- 132).

Berki Şakir, Roma’da Miras Hukuku, AÜHFD 1953, C. 10, S. 1- 4, (s.542- 576). (Roma Hukuku)

Berki Şakir, Türk Miras Hukuku’nun Esasları, AÜHFD 1954, C. 11, S. 3, (s. 174- 221). (Miras Hukuku)

Berki Şakir, Miras Hukuku, Ankara 1975. (Miras)

Berki Şakir, Türk Medeni Kanunu’nda Devletin Mirasçılığı, AÜHFD, C. 20, S. 1, 1963, (s. 115- 150). (Devletin Mirasçılığı)

Berki Ali Himmet, Miras ve Tatbikatı, İstanbul 1947.

Birinci Uzun Tuba, Mirasın Resmî Tasfiyesi, Ankara 2018.

Bolak Ahmet Ertuğrul, Uygulamada Miras ve Tereke Hukuku, İstanbul 1980.

Budak Ali Cem, İcra ve İflas Hukukunda Kiralayanın Hapis Hakkının Kullanılması, Ankara 2003. (Hapis Hakkı)

Budak Ali Cem, Medeni Usûl Hukukunda Üçüncü Kişilerin Haklarının Korunması, İstanbul 2000. (Üçüncü Kişiler)

Budak Ali Cem, İpoteğin Paraya Çevrilmesi Yoluyla Takip, İstanbul 2008. (İpotek)

Budak Ali Cem/Karaaslan Varol, Medeni Usûl Hukuku, Ankara 2019.

Buz Vedat, Yenilik Doğuran Haklar, Ankara 2005.

Catherine Rendell, Ed. Marise Cremona, Law of Succession in Macmillan Law MAsters, 1997, England.

Cin Halil/Akgündüz Ahmet, Türk Hukuk Tarihi, İstanbul 2011.

Çabri Sezer, Miras Hukuku Şerhi, C. II, İstanbul 2020.

Çetiner Bilgehan, Hapis Hakkı, İstanbul 2010.

Dalamanlı Lütfü, Miras Hukuku Tatbikatı, Ankara 1975.

Davran Bülent, Rehin Hukuku Dersleri, İstanbul 1972.

Demir Abdullah, Türk Hukuk Tarihi, İstanbul 2011.

Demirel Duygu, Çekişmesiz Yargıda İtiraz Yolu, Legal Mihder, 2016/3, S. 35 (s. 679- 726).

Deren Yıldırım Nevhis, Kesin Hükmün Subjektif Sınırları, İstanbul 1996.

Dural Mustafa/Öz Turgut, Türk Özel Hukuku, C. IV, Miras Hukuku, İstanbul 2020.

Ekinci Ekrem Buğra, Osmanlı Hukuku, İstanbul 2008.

Engin Baki İlkay, Yedek Mirasçılık, İstanbul 2003.

Eren Fikret/Yücer Aktürk İpek, Türk Miras Hukuku, Ankara 2020.

Eren Fikret, Borçlar Hukuku, Özel Hükümler, Ankara 2019.

Erişgin Nuri, Mirasçılık Belgesi, Ankara 2013.

Ergüne Serkan, Vasiyetnamenin Yorumu, İstanbul 2011.

Erkul Cevat, Mirasın Hükümleri ve Tatbikatı, İstanbul 1939.

Feyzioğlu Feyzi N/Doğanay Ümit/Aybay Aydın, Medeni Hukuk Dersleri, İstanbul 1976.

Gençcan Ömer Uğur, Miras Hukuku, Ankara 2020. (Miras)

Gençcan Ömer Uğur, Vasi – Kayyım - Yasal Danışman ve Vesayet Daireleri, Ankara 2015.

Gürpınar Damla, Artmirasçı Atama, Ankara 2018.

Gönensay Saim/Birsen Kemaleddin, Miras Hukuku, 2. Basım, İstanbul 1963.

Helvacı İlhan, Mirasın Reddi, İstanbul 2014.

Hoşlan Osman, Mirasçının Alacaklısının Mirasın Reddini İptal Ettirebilmesi Hakkı, Yargıtay Dergisi, 1975, S. 71, Yıl 18, (s. 318- 335).

İmre Zahit/Erman Hasan, Miras Hukuku, İstanbul 2021.

İnan Ali Naim, Miras Hukuku, Ankara 1969.

İnan Ali Naim/Ertaş Şeref/Albaş Hakan, Miras Hukuku, Ankara 2019.

İşgüzar Hasan/Demir Mehmet/Yılmaz Süleyman, Miras Hukuku, Ankara 2018.

İyilikli Ahmet Cahit/Ersöz Oğuz, Ergin Kısıtlıya Ana ve Babanın Veli Atanmasının Hukukî Sonuçları, Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, Ankara 2018, S. 1, (s. 169- 215).

İyilikli Ahmet Cahit, Mirasçılık Belgesinin Hukuk Yargılamasındaki Görünümü, Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, 2017, S: 9, (s. 281-382). (Miras)

İyilikli Ahmet Cahit, Hukuk Yargılamasında Kesin Hüküm, Ankara 2020. (Kesin Hüküm)

İyilikli Ahmet Cahit, Taşınmazın Mülkiyetinin Tescilden Önce İktisap Hallerinden Mahkeme Hükmüne Göre İktisap Eden Kişinin İhalenin Feshi Davası Açmaya Yetkisi Bulunup Bulunmadığı Üzerine Düşünceler Ve Tahliller, TAAD, 2016, S. 27, (s. 515- 547). (Tescilsiz İktisap)

İyilikli Ahmet Cahit/İyilikli Feyza, Mirasın Reddi ve Reddin İptali, Yargıtay Dergisi, Nisan 2021, C. 47, S. 2, (s. 451- 540).

Karaman Hayreddin, İslam Hukuku, 2. Cilt, İstanbul 2016.

Kılıçoğlu Ahmet, Miras Hukuku, Ankara 2019.

Karslı Abdürrahim, Medeni Muhakeme Hukuku, İstanbul 2020.

Kocayusufpaşaoğlu Necip, Miras Hukuku, İstanbul 1987. (Miras)

Kocayusufpaşaoğlu Necip, Güven Nazariyesi Karşısında Borç Sözleşmelerinde Hata Kavramı, İstanbul 1968. (Hata)

Kocayusufpaşaoğlu Necip, En Yakın Kanuni Mirasçıların Mirası Reddetmesi Mehaza Göre Tefsir, İÜMHAD, C.1, S.1, Ocak 1957, 8, (s. 36- 47). (Ret)

Koçak Muhsin/Dalgın Nihat/Şahin Osman, İslam Hukuku, İstanbul 2017.

Koschaker Paul/Ayiter Kudret, Roma Özel Hukukunun Ana Hatları, İzmir 1993.

Köprülü Bülent, Miras Hukuku Dersleri, İstanbul 1985.

Köprülü Bülent/Kaneti Selim, Sınırlı Ayni Haklar, İstanbul 1982-1983.

Kurşat Zekeriya, Terekenin Korunması Önlemleri, İstanbul 2010.

Kurt Konca Nesibe, Medeni Usûl Hukukunda Tarafların Doğruyu Söyleme Yükümlülüğü, Ankara 2016.

Kuru Baki, Medeni Usûl Hukuku El Kitabı, C. I, II, Ankara 2020. (Usûl El Kitabı)

Kuru Baki, Nizasız Kaza, Ankara 1961. (Nizasız Kaza)

Kuru, Baki, Hukuk Muhakemeleri Usûlü, 6. Baskı, C. 1, İstanbul 2001. (Usûl C. I)

Kuru Baki, Hukuk Muhakemeleri Usûlü, 6. Baskı, C. 2, İstanbul 2001. (Usûl C. II)

Kuru Baki, İcra ve İflas Hukuku Ders Kitabı, Ankara 2018. (İcra ve İflas).

Mary Randolph, The Executor’s Guide: Settling a Loved One’s Estate Or Trust, Nolo, 8th Ed, 2018, USA.

Mazlum İsmet, Medeni Usûl Hukukunda Asli Müdahale, Ankara 2019.

Oğuzman Kemal, Miras Hukuku, İstanbul 1995.

Oğuzman Kemal/Barlas Nami, Medeni Hukuk, Giriş, Kaynaklar, Temel Kavramlar, İstanbul 2011.

Oğuzman Kemal/Seliçi Özer/Oktay-Özdemir Saibe, Eşya Hukuku, İstanbul 2015.

Oğuzman Kemal/Öz Turgut, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, C. 1 İstanbul 2015.

Oruç Murat, Miras Ortaklığı Temsilcisi, İstanbul 2020.

Önen Ergun, İnşai Dava, Ankara 1981.

Özakman Cumhur, Miras Payının Devrine İlişkin Sözleşmeler, İstanbul 1984.

Özay Hilal, İslam Miras Hukukunun Özellikleri, İMAD, C. 3. S. 2, Aralık 2018.

Özen Burak, Türk Medeni Hukukunda Eşya Üzerinde İntifa Hakkı, İstanbul 2008.

Özekes Muhammet, Medeni Usûl Hukukunda Hukukî Dinlenilme Hakkı, Ankara 2003. (Hukukî Dinlenilme)

Özekes Muhammet, Çekişmesiz Yargıda İlgililerin Kanun Yoluna Başvuru Hakkı, Prof. Dr. Bilge Öztan’a Armağan, Ankara 2008, (s. 685- 691). (Çekişmesiz Yargı).

Özekes Muhammet, Medeni Usûl Hukukunda Asli Müdahale, İstanbul 1995. (Asli Müdahale)

Özmen İsmail, Tereke Hukuku Davaları, Ankara 2010.

Özuğur Ali İhsan, Miras Hukuku, Ankara 2009.

Öztan Bilge, Miras Hukuku, Ankara 2020.

Pekcanıtez Hakan/Atalay Oğuz/Özekes Muhammet, Medeni Usûl Hukuku, İstanbul 2020.

Pekcanıtez Hakan/Özekes Muhammet/Akkan Mine/Taş Korkmaz Hülya, Medeni Usûl Hukuku, C. I, II, III, İstanbul 2017. (Pekcanıtez Usûl).

Pekcanıtez Hakan/Meriç Nedim, Medeni Usûl Hukukunda Fer’i Müdahale, 2. Baskı, İstanbul 2020.

Pekcanıtez Hakan, Medeni Usûl Hukukunda Fer’i Müdahale, Ankara 1992. (Fer’i Müdahale).

Piotet Paul, Erbrecht, Basel: Helbing Lichtenhahn Verlag, 1981.

Postacıoğlu İlhan, İflas Hukuku İlkeleri, İstanbul 1978. (İflas)

Postacıoğlu İlhan, Medeni Usûl Hukuk Dersleri, İstanbul 1975. (Usûl)

Saymen Ferit/Elbir Halid, Türk Eşya Hukuku, İstanbul 1954.

Saymen Ferit/Köprülü Bülent, Medeni Hukuk Dersleri, İstanbul 1964.

Sarı Fidan Özlem, Miras Ortaklığı, Ankara 2016.

Serozan Rona/Engin Baki İlkay, Miras Hukuku, Ankara 2019.

Sungurtekin Özkan Meral, İnşai Karar ve Özellikleri, 75. Yaş günü için Profesör Baki Kuru’ya Armağan, Ankara 2004, (s. 553-576).

Stephan Wolf/Stephanie Hrubesch-Millauer, Grundriss des schweizerischen Erbrechts [Anahatlarıyla İsviçre Miras Hukuku], Bern: Stämpfli Verlag, 2017.

Stewart Rapalje, Robert L. Lawrence, A Dictionary of American and English Law: With Definitions of the Technical Terms of the Canon and Civil Laws, 1997.

Şahan Gökhan, Mirası Reddeden Mirasçının Alacaklılarının Korunması, ERÜHFD, C. XV, S. 1, 2020, (s. 1- 40).

Şeker Hilmi, Esbab-ı Mucibe’den Retoriğe Hukukta Gerekçe, İstanbul 2010.

Şener Esat, Açıklamalı - İçtihatlı Türk Medeni Kanunu, Ankara 1989. (Medeni Kanun)

Şener Esat, Miras Hak ve Payları, Ankara 1996. (Miras)

Şener Esat, Eski ve Yeni Miras Hukuku, Ankara 1981. (Miras Hukuku)

Şener Esat, Miras Hukukunda Alacaklıların Korunması, Yargıtay Dergisi, C. 3.S. 1, 1977, (s. 115- 134).

Tanatan Caner, Türk Medeni Kanunu’na Göre Mirasçı Atama, İnönü Üniversitesi Hukuk Fakütesi Dergisi, 2019, S. 10, (s. 40- 49).

Tandoğan Haluk, Borçlar Hukuku, Özel Borç İlişkileri, C. II, Ankara 1987.

Tanrıver Süha, Medeni Usûl Hukuku, C. I, Ankara 2016.

Tanrıver Süha, Medeni Usûl Hukuku, C. II, Ankara 2021.

Thoma Wood, An Institute of The Laws of England, 10th Ed., The Lawbook Exchange Ltd., New Jersey, 2006.

Tuncer Kazancı İdil/Öcal Apaydın Bahar, Mirasçıların Alacaklılarını Koruyan Davalar İle Tasarrufun İptali Davası İlişkisi, İnönü Üniversitesi Hukuk Fakütesi Dergisi, 2015, C. 6, S. 4, (s. 775- 808).

Ulukapı Ömer, Medeni Usûl Hukukunda Dava Arkadaşlığı, Konya 1991.

Ulusu Karataş Elif, Türk Miras Hukukunda Mirasın Kazanılmasında Halefiyet Türleri ve Türk Milletlerarası Özel Hukukundaki Yansımaları, İÜHFM, C. LXXIV 2015, S. 2 (s. 357–388).

Umar Bilge, Hukuk Muhakemeleri Kanunu Şerhi, Ankara 2011.

Umur Ziya, Roma Miras Hukukunun Ana Hatları, İÜHFM 1966, C. XXXI, s. 1- 4 (s.159- 195).

Ülgenalp Nuri, Mirasın Reddi ve Defter Tutma Talebi, Adalet Dergisi 1945, S. 1, (s. 31- 47).

Üstündağ Saim, İflas Hukuku, İstanbul 2007. (İflas)

Üstündağ Saim, Medeni Yargılama Hukuku, İstanbul 2000. (Medeni Yargılama)

Yılmaz Ejder, Hukuk Muhakemeleri Kanunu Şerhi, C. I, II, III, IV, Ankara 2021. (Şerh)

Yılmaz Ejder, Usûl Ekonomisi, AÜHFD, 2008, C. 57, S. 1. (s. 243-274). (Usûl Ekonomisi)

Velidedeoğlu Hıfzı Veldet, Türk Medeni Hukuku, C. 1 Umumi Esaslar, İstanbul 1956.

Wissmann Kurt/Vogt Nedim Peter/Leu Danial, Das öffentliche Inventar. Vorbemerkungen zu Art. 580- 592, (Hrsg. Honsell/Vogt/Geiser), Basler Kommentar Zivilgesetzbuch II. 5. Auglafe, Basel 2015.

Yağcı Kürşat, Cezai Mirasçılıktan Çıkarma (Cezai Iskat), İstanbul 2013.

Yenice Ceylan Özge, Mirasın Reddinin Diğer Mirasçılar Bakımından Sonuçları, Galatasaray Üniversitesi Hukuk Fakütesi Dergisi, 2019/2, (s. 641- 674).