Tek Başlı Karma Hükümet Sistemleri

-15%
Tek Başlı Karma Hükümet Sistemleri
Yayınevi: Yetkin Yayınları
Yazar: Ahmet EKİNCİ
ISBN: 9786050505849
467,50 TL 550,00 TL

Adet

 
Ayrıntılar
   0 yorum  |  Yorum Yap
Kitap Künyesi
Yazar Ahmet EKİNCİ
Baskı Tarihi 2020/05
Baskı Sayısı 1
Boyut 16x24 cm (Standart Kitap Boyu)
Cilt Karton kapak

Yükselen Bir Hükümet Sistemi Tercihi Olarak TEK BAŞLI KARMA HÜKÜMET SİSTEMLERİ

Ahmet EKİNCİ

2020/05 1. Baskı, 747 Sayfa

ISBN 978-605-05-0584-9


İÇİNDEKİLER

ÖNSÖZ V

İÇİNDEKİLER İX

TABLOLAR ÇİZELGESİ XXİ

KISALTMALAR XXV

1. GİRİŞ 29

1.1. ÇALIŞMANIN KONUSU VE AMACI 29

1.2. ÇALIŞMA KONUSUNUN ÖNEMİ VE KONU HAKKINDAKİ 

LİTERATÜR 30

1.3. ÇALIŞMANIN METODOLOJİK BOYUTU 33

1.3.1. Çalışmanın Hipotez(ler)i 33

1.3.2. Çalışmanın Kapsam ve Sınırlılıkları 36

1.3.3. Çalışma Planı 39

2. SAF HÜKÜMET SİSTEMLERİ KARŞISINDA TEK YAPILI KARMA HÜKÜMET SİSTEMLERİ VE UNSURLARI 42

2.1. KUVVETLER AYRILIĞI TEORİSİNİN TEMELLERİ 42

2.1.1. Karma Devlet Teorisinden Kuvvetler Ayrılığı Teorisine 43

2.1.2. Kuvvetler Ayrılığı Teorisinin Ortaya Çıkışı ve Gelişimi 45

2.1.3. KUVVETLER AYRILIĞI TEORİSİNİN SONU MU? 49

2.1.3.1. Kişi Bakımından Kuvvetler Ayrılığı Teorisi 50

2.1.3.2. Yetki Bakımından Kuvvetler Ayrılığı Teorisi 51

2.2. YASAMA-YÜRÜTME İLİŞKİLERİ BAKIMINDAN SAF HÜKÜMET

 SİSTEMLERİ 57

2.2.1. Maddi Kriterler Çerçevesinde Başkanlık-Parlamenter

 Dikotomisi 58

2.2.2. Sistemlerin Özünden Kaynaklanan Asli Unsurları Çerçevesinde Başkanlık-Parlamenter Dikotomisi 64

2.2.2.1. Başkanlık Sisteminde Başkan ve Parlamento Farklı Seçimlerle Göreve Gelir 64

2.2.2.2. Başkanlık sisteminde başkanın yasama yetkisi bulunmamaktadır 68

2.2.2.2.1. Yasama yetkilerinin yürütmeye devri 68

2.2.2.2.2. Yürütme emirleri ve kapsamı 71

2.2.2.2.3. Yürütme emirlerinin hukuki niteliği ve kanunlar karşısındaki konumu 78

2.2.2.3. Parlamenter Sistemde Devlet Başkanı Önemli Yetkilere Sahip Değildir 82

2.3. SAF HÜKÜMET SİSTEMLERİNDEN AYRILMAYI HAKLI KILAN GEREKÇELER 85

2.3.1. Başkanlık Sisteminin Tehlikeleri 85

2.3.1.1. Toplam-Sıfır Oyunu 86

2.3.1.2. Başkanlık Sistemlerinde Siyasi Üslup 87

2.3.1.3. Çifte Demokratik Meşruluk 89

2.3.1.4. Siyasetin Dışardan Katılımcılara Açık Olması 90

2.3.1.5. Katılık ve Hükümet İstikrarı 92

2.3.2. Parlamenter Sistemin Tehlikeleri 94

2.3.2.1. İstikrarsız Hükümetler 94

2.3.2.2. Güçsüz Hükümetler 96

2.3.2.3. Hesapverebilirlik ve Düşük Nitelikli Demokrasi 98

2.3.2.4. Siyasi İstikrar ve Hükümet Sistemlerinin Değerlendirilmesi 99

2.3.3. Tarihi ve Sosyolojik Etmenler: Latin Amerika Örneği 101

2.3.3.1. Bağımsızlığa kadar Latin Amerika 103

2.3.3.2. Latin Amerika hükümet sistemleri üzerindeki ABD 

etkisi 106

2.3.3.3. Latin Amerika hükümet sistemleri üzerindeki avrupa etkisi ve tek başlı hükümet sistemine parlamenter eklentiler 110

2.3.3.4. Latin Amerika toplumlarında toplumsal yapının 

hükümet sistemi üzerindeki etkisi 115

2.3.4. Yürütmenin Yasama Karşısında Güçlenmesi ve Kuvvetler Ayrılığı İlkesinin Önemini Kaybetmesi 118

2.3.4.1. Olağanüstü dönemler ve kurtarıcı beklentisi 118

2.3.4.2. Toplumsal beklentilerin değişmesi ve yürütme

 organının bilgi ve personele ulaşımı 121

2.3.4.3. Bürokrasi ve teknokrasi karşısında sorumlu yürütme anlayışı 122

2.3.4.4. Siyasi partiler ve seçim sistemlerinin etkisi ile demokratik düzende rollerin değişmesi 126

2.3.4.5. İktidarın kişiselleşmesi 128

2.3.4.6. Yürütmenin güçlenmesi ve saf hükümet sistemleri 130

2.4. KARMA HÜKÜMET SİSTEMLERİ 131

2.4.1. Karma Hükümet Sistemi Olarak Yarı-Başkanlık Sistemi ya

da İki Başlı Yürütme 132

2.4.1.1. Tanım sorunu 133

2.4.1.2. Yarı-başkanlık sistemlerinin sınıflandırılması 136

2.4.1.3. Yarı-başkanlık sistemine yöneltilen eleştiriler 139

2.4.1.4. Değerlendirme: Yarı-başkanlık sistemi mi yoksa iki

başlı karma hükümet sistemi mi? 142

2.4.1.5. 1982-2017 arasındaki dönemde Türkiye’de iki başlı yürütme tecrübesi 145

2.4.1.5.1. İki başlı yürütme dönemi: 1982-2007 

dönemi 145

2.4.1.5.2. Çift meşruiyetli yürütme dönemi: 2007 değişiklikleri 148

2.4.2. Tek Başlı Karma Hükümet Sistemleri 151

2.4.2.1. Yürütmenin tek başlı olması 154

2.4.2.2. Devlet başkanının yasama ile birlikte ya da yasama vasıtasıyla seçimi 157

2.4.2.2.1. Eş zamanlı seçimler 158

2.4.2.2.2. Doğrudan yasama organı tarafından seçilme 164

2.4.2.3. Devlet başkanının tek taraflı yasama yetkisine

 sahip olması 165

2.4.2.3.1. Başkanın yetkilerini sınıflandırmak 165

2.4.2.3.2. Başkanın statükoyu değiştirme yetkisi ve kuvvetler ayrılığı 171

2.4.2.4. Yürütmenin siyasi sorumluluğunun bulunması 177

2.4.2.4.1. Bakanların siyasi sorumluluğu ve parlamentonun feshi 177

2.4.2.4.2. Salt başkanın siyasi sorumluluğu ya da para-anayasal uygulamalar 180

2.4.2.4.3. Başkanın siyasi sorumluluğu ve karşılıklı fesih kurumu 187

2.4.2.5. Tek başlı karma hükümet sistemlerinin endemik 

yaşam alanı: koalisyon yapıları 190

2.4.3. Tek Başlı Hükümet Sistemlerini Sınıflandırmak 197

2.4.3.1. Kurumsal sınıflandırmalar 198

2.4.3.2. Kuvvetler ayrılığını esas alan sınıflandırmalar 201

2.4.3.3. Siyasi partilere göre yapılan sınıflandırmalar 206

2.4.3.4. Tek başlı hükümet sistemlerini sınıflandırma sorunu 

ya da sınıflandırmak gerekli mi? 207

2.4.3.5. 2017 anayasa değişiklikleri ve Türkiye’nin tek başlı 

karma hükümet sistemi 212

2.4.3.5.1. Lehe olan görüşler 212

2.4.3.5.2. Aleyhe olan görüşler 215

2.4.3.5.3. Yeni sistemin hükümet sistemleri içerisindeki konumu 218

3. KURULUŞ AŞAMASINDA PARLAMENTERLEŞME: SEÇİMLERİN BİRLEŞMESİ VE KOALİSYONLAR 222

3.1. EŞ ZAMANLI SEÇİMLER, BAŞKANIN SEÇİM USULÜ VE SEÇİM İTTİFAKLARI 222

3.1.1. Eş Zamanlı Seçimlerin Sınıflandırılması ve Ülke 

İncelemeleri 222

3.1.1.1. Birlikteliğin yoğunluğuna göre eş zamanlı seçimler 222

3.1.1.2. Birlikteliğin sıklığına göre eş zamanlı seçimler 224

3.1.1.3. Başkanın seçilme usulüne göre eş zamanlı seçimler 224

3.1.2. Eş Zamanlı Seçimler ve Siyasal Etkileri 226

3.1.2.1. Eteğe yapışma etkisi 226

3.1.2.1.1. Seçmenler üzerinde eteğe yapışma etkisi 227

3.1.2.1.2. Siyasi partilerin davranışları üzerinde eteğe yapışma etkisi 228

3.1.2.2. Başkanın yasama desteği üzerindeki etkisi 230

3.1.2.3. Seçmen katılımı üzerindeki etkisi 234

3.1.2.4. Siyasal partilerin sayısı üzerindeki etkisi 237

3.1.2.4.1. Bir ülkedeki siyasi partilerin sayısını açıklayan görüşler 237

3.1.2.4.2. Eş zamanlı seçimler ve başkan adaylarının 

sayısı 241

3.1.2.4.3. Başkan adaylarının sayısına etki eden 

unsurlar 244

3.1.2.4.3.1. Başkanın seçim usulü 244

3.1.2.4.3.2. Başkanlık makamının ağırlığı 246

3.1.2.5. Dönem sonu seçimler ve eş zamanlı seçimlerin siyasi etkisi arasındaki ilişki (Endonezya örneği) 247

3.1.2.6. Eş zamanlı seçim tercihini daha fazla parlamenterleştirmek: başkanın parlamento tarafından seçilmesi (1982-2009 Bolivya örneği) 248

3.1.3. Türkiye’de Eş Zamanlı Seçimler ve Siyasi Sonuçları 253

3.1.3.1. Eş zamanlılığın niteliği 254

3.1.3.2. Cumhurbaşkanı ve TBMM seçim usulü ile eş zamanlı seçimler 254

3.1.3.2.1. Cumhurbaşkanlığı seçim usulü 254

3.1.3.2.2. TBMM seçimleri 255

3.1.3.3. Eteğe yapışma etkisi 257

3.1.3.4. Seçmen katılımı 259

3.1.3.5. Cumhurbaşkanının yasama desteği 261

3.1.3.6. Siyasal partilerin sayısı 262

3.1.3.6.1. Türkiye’de güncel sosyal bölünmeler 262

3.1.3.6.2. Eş zamanlı seçimler, cumhurbaşkanlığı ve TBMM seçimleri ile siyasi partilerin etkili sayısı 265

3.1.4. Seçim Öncesi İttifaklar ve Unsurları 269

3.1.4.1. Parti parçalanmasının seçim ittifakları üzerindeki 

etkisi 270

3.1.4.2. Sistemdeki siyasi partilerin niteliğinin seçim 

ittifakları üzerindeki etkisi 271

3.1.4.3. Başkanın seçim usulünün seçim ittifakları

 üzerindeki etkisi 274

3.1.4.4. Seçim ittifakları üzerinde eş zamanlı seçimler,

 dönem sonu seçimleri ve parlamento

 seçimlerinin etkisi 279

3.1.4.5. Seçim ittifakları üzerinde demokratikleşmenin 

etkisi 283

3.1.4.6. Seçim ittifakları üzerinde ekonomik liberalleşmenin etkisi 284

3.1.4.7. Seçim ittifakı uygulamaları ve seçim sonrasına yansımaları 286

3.1.4.8. Türkiye’de seçim ittifakı uygulaması ve 24 Haziran 2018 seçimleri 295

3.1.4.8.1. Mevcut seçim hukuku düzenlemeleri seçim ittifaklarını teşvik etmektedir 295

3.1.4.8.2. Seçim ittifakları ılımlı çok partili bir sistem içerisinde istikrarlı iki blok oluşturmaktadır 297

3.2. BAŞKANIN KABİNESİNİ BELİRLEME GÜCÜ VE SEÇİM SONRASI KOALİSYONLAR 299

3.2.1. Başkan Yardımcıları ve Başkan İle Aralarındaki İlişki 299

3.2.1.1. Başkan yardımcılarının seçilme usulü 299

3.2.1.2. Başkan yardımcısının işlevi 307

3.2.1.3. Koalisyon yapıları çerçevesinde başkan yardımcısı ve başkan arasındaki ilişki 309

3.2.2. Başkanın Bakanları Atama Yetkisi 312

3.2.2.1. Başkanın bakanları atama yetkisi ve bakanların parlamento üyeliği 312

3.2.2.2. Sistemde bir “bakanlar kurulu” bulunması ve karşı imza yetkisi 316

3.2.2.3. Bakanların parlamento tarafından görevden alınabilmesinin başkan ile bakanları arasındaki ilişkiye etkisi: başkancı parlamenter sistemlerde tek 

başlılık 318

3.2.3. Koalisyon Kabineleri ve Hükümet İstikrarı 327

3.2.3.1. Tek partili kabineler ve çok partili koalisyonlar 331

3.2.3.2. Başkanın parlamenter destek ihtiyacı ve koalisyon 

türleri 336

3.2.3.2.1. Parlamentoda çoğunluk ihtiyacı karşısında 

azınlık kabineleri 336

3.2.3.2.2. Azınlık kabineleri karşısında yasama koalisy

onları ve 2018 seçimleri sonrası Türkiye 339

3.2.3.2.3. Geniş çoğunluklu koalisyonlar 344

3.2.3.2.3.1. Disiplinsiz partiler, parti parçalanması ve partiler arası aşırı kutuplaşma: Brezilya örneği 344

3.2.3.2.3.2. Başkanın milli mutabakat sağlama ihtiyacı: Kenya ve Kolombiya örnekleri 348

3.2.3.2.3.3. Milli mutabakattan ayrım gözetmeden bakanlık dağıtımına: Endonezya ve 

Bolivya örnekleri 350

3.2.3.2.3.4. Partilerin iktidara ulaşmak istemesi 359

3.2.3.3. Kabine istikrarına etki eden koalisyon içi unsurlar 359

3.2.3.3.1. Bakan atamalarının siyasiler arasından 

yapılması 360

3.2.3.3.2. Bakanlıkların paylaşılması 366

3.2.3.3.3. Koalisyona katılan partilerin ideolojik 

yakınlıkları 375

4. KURAL KOYMA FAALİYETİ BAKIMINDAN PARLAMENTERLEŞME: YÜRÜTMENİN HÂKİM ROLÜ 383

4.1. KARARNAME YETKİSİ 385

4.1.1. Anayasal Kararname Yetkisi 385

4.1.1.1. Özerk kararnameler: kendi alanına ilişkin konularda yürütmeye verilen kararname çıkarma yetkisi 387

4.1.1.1.1. Anayasada açıkça düzenlenen özerk alan 

örnekleri 393

4.1.1.1.2. Anayasadan yorum yoluyla çıkarılan zımni özerk 

alan: Arjantin örneği 395

4.1.1.2. Kanun alanına girmeyen konularda başkana tanınan genel nitelikli düzenleme yetkisi 401

4.1.1.2.1. Şili 401

4.1.1.2.2. Rusya 402

4.1.1.3. Acil durum kararnameleri 406

4.1.1.3.1. Terminoloji sorumu 406

4.1.1.3.2. ADK’ların kapsamı ve sınırları 407

4.1.1.3.3. ADK’ların istisnai ve öngörülemez niteliği karşısında olağanüstü hal ile ilişkisi 409

4.1.1.3.4. Kararnamelerin yürürlüğe girmesi ve parlamento onayı 412

4.1.1.3.5. Ülke uygulamaları: Arjantin, Peru ve Brezilya örnekleri 415

4.1.1.3.5.1. Arjantin 416

4.1.1.3.5.2. Peru 419

4.1.1.3.5.3. Brezilya 423

4.1.1.4. Türkiye’de cumhurbaşkanlığı kararnameleri 426

4.1.1.4.1. Cumhurbaşkanlığı kararnamelerinin hukuki niteliği: CBK bir yasama işlemidir 428

4.1.1.4.2. CBK’ların normlar hiyerarşisindeki yeri 431

4.1.1.4.3. Cumhurbaşkanlığı kararnamelerinin kapsamı: Anayasa’nın 104/17 hükmü 432

4.1.1.4.4. Cumhurbaşkanlığı kararnamelerinin kapsamı: hususiyetle belirtilen alanları anlamlandırma 

sorunu 440

4.1.1.4.5. Cumhurbaşkanlığı kararnamelerinin kapsamı: Türkiye’de bir mahfuz alan yoktur 442

4.1.1.4.6 Niceliksel olarak cumhurbaşkanlığı kararnamelerinin kapsamı ve Cumhurbaşkanı’nın TBMM karşısındaki hukuk yapım performansı 448

4.1.1.4.7. 703 sayılı kanun hükmünde kararname ve cumhurbaşkanlığı kararnamelerinin alanı 452

4.1.1.4.8. Önerimiz 454

4.1.2. Başkana Delege Edilen Kararname Yetkisi 456

4.1.2.1. Venezuela 461

4.1.2.2. Arjantin 463

4.1.2.3. Şili 466

4.2. BAŞKANIN KANUN TEKLİF ETME YETKİSİ VE YASAMA 

BAŞARISI 469

4.2.1. Başkanın Yasalaşma Tehditli İvedilik Talebi: 

Ekvador ve Uruguay Örnekleri 470

4.2.2. Başkanın Yasalaşma Tehditli Bütçe Teklifi 473

4.2.3. Karşılıklı Etkileşimin Ölçüm Aracı Olarak Yasa 

Yapımı 480

4.2.4. Yasa Yapımında Başkan ve Parlamentonun Başarı ve 

Katılım Yüzdeleri 482

4.2.5. Başkanın Tekliflerinin Kabul Edilme Süresi ve Tekliflerin İçeriğinin Parlamento Tarafından Değiştirilmesi 487

5. YÜRÜTMENİN PARLAMENTO KARŞISINDA HESAP VEREBİLİRLİĞİ BAKIMINDAN PARLAMENTERLEŞME 

VE YASAMA-YÜRÜTME İLİŞKİLERİNE ETKİ EDEN 

UNSURLAR 491

5.1. YÜRÜTMENİN PARLAMENTO KARŞISINDA SİYASİ VE CEZAİ SORUMLULUĞU 491

5.1.1. Parlamentoların Güvensizlik Oyları ile Bakanları Düşürmesi ve Başkanın Parlamentoyu Feshetme Yetkisi 491

5.1.1.1. Parlamentonun güvensizlik oyunun tavsiye niteliğinde

oluşu: Kosta Rika ve Güney Kore örnekleri 495

5.1.1.1.1. Kosta Rika 496

5.1.1.1.2. Güney Kore 497

5.1.1.2. Parlamentonun güvensizlik oyunun emredici oluşu: Kolombiya ve Ekvador örnekleri 498

5.1.1.2.1. Kolombiya 499

5.1.1.2.2. Ekvador 500

5.1.1.3. Parlamentonun güvensizlik oyu karşısında başkanın 

veto ve fesih yetkisi 501

5.1.1.3.1. Uruguay 501

5.1.1.3.2. Peru 503

5.1.1.3.3. Rusya 507

5.1.2. Tepkisel Meclislerin Başkan Karşısındaki Silahları ve Başkanın Parlamentoyu Feshetme Yetkisi 508

5.1.2.1. Impeachment 510

5.1.2.1.1. Ülkelere göre ımpaechment usulünün

 çeşitleri 510

5.1.2.1.2. Başkanın cezai sorumluluğunun kapsamı 513

5.1.2.1.3. Parlamentonun impeachment’ı onaylamasının başkanın görevi üzerindeki etkisi 519

5.1.2.1.4. Başarıya ulaşan impeachment örnekleri 521

5.1.2.1.4.1. Venezuela 522

5.1.2.1.4.2. Parlamentonun üstünlüğü prensibi ve devlet politikasının ihlali gerekçesiyle başkanı görevden almak: Endonezya 523

5.1.2.1.4.3. Başkanı “kötü performans” nedeniyle görevden almak: Paraguay 526

5.1.2.1.4.4. Brezilya 528

5.1.2.1.4.5. Impeachment usulünü aslına uygun olarak uygulamak: Güney Kore örneği 529

5.1.2.1.4.6. Impeachment kurumunun siyasi amaçlarla yorumlanarak sistemin parlamenterleştirilmesi 532

5.1.2.2. Fiziksel/Zihinsel yetersizlik ve başkanın görevini terketmesi 534

5.1.2.2.1. Ülke örnekleri 535

5.1.2.2.1.1. Ekvador 535

5.1.2.2.1.2. Peru 537

5.1.2.2.1.3. Venezuela 538

5.1.2.3. Siyasi bir tercih: devlet başkanını istifaya 

zorlamak 539

5.1.2.3.1. Krizin başkan tarafından çözülmesi 539

5.1.2.3.2. Krizin parlamento tarafından çözülmesi 541

5.1.2.4. Görevden alınan başkanın halefinin parlamento tarafından belirlenmesi 548

5.1.2.5. Kuvvetler ayrılığından kaynaklı siyasal krizlere karşı yeni bir çözüm olarak seçimlerin yenilenmesi 549

5.1.2.5.1. Bir anayasal tercih olarak seçimlerin karşılıklı yenilenmesi 549

5.1.2.5.2. Seçimlerin karşılıklı yenilenmesi kararının 

yalnızca başkan tarafından alınması:

 Namibya 553

5.1.2.5.3. Seçimlerin karşılıklı yenilenmesi kararının hem başkan hem de parlamento tarafından alınabilmesi: Türkiye ve Ekvador örnekleri 554

5.1.2.5.4. Bir anayasal tercih olarak seçimlerin karşılıklı yenilenmesi kurumunun işlevselliği 558

5.1.2.5.5. Türkiye’de Cumhurbaşkanı’nın üçüncü dönem ihtimali 560

5.2. PARLAMENTO VE BAŞKAN ARASINDAKİ İLİŞKİLERE ETKİ EDEN UNSURLAR 564

5.2.1. Parlamento ve Başkan Arasındaki İlişkileri S

ınıflandırmaya Tabi Tutan Görüşler 565

5.2.2. Siyasi Parti Sistemi ve Tek Başlı Karma Hükümet 

Sistemleri Üzerindeki Etkisi 571

5.2.2.1. Siyasi parti sistemi 571

5.2.2.1.1. Siyasi parti sayısı ve parti parçalanması 571

5.2.2.1.2. Siyasi partilerin kurumsallaşması ve parti 

oynaklığı 580

5.2.2.1.3. Siyasi partiler arasındaki kutuplaşma 592

5.2.2.1.4. Siyasal sistemdeki parti parçalanması, parti

 oynaklığı ve kutuplaşmanın 

 değerlendirilmesi 594

5.2.2.2. Siyasi partilerin disiplini 600

5.2.2.2.1. Seçim sistemi ve aday belirleme yöntemi 601

5.2.2.2.2. Parlamenterlerin kariyer planlamaları ve

yeniden seçilebilme hususu 611

5.2.2.2.3. İktidar partisi olmanın parti disiplini 

üzerindeki etkisi 618

5.2.3. Meclisin Çalışma Düzeni, Komisyon Yapısı ve Tek 

Başlı Karma Hükümet Sistemleri 620

5.2.3.1. Meclis gündeminin belirlenmesi üzerinde siyasi 

partiler ve meclis yönetiminin etkisi 620

5.2.3.2. Komisyon atamaları ve komisyon faaliyetleri 624

5.2.3.3. Meclis içtüzüğü’nde siyasi partilere tanınan 

imtiyazlar ve Brezilya örneği 630

5.2.4. Tek Başlı Karma Hükümet Sistemlerinin Unsurları ve Birbirleri Üzerindeki Etkisi 632

5.2.4.1. Seçim döngüsünün diğer unsurlar üzerindeki

 etkisi 632

5.2.4.1.1. Seçim döngüsünün başkanın popülaritesi ve koalisyon politikası üzerindeki etkisi 632

5.2.4.1.2. Seçim döngüsü, koalisyonlar ve başkanın sahip 

olduğu yasama desteğinin yasama başarısı 

üzerindeki etkisi 638

5.2.4.1.3. Seçim döngüsü ve koalisyonların parlamento karşısındaki hesap verebilirliği üzerindeki 

etkisi 646

5.2.4.2. Başkanın anayasal yetkileri ve siyasi organların 

tutumları üzerindeki etkisi 649

5.2.4.2.1. Başkanın kararname yetkisi ve siyasi organlar üzerindeki etkisi 649

5.2.4.2.2. Başkanın ivedilik talebinin yasalaşmaya

 etkisi 654

5.2.4.2.3. Başkanın veto yetkisini kullanımı 655

5.2.4.2.4. Patronaj’a Dayalı Politik Tutum, Başkanın 

Bütçe Gücü ve Parlamento ile Arasındaki İlişkilere Etkisi 659

5.2.4.2.5. Başkanın ve parlamentonun anayasal yetkilerinin koalisyon kabineleri üzerindeki etkisi 664

5.2.4.2.6. Başkanın anayasal yetkilerinin ağırlığı 

ve yetkilerini kötüye kullanmasının 

parlamento karşısındaki hesap 

verebilirliği üzerindeki etkisi 668

5.2.4.3. Başkanın popülaritesinin başkanın parlamento 

karşısında hesap-verebilirliği üzerindeki etkisi 670

5.2.4.3.1. Yetersiz bir argüman: kötü ekonomik 

perormans algısı 670

5.2.4.3.2. Başkanın halk desteğini kaybetmesi 671

6. SONUÇ 675

KAYNAKÇA 683

ÖZGEÇMİŞ 741


Elinizde tutmuş olduğunuz bu çalışma, doktora tezi olarak, “Tek Başlı Hükümet Sistemleri” ismiyle, üzerinde uzun bir süre tefekkür edilerek ve emek harcanarak hazırlanmış, Latin Amerika, Asya, Afrika ve Doğu Avrupa ülkelerinden ve Türkiye’den anayasal ve siyasi örnekleri konu edinen kapsamlı bir çalışmadır. Çalışmanın hipotezi, artık yeni bir hükümet sisteminin daha yükselişe geçmekte olduğudur. Çalışmanın bu haliyle kapsamının geniş olduğu ortadadır. Çalışma, daha sınırlı bir konuyu kapsayabilir, bu sınırlı konuyu ustalıkla şekillendirebilir böylece eleştirilerden de rahatlıkla azade olabilirdi. Kaldı ki bu şekilde pozisyon almak daha kolaydı. Ancak çalışmanın amacı, daha önce yapılmayanı yapmaktır. O da son 30 yıldır yükselişe geçen bir eğilimi tüm yönleri ile ele almak ve tüm resmi görmeyi amaç edinmektir. Bu çerçevede çalışma, diğer tüm çalışmalar gibi eleştirilerden payına düşeni alacak, belki de derhal reddedilecektir. Yine de önyargılı olmayan, makul ve araştırmaya algılarını kapatmamış okuyucuların en azından saygısını kazanacağını ümid ediyorum. Kaldı ki eleştiriler ne olursa olsun, çalışmanın önemli bir iddiası olduğu ve bu iddianın tartışmaya değer olduğu gerçeği değişmeyecektir. Çalışma, bir hedef ile yola çıkmıştır. Bu hedefe ulaşılıp ulaşılamadığına ise önce okuyucular, sonra zaman karar verecektir.

Söz konusu çalışma, başından sonuna kadar Prof. Dr. Hasan TUNÇ’un danışmanlığı, tavsiyeleri ve yönlendirmeleri ile şekillenmiştir. Kıymetli hocama, yakın ilgisi, desteği ve yardımları dolayısıyla teşekkürü bir borç bilirim. İlaveten savunma jürimde yer alma nezaketini gösteren Prof. Dr. Ömer ANAYURT’a, Doç. Dr. Yaşar SALİHPAŞAOĞLU’na, Doç. Dr. Ömer KESKİNSOY’a ve Doç. Dr. Ozan ERGÜL’e katkıları için teşekkür ederim.

Akademi bireysel gelişmeyi teşvik eder. Fakat AHBV Anayasa Hukuku kürsüsü açısından bu doğru değildir. Yardımlaşma ve fikir alış-veriş ruhu bizzat çalışma arkadaşlarım vasıtasıyla tecessüm etmektedir. Arkadaşlarımla gurur duyuyorum. Öyle ki tezim hakkında değerli arkadaşlarımın kapılarını çalmaktan çekinmediğim gibi her seferinde alçakgönüllülük ile yardım etmekten asla imtina etmediler. Pek çok kez kişisel sohbetlerimizde müstehzi bir şekilde ifade ettiğim üzere elimden gelse idi bu çalışmaya onların da isimlerini yazarlar hanesine yazdırmak isterdim. Kendilerine kocaman bir teşekkür borçluyum. Bu noktada değerli meslektaşlarım Arş. Gör. Dr. Murat ERDOĞAN’a, Arş Gör. Serkan Nebi YILDIRIM’a, Arş. Gör. Gizem GÜNER YAŞAR’a, Arş. Gör. Aslıhan KAPLAN ARIK’a, Arş. Gör. Fatih SÜNGÜ’ye, Arş. Gör. İsmail HATİP’e ve Arş. Gör. Hikmet Berk TURHAN’a, Arş. Gör. Ömer Faruk KURTUL’a görüş ve katkıları için teşekkür ederim.

Aileme de manevi destekleri için sonsuz şükranlarımı sunuyorum. Annemi, abimi, kardeşimi, yengemi ve dört yıl evvel kaybettiğim rahmetli ablamı, küçük yaşlarımdan bu ana kadar yanımda oldukları için en kalbî hislerimle selamlıyor, önlerinde saygıyla eğiliyor ve varlıkları dolayısıyla Rabbime şükrediyorum. İlaveten, sevgili kayınbabama ve kayınvalideme de alicenaplıkları, gösterdikleri yakınlık ve alakaları dolayısıyla şükranlarımı sunmayı borç bilirim.

Doktora süreci zorlu ve yorucu bir süreçtir. Bunu ancak yaşayanlar ve bir de eşleri bilebilir. Şahsımı bu konuda da açıkça bahtiyar addediyorum. Zira bu çetin süreç içerisinde akıl hocam da yol aydınlığım da dert ortağım da bir tanecik eşim oldu. Kendisi bu sürecin başından sonuna kadar desteğini hiçbir zaman esirgemedi. En çaresiz anlarıma, en içinden çıkılmaz sorunlarıma çözümler üretti. Tabir-i caiz ise beni bu süreçte rehabilite etti. Bu nedenle eşim Kübra EKİNCİ’ye sadece varlığı için dahi binlerce kez şükran borçluyum. Onu çok seviyorum.

Bu eser, Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsünde Kamu Hukuku Anabilim Dalı doktora tezi olarak hazırlanmış ve jüri üyeleri Prof. Dr. Hasan TUNÇ (Danışman), Prof. Dr. Ömer ANAYURT (Üye), Doç. Dr. Yaşar SALİHPAŞAOĞLU (Üye), Doç. Dr. Ömer KESKİNSOY (Üye) ve Doç. Dr. Ozan ERGÜL (Üye) önünde 06.03.2020 tarihinde savunularak kabul edilmiştir. Tezde ileri sürülen görüşler yazarına ait olup, Enstitü bu görüşlerden dolayı sorumluluk kabul etmez

Abrial, S., Cautrès B., Mandran, N. (2003). “Turnout and Abstention at Multi-Level Elections in France”, Fifth Framework Research Programme (1998-2002). Centre d’Informatisation des Données Socio-Politiques Centre National de la Recherche Scientifique Grenoble. ss. 1-32.

Ackerman, B. (1991). We The People. Cambrdige: Harvard University Press.

Ackerman, B. (2000). “New Separation of Powers”. Harward Law Review, ss. 634-725.

Açıl, M. (2018). “Latin Amerika Ülkelerinde Başkanlık Sistemi. İstanbul: Onikilevha Yayınları, İstanbul.

Adamolekun, L., Laleye, M. (2009). “Benin: Legislative Development in Africas First Democratizer”. Legislative Power in Emerging African Democracies. (Ed. Barkan, J.). Londra: Lynne Rienner Publishers, pp. 109-146.

Ağaoğulları, M. A. (2014). Sokrates’ten Jakobenlere Batı’da Siyasi Düşünceler. (5. Baskı). İstanbul: İletişim yayınları.

Akipek, İ. (1952). “Kuvvetler Ayrılığı Nazariyesinin Doğmasına Âmil Olan Fikirler”. AÜFD. 9:1, ss. 157-182.

Akyılmaz, B., Sezginer, M., Kaya, C. (2009). Türk İdare Hukuku. Ankara: Seçkin Yayınevi.

Albala, A. (2016). “Presidencialismo y El Coaliciones de Gobierno en America Latina: Un Analisis del Papel de las Instıtuciones”. Revista de Ciencia Politica. 36:2, pp. 459-479.

Alcantara, M. (2004). “Partidos Políticos nn América Latina: Precisiones Conceptuales, Estado Actual y Retos Futuros”. Representación política y calidad de la democracia en América Latina: un estudio de las élites parlamentariasde América Latina. CIDOB, Serie: América Latina Numero 3.

 Alcantara, M., Freidenberg, F. (2001). “Los Partidos Politicos en America Latina”. America Latina Hoy. Vol. 27, pp. 17-35.

Alcantara, M., Garcia Montero, M. (2008). “Institutions and Politicians: An Analysis of the Factors That Determine Presidential Legislative Success”. Working paper No. 348. The Hellen Kellogg Institute for International Studies, Universidad de Notre Dame.

Allen, B. (2017). “Peru’s Congress votes no-confidence, forces cabinet resignation”. Peru Reports. https://perureports.com/perus-congress-votes-no-confidence-forces-cabinet-resignation/5485/, (e.t. 23.11.2018).

Retos Futuros (2004). Representación política y calidad de la democracia en América Latina: un estudio de las élites parlamentariasde América Latina. CIDOB, Serie: América Latina Numero 3.

Alder, J. (1999). Constitution and Administrative Law. (3. Edition). Londra: Macmillian Press.

Alkan, H. (2018). Kurumsalcı Yaklaşım Işığında Yeni Siyasetin Analizi: Cumhurbaşkanlığı Sistemi. Ankara: Liberte Yayınları.

Aleman, E. Calvo, E. (2010). “Unified Government, Bill Approval, and the Legisative Weight of the President”. Comparative Political Studies. 43:4, pp. 511-534.

Aleman, E., Calvo, E. (2007). “Analyzing Legislative Success in Latin America: The Case of Democratic Argentina”. New Voices in the Study of Democracy in Latin America. (Ed. O’Donnell, G., Tulcin, J. S., Caras, A., Stubis, A.). Washington: Woodrow Wilson International Center for Scholars, ss. 7-37.

Aleman, E., Navia, P. (2009). “Institutions nad the Legislative Success of ‘Strong’ Presidents: An Analysis of Government Bills in Chile”. The Journal of Legislative Studies. 15:4, pp. 401-419.

Aleman, E., Navia, P. (2016). “Presidential Power, Legislature Rules, and Lawmaking in Chile”. Legislative Institutions and Lawmaking in Latin America. (Ed.  Aleman, E., Tsebelis, G.). New York: Oxford University Press, ss. 92-121.

Aleman, E., Tsebelis, G. (2011). “Political Parties and Government Coalitions in the Americas”. Journal of Politics in Latin America. 3:1, pp. 3-28.

Aleman, E., Saiegh, S. (2007). “Legislative Preferences, Political Parties, and Coalition Unity in Chile”. Comparative Politics. 39:3,pp. 253-272.

Aleman, E., Tsebelis, G. (2016a). “Introduction-Legislative Institutions and Agenda Setting”. Legislative Institutions and Lawmaking in Latin America. (Ed.  Aleman, E., Tsebelis, G.) New York: Oxford University Press.

Alvarez M., Marsteintredet, L. (2010). “Presidential and Democratic Breakdowns in Latin America: Similar Cauces, Different Outcomes”. Presidential Breakdowns in Latin America. (Ed. Llanos, M., Marsteintredet, L.). Palgrave MacMillian, ss. 33-55.

Ames, B. (2001). The Deadlock of Democray in Brazil, Michigan: The University of Michigan Press.

Ames, B. (2002). “Party Discipline in the Chamber of Deputies”. Legislative Politics in Latin America. (Ed. Morgenstern, S. Nacif, B.). New York: Cambridge University Press, ss.185-222.

Amorim Neto, O., Cox, G. W. (1997). “Electoral Institutions, Cleavage Structures, and the Number of Parties”. American Journal of Political Science. 41:1,pp. 149-174.

Amorim Neto, O., Matriz R. (1998). “Cabinet Formation in Presidential Regimes: An Analysis of 10 Latin American Countries”. Presented at the Meeting of the Latin American Studies Association. The Palmer House Hilton Hotel.

Amorim Neto, O., Strøm, K. (2006). “Breaking the Parliamentary Chainh of Delegation: Presidents and Non-partisan Cabinet Members in European Democracies”. British Journal of Political Science. 26:4, pp. 619-643.

Amorim Neto, O. (2002). “Presidential Cabinets, Electoral Cycles, and Coalitional Discipline in Brazil”. Legislative Politics in Latin America. (Ed. Morgenstern, S., Nacif, B.). New York: Cambridge University Press, ss. 48-79.

Amorim Neto, O., Cox G. W., Mccubbins M. D. (2003). “Agenda Power in Brazil’s Camara dos Deputados, 1989-98”. World Politics. Vol. 55, pp. 550-578.

Amorim Neto, O. (2006). “The Presidential Calculus Executive Policy Making and Cabinet Formation in the Americas”. Comparative Political Studies. 39:4, pp. 415-440.

Anayurt, Ö. (2018). Anayasa Hukuku Genel Kısım. Ankara: Seçkin Yayınevi.

Anayurt, Ö. (2019). Anayasa Hukuku Genel Kısım. (2. Baskı). Ankara: Seçkin Yayınevi.

Anayurt, Ö. (2018b). Anayasa Hukuku Temel Kavramlar ve Türk Anayasa Hukuku. Ankara: Seçkin Yayınevi.

Anayurt, Ö. (2019b). Anayasa Hukuku-Temel Kavramlar ve Türk Anayasa Hukuku. (2. Baskı). Ankara: Seçkin Yayınevi.

Anayurt, Ö. (2019a). 1958 Fransız Anayasasında Kanun Anlayışı-Kanunun Genelliğinden Sınırlı-Tahsisli Kanun’a Geçiş. Ankara: Seçkin Kitabevi.

Anayurt, Ö., Ekinci, A., (2017). “Tek Başı Yürütme Esasına Dayalı Hükümet Sistemlerinde Başkan Yardımcılığı ve 2017 Anayasa Değişikliği ile Getiriln Sistemde Cumhurbaşkanı Yardımcılığı Kurumu Üzerine Karşılaştırmalı Bir Analiz”. Zafer Gören Armağanı, Ankara: Yetkin Yayınevi, ss. 401-500.

Anayurt, Ö., Ekinci, A. (2019). “Koalisyonlu Başkanlık Sistemi ve Latin Amerika Uygulaması”. Ord. Prof. Dr. Ali Fuat Başgil Armağanı. (Ed. Kendigelen, A., Yüksel, S.). İstanbul: Onikilevha Yayınları, s. 227-333.

Anayurt, Ö., Erdoğan, M., Ekinci, A. (2019). “Devlet Başkanının Halk Tarafından Seçildiği Hükümet Sistemlerinde Seçim Döngüsünün Kuvvetler Ayrılığı ve Siyasal İstikrar Üzerinde Etkisi”. Ali Fuat Başgil Anısına Armağan. (Ed. Kendigelen, A., Yüksel, S.). İstanbul: Onikilevha Yayınları, ss. 183-227.

Anderson, A. (2008). “Bütçe Sürecinde Parlamentonun Değişen Rolü”. Bütçe Sürecinde Parlamentonun Değişen Rolü-Uluslararası Sempozyum. Afyonkarahisar: TBMM Plan ve Bütçe Komisyonu.

Aninat, C. (2007). “Balance de Poderes Legislativos en Chile-¿Presidencialismo exagerado o base de un sistema político cooperativo?”. Revista en Ciencia Politica. Vol: 47, ss. 127-148.

Aninat, C., Londregan, J., Navia, P., Vial, J. (2007). “Political Institutions, Policymaking Processes and Policy Outcomes in Chile”. Policymaking in Latin America-How Politics Shapes Polities. (Ed. Ernesto, S., Mariano, T., Pablo, T. S., Carlos, S.). David Rockefeller Cemter For Latin American Studies-Inter American Development Bank, Harvard University, 2007, ss. 155-199.

Arabacı, A. O. (2019). “TBMM’deki önergelere partiler hangi oyu verdi?”. https://teyit.org/TBMMdeki-onergelere-partiler-hangi-oyu-verdi/, (e.t. 15.12.2019).

Araslı, O. (1972). Adaylık Kavramı ve Türkiye’de Milletvekili Adaylığı. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları, No. 111, Sevinç Matbaası.

Arberry, L. L. (2013). “The Evolving Executive: Provisional Decrees and Their Impact on Brazil's Executive-Legislative Relationship”. Thesis. Las Vegas: University of Nevada, 9.https://digitalscholarship.unlv.edu/honors_theses/9 (e.t. 18.8.2018), s. 55.

Godoy Arcaya, O. (1994). “Las Ventajas de la Simultaneidad de las Elecciones Presidenciales y Parlamentarias”. Estados Publicos. Vol:55, ss. 298-304.

Ardıçoğlu, A. (2017). “Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi”. Ankara Barosu Dergisi. 2017/3, ss. 21-51.

Ariotti, M. H., Golder, S. N. (2018). “Partisan Portfolio Allocation in African Democracies”. Comparative Political Studies. 51:3, pp. 341-379.

Arriola, L. R. (2013). “Capital and Opposition in Africa Coalition Building in Multiethnic Societies”. World Politics. 65:2, pp. 233-272.

Aristoteles. (2015). Politika. (Çev. Furkan Akderin). (2. Baskı).  İstanbul: SAY Yayınları.

Arsel, İ. (1964). Anayasa Hukuku (Demokrasi). Ankara: Doğuş Matbaacılık.

Arslan, V. (2019). “Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Kanunlara Uygunluğuun Denetimi ve Çeşitli Hususların Kararname ile Düzenleneceğinin Kanunlarda Belirtilmesi Üzerine”. Anayasa Yargısı Dergisi. 36:1, ss. 139-162.

Asaba, Y. (2013). “Presidentialism in Korea: A Strong President and a Weak Government”, Presidents. Assemblies and Policy-making in Asia. (Ed. Kasuya, Y.) New York: Palgrave Macmillian.

Atar, Y. (2013). “Amerika’da Güçlü Başkanlık Tartışması ve AK Parti’nin Başkanlık Sistemi Teklifi”. Yeni Türkiye. Sa. 51.

Atar, Y. (2019). “Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Hukuki Rejimi ve Anayasallık Denetimi”. Anayasa Yargısı Dergisi. 36:1, ss. 241-260.

Avalos, E. (2012). “Los Decretos de Necesidad y Urgencia en Argentina: Desde 1853 Hasta Nuestros Dias”. Revista de la Facultad. 3:1, pp. 147-157.

Ayan Musil, P. (2015). “Emergence of a Dominant Party System After Multipartyism: Theorical Implications From the Case of the AKP in Turkey”. South European Society and Politicss 20:1, pp. 71-92.

Ayata, A. G., Ayata, S. (2002). “Ethnic and Religious Bases of Voting”.  Politics, Parties and Elections in Turkey. (Ed. Sayarı, S., Yılmaz, E.). Londra:Lynne Rienner Publishers, ss. 137-157.

Aykanat, T. (2019). Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminde Cumhurbaşkanının Sorumluluğu. Ankara: Adalet Kitabevi.

Bagehot, W. (1993). English Constitution (1867).

Ball, A. B. (1971). Modern Politics and Government. Büyük Britanya: Macmillan Press.

Barın, T. (2019). “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminde Temsilde Adalet İlkesi ve ‘Seçim İttifakı’ Düzenlemesinin Değerlendirilmesi”. YBHD, 2019/1, ss. 1-34.

Barnett, H. (2002). Constitutional and Administrative Law. (4. Edition). Londra: Cavendish Publishing Limited.

Barrett, A. W., Eshbaugh-Soha, M. (2007). “Presidential Success on the Substance of Legislation”. Political Research Quartely. 60:1,pp. 100-112.

Başgil, A. F., (1939). Türkiye Teşkilât Hukukunda Nizamname Mefhumu ve Nizamnamelerin Mahiyeti ve Tâbi Olduğu Hukuki Rejim. İstanbul: Kenan Basımevi ve Klise Fabrikası.

Baumhögger, G. (1999). “Botsvana”, Elections in Africa A Data Handbook. (Ed. Nohlen, D., Krennerich, M., Thibaut, B.). New York: Oxford University Press.

Pantoja, B. R. (2009). “La Relacion Entre Ley y Reglamento en el Derecho Chileno ¿Un Gobierno de Actuación Jurídica o de Políticas Públicas?”. Derecho Administrativo, pp. 13-53.

Bazant, J. (2002). “Mexico From Independence to 1867”. The Cambridge Histor of Latin America-Volume 3. (Ed. Bethell, L.). (3. Edition). New York: Cambridge Univeristy Press, ss. 423-471.

Bedoya de Vivanco, J. “El Control Parlamentario de Los Decretos Legislativos y Los Decretos de Urgencia en el Peru”. www2.congreso.gob.pe-con4_uibd.nsf. (e.t. 9.10.2017), ss. 1329-1355.

Beliaev, M. V. (2006). “Presidential Powers and Consolidation of New Postcommunist Democracies”. Comparative Political Studies. 39:3, pp. 375-398.

Bertholini, F., Pereira, C. (2017). “The Price of Governing: Coalition Management Costs of Brazil’s Presidential System”, Brazilian Journal of Public Administration. 51:4, pp. 528-550.

Bertino, M. P. (2015). “Actividad Legislatic, Exito e Impportancia Como Factores Detras de la Produccion Legislativa”. Colombia Internacional. Vol. 83, pp. 77-101.

Berntzen, E., Holvik Skinlo, T. E. (2010). “Peru and the Fujimori Presidential Breakdown in 2000: Continuismo Gone Bad”. Presidential Breakwowns in Latin America. (Ed. Llanos, M., Marsteintredet, L.). Palgrave MacMillian, ss. 197-213..

Biasco E. (1989). “Relevancia del Reglamento Autonomo en la Constitucion Uruguaya”. 1. Jornadas Rioplatenses de Derecho Administrativo.- Organizada por el Instituto Uruguayo de Derecho Administrativo, de la Facultad de Derecho y Ciencias Sociales de la Universidad de la República y la Facultad de Derecho y Ciencias Sociales de la Universidad de Buenos Aires.- Publicado por la Fundación de Cultura Universitaria (FCU). file:///C:/Users/Ahmetekinci-Pc/Downloads/EL%20REGLAMENTO%20AUTONOMO%20EN%20LA%20CONSTITUCION%20URUGUAYA.pdf , (e.t. 5.9.2018).

Biegon, J. (2008). “The Advent of Unholy Alliances? Coalition Governments in he Aftermath of Disputed Elections and Electoral Violence in Africa; A Case Study of Kenya”. Faculty of Law, University of Pretoria. South Africa.

Bilecen, H. (2016). “Understanding Voting Behavior in Turkey: Ethniciy vs. Religion”. Akademik Bakış Dergisi. Sa. 56, ss. 531-553.

Bilir, F. (2007). Siyasi Partilerde Parlamento Adaylıklarının Belirlenmesi (Karşılaştırmalı Bir İnceleme).Ankara: Yetkin Yayınevi.

Billias, G. A. (2009). American Constitutionalism Heard Round the World, 1776-1989. New York: New York University Press.

Bircan, Ç., Saka, O. (2019). “Lending Cycles and Real Outcomes: Costs of Political Misalignment”. BOFIT Discussion Papers. 1/2019.

Bjornlund, E. (2001). “Indonesia’s Change of President and Prospects for Constitutional Reform”. National Democractic Institute for International Affairs. A Report on the July 2001 Special Session of the People’s Consultative Assembly and the Presidential Impeachment Process.

Bjune, M. C., Petersen, (2010). “Guarding Privileges and Saving the Day: Guatemalan Elites and the Settlement of the Serranazo”.  Presidential Breakdowns in Latin America. (Ed. Llanos, M., Mirsteintredet, L.). Palgrave MacMillian.

Blackstone, W. (1897). Commentaries on the Laws of England. (Ed. WM. Hardcastle Browne). West Publishing Co.

Boban, D. (2007). “‘Minimalist’ Concepts of Semi-Presidentialism: Are Ukraine and Slovenia Semi-Presidential States?”. Comparative Studies. Vol. XLIV, pp. 155-177.

Bogaards, M. (2014a). “Multiparty Elections in Africa: For Better or Worse”. Party Systems and Democracy in Africa. (Ed. Doorenspleet, R., Nijzink, L.). Palgrave Mcmillan, ss. 22-46.

Boletin Parlamentario. (2017). La Interpelacion y el Voto de Censura Ministerial. (Ed. Rodriguez, G. D.). Peru: Departamento de Investigacion y Documentacion Parlamentaria, Sa. 9.

Bonvecchi, A., Zelaznik, J. (2010). “Recursos de Gobierno y Funcionamiento del Presidencialismo en Argentina”. Fundacion Manuel Gimenes Abad de Estudios Parlamentarios y del Estado Autonomico”. ss. 1-44, http://46.24.234.10/sites/default/files/20100318_epp_bonvecchi_zelaznik_es_o_1.pdf, (e.t. 17.8.2017).

Bonvecchi, A., Zelaznik, J. (2011). “Measuring Legislative Input on Presidential Agendas (Argentina 1999-2007)”. Journal of Politics in Latin America. 3:3, pp. 127-150.

Bonvecchi, A., Zelaznik, J. (2017). “Poder de Decreto Presidencial y Comportamiento Legislativo en Argentina”. Revista Uruguaya de Ciencia Politica. 26:1, pp. 111-130.

Borges, A. Turgeon, M. (2017). “Presidential Coattails in Coalitional Presidentialism”. Party Politics. https://doi.org/10.1177/1354068817702283, (e.t. 20.02.2019).

Borges, A., Lloyd, R. (2016). “Presidential Coattails and Electoral Coordination in Multilevel Elections: Comparative Lessons From Brazil”. Electoral Studies. Vol. 43, pp. 104–114.

Borman, N. C, Golder, M. (2013). “Democratic Electoral Systems Around the World 1946-2011”. Electoral Studies. 32:2, pp. 360-369.

Botero, F., Losada, R., Wills-Otero, L. (2016). “Sistema de Partidos en Colombia (1974-2014): ¿La Evolucion Hacia el Multiparidismo?”. Los Sistemas de Partidos en America Latina 1978-2015 Tomo II. (Ed. Freidenberg, F.) Mexico: UNAM, Instituto de Investigaciones Juridicas Serie Doctrina Juridica num. 783,  pp. 339-400.

Bowler, S., Farrell, D. M., Katz, R. (1999). “Party Cohesion, Parrty Discipline, and Parliaments”. Party Discipline and Parliamentary Government. Ohio: Ohio State University Press, pp. 1-23.

Bradley, A.W., Ewing, K.D. (2007).Constitutional and Administartive Law, İngiltere: Pearson Education.

Branum T. L. (2002). “President or King-The Use and Abuse of Executive Orders in Modern-Day America”. Journal of Legislation. 28:1.

Brettschneider, C. (2019). “Yes, it’s possible to indict a sitting U.S. president. Here’s why”, https://www.washingtonpost.com/news/democracy-post/wp/2018/08/29/yes-its-possible-to-indict-a-sitting-u-s-president-heres-why/?utm_term=.3861f6cd268b, (e.t. 27.3.2019).

Budge, I., Keman, H. (1990). Parties and Democracy. Oxford: Oxford University Press.

Budge I., Laver M. J. (1992). “Coalition Theory, Government Policy and Party Policy”, Party Policy and Government Coalitions. (Ed. Budge, I., Laver, M. J. ). Chippenham Wiltshire: St. Martin’s Press.

Budiman, A. (2001). “INDONESIA: The Trials of President Wahid”. Southeast Asian Affairs. pp. 145-158.

Buitrago, M. A. (2010). “Civil Society, Social Protest, and Presidential Breakdowns in Bolivia”. Presidential Breakdowns in Latin America. (Ed. Llanos, M., Mainstredet, L.) Palgrave MacMillian, ss. 91-111.

Bulmer, E. (2017). Presidential Legislative Powers. Strömsborg: International IDEA Constitution-Building Primer 15.

Bunker, K. (2015). “Coalition Formation In Presıdential Regimes: Evidence From Latin America”. PhD Dissertation. London School of Ecenomics and Political Science.

Bunker, K. (2019). “Why do Parties Cooperate in Presidentialism? Electoral and Government Coalition Formation in Latin America”. Revista de Estudios Politicos. Vol. 186, pp. 171-199.

Buquet, D., Chasquetti, D., Moraes, J. (1998). Fragmentación Política y Gobierno en Uruguay: ¿Un Enfermo Imaginario?. Uruguay: Instituo de Ciencia Politica, Facultad de Ciencias Sociales-Universitad de la Republica.

Buquet, D., (2007). “Entre la Legitimidad y la Eficacia: Reformas en los Sistemas de Eleccion Presidencial en America Latina”. Revista Uruguaya de Ciencia Politica, pp. 35-49.

Buquet, D. (2012). “Party System Institutionalization in Latin America: Path Dependency and Equilibrium”. San Francisco: 2012 Congress of the Latin American Studies Association, 2012.

Cadena, A. E., Gayosso, R. S. (2016). “Las Facultades Constitucionales del Ejecutivo en America Latina: Entre la Concentracion y la Dispersion de Poder”. Estudios Politicos. No. 37, pp. 111-141.

Cadena, A. E., De La Torre, R. L. (2018/2019). “El Gobierno de Coalicion en Mexico: En Instrumento para los Partidos Politicos y el Presidencialismo”. Revista de Ciencias Sociales-Nueva Epoca. No. 45, pp. 30-51.

Calabresi, S. G., Berhausen, M. E., Albertson, S. (2012). “The Rise and Fall of the Separation of Powers”. Northwestern University Law Faculty. 106:2, pp. 527-550.

Calvert, R. L., Ferejohn, J. A. (1983). “Coattail Voting in Recent Presidential Elections”. The American Political Science Review. 77:2, pp. 407-419.

Calvo, E. (2007). “The Responsive Legilature: Public Opinion and Law Making in a Highly Disciplined Legislature”. B.J. Pol. S., Vol. 37, pp. 263-280.

Calvo, E. Sagarzazu, I. (2011). “Legislator Success in Committee: Gatekeeping Authority and the Loss of Majority Control”. American Journal of Political Science. 55:1, ss. 1-15

Calvo, E. Sagarzazu, I. (2016). “Presidential Agenda Authority in Plurality-Led Congress: Agenda Setting Prerogatives Without Majority Support Legislative Institutions and Lawmaking in Latin America. (Ed.  Aleman, E., Tsebelis, G.) New York: Oxford University Press, ss. 32-60.

Cambell P. (1963). “Avrupa’da Parlâmenter Hükümetin Bazı Yönleri”. AÜHFD. (Çev. Özbudun, E.). 20:1-4, ss. 79-90.

Campbell, J. E., Sumners, J. A. (1990). “Presidential Coattails in Sanete Elections”. American Political Science Review. 84:2, pp. 513-524.

Campos-Parra, H., Navia, P. (2013). “Disciplina Legislativa en la Camara de Diputados de Chile, 2010-1014”. Politica y Gobierno. 24:1, pp. 81-123.

Canello, J., Figueiredo, A., Vieira, M. (2012). “Minority Governments in Latin American Presidentialism: Political and Institutional Determinants”. Madrid: Prepared for presentation at 22nd World Congress of Political Science, Session no. 765, Research on the Executive Branch, Madrid, https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2106340 (e.t.16.4.2018).

Cardenas, S. M., Junguito, B. R., Pachon, B. M. (2006). “Political Institutions and Policy Outcomes in Colombia: The Effects of the 1991 Constitution”. Inter-American Development Bank, Latin American Research Network, Working Paper R-508, Washington DC, ss. 61-113.

Carey, J. (1994). “Los Efectos del Ciclo Electoral Sobre El Sistema de Partidos y El Respaldo Parlamentario al Ejecutivo”. Estudios Publicos. No. 55, pp. 305-313.

Carey, J. (1997). “Strong Candidates for a Limited Office: Presidentialism and Political Parties in Costa Rica”,  (Ed. Mainwaring, S., Shugart, M. S.). New York: Cambridge Universty Press, ss. 199-224.

Carey, J. M., Shugart, M. S. (1998). “Calling Out the Tank sor Filling Out the Forms”. Executive Decree Authority. (Ed. Carey, J. M., Shugart, M. S. (1998). ABD: Cambridge University Press.

Carey, J. M. (2005). “Presidential versus Parliamentary Government”. Handbook of New Institutional Economics. (Ed. Menard, Shirley, M. M.) Netherland: Springer, pp. 91-122.

Carillo, D. A., Chou, D. Y. (2010). “California Constitutional Law: Separation of Powers”. University of San FranciscoLaw Review. Vol. 45, pp. 655-688.

Carreras, M. (2017). “Presidential Institutions and Electoral Participation in Concurrent Elections in Latin America”. Political Studies. pp. 1-19.

Carroll R. (2007). “The Electoral Origins of Governing Coalitions”. Dissertation. California: University of California,

Carroll, R. Cox, G. (2007). “The Logic of Gamson’s Law: Pre-Election Coalitions and Portfolio Allocation”. American Journal of Political Science., 51: 2, pp. 300-313.

Carroll, R., Pachon, M. (2016). “The Unrealized Potential of Presidential Coalition in Colombia”. Legislative Institutions and Lawmaking in Latin America. (Ed.  Aleman, E., Tsebelis, G.) New York: Oxford University Press, s. 122-148.

Cassagne, J. C. (1998). Derecho ADministrativo Tomo I, (5. Baskı). Lexis Necis Aveledo-Perrot.

Cash, R. B. (1963). “Presidential Power: Use and Enforcement of Executive Orders”. Notre Dame Law Review. 39:1, pp. 44-55.

Centellas, M. (2001). “Parliamentarized Presidentialism: A New Model in Executive-Legislative Relations”. 23. International Congress of the Latin American Studies Association. Washington D.C. 6-9 September 2001.

Centellas, M. (2007). “Democracy on Stilts: Bolivia’s Democracy From Stability to Crisis”. Dissertation Submitted to the Faculty of The Graduate College. Michigan: Western Michigan University.

Centeno, M. A., Silva, P. (1988). “The Politics of Expertise in Latin America: Introduction”. The Politics of Expertise in Latin America. (Ed. Centeno, M. A., Silva, P.). New York, Londra: Macmillian Press, pp. 1-13.

Chaisty, P. Cheeseman, N., Power, T., (2018). Coalitional Presidentialism in Comparative Perspective, Oxford University Press.

Chaisty, P. (2008). “The Legislative Effects of Presidential Partisan Powers in Post-Communist Russia”. Government and Opposition”. 43: 3, pp. 424-453.

Chaisty, P., Cheeseman, N., Power, T. (2012). “Rethinking the ‘Presidentialism Debate’: Conceptualizing Coalitional Politics in Cross-Regional Perspective”. Democratization. pp. 1-23.

Chaisty, P., Chernykh, S. (2015). “Coalitional Presidentialism and Legislative Control in Post-Soviet Ukraine”. Post-Soviet Affairs. 31:3, pp. 177-200.

Chaisty, P., Chernykh, S. (2017). “How do Minority Presidents Manage Multiparty Coalitions? Identfying and Analysing the Payoffs to Coalition Parties in Presidential Systems”. Political Research Quartely. 70:4, pp. 762-777.

Chaisty, P., Cheeseman, N., Power, T., (2015). “The Coalitional Presidentialism Project”, ESCR Economic & Social Research Council. School of Interdisciplinary Area Studies. Oxford: University of Oxford, www.area-studies.ox.ac.uk/ (e.t. 10.6.2019), pp.1-12.

Chaisty, P., Power, T. (2019). “Flying Solo: Explaining Single-party Cabinets Under Minority Presidentialism”. European Journal of Political Research. Vol. 58, pp. 163-183.

Chasquetti, D. (2000). "Balotaje y Coaliciones en America Latina". Revista Uruguaya de Ciencia Politica. No. 12, pp. 9-33.

Chasquetti, D. (2003). “Democracia, Multipartidismo y Coaliciones en America Latina: Evaluando la Diffcil Combination". Tipos de Presidencialismo y Coaliciones Politicas en America Latina. (Ed. Lanzaro, J.) Buenos Aires: Consejo Latinoamericano de Ciencias Sociales, Grafica y Servicios S.R.L, pp. 319-359.

Chasquetti, D. (2006). “La Superviviencia de las Coaliciones Presidenciales de Gobierno en America Latina”, PostData, No. 11, ss. 163-192.

Chasquetti, D. (2011). “El Secreto del Exito: Presidentes y Carteles Legislativos en Uruguay (1995-2010). Revista Uruguaya de Ciencia Politica. 20:1, pp. 9-31.

Chasquetti, D. (2011). “El Costo de Pasar: Gobiernos de Coalicion y Gobiernos de Partido en el Proceso Legislativo Uruguayo”. Algo Mas que Presidentes: El Papel del Poder Legislativo en America Latina. (Ed. Alcantara Saez, M., Garcia Montero, M.) Zaragoza: Fundacion Manuel Gimenez Avad de Estudos Parlamentarios y del Estado Autonomico, ss. 537-561.

Chasquetti, D. (2016). “Agenda Setting and Lawmaking in Uruguay”. Legislative Institutions and Lawmaking in Latin America. (Ed. Aleman, E., Tsebelis, G.). New York: Oxford University Press, ss. 199-225.

Chasquetti, D., Buquet, D., Cardarello, A. (2013). “La Designacion de Gabinetes en Uruguay: Estrategia Legislativa, Jerarquia de los Ministerios y Afiliacion Partidaria de los Ministerios”. America Latina Hoy. Vol. 64,  pp. 15-40.

Chasteen, J. C. (2017). Latin Amerika Tarihi. (2. Baskı). (Çev. Duru, E.) İstanbul: Say Yayınları.

Cheibub, J. A, Limongi, F. (2002). “Democratic Institutions and Regime Survival: Parliamentary and Presidential Democracies Reconsidered. Forthcoming in Annual Review of Political Science 2002. http://www.columbia.edu/~gjw10/CheibubLimongi.pdf, (e.t. 10.10.2019).

Cheibub, J. A. (2007). Presidentialism, Parliamentarism, and Democracy. ABD: Cambridge University Press.

Cheibub, J. A., Przeworski, A., Saiegh, S. M. (2004). “Government Coalitions and Legislative Success Under Presidentialism and Parliamentarism”. British Journal of Political Science. 34: 4, pp. 565-587.

Cheibub, J. S., Elkins, Z., Ginsburg, T. (2009). “Beyond Presidentialism and Parliamentarism: On the Hybridization of Constitutional Forms”, https://www.researchgate.net/profile/Jose_Antonio_Cheibub/publication/228986171_Beyond_Presidentialism_and_Parliamentarism_On_the_Hybridization_of_Constitutional_Form/links/00b4951cb57dcee6a1000000/Beyond-Presidentialism-and-Parliamentarism-On-the-Hybridization-of-Constitutional-Form.pdf, (e.t.20.10.2018),

Cheibub, J. A., Elkins, Z. Ginsburg, T. (2011). “Latin American Presidentialism in Comparative and Historical Perspective”. Texas Law Review. 89:7.

Cheibub, J. A., Elkins, Z., Ginsburg, T. (2012). “Still the Land of Presidentialism? Executives and the Latin American Constitutionalism”. New Constitutionalism in Latin America: Promises and Practices. Abington: Routledge, pp. 73-98.

Cheeseman (2011). “The Internal Dynamics of Power-sharing in Africa”. Democratization. 18:2, pp. 336-365.

Cheeseman N. Tendi, N. M. (2010). “Power-sharing in Comparative Perspective: The Dynamics of ‘Unity Government’ in Kenya and Zimbabwe”. The Journal of Modern African Studies. 48:2, pp. 203-229.

Chen, J., Priamarizki, A. (2014). “Simultaneous Elections in 2019: Strong Parliament, Weak Presidency?”. RSIS Commentaries. No. 045/2014.

Choudhry, S., Sedelius, T., Kyrychenko, J. (2018). “Semi-presidentialism and Inclusive Governance in Ukraine”. IDEA, Stockholm. 

Chu, V. S.,  Garvey, T. (2014). “Executive Orders: Issuance, Modification, and Revocation”. Congressional Researc Service CRS Report.

Cisneros, A. A. (2016). “Capítulo 4-El Gobierno”. El Sistema Político Ecuatoriano. (Ed. Freidenberg, F., Pachano, S.). Ecuador: FLASCO, ss. 99-119.

Colomer, J. M., Negretto, G. G. (2003). “Goberanza con Poderes Divididos en America Latina”. Politica y Gobierno. 10:1, pp. 13-60.

Quinzacara, E. C. (2010). “La Legislacion Delegada en el Derecho Chileno y Su Funcion Constitucional”. Estudios Constitucionales. Año. 8, No. 2, pp. 49-86.

Corrales, J. (2011). “A Setback for Chavez”. Journal of Democracy. 22:1, pp. 122-136.

Corrales, J. (2015). “The Authoritarian Resurgence: Authocratic Legalism in Venezuela”. Journal of Democracy. 26:2, pp. 37-51.

Cox G. (1997). Making Votes Count, Cambridge: Cambridge University Press.

Cox, G., Morgenstern, S. (2001). “Latin America's Reactive Assemblies and Proactive Presidents”. Comparative Politics. 33:2 pp. 171-189.

Contrubis, J. (1999). “Executive Orders and Proclamations”. CRS Report for Congress. Congressional Research Service. Washington.

Van Cranenburg, O. (2008). “ ‘Big Men’ Rule: Presidential Power, Regime Type and Democracy in 30 African Countries”. Democratization. 15:5, pp. 952-973.

Van Cranenburg, O., Gonzales, B. (2006). “Hyper presidenialism in East and South Africa”. Paper prepared for the Joint Sessions of the ECPR, 25-30 April, 2006 Nicosia, Cyprus; Workshop ‘Parliamentary Practices in Presidential Systems’. https://ecpr.eu/Filestore/PaperProposal/15f7ccbd-4fd7-404e-ae7c-733b78b783f1.pdf, (e.t. 8.9.2018).

Van Cranenburgh, O. (2009). “Restraining Executive Power in Africa: Horizontal Accountability in Africa’s Hybrid Regimes”. South African Journal of International Affairs. 16:1, pp. 49-88.

Crisp, B. F. (1998). “Presidential Decree Authority in Venezuela”. Executive Decree Authority. (Ed. Carey, J., Shugart, M. S.). ABD: Cambridge University Press, ss. 142-175.

Croissant, A. (2003). “Legislative Power, Veto Players, and the Emergence of Delegative Democracy: A Comparison of Presidentialism in the Philippines and South Korea”. Democratization.10: 3, pp. 68-98.

Croissant, A., Völkel, P. (2012). “Pary System Types and Party System Institutionalization: Comparing New Democracies in East and South Asia”. Party Politics. 18:2, pp. 235-265.

Çağlar, B. (1989). Anayasa Bilimi. İstanbul.

Çarkoğlu, A., Hinich, M. J. (2006). “A Spatial Analysis of Turkish Party Preferences”. Electoral Studies. Vol. 25, pp. 369-392.

Çınar, Y., Göksel, T. (2018). “21 Şubat 2018’de Teklif Edilen İttifaklı D’hondt” Sistemine Göre Seçim Simülasyonları”. TEPAV Yayınları.

Çınar, Y., Göksel, T. (2018). “Seçim İttifakları ile TBMM’de 4 Değil, 6 Parti Olacak”. TEPAV.

Dalton, R. J. (2008). “The Quantity and the Quality of Party Systems Part System Polarization, Its Measurements, and Its Consequences”. Comparative Political Studies. pp. 899-920.

de Luca, M., Malamud, A. (2019). “¿Sigue Macri o vuelve Cristina?”. El Estadista. https://www.elestadista.com.ar/?p=15239, (e.t. 8.3.2019).

Deheza, G. I. (1998). “Gobiernos de Coalición en el Sistema Presidencial: América del Sur.” El Presidencialismo Renovado: Instituciones y Cambio Político en América Latina. (Ed. Nohlen D., and Fernández M. B.). Caracas: Nueva Sociedad.

Dellis, A. (2007). “Blame-Game Politics in a Coalition Government”. Journal of Public. Vol. 91, pp. 77-96.

Dettrey, B. J., Schwindt-Bayer, L. (2009). “Voter Turnout in Presidential Democracies”. Comparative Political Studies. 42:10, pp. 1317-1338.

Dikici Bilgin, H. (2011). “Coalition Politics in Turkey: 1991-2002. Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul: Sabancı Üniversitesi.

Dobkin, D. S. (2008). “The Rise of the Administrative State: A Prescription for Lawlessness”. Kansas Journal of Law & Public Policy. 17: 3, pp. 362-385.

Doğan, İ. (2017). “Türk Tipi Başkanlık Modeli Bağlamında 2017 Anayasa Değişikliğinin İrdelenmesi., Dört Kıtada Başkanlık Sistemi. (Ed. Doğan, İ., Ünver, S.). Ankara: Astana Yayınları, ss. 16-46.

Doval, G. P., Actis, E. (2016). “The Political and Economic Instability of Dilma Rousseff’s Second Government in Brazil: Between Impeachment and the Pragmatic Turn”. India Quarterly: A Journal of International Affairs. 72:2, pp.120-131.

Downs A. (1957). An Economic Theory of Democracy. New York: Harper nad Row.

Döner, A. (2013). “Başkanlık Sisteminin Türkiye’de Uygulanabilirliği”. Yeni Türkiye Dergisi. Sa. 51.

Dönmez, G. (2016). 1982 Anayasası’nda Milletvekilliği Statüsünün Kazanılması ve Sona Ermesi. Ankara: Adalet Yayınevi.

Dry, M. (1973). "The Separation of Powers and Representative Government." The Political Science Reviewer, 43, ss. 43-83.

Duque Daza, J. (2015). “¿Presidentes legislando? Las facultades legislativas en el presidencialismo colombiano 1991-2014”. Estud. Socio-Jurid. 17:1, pp. 77-123.

Duque Daza, J. (2015). “La Mocion de Censura en Colombia. Reglas, Coaliciones en Intentos Fallidos”, Colombia Internacional. Vol. 83. pp. 43-75.

Duncan, J. C. Jr. (2010). “A Critical Consideration of Executive Orders: Glimmerings of Autopoiesis en Executive Role”. Vermont Law Review. pp. 333-411.

Duran, L. (1983). “Düzenleme Yetkisi Özerk Sayılabilir mi?”, İdare Hukuku ve İlimleri Dergisi. 4:1-3, ss. 33-42.

Duran, L. (1988). Türkiye’nin Siyasal Rejimi. Yeni Gündem Demokrasi Eki.

Duverger, M. (1974). Siyasi Partiler. (2.Baskı). (Çev. Özbudun, E.) Ankara: Bilgi Yayınevi.

Duverger, M. (1980). “A New Political System Model: Semi-Presidential Government”. European Journal of Political Research. 8:2, pp. 165-187.

Duverger, M. (1986). Seçimle Gelen Krallar. (Çev. Erkurt, N.) İstanbul: Kelebek Yayınları.

Dyahadi, H. (2012). “Making Presidentialism Work: Legislative and Executive Interaction in Indonesian Democracy”. PhD Dissertation. Ohio: The Ohio State University.

Edwards III, G. C. (1997). “Aligning Tests with Theory: Presidential Approval as a Source of Influence in Congress”. A Journal of Capital Studies. 24:2, pp. 113-130.

Eaton, K. (2002). “Fiscal Policy Making the Argentine Legislature. Legislative Politics in Latin America. (Ed. Morgenstern, S., Nacif, B.). New York: Cambridge University Press, ss. 287-315.

Eguiguren Praeli, F. J. (2009). “El Regimen Presidencial ‘Atenuado’ en el Peru y su Particular Incidencia en las Relaciones Entre Gobierno y Congreso”. UNAM-Instituto de Investigaciones Juridicas, Mexico, https://archivos.juridicas.unam.mx/www/bjv/libros/6/2701/16.pdf, (e.t. 17.3.2019), ss. 358-388.

Ekinci, A., Yıldırım, S. N. (2017). “Brezilya’nın Başkanlık Sistemi Uygulaması”. Dört Kıtada Başkanlık Sistemi Uygulaması. (Ed. Doğan, İ., Ünver, S.). Ankara: Astana Yayınları.

Elgie, R. (1999a). “The Politics of Semi-presidentialism”, Semi-presidentialism in Europe. (Ed. Elgie, R.) Oxford: Oxford University Press,  pp. 1–21.

Elgie, R. (2001). “What is Divided Government?”, Divided Government in Comparative Perspective. (Ed. Elgie, R.), Oxford University Press.

Elgie, R. (2007).“Varieties of Semi-Presidentialism and Their Impact on Nascent Democracies”. Taiwan Journal of Democracy. 3:2, pp. 53-71.

Elgie, R. (2010). “Semi-presidentialism, Cohabitation and the Collapse of Electoral Democracies, 1990-2008”. Government and Opposition. 45:1,  pp. 29-49.

Elgie, R. (2011).“Semi-Presidentialism: An Increasingly Common Constitutional Choice”. Semi-Presidentialism and Democracy. (Ed. Elgie, R., Moestrup, S., Wu, Y.). Londra: Palgrave Macmillian.

Elischer, S. (2009). “Ethnic Coalitions of Convenience and Commitment: Political Parties and Party Systems in Kenya”. Giga Research Programme: Ciolence, Power and Security. No. 68.

Elkins, Z. (2010). “Diffusion and the Constitutionalization of Europe”. Comparative Political Studies. Vol. 43, pp. 969–999.

Epperly, B. (2011). “Institutions and Legacies: Electoral Volatility in the Postcommunist World”. Comparative Political Studies. 44:7, pp. 829–853.

Erdem, K. (2017). “Parlamenter Sistem ve Hâkim Parti Olgusu: Güney Afrika Örneği”, Karşılaştırmalı Hükümet Sistemleri: Parlamenter Sistem Almanya, Güney Afrika, Hindistan, İngiltere, İtalya ve Japonya Örnekleri. Ankara: Türkiye Büyük Millet Meclisi Araştırma Hizmetleri Başkanlığı, 2017, ss. 105-143.

Erdem K. (2014). “Yarı-Başkanlık ya da Süper Başkanlık: Rusya Federasyonu Örneği”. Karşılaştırmalı Hükümet Sistemleri: Yarı-Başkanlık Sistemi-Fransa, Polonya ve Rusya Örnekleri. Ankara: TBMM Araştırma Hizmetleri Başkanlığı, ss. 185-245.

Erdoğan, M. (2013). “Seçim Sistemleri ve Siyasi Partiler Arasındaki İlişkiler”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Erdoğan, M. (2013). “Başkanlık Sistemi, Demokrasi ve Türkiye”. Yeni Türkiye Dergisi. Sa. 51.

Eren, A. (2019). “Anayasa Mahkemesi’nin Kanun Hükmünde Kararnamelere İlişkin İçtihadı Doğrultusunda Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Değerlendirilmesi”. Anayasa Yargısı Dergisi. 36:1, ss. 1-72.

Ergüder, Ü. (1990). “Coalition Governments and Political Stability: Turkey and Italy”. II Politico. 55:4, pp. 673-689.

Erikson, R. S. (1988). “The Puzzle of Midterm Loss”. The Journal of Politics. 50:4, pp. 1011-1029.

Eroğlu Durkal, M.,  Karahöyük, M. (2017). “Yarı Başkanlık Sistemi ve Rusya Federasyonu Örneği”. ERÜHFD. 12:1,ss. 53-90.

Esen, S. (2008). Karşılaştırmalı Hukukta ve Türkiye’de Olağanüstü Hal Rejimi, Ankara: Adalet Yayınevi.

Esen, S. (2016). “2016 Değişiklik Teklifinin Değerlendirilmesi”. Ankara Barosu Dergisi. 2016/4, ss. 45-73.

Esen, B., Gümüşçü, Ş. (2016). “Rising Competitive Authoritarianism in Turkey”. Third World Quartely. pp. 1-26.

Esmer, Y. (2002). “At the Ballot Box: Determinants of Voting Behavior”. Politics, Parties and Elections in Turkey. (Ed. Sayarı, S., Esmer, Y.) Lodnra: Lynne Rjenner Publishers, ss. 91-115.

Evans, K. (2018). “Guide to the 2019 Indonesian Elections: Path to the Presidency”, https://australiaindonesiacentre.org/app/uploads/2018/09/Guide-to-the-2019-Presidential-Elections-Kevin-Evans.pdf, (e.t. 2.5.2019).

Fallon, R. H. (2004). The Dynamic Constitution- And Introduction to American Constitutional Law. New York: Cambridge University Press.

Fendoğlu, H. T. (2013). “Başkanlık Sisteminin Türkiye’de Uygulanabilirliği”. Yeni Türkiye Dergisi. Sa. 51.

Fendoğlu, H. T. (2018). Anayasa Hukuku. (4. Baskı). Ankara: Yetkin Yayınları.

Ferejohn, J., Pasquino, P. (2004). “The Law of the Exception: A Typology of the Emergency Power”. International Journal of Consitutional Law. pp. 210-239.

Fernandez Barone, Maria Ximena, “Decretos de Necesidad y Urgencia: ¿Se Cumplen los Controles Constitucionales?, Revista Juridica, 2005, pp. 232-250.

Rubio, D. F., Goretti, M. (1998). “When the President Governs Alone”. Executive Decree Authority. ABD: Cambridge University Press, ss. 33-61.

Fornos, C. A., Power, T. J., Garand, J. J. (2004). “Explaining Voter Turnout in Latin America, 1980 to 2000”. Comparative Political Studies. 37:8, pp. 909,-940.

Cheibub Figueiredo, A. (2007). “Government Coalitions in Brazilian Democracy”. Brazilian Political Science Review. 1:2, pp. 182-216.

Figueiredo, A., Limongi, F. (2000). “Presidential Power, Legislative Organization, and Party Behavior in Brazil”. Comparative Politics. 32:2, pp. 151-170.

Figueiredo, A. (2013). “The Parliamentarization of Presidentialism?”. Paper for Presentation at the workshop “The Importance of Constitutions: Parliamentarism, Presidentialism, Representation and Voting Rights”. İstanbul, https://pdfs.semanticscholar.org/3c34/12132a3d9ff7d47f1bebe1109b8a82539a9d.pdf , (e.t. 8.10.2019).

Steven, F. M. (1997). The Pitfalls of Russian Superpresidentialism. USA: Philedelphia.

Fish, M. S. (2005). Democracy Derailed in Russia-The Failure of Open Politics. ABD: Cambridge University.

Fisher, S. D., Hobolt, S. B. (2010). “Coalition Government and Electoral Accountability”. Electoral Studies. Vol. 29, pp. 358-369.

Fitzgibbon, R. H. (1945).“Constitutional Development in Latin America: A Syntesis”. The American Political Review. 39:3, pp. 511-522.

Francois, P., Rainer, I., Trebbi, F. (2015). “How is Power Shared in Africa?”. 83:2, pp. 465-503.

Freidenberg F. (2016a). “Los Sistemas de Partidos de America Latina: Dimensiones de Analisis y Aproximaciones Emprico-Comparadas”. Los Sistemas de Partidos en America Latina (1978-2015)-Tomo I. (Ed. Freidenberg F.). Mexico: Instituto de Investigaciones Juridicas Serie Doctrina Juridica num. 782, ss. 1-26.

Freidenberg, F. (2016b). “Los Cambios en Los Sistemas de Partidos en America Latina (1978-2015): Desafios Teoricos y Propuestas Para Una Agenda de Investigacion”. Los Sistemas de Partidos en America Latina (1978-2015)-Tomo I. (Ed. Freidenberg, F.). Mexico: Instituto de Investigaciones Juridicas Serie Doctrina Juridica num. 782, s. 445-464.

Freidenberg, F. (2016c). “El Camino Inverso del Sistema de Partidos Ecuatoriano (1978-2015): Desde el Multipartidismo Extremo al Partido Predominante”. Los sistemas de partidos de América Latina (1978-2015)-Tomo II. (Ed. Freidenberg, F.). México: Instituto Nacional Electoral e Instituto de Investigaciones Jurídicas, UNAM, ss. 401-448.

Freidenberg, F., Casullo, M. E. (2014). “The rise of outsider politicians in Latin America and Europe”. Washington Post. https://www.washingtonpost.com/news/monkey-cage/wp/2014/09/16/the-rise-of-outsider-politicians-in-latin-america-and-europe/?utm_term=.3382b5f4ad66, (e.t. 15.2.2019). 

Freitas, A. (2011). “Governmental Coalitions in Multiparty Presidentialism: The Brazilian Case”,  São Paulo: USP/Cebrap. Projeto de pesquisa,, http://neci.fflch.usp.br/sites/neci.fflch.usp.br/files/Freitas_CoalitionalPresidentialism3%20(1).pdf, (e.t. 7.10.2019).

Freudenreich, J. (2012). “Government Formation Under Presidentialism”. Working Paper, (Çevrimiçi), http://paperroom.ipsa.org/papers/paper_10598.pdf, (e.t. 12.10.2018).

Fuller, L. (1969). The Morality of Law. New Haven and London: Yale University Press.

Gamarra E. A. (1997). “Hybrid Presidentialism and Democratization: The Case of Bolivia”. Presidentialism and Democracy in Latin America. (Ed. Mainwaring, S., Shugart, M. S.). ABD: Cambridge University Press, pp. 363-394.

Gandhi, J. Reuter, O. J. (2013). “The Incentives for Pre-Electoral Coalitions in Non-Democratic Elections”. Democratization. 20:1.

Garcia Belaunde, D. (2009). “El Presidencialismo Atenuado y Su Funcionamiento (Con Referencia al Sistema Constituticonal Peruano), Cómo Hacer Que Funcione El Sistema Presidencıal. Mexico: UNAM, Instituto de Investigaciones Juridicas, pp 119-135.

Garcia Marim, I. (2018). “Las Relaciones Entre el Ejecutivo y el Legislativo en el Peru (2001-2016)”. Doktora Tezi. Madrid: Universidad Complutense de Madrid-Facultad de Ciencias Politicas y Sociologia.

Garcia Montero, M. (2008). “Instituciones y Actividad Legislativa en America Latina”. Documentos CIDOB America Latina 23, Fundacio CIDOB.

Garcia Ortiz, E. (2017). “El Lado Oscuro del Exito: Los Proyectos del Poder Ejecutivo No Votados Por el Parlamento Uruguayo 1985-2010)”. Revista Uruguaya de Ciencia Politica. 26:1, pp. 175-196.

Garcia Roca, J. (2017).“Control Parlamentario y Convergencia Entre Presidencialismo y Parlamentarismo”, Revista Mexicana de Derecho Constitucional, Vol: 37,  ss. 3-49.

Gargent, E. (2015). Technocracy and Democracy in Latin America. New York: Cambridge University Press, s. 1-18.

Garrido, A. (2003). “Gobiernos y Estrategias de Coalicion en Democracias Presidenciales: El Caso de America Latina”, Politica y Sociedad.40:2, pp. 41-62.

Gayosso, R. D. S., Cadena, A. E. (2017). “La Interrupcion del Mandato Presidencial en America Latina (1992-2016). POLIS. 13:1, pp. 47-84.

Gibson, E., Calvo, E. (2000). “Federalism and Low-Maintenance Constituencies: Territorial Dimensions of Economic Reform in Argentina”. Studies in Comparative International Development. 35:3, pp. 32-55.

Ginsburg, T. Huq, A., Landau, D. (2019), “The Uses and Abuses of Presidential Impeachment”, U of Chicago, Public Law Working Paper No. 731. https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=3461120, (e.t. 19.11.2019).

Gısselquıst, R. (2014). “Benin: A Pulverized Party System in Transition”. Party Systems and Democracy in Africa. (Ed. Doorenspleet, R., Nijzink, L.). Londra: Palgrave Macmillian, ss. 129-147.

Golder, M. (2006). “Presidential Coattails and Legislative Fragmentation”. American Journal of Political Science. 50:1, pp. 34-48.

Gonzales,  L. E. “El Sistema de Partidos y Las Perspectivas de la Democracia Uruguaya”. Revista Mexicana de Sociologia. 47:2, pp. 67-84.

Gordillo, A. (2017). Tratado de Derecho Administrativo y Obras Selectas-Tomo I-Parte General. Buenos Aires: Fundacion de Derecho Administrativo.

Göksel, T., Çınar, Y. (2011). “Mevcut Seçim Sisteminin İyileştirilmesine Yönelik Sayısal Analizler ve Politika Önerileri”. Tepav Yayınları. No. 58.

Gönenç, L. (2001). “Meşruiyet Kavramı ve Anayasaların Meşruiyeti Problemi”, AÜHFD, 50:1, ss. 131-152.

Gönenç, L. (2002). Prospects for Constitutionalism in Post-Communist Countries, Hague: Martinus Nijhoff Publishers.

Gönenç, L. (2013). “Türkiye’de Hükümet Sistemi Tartışmalarına İlişkin Değerlendirmeler”. Yeni Türkiye Dergisi. Sa. 51.

Gören, Z. (2018). Anayasa Hukuku. Ankara: Yetkin Yayınları.

Göze, A. (2011). Siyasal Düşünceler ve Yöntemler. (12. Baskı). İstanbul: Beta Yayınları.

Gözler, K. (2000). Cumhurbaşkanı-Hükümet Çatışması (Cumhurbaşkanı Kararnameleri İmzalamayı Reddedebilir mi?. Bursa: Ekin Kitabevi.

Gözler, K. (2011a) Anayasa Hukukunun Genel Teorisi Cilt I. Bursa: Ekin Kitabevi,.

Gözler, K. (2011b). Anayasa Hukuku Genel Teorisi Cilt II, Bursa: Ekin Kitabevi.

Gözler, K. (2017). “Cumhurbaşkanlığı Sistemi Mi, Başkanlık Sistemi Mi, Yoksa

Neverland Sistemi Mi? 16 Nisan’da Neyi Oylayacağız?”, http://www.anayasa.gen.tr/neverland.htm#_ftnref32, Erişim Tarihi: 8.1.2019).

Gözler, K. (2019). Türk Anayasa Hukuku. Bursa: Ekin Kitabevi.

 Gözler, K. (2019b).

“Cumhurbaşkanlığı Hükûmet Sisteminin Uygulamadaki Değeri- Bir Buçuk Yıllık Bir Bilanço”, https://www.anayasa.gen.tr/cbhs-bilanco.htm, (e.t. 28.12.2019)..

Gros Espiel, H. (2002).  “Uruguay. Presidencialismo o Parlamentarismo?”. Cuestiones Constitucionales. No. 007, pp. 87-108.

Gualtruzzi, R. (2011). “Decretos Autonomos: Debates en Torno a la ‘Zona de Reserva de la Administracion’ y Su Incidencia en los Derechos Individuales”. UNAM-República Jurídica Administrativa, No. 3,  pp. 129-140.

Guedes, A. (2017). “Exito Presidential y Concesiones Legislativas Uruguay 2000-2009”. Revista Uruguaya de Ciencia Politica. 20:1, pp. 151-174.

Guinjoan, M. (2014). Parties, Elections and Electoral Contest. England-USA: ASHGATE Publishing.

Gül, C. (2017). Karşılaştırmalı Hükümet Sistemlerinde Yürütme, Ankara: Yetkin Yayınevi.

Gül, C. (2020), Demokrasi Teorisi Açısından Başkanlık/Cumhurbaşkanlığı Sisteminin Demokratik Değeri, Ankara, Adalet Kitabevi

Gülener, S. Miş, N. (2017a). “Cumhurbaşkanlığı Sisteminin Anayasal Tasarımı”. Türkiye’de Siyasal Sistemin Dönüşümü ve Cumhurbaşkanlığı Sistemi. (12. Baskı). (Ed. Miş, N., Duran, B.) İstanbul: Seta.

Gülener, S. (2017). “Başkanlık Sistemlerinde Denge ve Denetleme”. Türkiye’de Siyasal Sistemin Dönüşümü ve Cumhurbaşkanlığı Sistemi.( Ed. Miş, N. Duran, B.) İstanbul: Seta.

Gümüşçü, Ş. (2013). “The Emerging Predominant Party System in Turkey”. Government and Opposition. 48:2, pp. 223-244.

Günday, M. (2017). İdare Hukuku. (11. Baskı). Ankara: İmaj Yayınevi,.

Güner Yaşar, G. (2017). “Şili’de Başkanlık Sistemi”. Dört Kıtada Başkanlık Sistemi. (Ed. Doğan, İ, Ünver, S.). Ankara: Astana Yayınları.

Hale, W., Özbudun, E.  (2010). Islamism, Democracy and Liberalism in Turkey-The Case of the AKP. (2. Baskı).  Londra ve New York: Routledge Publishing.

Hamilton, A., Madison, J., Jay, J. (2008). Federalist Papers, (Ed. Lawrance Goldman). New York: Oxford University Press. No. 47.

Harvey, C. J. (2008). “The Double-Headed Eagle-Semi-Presidentialism and Democracy in France and Russia”. University of Pittsburg.

van Hattem, M. (2012). “Pork in Brazil and the Executive Toolbox”. Dissertation. Leiden: Leiden University.

Hazama, Y. (2004). “Electoral Volatility in Turkey”. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara: Bilkent Üniversitesi.

Hebe, W. (1972). “Executive Order and the Development of Presidential Power”, Villanova Law Review, Vol. 17. pp. 688-712.

Helmke, G. (2018). “Presidential Crises in Contemporary Latin America”, Institutions on Edge: Inter-Branch Crises in Latin America” http://www.gretchenhelmke.com/uploads/7/0/3/2/70329843/helmke_blm.pdf, (e.t. 24.1.2019).

Heper, M., Keyman, F. (1998). “Double-Faced State: Political Patronage and the Consolidation of Democracy in Turkey”. Middle Eastern Studies. 34:4, pp. 259-277.

Hetland, G. (2017). “From System Collapse to Chavista Hegemony-The Party Question in Bolivarian Venezuela”. Latin American Perspectives. 44:1, pp. 17-36.

Heywood, A. (2007). Siyaset, (Ed. Buğra Kalkan). Ankara: Adres Yayınları.

Hicken, A., Stoll, H. (2011). “Presidents and Parties: How Presidential Elections Shape Coordination in Legislative Elections”. Comparative Political Studies. 44:7, pp. 854-883.

Hicken, A., Stoll, H. (2012). “Are All Presidents Created Equal? Presidential Power and the Shadow of Presidential Elections”. Comparative Political Studies. 43:3, pp. 291-319.

Hiroi, T., Omori, S. (2009). “Perils of Parliamentarism? Political Systems and the Stability of Democracy Revisited”. Democratization. 16:3, pp. 458-507.

Hiroi, T., Rennó, L. (2014).“Dimensions of Legislative Conflict: Coalitions, Obstructionism, and Lawmaking in Multiparty Presidential Regimes”. Legislative Studies Quartely. 39:3, pp. 357-385.

Hiroi, T., Rennó, L. R. (2016). “Agenda Setting and Gridlock in a Multi-Party Coalitional Presidential System: The Case of Brazil”. Legislative Institutions and Lawmaking in Latin America. (Ed.  Aleman, E., Tsebelis, G.) New York: Oxford University Press. 

Hochstetler, K. (2006). “Rethinking Presidentialism: Challenges and Presidential Falls in South America”. Comparative Politics. 38:4, pp. 401-418.

Hochstetler, K. (2011). “The Fates of Presidents in Post-Transition Latin America: From Democratic Breakdown to Impeachment to Presidential Breakdown”. Journal of Politics in Latin America. 3:1, pp. 125-141.

Hochstetler, K. Edwards, M. E.  (2009). “Failed Presidencies: Identifying and Explaining a South America Anomaly”. Journal of Politics in Latin America. 1:2, pp. 31-57.

Hochstetler, K., Samuels, D. (2011). “Crisis and Rapid Reequilibration: The Consequences of Presidential Challange and Failure in Latin America”. Comparative Politics. 43:2, pp. 127-145.

Horowitz, D. L. (1995). “Demokratik Sistemleri Karşılaştırmak” (Çev. Köker. L.)., Demokrasinin Küresel Yükselişi, (Ed. Diamond, L., Plattner, M. F.). Ankara:  Yetkin Yayınları, ss. 161-168.

Howell, G. W. (2003). Power Without Persuasion. New Jersey: Princeton University Press.

Huang, C., Lin, C. C., (2012). “Electoral Cycles, Concurrent Elections, and Voter Turnout”. Prepared for Presentation at the 2012 Annual Meeting of the American Political Science Association. New Orleans: August 30-September 2, 2012.

Huneeus, C., Berrios, F. (2005). “El Congreso en el Presidencialismo. El Caso de Chile”. Revista SAAP. 2:2, pp. 345-391.

Inacio, M. (2013). “Escogiendo Ministros y Formando Politicos: Los Partidos en Gabinetes Multipartidistas”. America Latina Hoy. Vol. 64, pp. 41-66.

Indirason, I. H. (2005). “A Theory of Coalitions and Clientelism: Coalition Politics in Iceland, 1945-2000”, European Journal of Political Research. Vol. 44, pp. 439-464.

International Republican Institute. (2007). Kenya Presidential, Parliamentary and Local Elections, December 27, 2007, Election Obsrvation Mission Final Report, Washington,http://www.iri.org/sites/default/files/Kenya's%202007%20Presidental,%20Parliamentary%20and%20Local%20Elections.pdf (e.t. 26.5.2019).

Ishiyama, J. T., Kennedy, R. (2001). “Superpresidentialism and Political Party Development in Russia, Ukraine, Armenia and Kyrgyzstan”. Europ-Asia Studies. 53:8, pp. 1177-1191.

İba, Ş., Söyler, Y. (2019). “Yeni Hükümet Sisteminde Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi ile Cumhurbaşkanı Kararının Nitelik Farkı ve Hukukî Sonuçları”. Anayasa Yargısı Dergisi. 36:1, ss. 195-223.

İlter Akarçay, E. R. (2016). “Karşılaştırmalı Perspektiften Başkanlık Sistemi Tartışması: Koalisyon İnşası ve Kuvvetler Birliğinden Kaçınmak Mümkün Mü?”. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi. 4:1, ss. 105-127.

James, S. (1999). British Cabinet Government. (2. Baskı). Londra: Routledge Publishing.

Solano Ramirez, G. (2011). “Tensiones Institucionales Entre los Poderes Ejecutvo y Legislativo en Brasil”. America Latina Hoy. Vol. 57, pp. 177-204.

Jones M. P. (1993). “Presidential Election Laws and Multipartism in Latin America”. Political Research Quartely. ss. 41-57.

Jones, M. P. (2002). “Explaining the High Level of Party Discipline in the Argentine Congress”. Legislative Politics in Latin America. (Ed. Morgenstern, S.; Nacif, B.). New York: Cambridge University Press, ss. 147-184.

Jones, P. M., Wang, W. (2005). “Party Government in Presidential Democracies: Extending Cartel Theory Beyond the USA Congress”. American Journal of Political Science. 49:2, pp. 267-282.

Jones, M. P., Saiegh, S., Spiller, P., Tommasi, M. (2002). “Amateur Legislators -- Professional Politicians: The Consequences of Party-Centered Electoral Rules in a Federal System”. American Journal of Political Science. 46:3, pp. 656-669.

Kadima, D. (2006b). “African Party Alliances: Comparisons, Conclusions and Lessons”, The Politics of Party Coalitions in Africa. (Ed. Kadima, D.). South Africa: Konrad-Adenauer-Stiftung, ss. 223-240.

Kadima, D. (2014). “An Introduction to the Politics of Party Alliances and Coalitions in Socially-divided Africa”. Journal of African Elections. (Ed. Kadima, D.). 13:1, pp. 1-25.

Kadima, D., Owuor, F., (2006). “The National Rainbrow Coalition: Achievements and Challanges of Building and Sustaining a Broad-Based Political Party Coalition in Kenya”. The Politics of Party Coalitions in Africa. (Ed. Kadima, D.). South Africa: Konrad-Adenauer-Stiftung, ss. 179-222.

Kadima D.,Lembani S. (2006). “Making, Unmaking and Remaking Political Party Coalitions in Malawi”. The Politics of Party Coalitions in Africa. (Ed. Kadima, D.).South Africa: Konrad-Adenauer-Stiftung, ss. 111-149.

Kadima, D., Owuor, F. (2014). “Kenya’s Decade of Experiments with Political Party Alliances and Coalitions: Motivations, Impact and Prospects”.  Journal of African Elections. (Ed. Kadima, D.). 13:1,  ss. 150-180.

Kagan, E. (2001). “Presidential Administration”. Harvard Law Review. Vol. 114, pp. 2245-2383.

Kalaycıoğlu, E. (2002). “Elections and Governance”. Politics, Parties, and Electios in Turkey. (Ed. Sayarı, S., Esmer, Y.). Londra: Lynne Rienner Publishers, ss. 55-73.

Kalaycıoğlu, E. (2001). “Turkish Democracy: Patronage versus Governance”. Turkish Studies. 2: 1, pp. 54-70.

Kalaycıoğlu, E. (2005). “Başkanlık Rejimi: Türkiye’nin Diktatörlük Tehdidiyle Sınavı”. Başkanlık Sistemi. Ankara: Türkiye Barolar Birliği.

Kalaycıoğlu, E. (2011). “Kulturkampf in Turkey: The Constitutional Referendum of 12 September 2010”. South European Society and Politics. 17:1, pp. 1-22.

Kalaycıoğlu, E. (2013). “Turkish Party System: Leaders, Vote and Institutionalization”. Southeast and Black Sea Studies. 13:4, pp. 483-502.

Kanat, K. B., Hannon, J., Backer, M. (2018). “Turkey’s Elections 2018”. SETA Report.

Kapani, M. (2013). Kamu Hürriyetleri. (7. Baskı).Ankara: Yetkin Yayınları.

Kara, M. A. (2015). Türk Siyasal Yaşamında Koalisyon. (3. Baskı). Ankara: Bigbang Yayınları.

Karahanoğulları, O. (1998). “Kanun Hükmünde Kararnamenin Niteliği (Bir Öneri: Birlikte Yasama). Amme İdaresi Dergisi. 31:2, ss. 41-62.

Karatepe, Ş. (2017). Sistem Söyleşileri Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi Üzerine Röportajlar. Ankara: A Kitap Binyıl Yayınevi.

Katz, R. S. (2007). A Theory of Parties and Electoral Systems. Baltimore: The John Hopkins University Press.

Kawamura, K. (2013a). “President Restrained: Effects of Parliamentary Rule and Coalition Government on Indonesia’s Presidentialism”. Presidents, Assemblies and Policy-Making in Asia. Ed. Kasuya, Y.) Londra: Palgrave Macmillian.

Kawamura, K. (2013b). “Presidentialism and Political Parties in Indonesia: Why Are All Parties Not Presidentialized?”. IDE Discussion Paper. No. 409. pp.1-30.

Kellam, M. (2015). “Why Pre-Electoral Coalitions in Presidential Systems?”. British Journal of Political Science. Vol. 47, pp. 391-411.

Keskinsoy, Ö. (2019). Anayasa ve Türk Anayasa Hukuku, Ankara: Monopol Yayınları.

Kırmacı, R. B. (2013). “Türkiye’de Başkanlık Sistemi Tartışmaları”. Yeni Türkiye. Sa. 51.

Kışlalı, A. T. (1995). Siyaset Bilimi. (6. Baskı). Ankara: İmge Yayınevi.

Kim, H. N. (2000). “The 2000 Parliamentary Election in South Korea”. Asian Survey. 40:6, pp. 894-913.

Kim Y. H. (2014). “Impeachment and Presidential Politics in New Democracies”. Democratization. 21:3, pp. 519-553.

Kim, Y. H., Bahry, D. (2008). “Interrupted Presidencies in Third Wave Democracies”. The Journal of Politics.70:3, pp. 807-822.

Kim,  Y. (2008). “Intra-Party Politics and Minority Coalition Government in South Korea”. Japanese Journal of Political Science. 9:03, ss. 367-389.

Kiriş, H. M. (2015). “Türkiye’de ‘Seçim Sandığı’ Tartışmaları: Seçime Katılma Oranlarının Anlamı ve Önemi”. Toplum ve Demokrasi. 9: 19-20, ss. 25-49.

Kitschelt, H., Wilkinson, S. (2007). “Citizen-Politician Linkages: An Introduction”. Patrons, Clients and Policies. (Ed. Kitschelt, H., Wilkinson, S.). UK: Cambridge University Press, ss. 1-50.

Kolesar, R. (1990). “North American Constitutionalism and Spanish America: A Special Lock Ordered by Caalogue, Which Arrived With the Wrong Instructions and No Keys?”. American Constitutional Abroad. (Ed. Billias, G. A., Connecticut: Greenwood Press.

Köker, L. (2017). “Anayasa Değişikliği Teklifinde Yer Alan Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi Üzerine Bazı Tespitler ve Eleştiriler,  http://leventkoker.blogspot.com/2017/01/cumhurbaskanlg-kararnamesi-uzerine-baz.html (e.t. 22.1.2019).

Krauss, S. (2016). “Stability through control? The influence of coalition agreements on the stability of coalition cabinets” Paper prepared for presentation at the 6th ECPR Graduate Student Conference. Tartu, s. 1-24.

Krent, H. J. (1988). “Separating the Strands in Separation of Powers”. Virginia Law Review. Vol. 74. pp. 1253-1323.

alı, H. N. (1969). Anayasa Hukuku Dersleri-Genel Esaslar ve Siyasi Rejimler, İstanbul: Kutulmuş Matbaas.

Kuzio, T. (2003). “The 2002 Parliamentary Elections in Ukraine: Democratization or Authoritarianism?”. Journal of Communist Studies and Transition Politics. 19:2, pp. 24-54.

Kuzu, B. (1985). Türk Anayasa Hukukunda Kanun Hükmünde Kararnameler, İstanbul: Üçdal Neşriyat.

Kuzu B. (1987). Anayasa Hukukumuzda Yürütme Organının Düzenleyici İşlem Yapma Yetkisi ve Güçlendirilmesi Eğilimi. İstanbul: Filiz Kitabevi.

Kuzu, K. (1990). “Yeni Bir Anayasaya Doğru”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. 47:3, ss. 215-235.

Kuzu, K. (1996a). “Türkiye İçin Başkanlık Rejimi-I”. Liberal Düşünce Dergisi, 1:2, ss. 13-43.

Küçük, A. (2019). ABD ve Latin Amerika Ülkelerinde Başkanlık Sistemi ve Uygulamaları. Ankara: Adres Yayınları.

Lago, İ.,  Lobo, M. C. Lago-Penas, S. (2016-3).  “Coattail Effeects and Electoral Coordination”. GEN WOrking Papers B. Universida de Vigo,  webs.uvigo.es/infogen/WB, (e.t. 7.7.2018).

Landa, C. (2003). “Los Decretos de Urgencia en el Peru”. Pensamiento Constitucional. Yıl. 9. No. 9, pp. 131-148.

David L., Roznai, Y., Dixon R. (2019). “Term Limits and the Unconstitutional Constitutional Amendment Doctrine: Lessons From Latin America”.https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=3208187, (e.t. 10.10.2019).

Lanzaro, J. Buquet, D., Chasquetti, D., Moraes, J. A. (2000). “Estudio de la Produccion Legislativa 1985-2000”. Programa de Estudios Parlamentarios, Instituto de Ciencia Política Facultad de Ciencias Sociales Universidad de la República Convenio con la Cámara de Senadores y la Cámara de Representantes, Montevideo.

Lanzaro, J. (2001). “Uruguay: Las Alternativas de un Presidencialismo Pluralista”. Tipos de Presidencialismo y Coaliciones Polticas en America Latina. (Ed. Lanzaro, J.). Buenos Aires: CLASCO, ss. 283-319.

Lanzaro, J. (2011). “Uruguay: A Social Democratic Government in Latin America”. The Resurgence of the Latin American Left. (Ed. Levitsky, S., Roberts, K.). Baltimore: The Johns Hopkins University Press, ss. 348- 375.

Larkins, C. (1998). “The Legacies of Hyper-Presidentialism: Executive-Judicial Relations, Constitutional Cultures, and The Future of Democratic Governance in Argentina and Peru”. Ph.D Thesis. South Carolina: University of Southern Carolina.

Laver, M., Schofıeld, N. (1990). Multiparty Government-The Politics of Coalition in Europe. Oxford: Oxford University Press.

Laver, M., Shepsle, K. A. (1994). “Cabinet Ministers and Government Formation in Parliamentary Democracies”. Cabinet Ministers and Parliamentary Government. (Ed. Laver, M., Shepsle, K. A.,).ABD: Cambridge University Press, pp. 3-15.

Lawson, G. (1994). “The Rise and Rise of the Administrative State”. Harvard Law Review. Vol. 107, pp. 1231-1254.

Lee, Y. J. (2005). “Law, Politics, and Impeachment: The Impeachment of Roh Moo-hyun from a Comparative Constitutional Perspective”. The American Journal of Comparative Law. Vol. 53, pp. 403-432.

Lembani, S. (2014). “Alliances, Coalitions and the Weakening of the Party System in Malawi”. Journal of African Elections. (Ed. Kadima, D.). 13:1, South Africa: EISA, ss. 115-149.

Lijphart A. (1994). Electoral Systems and Party Systems: A Study of Twenty-Seven Democracies, 1945-1990, Oxford: Oxford University Press.

Lijphart A., (1997). “Unequal Participation: Democracy’s Unresolved Dilemma”. American Political Science Review. 91:1, pp. 1-14.

Lijphart, A. (Tarihsiz). Çağdaş Demokrasiler-Yirmibir Ülkede Çoğunlukçu ve Oydaşmacı Yönetim Örüntüleri, (Çev. Özbudun E., Onulduran, E.). Ankara: Yetkin Yayınevi.

Lijphart, A. (2006). Demokrasi Motifleri: Otuz Altı Ülkede Yönetim Biçimleri ve Performansları. (Çev. Güneş Ayas, Utku Umut Bulsun). İstanbul: Salyangoz Yayınları.

Lijphart, A. (2008). Thinking About Democracy, New York: Routledge Taylor & Francis Group.

Llanos, M. (2001). “Understanding Presidential Power in Argentina: A Study of Policy of Privatization in the 1990s”.  Latin American Studies. Vol. 33, pp. 67-99.

Llanos, M. (2006). “Explaining Coalition Performance in Presidential Systems: The Importance of (a Parliamentary-style) Coalition Management”. Paper presented at Workshop “Parliamentar Practices in Presidential Systems: (European) Perspectives on Parliamentary Power in Latin America, European Consortium of Political Research. Cyprus: (Çevrimiçi), https://ecpr.eu/Filestore/PaperProposal/bed0f22d- 5aad-4141-b3a6-f3913694de4a.pdf, (e.t. 12.10.2018).

Llanos, L., Marsteintredet,, L. (2010). “Introduction: Presidentialism and Presidential Breakdowns in Latin America”, Presidential Breakdowns in Latin America, (Ed. Llanos, M., Marsteintredet, L.). New York: Palgrave MacMillian.

Llanos, M. (2010). “Presidential Breakdowns in Argentina”. Presidential Breakdowns in Latin America. (Ed. Llanos, M., Marsteintredeet, L.). New York:  Palgrave MacMillian, ss. 55-73.

Llanos, M., Nolte, D. (2016). “The Many Faces of Latin American Presidentialism”. GIGA Institute of Latin American Studies. No. 1.

Linz, J. J. (1994). “Presidential or Parliamentary Democracy: Does It Make Differance?”. The Failure of Presidential Democracy. (Ed. Linz, J. J., Valenzuela, A.). Baltimore, Londra: The John Hopkins University Press. pp. 3-87.

Lindberg, S. (2007). “Institutionalization of Party Systems? Stability and Fluidit Among Legislative Parties in Africa’s Democracies”. Government and Opposition. 42:2, pp. 215-241.

Lindembert Aguilar, A. (2013). “La Censura Ministerial en el Peru”, Gaceta Constitucional. No. 53, pp. 395-406.

Linz, J. J. (1995). “Başkanlık Sisteminin Tehlikeleri”. . (Çev. Özbudun, E.). Demokrasinin Küresel Yükselişi (Ed. Diamond, L., Plattner, M. F.). Ankara:  Yetkin Yayınları, ss. 143-160.

Linz, Juan J, “Parlamentarizmin Erdemleri”,   Demokrasinin Küresel Yükselişi, Ed. Larry Diamon, Marc F. Plattner,  Yetkin Yayınları, 1995, ss. 175-184.

Lipset, S. M., Rokkan, S. (1967). “Cleavage Structures, Party Systems and Voter Alignments: An Introduction”. Party Systems and Voter Alignments. (Ed. Lipset, S. M., Rokkan, S.). New York: The Free Press, 1967.

Lipson, L. (1984). Demokratik Uygarlık. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.

Locke, J. (2008). Second Treatise of Government, (Jonathan Bennet’in açıklamaları ile), https://www.earlymoderntexts.com/assets/pdfs/locke1689a.pdf , (e.t. 17.8.2017)

Loughlin, M. (2010). Foundation of Public Law, New York: Oxford University Press.

Lowenstein K. (1949). “The Presidency Outside the United States: A Study in Comparative Political Institutions”. The Journal of Politics, 11:3.

Lowenstein K. (1949). “The Presidency Outside the United States: A Study in Comparative Political Institutions”. The Journal of Politics, 11:3.

Ludwikowski, R. R. (1998). “’Mixed’ Constitutions: Product of an East-Central European Constitutional Melting Pot”. Boston University International Law Journal, 16: 1, pp. 1-70.

Ludwikowski, R. R. (2003). “Latin American Hybrid Constitutionalism: The United States Presidentialism in the Civil Law Melting Pot”. Boston University International Law Review 21:29, pp. 29-61.

Lytvyn, V. S. (2015). “Republicanism with Position of Superpresident Differentiation of Presidential and Semi-Presidential Systems of Government with Superpresidents”. Romanian Political Science Review. 25:2, pp. 289-318.

Lytvyn V. (2016). “Theory and Typology, Challanges and Consequences of Semi-Presidentialism Within Republican Form of Government and Prospects for Its Reformation in Ukraine”. Political Science Series.18: 1, pp. 35-65.

Machado, A. (2009). “Minimum Winning Electoral Coalitions under Presidentialism: Reality or Fiction? The Case of Brazil.” Latin American Politics and Society. 51:3, ss. 87–110.

Maciaszek-Llaneza, S. (2013). “Entre el Parlamentarismo y el Semipresidencialismo-Las Presidencias Limitadas Pero Activas en la Europa Central y Oriental”. Doctora Tesis, Valencia: Universitat de Valencia.

Magar, E., Moraes, J. A. (2008). “Coalicion y Resultados: Aprobacion y Duracion del Tramite Parlamentario en Uruguay (1985-2000)”. Revista Uruguaya de Ciencia Politica”. 17:1, pp. 39-70.

Magill, M. E. (2001). “Beyond Powers and Branches in Separation of Powers Law”. University of Pennslyvania Law Review. Vol. 150, 2001, pp. 603-660.

Mainwaring, S. (1990). “Presidentialism in Latin America”.  Latin American Research Review. Vol. 25, pp. 157-179.

Mainwaring, S. (1990).  “Presidentialism, Multiparty Systems, and Democracy: The Difficult Equation”, Working Paper #144 - September 1990, Kellogg Institute,    https://kellogg.nd.edu/publications/workingpapers/WPS/144.pdf..

Mainwaring, S. (1992). “Dilemmas of Multiparty Presidential Democracy: The Case of Brazil”.  Helen Kellogg Institute for International Studies. University of Notre Dame. No. 174, , https://pdfs.semanticscholar.org/57a9/6f330f7ea2fc73ea1ab83b8c07d760a8b099.pdf (e.t. 10.2.2019).

Mainwaring, S. (1993). “Presidentialism, Multipartism, and Democracy: The Difficult Combination”. Comparative Political Studies. pp. 198-228.

Mainwaring, S., Shugart, M. S. (1997). “Linz, Presidentialism and Democracy”. Comparative Politics. 29:4, pp. 449-471.

Mainwaring, S., Shugart, M. S. (1997). “Presidentialism and Party System”. Presidentialism and Democracy in Latin America. (Ed. Mainwaring, S., Shugart, M. S.). ABD: Cambridge University Press, ss. 394-440.

Mainwaring, S., Shugart, M. S. (1997c). “Multipartism, Robust Federalism, and Presidentialism in Brazil”. Presidentialism and Democracy in Latin America. UK:Cambridge University Press, ss. 55-110.

Mainwaring S., Scully, T. (1995). “Sistemas de Partidos en America Latina”. Building Democratic Institutions. Stanford: Standord University Press, ss. 1-28.

Mainwaring, S., Shugart, M. S. (2002). “Presidencialismo y Democracia en America Latina: Revision de los Terminos del Debate”. Presidencialismo y Democtacia en America Latina. Buenos Aires y Mexico, ss. 19-64.

Mainwaring, S., Torcal, M. (2006). “Party System Institutionalization and Party System Theory after the Third Wave of Democratization”. Handbook of Party Politics. (Ed. Katz, R. S., Crotty, W.) Londra: Sage Publications, pp. 204–227.

Mardin, Ş. (2017). “Türk Siyasasını Açıklayacak Bir Anahtar: Merkez-Çevre İlişkileri”. Türkiye’de Toplum ve Siyaset-Makaleler-1. (23. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları, ss. 35-79.

Margonda Aritonang, D. (2016). “Coalitions Model in Indonesian Presidential System”. Mimbar Hukum. 28:2, pp. 365-378.

Markarov, M. (2016). “Semi-presidentialism in Armenia”. Semi-presidentialism in the Caucasus and Central Asia. (Ed. Elgie, R., Moestrup, S.). ABD: Palgrave Macmillian, ss. 61-90.

Marshall, M.  (2008). “Eleven Reasons Why Presidential Power Inevitably Expands and Why It Matters”. Boston University Law Review. Vol. 88, pp. 505-522.

Marsteintredet, L. (2010). “The Dominican Republic and the Fall of Balaguer 1994-1996: Presidential Breakdown or Democratic Transition”. (Ed. Llanos, M., Marsteintredet, L.). Palgrave MacMillian, ss. 181-197.

Marsteintredet, M., Llanos, M., Nolte, D., (2013). “Paraguay and the Politics of Impeachment”. Journal of Democracy. 24:4, pp. 110-123.

Marsteintredet, L. (2019a). “La Vicepresidencia y los Problemas de la Sucesion Presidencial en America Latina”. Politica y Gobierno.26:1, pp. 117-137.

Marsteintredet, L. (2008). “Las Consecuencias Sobre el Regimen de las Interrupciones Presidenciales en America Latina”. America Latina Hoy. Vol. 49, pp. 31-50.

Marsteintredet, L. (2014). “Explaining Variation of Executive Instability in Presidential Regimes: Presidential Interruptions in Latin America”. International Political Science Review. 35:2, pp. 173-194.

Marsteintredet, L. (2019b). “El Mayor Peligro de Bolsonaro, Su Vicepresidente”. Agenda Publica. http://agendapublica.elpais.com/16336/, (e.t. 25.3.2019).

Martin, L. W. (2004). “The Government Agenda in Parliamentary Democracy”. American Journal of Political Science. 48:3, pp. 445-461.

Martin, L. W. Vanberg, G. (2004). “Policing the Bargain: Coalition Government and Parliamentary Scrutiny”. American Journal of Political Science. 48:1, pp. 13-27.

Martinez, R., Garrido, A. (2000). “Sistemas Mixtos de Gobierno de Tendencia Presidencial”. Working Paper-Institute de Ciencies Politiques i Sociales. No. 184. Barcelona.

Martinez-Gallardo, C.  (2012). “Out of Cabinet: What Drives Defections From the Government in Presidential Systems?”, Comparative Political Studies, 45:1, pp. 62-90.

Martinez-Gallardo, C., Schleiter, P. (2014). “Choosing Whom to Trust: Agency Risks and Cabinet Partisanship in Presidential Democracies”. Comparative Political Stdues. pp. 1-34.

Martinez, J. C. C., Rivas Gomez, J. (2015). El control politico en America Latina, Centro de capacitacion y estudios parlamentarios, Lima.

Masterman, R. (2011). The Separation of Powers in the Contemporary Constitution-Judicial Competence and Independence in the United Kingdom, England: Cambridge University Press.

Matsuzato, K. (2011). “Disintegrated Seçi-Presidentialism and Parliamentary Oligarchy in Post-Orange Ukraine”. Semi-Presidentialism and Democracy. (Ed. Elgie, R., Moestrup, S., Wu, Y. S.). ABD: Palgrave MacMillian, ss. 192-210.

Biderman, C. (2015). “The Evolution of Theories About the Brazilian Multiparty Presidential System”. Journal of Politics in Latin America. 7:1, 2015, pp. 143-161.

Mayer, K. R. (1999). “Executive Orders and Presidential Power”. The Journal of Politics. 61:2, pp. 445-466.

Mayhew, D. (1991). Divided we Govern. New Haven: Yale University Press.

Mayorga, R. A. (2001). “Presidencialismo Parlamentarizado y Gobiernos De Coalición En Bolivia”, Tipos De Presidencialismo y Coaliciones Políticas nn América Latina, (Ed. Jorge Lanzaro, J.)  Buenos Aires: Colección Grupos de Trabajo de CLACSO.

Mcneil, D. F. M. (1978). “Presidential İmpeachment, Executive Accountability nad the Collective Executive”. Dissertation. Texas: Texas Tech University.

Mejia-Acosta, A. (2006). “Crafting Legislative Ghost Coalitions in Ecuador Informal Institutions and Economic Reform in an Unlikely Case”. Informal Institutions and Democracy. Lessons from Latin America. (Ed. Helmke G., Levitsky). Baltimore: the John Hopkins University Press, ss. 69-84.

Mejia-Acosta, A., Polga-Hecimovich, J. (2010). “Parliamentary Solutions to Presidential Crises in Ecuador”. Presidential Breakdowns in Latin America. (Ed. Llanos, M., Marsteindtredet, L.). Palgrave MacMillan, ss. 73-91.

Melo, M. A. (2015). “Building Coalitions For Reform in Brazil”. Transitions Forum-Lecture Series. Legatum Institute.

Melo, M. A. (2016). “Crisis and Integrity in Brazil”, Journal of Democracy. 27:2, pp. 50-65.

Melo Carlos Ranulfo, “The 2014 Elections and the Brazilian Party System”, Brazilian Political Science Review, Vol. 9, No. 1, 2015, pp. 93-114.

Merrill, T. W. (1991). “The Constitutional Principle of Separation of Powers”. Supreme Court Review, pp. 225-260.

Meireles, F. (2016). “Oversized Government Coalitions in Latin America”. Brazilian Political Science Review. 10:3, pp. 1-31.

Mieres, M. (2011). “Simultaneidad, Separacion y Vinculacion de las Instancias Electorales”. Revista Central de Sociologia. Sa. 6, ss. 49-77.

Mieres, P., Pampin, E. (2015). “La Trayectora de los Vicepresidentes en los Regimenes Presidencialistas de America”. Revista de Estudios Politicos. No. 167, pp. 99-132.

Mierzejewski, M. (2014). “When the Colors Fade: Party Politics, Institutionalization, and Democratization in Ukraine and Georgia”. PhD Thesis. Chicago:Graduate College of the University of Illinois.

Mietzner, M.  (2009). “Indonesia’s 2009 Elections: Populism, Dynasties and the Consolidation of the Party System”. Lowy Institute For International Policy. Sydney.

Mietzner M. (2016). “Coercing Loyalty: Coalitional Presidentialism and Party Politics in Jokowi’s Indonesia”. Contemporary South Asia.38:2, 2016, pp.  209-232.

Mirkine-Guetzevitch B. (1938). Hukuku Esasiyede Yeni Temayüller, (Çev. Türel, A. R.) Ankara: Hapishane Matbaası.

Mirow, M. C. (2014). “Age of Constitutions in Americas”. Law and History Review. Vol. 32, pp. 229-235.

Mirow, M. C. (2015). Latin American Constitutions. ABD: Cambridge University Press.

Miş, N., Aslan, A., Ayvaz, M. E., Duran, H. (2017). “Dünyada Başkanlık Sistemi Uygulamaları ABD, Brezilya, Arjantin, Meksika, Güney Kore, Şili”. Türkiye’de Siyasal Sistemin Dönüşümü ve Cumhurbaşkanlığı Sistemi. (12. Baskı). İstanbul: Seta, ss. 145-219.

Miş, N., Duran, H. (2018). “Seçim İttifakları”. SETA Analiz. Sa. 232.

Moe, T., Howell, W. (1999). “Unilateral Action and Presidential Power: A Theory”. Presidential Studies Quarterly. 29:4, pp. 580-873.

Moestrup, S. (2007). “Semi-Presidentialism in Young Democracies: Help or Hindrance?”. Semi-Presidentialism Outside Europe. (Ed.Elgie, R., Moestrup, S.). Londra: Routledge.

Mohan, K. (2011). “Delegated Decree Authority in Contemporary South America: Comparative Study of the Radical Left and Their Threat to the Rule of Law”. Law Business Review of the Americas. Vol. 17, pp. 231-278.

Molina, J. E. (2001). “Consecuencias Politicas Calendario Electoral en America Latina: Ventajas Desventajas Elecciones Simultaneas o Separadas para Presidente y Legislatura”. Amerca Latina Hoy. No. 29, pp. 15-29.

Molleda, J. C. R. (2000). “El Control Parlamentario de los Decretos de Urgencia en el Peru”. Pensamiento Constitucional. Year. 7, No. 7, pp. 503-554.

Montesquieu, (2017). Kanunların Ruhu. Çev. Berna Günen. İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.

Morgan-Jones, E., Schleiter, P. (2004). “Governmental Change in a President-Parliamentary Regime: The Case of Russia 1994-2003”. Post-Soviet Affairs. 20:2, pp. 123-163.

Morgenstern S. Vazquez-D’elîa J. (2007). “Electoral Laws, Parties and Party Systems in Latin America”. Annual Review of Political Science. Vol. 10, pp. 143-168.

Morgenstern, S., Polga-Hecimovich, J., Shair-Rosenfield, S. (2013). “Tall, Grande, or Venti: Presidential Powers in the United States and Latin America”. Journal of Politics in Latin America. 5:2, pp. 37-70.

Morgenstern, S., Manzetti, L. (2003). “Legislative Oversight: Interests and Institutions in the United States and Argentina” Democratic Accountability in Latin America. (Ed. Mainwaring, S., Welna, C.). New York: Oxford University Press, ss. 132-170.

Moscoso, G. (2015). “Representar; Legislar y Controlar. El Poder Legislativo Argentino a 30 Anos del Regreso de la Democracia”. Revista SAAP. 9:1, pp. 175-197.

Möllers, C. (2013). The Three Branches A Comparative Model of Separation of Powers. New York: Oxford University Press.

Muller, W. M., Strøm, K. (1999b). “Political Parties and Hard Choice”. Policy, Office or Votes? How Political Parties in Western Europe Make Hard Decisions. (Ed. Muller, W. M., Strøm, K.). ABD: Cambridge University Press, ss. 1-36.

Mujica, J. G. (2012). “Experiencias de Oficinas Tecnicas de Presupuesto en el Poder Legislativo de Paises Latinoamericanos”. Banco Interamericano de Desarrollo. New York.

Muller, W., Strøm, K. (2000). Coalition Governments in Western Europe, Londra: Oxford University Press.

Muñoz Hidalgo, G. (2010). “La Potestad Reglamentaria del Presidente de la Republica en el Ecuador y los Reglamentos Administrativos Aplicados al Derecho Ecuatorio”. Universidad de las Americas Facultad de Derecho, Avukatlık Ünvanı Elde Etmek İçin Sunulan Nitelik Çalışması.

Mustapic, A. M. (2000). “’Oficialistas y Diputados’: Las Relaciones Ejecutivo-Legislativo en la Argentina”. Desarrollo Economico. 39:156, pp. 571-595.

Mustapic, A. M. (2002). “Oscillating Relations: Presidents and Congress in Argentina”. Legislative Politics in Latin America. (Ed. Morgenstern, S., Nacif, B.) New York: Cambridge University Press, ss. 22-48.

Mustapic, A. M. (2006). “America Latina: Las Renuncias Presidenciales y el Papel del Congreso”. Revista de Ciencia Politica. Vol. 47, pp. 55-70. 

Mustapic, A. M. (2010). “Presidentialism and Early Exits: The Role of Congress”. Presidential Breakdowns in Latin America. (Ed. Llanos, M., Marsteintredet, L.) ABD: Palgrave Macmillan, ss. 17-32.

Navia, P., Saldaña, J. L. (2009). “Voto Cruzado en las Elecciones Parlamentarias y Presidenciales en Chile (1993-2005). El Genoma Electoral Chileno. Dibujando El Mapa Genético de las Preferencias Políticas En Chile. (Ed. Navia, P., Morales, M., Briceño, R.). Santiago: Ediciones Universidad Diego Portales. ss. 141–164.

Negretto G. (Tarihsiz). Transformaciones del Poder Presidencial en America Latina. Una Evaluacion de las Reformas Recientes”. https://archivos.juridicas.unam.mx/www/bjv/libros/9/4321/17.pdf, (e.t. 08.2018.2018).

Negretto, G. (2001). “El Constitucionalismo Puesto a Prueba: Decretos Legislativos y Emergencia Economica en America Latina”. ISONOMIA. No. 14, pp. 79-106.

Negretto G. (2002). “Gobierno Solo el Presidente? Poderes Decreto y Diseno Institucional en Brasil y Argentino”. Desarrollo Economico. 42:167, pp. 377-404.

Negretto, G. (2006). “Minority Presidents and Democratic Performance in Latin America”. Latin American Politics and Society. 48:3, pp. 63-92.

Negretto G. L. (2013). Making Constitutions-Presidents, Parties and Institutional Choice in Latin America, New York: Cambridge University Press.

Nolte, D. (2003). “El Congreso Chileno y Su Aporte a la Consolidacion Democratica en Perspectiva Comparada”. Revista de Ciencia Politica. 23:2, pp. 43-67.

Nohlen, D. (1998). “Sistemas Electorales Presidenciales y Parlamentarios”. Tratado de Derecho Electoral Comparado de América Latina. (Ed. Nohlen, D., Zovatto, D., Orozco J. Thompson, J.). Mexico: Fondo de Cultura Económica, ss. 294-333.

O’Donnell, G. (1994). “Delegative Democracy”. The Journal of Democracy. 5:1.

O’Toole, G. (2007). Politics Latin America. Londra: Pearson Education.

Onar, E. (2005). “Türkiye’nin Başkanlık veya Yarı-başkanlık Sistemine Geçmesi Düşünülmeli midir?”. Başkanlık Sistemi. Ankara: Türkiye Barolar Birliği Yayınları, ss. 71-104.

Okandan, R. (1968). Umumi Amme Hukuku, İstanbul: Fakülteler Matbaası.

Olson, W., Woll, A. (1999). “Executive Orders and National Emergencies How Presidents Have Come to ‘Run the Country’ by Usurping Legislative Power”. Policy Analysis. ss. 1-29.

Onaindia, J. M. (2009). “Separacion de Poderes y Facultades Legislativas del Presidente”. Buenos Aires: Universidad de Buenos Aires (UBA).

Oppenheimer, A. (2015).  “La Felicidad de Costa Rica”, http://www.elnuevoherald.com/opinion-es/opin-col-blogs/andres-oppenheimer-es/article.html (e.t. 5.1.2018).

Ordeshook, P. C., Shevtsova, O. V. (1992). “Ethnic Heterogeneity, District Magnitude, and the Number of Parties”. Social Science Working Paper 809. California: California Institute of Technology-Pasadena, http://dlc.dlib.indiana.edu/dlc/bitstream/handle/10535/5773/Ethnic%20heterogeneity%20district%20magnitude%20and%20the%20number%20of%20parties.pdf?sequence=1, (e.t. 13.7.2018).

Orozco-Henriquez, J., Zovatto, D. (2009). “Alcance de los Poderes Presidenciales en los Paises Latinoamericanos”. Como Hacer Que Funcione El Sistema Presidencial. (Ed. Ellis, A., Orozco Henriquez, J.,  Zovatto, D.). Mexico: Universidad Nacional Autónoma de México Instituto Internacional Para La Democracia y La Asistencia Electoral México, ss. 45-101.

Ortega, C.,  Morata Garcia, B. (2002). Sistemas Electorales y Gobernabilidad en America Latina. Politea. No. 29, pp. 83-111.

Otele, O. M., Etyang, O. (2015). “Party Institutionalization in Africa: Kenya’s 2013 Elections in COmparative Perspective”. African Review. 42:1, pp. 29-57.

Oyugi, W. O. (2006). “Coalition Politics and Coalition Governments in Africa”. Journal of Contemporary African Studies. 24:1, pp. 53-79.

Öden, M. (2013). Seçmenlerin “Kişi Tercihi” Açısından Seçim Sistemleri. Ankara: Yetkin Yayınları.

Oder, B. E. (2005). “Türkiye’de Başkanlık ve Yarı Başkanlık Rejimi Tartışmaları: 1991-2005 Yılları Arasından Basına Yansıyan Öneri ve Tepkilerden Kesitler”. Başkanlık Sistemi. Ankara: Türkiye Barolar Birliği, ss. 31-71.

Öktem, K., Akkoyunlu, K. (2016). “Exit From Democracy: Illeberal Governance in Turkey and Beyonce”. Southeast European and Black Sea Studies. 16:4, pp. 469-480.

Öney, B., Selck, T. J. (2017). “Exploring the Level of Party System Institutionalization and Party System Type in Turkey: A Convergence with Established or New Democracies?”. Turkish Studies. 18:2, pp. 209-228.

Özbudun, E. (1964). “M. Duverger’nin “Siyasal Partiler”i ve Siyasal Partilerin İncelenmesinde Bazı Metodolojik Problemler”, AÜHF Dergisi, 21:1-4.

Özbudun, E., “İngiltere’de Parlamento Egemenliği Teorisi”, C. 25, s. 1, 1968, ss. 59-79.

Özbudun, E. (1968). “İngiltere’de Parlamento Egemenliği Teorisi”, 25: 1ss. 59-79.

Özbudun, E. (1981). “The Turkish Party System: Institutionalization, Polarization, and Fragmentation”. Middle Eastern Studies. 17:2, pp. 228-240.

Ergun Ö. (1985). “1961 ve 1982 Anayasalarında Kanun Hükmünde Kararnameler”. Anayasa Yargısı. ss. 227-238.

Özbudun, E. (2011). Türk Anayasa Hukuku. (12. Baskı). Ankara: Yetkin Yayınları.

Özbudun, E. (2012). “Türk Usulüne Göre Başkanlık Sistemi”, Milliyet, https://www.milliyet.com.tr/yazarlar/dusunenlerin-dusuncesi/turk-usulune-gore-baskanlik-sistemi-1641997, (e.t. 12.12.2018).

Özbudun, E. (2013). “Hükümet Sistemleri”. Yeni Türkiye Dergisi. Sa. 51.

Özbudun, E. (2013). Party Politics and Social Cleavages in Turkey. ABD: Lynne Rienner Publishers.

Özbudun, E. (2014). Türkiye’de Demokratikleşme Süreci. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.

Özbudun, E. (2016). Türkiye’de Parti ve Seçim Sistemi. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi yayınları.

Özer, A. (1981). Batı Demokrasilerinde ve Türkiye’de Hükümetin Kuruluş Yöntemleri. Ankara: Ankara İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi. Yayın No: 43.

Özer, A. (1997). Başkanlık Hükümeti Sistemi ve Bu Sistemin Türkiye Açısından Uygulanabilirliği. Ankara: Şekerbank,.

Özer, A. (2017). Anayasa Hukuku. (7. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.

Özkol, A. (1969). “Çağdaş Parlamenter Demokrasilerde Kuvvetli İcra Eğilimi”. AÜHFD. 26:1-2.

Özkul, F. (2013). “2007 Anayasa Değişikliği Sonrası Benimsediğimiz Hükümet Sisteminin Niteliği, Ülkemizde Uygulanabilirliği ve Başkanlık Sistemi Önerileri Üzerine Bir İnceleme”. Yeni Türkiye Dergisi. Sa. 51.

Özmen, Y. P. (2018). “Türk Parti Sisteminde Parçalanmışlık ve Seçimsel Dalgalanmalar”. Akademik Hassasiyetler.5:9 ss. 17-34.

Özsoy Boyunsuz, Ş. (2013). “Başkanlık Sisteminin Anayasal, Kurumsal, Davranışsal Dinamikleri ve Türkiye İçin Başkanlık Sistemi Tercihi”. Yeni Türkiye-Başkanlık Sistemi. Sa. 51.

Özsoy Boyunsuz, Ş. (2016a). “Siyasi Parti Sistemlerine Göre Başkanlık Rejiminin Türleri”. Amme İdaresi Dergisi. 49:3, ss. 1-40.

Özsoy Boyunsuz, Ş. (2016b).  “The AKP’s Proposal for a ‘Turkish Type of Presidentialism’ in Comparative Context”. Turkish Studies.,17:1, pp. 68-90.

Boyunsuz, Ş. (2017). Dünyada Başkanlık Sistemleri. İstanbul: İmge Kitabevi Yayınları.

Palanza, V., Sin, G. (2014). “Veto Bargaining and the Legislative Process in Multiparty Presidential Systems”. Comparative Political Studies. 47:5, pp. 766-792.

Park Jonghyun, “The Judicialization of Politics in Korea”, Asian Pasific Law & Policy Journal, Vol. 10, No. 1, 2008, pp. 62-113.

Parla, T. (2009). Türkiye’de Siyasal Rejimi (1980-1989). (6. Baskı). İstanbul: Deniz Yayınları.

Parra Ramirez, E. (2010). “Dinamicas de Cooperacion Politica en Sistemas Presidenciales de America Latina 2004-2009”. ICPS Working Papers 288. Barcelona: Institut de Ciecnias Politiques i Socials, ss. 3-28.

Parra Ramirez, E., Guevara Cobos, E. (2017).  “Multipartidismo y Gobiernos de Concertacion en Colombia (1998-2016)”. Espacios Publicos. 20:50, http://politicas.uaemex.mx/espaciospublicos/eppdfs/N50-2.pdf, (e.t. 4.5.2018).

Pasquino, G. (2007). “The Advantages and Disadvantages of Semi-Presidentialism. Semi-Presidentialism Outside Europe. (Ed. Elgie, R., Moestrup, S.). Londra: Routledge, pp. 14-30.

Payne, M. J. (2007a).  “Balancing Executive and Legislative Prerogatives: The Role of Constitutional and Party-Based Factors”. Democracies in Development-Politics and Reform in Latin America. Washington: Inter-American Development Bank, Harvard University, pp. 81-117.

Payne, M. J. (2007b). “Party Systems and Democratic Governability”. Democracies in Development-Politics and Reform in Latin America. Washington: Inter-American Development Bank, Harvard University, ss. 149-179.

Pekel, A. (2017). “Koalisyonlu Başkanlık Sistemi: Kolombiya”.  Dört Kıtada Başkanlık Sistemi. (Ed. Doğan, İ, Ünver, S.). Ankara: Astana Yayınları, ss. 266-294.

Perez-Liñan, A. (2007).  Presidential Impeachment and the New Political Instability in Latin America, New York: Cambridge University Press.

Perez-Liñan, A. (2000). “¿Juicio Político o Golpe Legislativo? Sobre las Crisis Constitucionales en los Años Noventa”. America Latina Hoy. Vol. 26, pp. 67-74.

Perez-Liñan, A. Polga-Hecimovich, J. (2012). “Political Elites, Democratic Breakdown, and Presidential Instability in Latin America”. ponencia, XXII International Political Science Association (ipsa) Conference, Madrid, 8-12 Temmuz;  XLIV International Congress of Americanists (ica). Viena: 15-20 Temmuz, 2012.

Pérez-Liñán, A. (2016). “Brasil: Es Preciso Repensar el Juicio Político”. Clarin. https://www.clarin.com/opinion/Brasil-preciso-repensar-juicio-politico_0_E1v_XG8xb.html, (e.t. 31.1.2019)..

Pereira, C., Muller, B. (2004). “The Cost of Governing: Strategic Behavior of the President and Legislators in Brazil’s Budgetary Process”. Comparative Political Studies. 37:7, pp. 781-815.

Pereira, C., Power, T. J., Rennó, L. (2005). “Under What Conditions Do Presidents Resort to Decree Power? Theory and Evidence from the Brazilian Case”. The Journal of the Politics. 67:1, pp. 178-200.

Pereira, C., Power, T. J., Rennó, L. (2008). "Agenda Power, Executive Decree Authority, and The Mixed Results Of Reform In The Brazilian Congress". Legislative Studies Quarterly. 33:1, pp, 5-33.

Pereira, C., Mejia-Acosta, A. (2010). “Policymaking in Multiparty Presidential Regimes: A Comparison Between Brazil and Ecuador”. Governance - An International Journal of Policy, Administration, and Institutions. 23:4, pp. 641–666.

Pereira, C., Melo, M. (2011). “The Political Economy of Budgeting in Latin America-Procedures, Oversight, and Participation”. Caf Documentos de Trabajo. https://scioteca.caf.com/bitstream/handle/123456789/229/201113Pereira.pdf?sequence=1&isAllowed=y, (e.t. 20.02.2019).

Pfiffner, J. (2011).  The Modern Presidency. (6. Baskı). ABD: Wadsworth Cengage Learning.

Polga-Hecimovich, J. (2014). “¿Hacia Una Superacion de Cleavage Regional? La Nacionalizacion de los Partidos Politicos Ecuatorianos Desde el Retorno a la Democracia”. America Latina Hoy. Vol. 67, 2014, pp. 91-118.

Polga-Hecimovich, J. (2019).  “Juan Guiadó y Venezuela…¿Evitan el Golpe de Estado?”. Oraculus/Polirica y Gobierno. https://oraculus.mx/2019/01/31/juan-guiado-y-venezuelaevitan-el-golpe-de-estado/, (e.t. 1.2.2019).

Ponce, A. F. (2016). “Strong Presidents, Weak Parties, and Agenda Setting: Lawmaking in Democratics Peru”. Legislative Institutions and Lawmaking in Latin America. (Ed.  Aleman, E., Tsebelis, G.) New York: Oxford University Press, ss. 175-199.

Posner, D. N., Young, D. (2007). “The Institutionalization of Political Power in Africa”. Journal of Democracy. 18:3, pp. 126-140.

Power, T. (1998). “The Pen is Mightier Than the Congress”. Executive Decree Authortiy, (Ed. Carey, J. M., Shugart,M. S.), ABD: Cambridge University Press.

Timothy J. Power, “Optimism, Pessimism, and Coalitional Presidentialism: Debating the Institutional Design of Brazilion Democracy”, Journal of the Society for Latin American Studies, 2009.

Praça, S., Lopez, M., Belmar, T. (2017). “The Informal Foundations of Coalition Management in Brazil”. https://cienciapolitica.org.br/system/files/documentos/eventos/2017/02/processos-orcamentarios-ambientes-alta-informalidade-brasil.pdf, (e.t. 20.02.2020.

Protsyk, O. (2011). “Semi-Presidentialism in Western Europe”. Semi-Presidentialism and Democracy. (Ed. Elgie, R., Moestrup, S., Wu, Y.) Londra: Palgrave MacMillian, pp. 98-117.

Protsyk, O. (2006). “Intra-Executive Competition Between President and Prime Minister: Pattern of Institutional Conflict and Cooperation under Semi-Presidentialism”. Political Studies. Vol. 54, pp. 219-244.

Protsyk, O. (2005). “Prime Minister’s Identity in Semi-presidential Regimes: Constitutional Norms and Cabinet Formation Outcomes”. European Journal of Political Research. Vol. 44, pp. 721-745.

Quiroga Lavie, H. (1991). Derecho Constitucional Latino Americano. Mexico: Universidad Nacional Autonoma de Mexico.

Raile, E. D., Pereira, C., Power, T. (2010). “The Executive Toolbox: Building Legislative Support in a Multiparty Presidential Regime”. Political Research Quartely. 64:2, pp. 323–334.

Reich, G. (2002). “Executive Authority in Brazil: How Reactive Legislators Influence Policy”. Legislative Studies Quartely. 27:1,pp. 5-31.

Reif, K., Schmitt, H. (1980). “Nine Second-Order National Elections - A Conceptual Framework For The Analysis of European Election Results”. European Journal of Political Research. 8:1, pp. 3-44.

Remington, T. F. (2007). “The Russian Federal Assembly, 1994-2004”. The Journal of Legislative Studies. 13:1, pp. 121-141.

Remington, T. F., Smith, S. S., Haspel, M. (1998). “Decrees, Laws, and Inter-Branch Relations in the Russian Federation”. Post-Soviet Affairs. 14:4, pp. 287-322.

Reniu J. (2008). Los Gobiernos de Coalicion en Los Sistemas Presidenciales de Latinoamerica: Elementos Para el Debate. Documentos CIDOB. America Latina. No. 25.

Reniu, J. M., Albala, A. (2012). “Los Gobiernos de Coalicion y Su Incıdencia Sobre los Presidencialismos Latinoamericanos: El Caso del Cono Sur (1)”. Revista de Estudios Politicos. pp. 101-150.

Reniu Vilamala, J. M. (2008). “Los Gobiernos de Coalicion en los Sistemas Presidenciales de Latinoamerica. Elementos para el Debate”. Documentos CIDOB America Latina 25, Barcelona, ss. 5-32.

Resnick, D. (2014). “Compromise and Contestation: Understanding the Drivers and Implications of Coalition Behaviour in Africa”. Journal of African Elections. (Ed. Kadima, D.) . 13:1, pp. 43-65.

Riggs, F. (1988). “The Survival of Presidenialism in America: Para-constitucional Practises”. International Political Science Review. 9:4, pp. 247-278.

Riker, W. (1962). The Theory of Political Coalitions. New Heven and London: Yale University Press.

Rocha, A. B. (2011). Los Decretos de Urgencia de Alan Garcia: El Abuso y la Usurpacion de la Facultad Legislativa por Parte del Poder Ejecutivo. Lima: Instituto de Degensa Legal-Justicia Viva.

Rodriguez O., J. E. (2010). La Influencia de la Emancipacion de Estados Unidos en la Indepencia de Hispanoamerica. Procesos Revista Ecuatoriana de Historia, Quito, pp. 25-43.

Rose-Ackerman, S., Desierto, D. A., Volosin, N. (2011). “Hyper-Presidentialism: Separation of Powers without Checks and Balances in Argentina and Philippines”. Berkeley Journal of International Law. 29:1, pp. 246-333.

Rosenn, K. (1990). “The Success of Constitutionalism in the United States and Its Failure in Latin America: An Explanation” Miami International American Law Review. 22:1/2, pp.1-28.

Rybiy, O. (2013). “Party System Institutionalization in Ukraine”. Demokratizatsiya, 21:3, pp. 401-423.

Sağlam, F. (1984). “Kanun Hükmünde Kararname Çıkarma Yetkisinin Sınırları-Uygulamanın Yaygınlaşmasından Doğabilecek Sorunlar”. Anayasa Yargısı. ss. 261-271.

Saiegh Sebastian, Ruling by Statues, Cambridge University Press, New York, 2011.

Sala, B. R. (1998). “In Search of the Administrative President-Presidential ‘Decree’ Powers and Policy Implementation in the United States”. Executive Decree Authority. (Ed. Carey, J. M., Shugart, M. S.), ABD: Cambridge University Press.

Samuels, D. J. (2002). “Progressive Ambition, Federalism and Pork-Barreling in Brazil”. Legislative Politics in Latin America. (Ed. Morgenstern, S., Nacif, B.), New York: Cambridge University Press, ss. 315-341.

Samuels, D. J., Shugart, M. S. (2003). “ Presidentialism, Elections and Representation”. Journal of Theoretical Politics. 15:1, pp. 33-60.

Samuels, D. J. (2008).“Political Ambitions, Candidate Recruitment and Legislative Politics in Brazil”. Pathways to Power Politics Recruitment and Candidate Selection in Laitn America. Pennsylvania: The Pennsylvania State University Press.

Samuels, D., Shugart, M. S. (2010). Presidents, Parties, and Prime Ministers-How the Separation of Powers Affects Party Organization and Behavior. New York: Cambridge Press.

Santiso, C., Belgrano, A. G. (2004). “Legislative Budget Oversight in Presidential Systems: Governance of the Budget in Peru”. XVI Regional Seminar on Fiscal Policy organised by the Economic Commission on Latin America and the Caribbean (ECLAC). Santiago de Chile, https://www.cepal.org/ilpes/noticias/paginas/6/13526/CarlosSantiso.pdf (e.t. 25.4.2018).

Santiso, C. (2004). “Budget Institutions and Fiscal Responsibility Parliaments and the Political Economy of the Budget Process in Latin America”. World Banks Institute. Washington.

Santos, M. L., Pérez-Lıñán, A., García Montero, M., “El control Presidencial de la Agenda Legislativa en América Latina”. Revista de Ciencia Política. 34:3, pp. 511-536.

Sarasola, I. F. (2004). La Constitucion Espanola de 1812 y su Proyeccion Europea e Iberoamericana, Biblioteca Virtual Universal de Cervantes, 2004) http:// www.cervantesvirtual.com/FichaObra.html?Ref=12956&portal=56, (e.t. 19.8.2018).

Sargentich, T. O. (1993). “The Presidential and Parliamentary Models of National Government”. American University International Law Review. Vol: 8, pp. 579-592.

Sarıca, R. (1943). Türkiye’de İcra Uzvunun Tanzim Salahiyeti. İstanbul, Türk Hukuk Kurumu.

Sartori G., (1993). “Neither Presidentialism nor Parliamentarism”. The Failure of Presidential Democracy, The Baltimore, Londra: John Hopkins University Press, pp. 106-119.

Sartori, G. (1996). Demokrasi Teorisine Geri Dönüş. Çev. Tuncer Karamustafaoğlu, Mehmet Turhan. Ankara: Yetkin Yayınları.

Sartori, S. (1997). Karşılaştırmalı Anayasa Mühendisliği. (Çev. Özbudun, E.). Ankara: Yetkin Yayınları.

Sartori, G. (2005). Parties and Party Systems. Essex: ECPR Press.

rı, S. (1980). Parlamenter Demokrasilerde Koalisyon Hükümetleri. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.

Sayarı, S. (2008). “Non-Electoral Sources of Party System Change in Turkey”. Prof Dr Ergun Özbudun’a Armağan-Cilt 1. Ankara: Yetkin Yayınları, pp. 399-417.

Sayarı, S., Hasanov, A. (2008). “The 2007 Elections and Parliamentary Elites in Turkey: The Emergence of a New Political Class?”. Turkish Studies. 9:2, pp. 345-361.

Sayarı, S. (2014). “Interdisciplinary Approaches to Political Clientelism and Patronage in Turkey”. Turkish Studies. 15:4, pp. 655-670.

Schmitt, C. (2014). Parlamenter Demokrasinin Krizi. (3. Baskı). Ankara: Dost Kitabevi.

Schmitt, C. (2016). Siyasi İlahiyat. (5. Baskı). Ankara: Dost Kitabevi.

Schmitt, G. (1998).  “Presidential Usurpation or Congressional Preference? The Evolution of Executive Decree Authority in Peru”.  Executive Decree Authority. (Ed. Carey, J. M., Shugart, M. S.), ss. 104-141.

Schor, M. (2006). “Constitutionalism Through the Looking Glass of Latin America”. Texas International Law Journal. Vol.41, pp. 1-38.

Schwindt-Bayer, L. (2010). “How Presidents Legislate: Agenda Control and Policy Success in Costa Rica”. Working Paper, Kellog Institute. https://kellogg.nd.edu/sites/default/files/old_files/documents/369_0.pdf (e.t. 10.10.2019).

Shukan, I. (2009). “Political Parties, Parliamentary Discipline and “Imperative Mandate” in Ukraine (1998-2008). Workshop: Institutional Design of Parliamentary Rules and Party Politics. ECPR Joint Sessions.

Secretaría de Jurisprudencia. (2010). Año del Bicentenario-Corte Suprema de Justicia de ila Nación- “Decretos de Necesidad y Urgencia”. Buenos Aires: Corte Suprema de Justicia de la Nación.

Sedelius, T. Mashtaler, O. (2013). “Two Decades of Semi-presidentialism: Issues of Intra-executive Conflict in Central and Eastern Europe 1991-2011”. East European Politics. Vol. 29, pp. 109-134.

Sedelius, T., Berglund, S. (2012). “Towards Presidential Rule in Ukraine: Hybrid Regime Dynamics Under Semi-presidentialism”. Baltic Journal of Law. 5:1,pp. 20-45.

Sedelius, T., Linde, J. (2018). “Unravelling Semi-presidentialism: Democracy and Government Performace in Four Distinct Regime Types”, Democratization, 25: 1, pp. 136-157.

Serrafero M. D. (2013). “Hacia Una Nueva Vicepresidencia. Reflexiones Desde el Caso Norteamericano”. Revista de Derecho Politico. No. 88, pp. 367-392.

Serrafero, M. D. (2018a). “Siete Cuestiones en Torno de la Teoria de las Caidas Presidenciales”, Politica y Gobierno. 25: 2, pp. 403-440.

Serrafero, M. D. (2018b). “La Vicepresidencia y las Coaliciones Politicas: El Caso de Argentina”. Revista de Sociologia e Politica. 26:65, pp. 15-38.

Sevinç, M. (2002). “Güncel Gelişmelerin Işığında, 1982 Anayasası’na Göre Cumhurbaşkanı”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. 57:2, s. 109-137.

Shebaltseva, A. (2008). “Is Russia a Constituional Democracy? Check and Balances in the Russian Constitutional System”. Yüksek Lisans Tezi, Budapeşte: Central European University.

Shin, E. (2015). “A Model of Pre-Electoral Coalition Formation”. https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2664408, (e.t. 14.10.2018).

Shugart, M. S., Carey, J. (1992). Presidents and Assemblies. New York: Cambridge University Press.

Shugart, M. S. (1993). “Of Presidents and Parliaments”. East European Constitutional Review. 2:1.

Shugart, M. S. (1995). “The Electoral Cycle and Institutional Sources of Divided Presidential Government”. American Political Science Review. 89:2, pp. 327-343.

Shugart, M. S., Mainwaring, S. (1997a). “Presidentialism and Democracy in Latin America: Rethinking the Terms of the Debate”. Presidentialism and Democracy in Latin America. (Ed. Mainwaring, S., Shugart, M. .). ABD: Cambridge University Press.

Shugart, M. S. (2005). “Semi-Presidential Systems: Dual Executive and Mixed Authority Patterns”. French Politics. Vol. 3,pp. 323-351.

Shugart Matthew Soberg, “Comparative Executive-Legislative Relations”, The Oxford Shugart, M. S. (2006). “Comparative Executive-Legislative Relations”. The Oxford Handbook of Political Institutions. (Ed. Rhodes, R. A. W.,  Binder, S. A. , Rockman, B. A.).  UK: Oxford University Press, ss. 344-366.

Skach, C. (2005). Borrowing Constitutional Designs,- Constitutional Law in Weimar Germany and the French Fifth Republic. ABD: Princeton University Press.

Skach, C. (2007). “The Newest Seperation of Powers: Semipresidentialism”. Vol. 5, pp. 93-121.

Siaroff, A. (2003) “Comparative Presidencies: The Inadequanct of the Presidential, Semi-Presidential and Parliamentary Distinction”. European Journal of Political Research. Vol. 42, pp. 287-312.

Siavelis, P. (1997). “Executive-Legislative Relations in Post-Pinochet Chile: A Prelimniary Assesment”. Presidentialism and Democracy in Latin America. (Ed. Mainwaring, S., Shugart, M. S.) New York: Cambridge University Press, s. 321-363.

Siavelis, P. (2001). “Chile: Las Relaciones Entre el Poder Ejecutivo y Poder Legislativo Despues de Pinochet”. Tipos de Presidencialismo y Coaliciones Politicas en America Latina. (Ed. Lanzaro, J.) Buenos Aires: CLASCO,.

Siavelis, P. M.; “Chile: The Unexpected (and Expected) Consequences of Electoral Engineering”, The Politics of Electoral Systems, (Ed: Michael Gallagher, Paul Mitchell), Oxford University Press, New York, 2006.

Siavelis, P., Morgenstern Scott,”Candidate Recruitment and Selection in Latin America: A Framework for Analysis”, Latin American Politics and Society, Vol. 50, No. 4, 2008.

Sigelman Lee, Wahlbeck Paul J, “’The Veepstakes’: Strategic Choice in Presidential Running Mate Selection”, American Publical Science Review, V. 91, No. 4, 1997, pp. 855-864.

Slater Dan, “Party Cartelization, Indonesian-Style: Presidential Power-Sharing and the Contingency of Democratic Opposition”, Journal of East Asian Studies, Vol. 18, 2018, pp. 23-46.

Slater Dan, Simmons Erica, “Coping by Colluding: Political Uncertainty and Promiscuous Powersharing in Indonesia and Bolivia”, COmparative Political Studies, Vol. 46, No. 11, 2012, pp. 1366-1393.

Solak Mehmet, “Koalisyoncu Başkanlık Sistemi: Brezilya”, Karşılaştırmalı Hükümet Sistemleri-Başkanlık Sistemi (ABD, Arjantin, Azerbaycan, Brezilya ve Nijerya Örnekleri), TBMM Basımevi, Ankara, 2015.

Soldevilla Fernando Tuesta, “Sistemas electorales en América Latina”, C. 42, ss. 211-225, http://www.corteidh.or.cr/tablas/R06749-9.pdf (e.t. 5.7.2018).

Soysal Mümtaz, 100 Soruda Anayasanın Anlamı, Gerçek Yayınevi, 6. Baskı, İstanbul, 1986.

Söyler Yasin, Yeni Başkanlık Sisteminde Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi, Seçkin Kitabevi, 2018, Ankara.

Spiller Pablo T., Tommasi Mariano, “Political Institutions, Policymaking Process, and Policy Outcomes in Argentina”, Policymaking in Latin America-How Politics Shapes Polities, Ed. Ernesto Stein, Mariano Tommassi, Pablo T. Spiller, Carlos Scartascini, David Rockefeller Cemter For Latin American Studies-Inter American Development Bank, Harvard University, 2007, ss. 69-111,

Spoon Jae-Jae, West Karleen Jones, “Alone or Together? How Institutions Affect Party Entry in Presidential Elections in Europe andSouth America”, Party Politics, C. 21, Sa. 3, 2015, ss. 393-403.

Stepan Alfred, Skach Cindy, “Constitutional Frameworks and Democratic Consolidation: Parliamentarianism versus Presidentialism”, World Politics, C. 46, Sa. 1993, ss. 1-22.

Stephens Otis H Jr, Schep II John M, American Constitutional Law Volume I, Thomson and Wadsworth, 4. Baskı, 2008.

Stokes William S., “Parliamentary Government in Latin America”, The American Political Science Review, Vol. 89, No. 3, 1945, pp. 522-536.

Stoll, H. (2015). “Presidential Coattails: A Colser Look”. Party Politics. 21:3, pp. 417-427.

Stott D. A. (2019). “Indonesia’s 2019 Elections: Democracy Consolidated?”. The Asia-Pacific Journal. 17:5, pp. 1-19.

Strøm, K., Swindle, S. M. (2002). “Strategic Parliamentary Dissolution”. The American Political Science Review. 96:3, pp. 575-591.

Su, T. (2018). “The Effect of Electoral System and Election Timing on Party System and Government Type: a Cross-Country Study of Presidential and Semi-presidential Democracies”. The IPSA, 24.07.2018 tarihinde Dünya Paneli’nde Sunulan Bildiri. https://www.ipsa.org/sites/default/files/ipsaevents/wc2018/papers/paper-104067-2018-07-01t003153-0400.pdf (e.t. 18.10.2018),

Suleiman, N. E. (1994). “Presidentialism and Political Stability in France” The Failure of Presidential Democracy. (Ed. Linz, J. J., Valenzuela, A.). Baltimore and Londra: John Hopkins Universty Press, pp. 137-165.

Suroyo, G.  (2019). “Indonesian president's coalition to win parliament majority: survey”. Reuters. https://www.reuters.com/article/us-indonesia-election-parliament/indonesian-presidents-coalition-to-win-parliament-majority-survey-idUSKCN1R207X, (e.t. 4.5.2019).

Şahin, K. (2001). Yasamanın Yürütme ve Yargı Üzerindeki Kılıcı, İstanbul: Beta Yayınevi.

Şirin, T. (2019). Karşılaştırmalı Anayasa Hukuuknda Kanun Kavramı. İstanbul: Onikilevha Yayınları.

Tan, T. (1995). Türk Hukukunda Kanun Hükmünde Kararname Uygulaması Ve Sorunlar. AÜSBFD, ss. 335-353.

Ta Tan, T. Gözübüyük, Ş. (2014). İdare Hukuku Cilt I. (10. Baskı). Ankara: Turhan Kitabevi.

Martin, T. (2006). “From Crisis to Collapse of the Party Systems and Dilemmas of Democratic Representation: Peru and Venezuela”. The Crisis of Democratic Representation in the Andes. (Ed. Mainwaring, S., Bejarano, A. M., Leongomez, E. P.). California: Stanford University Press, ss. 47-78.

Tanilli, S. (1981). Devlet ve Demokrasi-Anayasa Hukukuna Giriş, İstanbul: Fakülteler Matbaası.

Tanör, B. (2013). İki Anayasa. (5. Baskı). İstanbul: XII Levha Yayıncılık.

Taş, H. (2015). “Turkey-From Tutelary to Delegative Democracy”. Third World Quartely. 36:4, pp. 776-791.

Tavits M. (2009). Presidents with Prime Ministers: Do Direct Elections Matter?. Oxford: Oxford University Press.

Teehankee, J. (2002). “Electoral Politics in Philippines”. Electoral Politics in Southeast and East Asia. ss. 149-202.

Teziç, E. (1980). “Batı Demokrasilerinde Yürütmenin Üstünlüğü ve Yeni Kurumlar Dengesi”. İdare Hukuku ve İlimler Dergisi. Sa. 2, ss. 91-106.

Teziç, E. (2005). Anayasa Hukuku. (10. Baskı). Ankara: Beta Yayınevi. 2005.

Teziç, E. (2013). “Başkanlık Rejimini Anlamak” Yeni Türkiye-Başkanlık Sistemi, Sa. 51.

Thames, F. (2007). “Discipline and Party Institutionalization in Post-Soviet Legislatures”. Party Politics. 13:4, pp. 456–477.

Toloza Castillo, M., Maureira, S. T. (2017). “Amigos Cerca, Enemigos Mas Cerca: El Gobierno de Sebastian Piñera y Las Dinamicas Legislativas en Chile”. Revista Uruguaya de Ciencia Politica. 26:1, pp.131-149.

Toros, E.  (2014). “Social Indicators and Voting: The Turkish Case”, Social Indicators Reseaerch. Vol. 115, no. 3, pp. 1011-1029.

Tortolero Cervantes, F.  (2018). “El Modelo Mexicano de Gobiernos de Coalicion”, UNAM, https://archivos.juridicas.unam.mx/www/bjv/libros/10/4828/33.pdf, (e.t. 7.10.2019).

Troxel, T. A. (2003). Parliamentary Power in Russia, 1994-2001. New York: Palgrave Macmillan.

Tsebelis G. (1995). “Decision-making in Political Systems: Veto Players in Presidentialism, Parliamentarism, Multicameralism and Multipartyism. British Journal of Political Science. Vol. 25, pp. 289-325.

Tunaya, T. Z. (1975). Siyasi Müesseseler ve Anayasa Hukuku. (3. Baskı). İstanbul: Sulhi Garan Matbaası.

Tunç, H. (1997). Parlamento İçi Muhalefet, Konya: Cemre Yayınevi.

Tunç, H. (2018a). Anayasa Hukuku Genel Esaslar. Ankara: Gazi Kitabevi.

Tunç, H. (2018b). Türk Anayasa Hukuku Ders Kitabı. Ankara: Gazi Kitabevi.

Tunç, H., Bilir, F., Yavuz, B. (2015). Türk Anayasa Hukuku. (6. Baskı). Adalet Yayınevi.

Tunç, H., Erdoğan, M. (2016). “Demokrasilerde Seçim Sisteminin Parti Sistemi Üzerindeki Etkisi (Karşılaştırmalı Bir İnceleme)”. Ombdusman Akademik Dergisi. Sa. 4, ss. 13-81.

Tunç, H., Yavuz, B. (2009). “Avantaj ve Dezavantajlarıyla Başkanlık Sistemi”. TBB Dergisi. Sa. 81, ss. 1-39.

Tunçay, M. (1985). Batıda Siyasi Düşünceler Tarihi-1 Seçilmiş Yazılar-Eski ve Orta Çağ. Teori Yayınları.

Turan, İ. (1985). “Changing Horses in Midstream: Party Changers in the Turkish National Assembly”. Legislative Studies Quarterly. 10:1.

Turan, İ. (2003). “Volatility in Politics, Stability in Parliament: An Impossible Dream? The Turkish Grand National Assembly During the Last Two Decades”. The Journal of Legislative Studies. 9:2, pp. 151-176.

Turan, İ. (2013). “Başkanlık Sistemi ve Ülkemizde Başkanlık Sistemi Tartışmaları”. Yeni Türkiye Dergisi. Sa. 51.

Menaf, T. (2018). “Türkiye’nin Yeni Yönetim Düzeni: Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi”. Social Sciences Research Journal. 7:3, pp. 42-91.

Turhan M. (1989). Hükümet Sistemleri ve 1982 Anayasası. Diyarbakır: Dicle Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları.

Turhan, M. (1992). “Olağanüstü Hallerde Çıkarılabilecek Kanun Hükmünde Kararnameler”. Amme İdaresi Dergisi. 25:3, ss. 13-36.

Turinay, F. (2015). “Tek Başlı Parlamentarizm’ Kavramının Doğuşu: Güney Afrika’Nın Hükümet Sistemi”. TBB Dergisi. Sa. 119, ss. 63-86.

Türk, H. S. (2006). “Seçim, Seçim Sistemleri ve Anayasal Tercih”. Anayasa Yargısı. C. 23, ss. 75-113.

Ufen, A. (2007). “Political Party and Party System Institutionalization in Southeast Asia: A Comparison of Indonesia, the Philippines, and Thailand”. Giga Research Programme: Legitimacy and Efficiency of Political Systems. No. 44.

Uggla F. (2016). “Vice-presidents in Latin America: Between Bridge-building and Betrayal”. https://www.researchgate.net/publication/303857672, (e.t. 13.5.2019). 

Ulusoy, A. (2016). “Aralık 2016 Anayasa Teklifi Neler Getiriyor, Neler Götürüyor?”. http://www.anayasa.gen.tr/ulusoy-anayasa-degisikligi.pdf, (e.t. 27.1.2019).

Uluşahin, N. (1999). Anayasal Bir Tercih Olarak Başkanlık Sistemi. Ankara: Yetkin Kitabevi.

Uluşahin, N. (2007). “Saf Hükümet Sistemleri Karşısında İki Başlı Yürütme Yapılanması”. Ankara: Yetkin Yayınevi.

Uluşahin, N. (2013). Cumhurbaşkanının Halk Tarafından Seçilmesinin Siyasal Sistemimize Etkileri: Türkiye’de Hükümet Sisteminin Geçirdiği Dönüşüm ve Geleceğe Yönelik Beklentiler”. Yeni Türkiye Dergisi. Sa. 51.

Unakıtan, K. (2008). “Bütçe Sürecinde Parlamentonun Değişen Rolü”. Bütçe Sürecinde Parlamentonun Değişen Rolü-Uluslararası Sempozyum. Afyonkarahisar: TBMM Plan ve Bütçe Komisyonu.

Ülgen, Ö. (2018). “Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Niteliği ve Türleri”. Galatasaray Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 2018/1, ss. 3-41.

Üskül, M. Z. (2013). “Başkanlık Sistemi mi Neden?”. Yeni Türkiye Dergisi. Sa. 51.

Ülgen Adadağ, Ö. (2019). “Kanun-Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi İlişkisinin Yargısal Denetimine Yönelik Sorunlar”. Anayasa Yargısı Dergisi. 36:1, ss. 261-277.

Valenzuela, A. (2004). “Latin American Presidencies Interrupted”. Journal of Democracy. 15:4, pp. 5-19.

Valiño, S. (2010). “Poderes Presidenciales y Estabilidad Democrática En Costa Rica, Chile Y Uruguay”. Universidad de la República Facultad de Ciencias Sociales Licenciatura en Ciencia Politica. colibri.udelar.edu.uy, (e.t. 16.7.2018).

Vargas, A. B. (2016). “Presidencialismo y El Poder Presidencial en el Proceso Legislativo Chileno”. Revista Chilena de Derecho. 43:2, pp. 369-400.

Vivacqua, L. E. (2013). “Potestades Normativas del Ejecutivo. La ‘Zona Gris’ Entre Los Decretos Autonomos y Las Facultades Del Congreso”. Estudions de Derecho Publico. (Ed. Spota, A. A.). Buenos Aires: Asociacion de Docentes-Facultad de Derecho y Ciencias Sociales, ss. 271-282.

Vedel, G. (1993). “Temel Hukuki Seçenekler”, BDT Ülkelerinde Demokrasiye Geçiş ve Anayasa Yapımı. (Çev. Özbudun, E., Köker, L.). Ankara:  Türk Demokrasi Vakfı.

Vela, E., Ruiz, G., Garcia, S., Roca, P. (2014). “La Disciplina y Efectividad de las Bancadas de Oposicion en el Parlamento en los Casos de Interpelaciones Durante los Gobiernos de Toledo, Garcia y Humala (2001-2013). Politai: Revista de Ciencia Politica, No. 8, pp. 99-128.

Velásquez, M. O., Abarzúa C. Z. (2016). “Análisis de la Relación Entre El Presidencialismo y El Sistema Electoral Chileno”. Unıversidad De Chile Facultad de Derecho, Santiago, Chile, http://repositorio.uchile.cl/bitstream/handle/2250/143139/An%C3%A1lisis-de-la-relaci%C3%B3n-entre-el-presidencialismo-y-el-sistema-electoral-chileno.pdf?sequence=1 (e.t. 4.7.2018). 

Ventura A. (2004). “Los Decretos de Necesidad y Urgencia: Un Salto a la Vida Aconstitucional”. Revista Latinoamericana de Derecho. Y. 1, Sa. 1, pp. 517-575.

Verney, D.V. (1992[1959]). “Parliamentary Government and Presidential Government”. Parliamentary Versus Presidential Government. (Ed. Lijphart, A.) Oxford: Oxford University Press, pp. 31–47.

Vile, M.J.V, (1998). Constitutionalism and Separation of Power. (Second Edition).  Indianapolis: Liberty Fund.

Wahman, M. (2010). “Offices and Policies-Why do Oppostional Parties Form Pre-Electoral Coalitions in Authoritarian Regimes?”. Paper Prepared for Delivery at the APSA Annual Meeting. Washington, https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=1642955, (e.t. 10.10.2019).

Wahman, M. (2012). “Opposition Coalitions and Democratization by Election”. Government and Opposition. pp. 1-30.

Wang, T.Y. , Cheng, S. F. (2016) “Presidential Approval, Coattail, and Electoral Succes: An Analysis of Taiwan’s 2016 Legislative Election”. Taiwan Democracy Symposiom-Tainwan Elections in 2016 and Beyond. Dallas: University Texas at Dallas, 201 (Draft).

Ware A. (1996). Political Parties and Party Systems. Oxford: Oxford University Press.

Ware, A. (2001). “Divided Government in the United States”. Divided Government in Comparative Perspective. (Ed. Elgie, R.), Oxford: Oxford University Press.

Warwick, P. (1994). Government Survival in Parliamentary Democracies. ABD: Cambridge University Press.

Wyatt, A. (1999). The Limitations on Coalition Politics in India: the Case of Electoral Alliances in Uttar Pradesh”. Commonwealth and Comporative Poliitcs, 37:2.

Weldon, J. A. (2002). “The Legal and Partisan Framework of the Legislative Delegation of the Budget in Mexico”. Legislative Politics in Latin America, (Ed. Morgenstern, S., Nacif, B.). New York: Cambridge University Press, ss. 377-413.

West, K. J., Spoon, J. J. (2012). “Credibility Versus Competitiom: The Impact of Party Size on Decisions to Enter Presidential Elections in South America and Europe”. Comparative Political Stıdies. 46: 4, pp. 513-539.

West, K. J., Spoon, J. J. (2017). “Coordination and Presidential Coattails: Do Parties’ Presidential Entry Strategies Affect Legislative Vote Share?”. Party Politics. 23: 5, pp. 578-588.

Wetzel, A. C.  (2007). “Beyond the Zone of Twilight: How Congress and the Court Can Minimize the Dangers and Maximize the Benefits of Executive Orders”. Valparaiso Univerisity Law Review. 42:1, pp. 385-430.

Williams, M. E. (2006). “Escaping the Zero-Sum Scenario: Democracy versus Technocracy in Latin America”. The Academy of Political Science. 121: 1, pp. 119-139.

Withmore, S. (2003). “Faction Institutionalization and Parliamentary Devvelopment in Ukraine”. Journal of Communist Studies and Transition Politics. 19: 4, pp. 41-64.

Wolinetz, S. B. (2002). “Beyond the Catch-All Party: Approaches to the Study of Parties and Party Organization in Contemporary Democracies”. Political Parties: Old Concepts and New Challenges. (Ed. Gunther, R., Montero J. R., Linz, J. J.). Oxford: Oxford University Press, s. 136-165.

Yağcı, M. (2015). “Indonesian Presidential System and Lessons for Turkey”. Rising Powers in the Global Governance.  http://risingpowersproject.com/indonesian-presidential-system-lessons-turkey/, (e.t. 2.5.2019).

Yalansız, N. (2006). Türkiye’de Koalisyon Hükümetleri 1961-2002. İstanbul: Büke Kitapları.

Yavuz, B. (2007). Parlamenter Hükümet Sistemlerinde ve 1982 Anayasasında Başbakanın Konumu. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.

Yavuz, B. (2007). “Çeşitli Parlamenter Hükümet Sistemi Uygulamalarında ve Türkiye’de Başbakanın Göreve Gelmesi”. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 11: 1-2, ss. 1219-1243.

Yavuz, B. (2008). “2007 Anayasa Değişikliğinin Doğurduğu Tereddütler ve Çözüm Yolları”. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 12: 1-2, ss. 1173-1213.

Yavuz, B., Bayındır,  S. (2014). “Cumhurbaşkanının Bakanlar Kuruluna Başkanlık Etmesi Tartışmaları ve Sistem Arayışı”. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 18:3-4, 2014, pp. 434-457.

Yazıcı, S. (2002). Başkanlık ve Yarı-Başkanlık Sistemleri Türkiye İçin Bir Değerlendirme, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları 23.

Yazıcı, S. (2017). Başkanlık ve Yarı-Başkanlık Sistemleri Türkiye İçin Bir Değerlendirme. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları 23.

Yazıcı, S. (2005). “Başkanlık Sistemleri: Türkiye İçin Bir Değerlendirme”, Başkanlık Sistemi. Ankara: Türkiye Barolar Birliği Yayınları,  ss. 125-145.

Yeniay, L., Yeniay, G. (2019). “Türk Hukukunda Yürütme Organının Düzenleme Yetkisi ve Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi”. Anayasa Yargısı Dergisi. 36:1,  ss. 105-138.

Yıldırım, T. (2019). “İdarenin Kanuniliği İlkesi Bağlamında Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Anayasal Sınırı”. Anayasa Yargısı Dergisi. 36:1.

Yıldız, A. (2019). “Cumhurbaşkanlığı Sisteminde Cumhurbaşkanının Sorumluluğu Meselesi”. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 19:1, ss. 1-20.

Yılmaz, H. (2014). “Türk Hukukunda Düzenleme Yetkisinin Tarihsel Gelişimi ve Niteliği”. TBB Dergisi. C. 110, ss. 219-240.

Ylarri, J. S. (2015). “La Divison de Poderes en La Emergencia Economica en Argentina”. Revista Mexicana de Derecho Constitucional. No. 32, pp. 235-262.

Yokuş, S. (2013).  “Hükümet Sistemini Demokrasi Ekseninde Tartışmak”. Yeni Türkiye Dergisi. Sa. 51.

Yokuş, S. (2018). Türkiye’de Seçimler ve Cumhurbaşkanlığı Sistemi. Democratic Progress Institute.

Youst, D. R. (1968). “An Analysis of the Coattail Effect on the Basis of Kansas Elections 1900-1960”. A Thesis (for the Degree Master of Science) Presented to the Faculty of the Division of Social Sciences Kansas State Teachers College. Kansas.

Yudhini E. (2009). “Indonesia’s Presidentialism: Moderating Strong Presidents, Enhancing”, Representation”.  Cómo Hacer Que Funcione El Sistema Presidencial. (0Ed. Ellis, A., Orozco Henriquez, J. Zovatto, D.). Mexico, pp. 267-291.

Zelaznik, J. (2014). “El Comportamiento Legislativo del Peronismo Durante el Menemismo y el Kirchnerismo”. Desarrollo Economico. 54:213, pp. 203-230.

Zengin, M. A. (2013). “Hükümet Sistemi Konusunda Kendi Modelimizi Geliştirebilmek Üzerine Düşünceler”. Yeni Türkiye Dergisi, Sa. 51.

Zovatto,D., Orozco-Henriquez, J., (2008). Reforma Politica y Electoral en America Latina 1978-2007. (Ed. Zovatto,D., Orozco-Henriquez, J.). Mexico:Universidad Nacional Autonoma de Mexico Idea Internacional.

Zucco, C. J. (2013). “Legislative Coalitions in Presidential Systems: The Case of Uruguay”. 55:1, pp. 96-118.

Mahkeme Kararları

ABD Yüksek Mahkemesi Kararları

ABD Yüksek Mahkeme Kararı, Clinton v. Jones (95-1853), 520 U.S. 681 (1997).

ABD Yüksek Mahkeme Kararı,  Isbrandtsen-Moller Co. v. United States, 300 U.S. 139 (1937)

ABD Yüksek Mahkeme Kararı, Muller Optical Co v EEOC,  574 F. Supp. 946 (1983)

ABD Yüksek Mahkeme Kararı, Nixon v. Fitzgerald, 457 U.S. 755

ABD Yüksek Mahkeme Kararı, United States v. Midwest Oil Co., 236 U.S. 459 (1915).

ABD Yüksek Mahkeme Kararı, Dames & Moore v. Regan 453 U.S. 654 (1981).

US Camber of Commerce v Reich, 74 F.3d 1322, 1322 (D.C. Cir. 1996).

ABD Yüksek Mahkeme Kararı,  Neagle, 135 U.S. 1 (1890).

ABD Yüksek Mahkeme Kararı, Debs, 158 U.S. 564 (1895).

ABD Yüksek Mahkeme Kararı, United States v. Belmont, 301 U.S. 324, (1937).

ABD Yüksek Mahkeme Kararı, United States v Curtiss-Wright Export Corp., 299, U.S., 203, (1936).

ABD Yüksek Mahkeme Kararı, Youngstown Sheet & Tube Co. v. Sawyer, 343 U.S. 579 (1952), pp. 343 U. S. 587-589

Arjantin Yüksek Mahkemesi Kararları

ArYM Kararı, Guida, Liliana c/Poder Ejecutivo Nacional - 02/06/2000 - Fallos: 323:1566 (15).

ArYM Kararı, Peralta, Luis Arcenio y otro c/Estado Nacional (Mrio. de Economía -B.C.R.A., s/Amparo—) - 27/12/1990 - Fallos: 313:1513 (6).

ArYM Kararı, Risolía de Ocampo, María José c/Rojas, Julio César y otros s/ Ejecución de sentencia - 02/08/2000 - Fallos: 323:1934.

ArYM Kararı, Verrocchi, Ezio D. c/Poder Ejecutivo Nacional - Administración Nacional de Aduanas - 19/08/1999 - Fallos: 322:1726.

Peru Anayasa Mahkemesi Kararları

PAYM Kararı, EXP. N.º 0008-2003-AI/TC.

PAYM Kararı, EXP. N.º 0008-2003-AI/TC.

PAYM Kararı, EXP. N.O 708-2005-PAlTC.

İnternet Kaynakları

İnternet. “ABD Bütçe Krizi: Yönetim kimi hizmetleri askıya aldı”. BBC. http://www.bbc.com/turkce/ekonomi/2013/10/131001_amerika_dolar_kamu_hizmetleri (e.t. 13.3.2017).

İnternet. “Agency Loss: Definition and Examples”, Study.com, https://study.com/academy/lesson/agency-loss-definition-examples.html, (e.t. 9.1.2020).

İnternet. “AK Partide 160 Milletvekili Yeniden Seçildi”. TRT. https://www.trthaber.com/haber/gundem/ak-partide-160-milletvekili-yeniden-secildi-371939.html, (e.t. 23.4.2019).

İnternet. Akyol Taha, “İttifakta neden HDP yok?”, Hürriyet Gazetesi, 7 Mayıs 2018, http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/taha-akyol/ittifakta-neden-hdp-yok-40828073 (e.t. 3.3.2019).

İnternet. Aldo Silva,  Uruguay’lı siyaset bilimci Oscar A. Bottinelli ile gerçekleştirdiği söyleşi,  “La censura parlamentaria en Uruguay: ¿Qué es? ¿Cómo opera? ¿Cómo ha funcionado anteriormente?”, http://factum.uy/analisis/2018/ana180420.php, (e.t. 24.11.2018).

İnternet. Alejandro Amador, “Opinión: ¿Cuánto nos cuesta un Voto de Censura de la Asamblea”, https://www.crhoy.com/archivo/opinion-cuanto-nos-cuesta-un-voto-de-censura-de-la-asamblea-legislativa/, (e.t. 22.11.2018).

İnternet: Parlapiano, A., Andrew, W. “Limits on Presidents Acting Alone”. New York Times,  https://www.nytimes.com/interactive/2015/01/20/us/politics/presidental-executive-action.html, (e.t. 17.12.2018).

İnternet. “Bolivia President Evo Morales 'Loses' Fourth Term Bid'”, BBC. https://www.bbc.com/news/world-latin-america-35628093, (e.t. 30.3.2019).

İnternet. “Bolivia Court Allows President Evo Morales To Seek Fourth Term”, BBC.https://www.bbc.com/news/world-latin-america-42161947, (e.t. 30.3.2019).

İnternet. BBC Mundo, “Crisis en Perú: Martín Vizcarra anuncia la disolución del Congreso y la convocatoria de elecciones legislativas”, https://www.bbc.com/mundo/noticias-america-latina-49887706, (e.t. 1.10.2019); Metnin yazıldığı dönem itibarıyla Peru’daki kriz devam etmektedir. 

İnternet. “Brazilian Lawmaker Who Led Impeachment of President Is Arrested”. New York Times. http://www.nytimes.com/2016/10/20/world/americas/brazil-eduardo-cunha.html?rref=collection%2Ftimestopic%2FRousseff%2C%20Dilma, (e.t.: 9.1.2017).

İnternet. Brooke James, New York Times Gazetesi, https://www.nytimes.com/2001/09/04/world/south-korea-s-cabinet-quits-sending-government-into-chaos.html, (e.t. 22.11.2018).

İnternet. “Chp Milletvekillerinin Yarısı Yeniden Seçildi”. Hürriyet Gazetesi. http://www.hurriyet.com.tr/gundem/chp-milletvekillerinin-yarisi-yeniden-secildi-40876799, (e.t. 23.4.2019).

İnternet. CNN, “Impeachment Process Unstoppable, Wahid Told”, http://edition.cnn.com/2001/WORLD/asiapcf/southeast/05/30/indonesia.wahid.06/index.html, (e.t. 1.11.2019).

İnternet. CNN en Español, “Líderes políticos reaccionan al juramento de Juan Guaidó de asumir las competencias del Poder Ejecutivo”- (Siyasi liderler Yürütme Gücünün Yetkilerini Devralan Juan Guaido’nun Yeminine Karşılık Verdi), https://cnnespanol.cnn.com/2019/01/23/lideres-politicos-reaccionan-al-juramento-de-juan-guaido-de-asumir-las-competencias-del-poder-ejecutivo/, e.t. 25.1.2019.

İnternet. Csmonitor, “Indonesia’s President Faces Impeachment”, https://www.csmonitor.com/2001/0208/p7s1.html, (e.t. 20.10.2019).

İnternet. “Cumhurbaşkanı Erdoğan o yasayı veto etti! İşte gerekçeli karar”, Milliyet Gazetesi, http://www.milliyet.com.tr/siyaset/cumhurbaskani-erdogan-o-yasayi-veto-etti-iste-gerekceli-karar-6092008, (e.t. 17.12.2020).

İnternet. “Cumhurbaşkanlığı Kabinesi”, https://www.tccb.gov.tr/kabine/, (e.t. 13.1.2020).

İnternet. “Decreto Nacional 977/95” (Agentina). http://patriciomaraniello.com.ar/home/wp-content/uploads/2015/01/DEC-977-95.pdf (e.t. 23/10/2017).

İnternet. “Decreto Nacional 894/01” (Argentina). https://www.economia.gob.ar/digesto/decretos/2001/decreto894.htm (e.t. 23/10/2017).

İnternet. DW, “YORUM: İmamoğlu bir adım öne çıktı”, https://www.dw.com/tr/yorum-imamo%C4%9Flu-bir-ad%C4%B1m-%C3%B6ne-%C3%A7%C4%B1kt%C4%B1/a-49232087, e.t. 18.1.2020. 

İnternet. Election Guide. http://www.electionguide.org/countries/id/179/, (e.t. 2.7.2019).

İnternet. Election Guide. http://www.electionguide.org/countries/id/223/, (e.t. 2.7.2019).

İnternet. Election Guide. http://www.electionguide.org/countries/id/12/, (e.t. 2.7.2019).

 İnternet. “Reglamentos”. Enciclopedia Juridica, Reglamentos Autonomos,  http://www.enciclopedia-juridica.biz14.com/d/reglamentos-aut%C3%B3nomos/reglamentos-aut%C3%B3nomos.htm, (e.t. 22.2.2019).

İnternet. Espanol 24, “Líderes políticos reaccionan al juramento de Juan Guaidó de asumir las competencias del Poder Ejecutivo”, https://espanol24.com/cnnes/lideres-politicos-reaccionan-al-juramento-de-juan-guaido-de-asumir-las-competencias-del-poder-ejecutivo/, (e.t. 24.1.2019).

İnternet. “Fesih Tartışması: Teoride Yenilenme Pratikte Fesih”. Cumhuriyet Gazetesi. http://www.cumhuriyet.com.tr/haber/siyaset/708766/Fesih_tartismasi__Teoride_yenileme_pratikte_fesih_.html, (e.t. 29.3.2019).

İnternet. Freedom House. (2018). https://freedomhouse.org/report/freedom-world/freedom-world-2018, (e.t. 12.12.2018).

İnternet. Gayatri Suroyo, “Indonesian president's coalition to win parliament majority: survey” Reuters, https://www.reuters.com/article/us-indonesia-election-parliament/indonesian-presidents-coalition-to-win-parliament-majority-survey-idUSKCN1R207X, (e.t. 4.5.2019).

İnternet. Guardian, “Democrats unveil bill to end shutdown – without money for Trump's Wall” https://www.theguardian.com/us-news/2018/dec/31/trump-mexico-border-wall-government-shutdown-funding, (e.t. 5.1.2019).

İnternet. HaberTürk, “Seçime Katılım Neden Düşük Kaldı?”, https://www.haberturk.com/polemik/haber/978904-secime-katilim-neden-dusuk-kaldi, (e.t. 11.1.2019).

İnternet. Hürriyet Gazetesi, “Yeni Başkan Çetin”, http://www.hurriyet.com.tr/gundem/yeni-baskan-cetin-39269206, e.t. 26.4.2019.

İnternet. La Nacion Gazetesi, “Censurado ministro Castro-Titular de Seguridad: ‘Respeto la decisión de la Asamblea’”, https://www.nacion.com/el-pais/politica/censurado-ministro-castro/X3Q2EE6XMRFSBP6GMLTIMUIVUI/story/, (e.t. 22.11.2018).

İnternet.  La Nacion Gazetesi, “Juan Diego Castro: entre el silencio y la estridencia”, https://www.nacion.com/el-pais/politica/juan-diego-castro-entre-el-silencio-y-la/G4ZTJJMXNREEFKNVN5E6PVE2XU/story/, (e.t. 22.11.2018).

İnternet. Lander Mark, “Indonesian Parliament Approves Motion to Impeach President”, New York Times, 2001, https://www.nytimes.com/2001/05/30/world/indonesian-parliament-approves-motion-to-impeach-president.html, (e.t. 1.11.2019).

İnternet. “Mahfuz”. Türk Dil Kurumu, http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5c4d81f81e28a5.15081470, (e.t.: 27.1.2019).

İnternet. “Münhasır”. Türk Dil Kurumu.

http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5c4d8200093532.52725587, (e.t.: 27.1.2019).

İnternet. Milliyet Gazetesi, “'Cumhur İttifakı' Protokolü’nün tam metni”, 04.05.2018, http://www.milliyet.com.tr/cumhur-ittifaki-protokolu-nun-siyaset-2662293/, (e.t. 22.1.2019).

İnternet. “Delegate”. Oxford Living Dictionaries, Oxford Living Dictionaries, https://en.oxforddictionaries.com/definition/delegate, (e.t.25.9.2017).

İnternet. “Özerklik Kavramı”, Türk Dil Kurumu, http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5c4d81f3dba727.43389668, (e.t. 27.1.2019).

İnternet. “Oposición en Venezuela obtiene histórica victoria en las elecciones parlamentarias”. BBC Mundo.  https://www.bbc.com/mundo/noticias/2015/12/151204_venezuela_parlamentarias_oposicion_chavismo_dp, (e.t. 25.1.2019).

İnternet. Latin America Risk Report, “Peru’s Constitutional Cris-1”, https://boz.substack.com/p/perus-constitutional-crisis-1-october, (e.t. 3.10.2019).

İnternet. “Delegated Legislation”. Oxford Living Dictionaries, https://en.oxforddictionaries.com/definition/delegated_legislation, (e.t.25.9.2017).

İnternet. Parliamentary government in Chile, http://www.semipresidentialism.com/?cat=116, (e.t. 6.3.2018).

İnternet.  BBC, “MHP meclis başkanı seçiminde AKP'nin adayını destekleyecek”,

 https://www.bbc.com/turkce/haberler-turkiye-44647849, (e.t. 25.2.2019).

İnternet: “Parliamentary government in Chile”, http://www.semipresidentialism.com/?cat=116, (e.t. 6.3.2018).

İnternet. “Perú: ¿cómo y por cuántos votos se salvó el presidente Pedro Pablo Kuczynski de una destitución que parecía inminente?”. BBC Mundo. https://www.bbc.com/mundo/noticias-america-latina-42450902, (e.t. 26.1.2019).

İnternet. “Perú: renuncia el presidente Pedro Pablo Kuczynski (PPK) entre acusaciones de corrupción y sobornos”. BBC Mundo.  https://www.bbc.com/mundo/noticias-america-latina-43481060, (e.t. 26.1.2019).

İnternet. Resmi Gazete. http://www.resmigazete.gov.tr/main.aspx?home=http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2017/04/20170427m1.htm&main=http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2017/04/20170427m1.htm, (e.t. 11.1.2019).

İnternet. Resmi Gazete. http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/03/20180316-28.htm (e.t. 11.1.2019).

İnternet. Sputnik News, Parlamento venezolano desconoce resultados de elecciones presidenciales”- (Venezuela Parlamentosu Başkanlık Seçim Sonuçlarını Kabul Etmedi), https://mundo.sputniknews.com/america-latina/201805231078951732-venezuela-parlamento-declara-elecciones-como-inexistentes/. (e.t. 25.1.2019).

İnternet. T24. “Erdoğan'dan Gül'e: Türk Tipi Başkanlık Bal Gibi Olur!”, Son Güncelleme http://t24.com.tr/haber/cumhurbaskani-erdogan-valiler-toplantisinda-konusuyor,288775. (e.t. 12.12.2018)

İnternet. T24, “Cumhurbaikanı Erdoğan Valiler Toplantısında Konuşuyor”. http://t24.com.tr/haber/cumhurbaskani-erdogan-valiler-toplantisinda-konusuyor,288775, (e.t.: 12.12.2018).

İnternet. TBMM Başkanları , https://www.TBMM.gov.tr/biyog/TBMMbsk.htm, e.t. 26.4.2019.

İnternet. “Trump: Shutdown has ‘higher purpose than next week’s pay?”. Politico. “Trump: Shutdown has 'higher purpose than next week's pay'”, https://www.politico.com/latest-news-updates/government-shutdown-2018, (e.t. 5.1.2019).

İnternet. Valderde Luis, “Fracasa voto de censura contra Ministro de Educacion”, 

İnternet.  https://www.crhoy.com/nacionales/fracasa-voto-de-censura-contra-ministro-de-educacion/, (e.t. 21.11.2018).

İnternet. “Yeni Başkan Çetin”. Hürriyet Gazetesi. http://www.hurriyet.com.tr/gundem/yeni-baskan-cetin-39269206, (e.t. 26.4.2019).

İnternet. Voanews, “S. Korea Minister Loses Confidence Vote - 2001-09-03”

https://www.voanews.com/a/a-13-a-2001-09-03-15-s-66952572/377993.html, (e.t. 22.11.2018).

İnternet: Wikipedia. List of political parties in Brazil, https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_political_parties_in_Brazil, (e.t. 31.12.2016).

İnternet. 2014 Cumhurbaşkanlığı Seçim Sonuçları İçin Yüksek Seçim Kurulu, http://www.ysk.gov.tr/doc/dosyalar/docs/2014CB/2014CB-Kesin-416_d_Genel.pdf, (e.t. 11.1.2019).

İnternet. 12. Cumhurbaşkanlığı Seçimleri İçin Yüksek Seçim Kurulu, Kesin Aday Listesi, http://www.ysk.gov.tr/tr/onikinci-cumhurbaskani-secimi/3456, (e.t. 11.1.2019).

İnternet. 7 Haziran 2015 Seçimleri İçin Yüksek Seçim Kurulu, Yurt İçi, Yurt Dışı ve Gümrük Sandıkları Dahil Milletvekili Genel Seçimi Sonucu, http://www.ysk.gov.tr/doc/dosyalar/docs/Milletvekili/7Haziran2015/KesinSecimSonuclari/ResmiGazete/D.pdf, (e.t. 11.1.2019).

İnternet. 1 Kasım 2015 Seçimleri İçin Yüksek Seçim Kurulu, Yurt İçi, Yurt Dışı ve Gümrük Sandıkları Dahil Milletvekili Genel Seçimi Sonucu, http://www.ysk.gov.tr/doc/dosyalar/docs/Milletvekili/1Kasim2015/KesinSecimSonuclari/96-D.pdf, (e.t. 11.1.2019).

İnternet. 24 Haziran 2018 Seçim Sonuçları İçin Yüksek Seçim Kurulu, http://www.ysk.gov.tr/doc/dosyalar/docs/24Haziran2018/KesinSecimSonuclari/2018CB-416D.pdf, (e.t. 11.1.2019).

İnternet. 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı Seçim Sonuçları İçin Yüksek Seçim Kurulu, Yurt İçi, Yurt Dışı ve Gümrük Sandıkları Dahil Cumhurbaşkanı Seçim Sonucu, http://www.ysk.gov.tr/doc/dosyalar/docs/24Haziran2018/KesinSecimSonuclari/2018CB-416D.pdf, (e.t. 11.1.2019).

İnternet. 23 Haziran 2019 Yenilenen İstanbul Büyükşehir Belediyesi Seçim Sonuçları, http://www.ysk.gov.tr/doc/dosyalar/docs/2019MahalliIdareler/KesinSecimSonuclari/2019Mahalli-IBB.pdf, (e.t. 18.1.2020). 

İnternet. 24 Haziran 2018 TBMM Seçim Sonuçları, http://www.ysk.gov.tr/doc/dosyalar/docs/24Haziran2018/KesinSecimSonuclari/2018MV-96C.pdf, (e.t. 11.1.2019).


Yorum Yap

Lütfen yorum yazmak için oturum açın ya da kayıt olun.
İlgili Yayınlar

Bilgiler

Müşteri Servisi

Ekstralar

Hesabım

Copyright 1985 - 2024 | Yetkin Basım Yayım Dağıtım San. ve Tic. A.Ş.